เจ้าหนูน้อยทั้งสี่กำลังนำพาเพื่อนๆ เตรียมเรียนคาบแรกตอนบ่าย เป็นวิชาดนตรี
ทุกคนถือเครื่องดนตรีอยู่ในมือ กลุ่มเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ ต้าเป่าถือปี่ เอ้อร์เป่าถือกลองเล็ก ซานเป่าถือขลุ่ย ซื่อเป่าถือแคน เด็กที่เหลือในมือก็ถืออีกคนละอย่าง
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่เห็นเซี่ยอวิ๋นจิ่นจูงมือกับลู่เจียวลงจากรถม้าก็ดีใจขึ้นมาทันที รีบปรี่เข้าไปล้อมหน้าล้อมหลังบิดามารดาตนเองราวกับลูกสุนัขตัวน้อย
“ท่านพ่อ ท่านแม่ กลับมาแล้ว”
ลู่เจียวถูกเซี่ยอวิ๋นจิ่นจูงมือไว้ เดิมก็ไม่ได้มีอะไร แต่พอเงยหน้าเห็นลูกๆ ที่ห่างออกไปไม่ไกล ทุกคนต่างมองพวกเขาอย่างแปลกใจ
ลู่เจียวรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที รีบชักมือกลับบอกกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นว่า “ข้ากลับเรือนด้านหลังนอนสักครู่”
“ได้”
ลู่เจียวกล่าวจบก็พาเฝิงจือกับหร่วนจู๋ไปเรือนด้านหลัง เจ้าหนูน้อยทั้งสี่เห็นมารดาหน้าแดง ก็รู้ว่านางเขินอาย จึงพากันเม้มปากหัวเราะ
ต้าเป่ามองเซี่ยอวิ๋นจิ่น ได้กลิ่นสุราจากตัวเขา ก็กำชับอย่างห่วงใย “ท่านพ่อ พวกเราไปเรียนแล้ว ท่านพ่อรีบไปอาบน้ำแล้วนอนสักครู่เถิด”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นลูบศีรษะต้าเป่า พยักหน้า “อืม”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่โบกมือ “เช่นนั้นพวกเราไปเรียนก่อน”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่หันหลังเดินไปกับเพื่อน เพื่อนพากันรุมล้อมถามเจ้าหนูน้อยทั้งสี่
“ต้าเป่า ท่านพ่อกับท่านแม่เจ้าโตขนาดนี้แล้วทำไมต้องจูงมือกันด้วย”
เอ้อร์เป่าส่งสายตาจ้องใส่หันตงเซิ่งอย่างไม่พอใจ “เจ้าจะไปรู้อะไร นี่แสดงให้เห็นว่าท่านพ่อกับท่านแม่ข้าความสัมพันธ์ดี ความสัมพันธ์ดีจึงได้จูงมือกัน ท่านพ่อยังกอดกับท่านแม่ด้วยนะ”
เอ้อร์เป่ากล่าวจบก็ยืดอกอย่างภาคภูมิใจ
ต้าเป่าส่งสายตาจ้องใส่เอ้อร์เป่า หันไปมองหันตงเซิ่งกล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ที่มีความสัมพันธ์ดีก็จะเป็นเช่นนี้ ความสัมพันธ์ดี ลูกๆ อย่างพวกเราก็ดีใจ หรือว่าเมื่อก่อนท่านพ่อกับท่านแม่เจ้าไม่เป็นแบบนี้”
หันตงเซิ่งนิ่งเงียบ เมื่อก่อนท่านพ่อกับท่านแม่เขาไม่เป็นเช่นนี้ ท่านพ่อพอเห็นท่านแม่ก็ตำหนิท่านแม่ ท่านแม่พอเห็นท่านพ่อก็ด่าทอต่างๆ นานา แต่ไรมาทั้งสองคนไม่เป็นเช่นนี้ ดังนั้นความสัมพันธ์พวกเขาไม่ดีตั้งแต่ต้นแล้วหรือ
วันหน้าเขาจะต้องหาภรรยาเช่นท่านน้าลู่ จูงมือกับภรรยาเขา
หันตงเซิ่งสาบานจริงจัง
หูหลิงเสวี่ยกล่าวรับคำต้าเป่าต่อว่า “ท่านพ่อกับท่านแม่ที่มีความสัมพันธ์ดีก็จะเป็นเช่นนี้ ท่านพ่อกับท่านแม่ข้าก็เป็นเช่นนี้”
หูหลิงเสวี่ยพูดไปแล้วก็มีความสุขมาก จ้าวอวี้หลัวเบ้ปากไม่พอใจ
“หากท่านแม่ข้ายังอยู่ ก็ต้องเป็นเช่นนี้เหมือนกัน น่าเสียดายนางจากไปแล้ว”
เอ้อร์เป่ามองจ้าวอวี้หลัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ครั้งก่อนข้าเหมือนได้ยินผู้อื่นว่า บุตรสาวเลี้ยงแล้วเหมือนมารดา เจ้าเป็นแบบนี้ ท่านแม่เจ้าก็น่าจะไม่ดีเท่าไร”
พอเอ้อร์เป่ากล่าวถึง จ้าวอวี้หลัวก็โมโหร้องไห้ ชี้หน้าเขาพลางกระทืบเท้า “เจ้ารังแกข้า ว่าข้าไม่ดีได้ แต่ทำไมต้องว่าท่านแม่ข้า”
พอเอ้อร์เป่าคิดว่าตนเองทำไม่ถูกต้องจริง ครั้งก่อนท่านลุงจ้าวยังขอให้พวกเขาช่วยดูแลจ้าวอวี้หลัว
เอ้อร์เป่าขอโทษจ้าวอวี้หลัว “ขอโทษ ข้าไม่ควรว่าท่านแม่เจ้า ท่านแม่เจ้าต้องเป็นคนดี”
เอ้อร์เป่าเอ่ยขอโทษ จ้าวอวี้หลัวดีใจ ลืมแม้กระทั่งเช็ดน้ำตา “เจ้าขอโทษข้าด้วยหรือ”
น้ำเสียงมีแววดีใจเล็กน้อย หาได้ยากยิ่งที่เอ้อร์เป่าจะขอโทษนาง
เอ้อร์เป่าเห็นท่าทางจ้าวอวี้หลัวก็ไม่เข้าใจ แค่กล่าวขอโทษต้องดีใจถึงเพียงนี้หรือ แต่พอมาคิดดูอีกที จ้าวอวี้หลัวเป็นเด็กผู้หญิง เอาเถอะ ดีใจก็ดีใจก็แล้วกัน
“วันหน้าเจ้าต้องเป็นเด็กผู้หญิงที่ดี เช่นนี้พวกเราทุกคนก็จะดีกับเจ้า”
วันนี้จ้าวอวี้หลัวอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะเอ้อร์เป่าเอ่ยขอโทษ ดังนั้นจึงพยักหน้าเต็มแรง แสดงท่าทางบอกว่าตนเองจะเป็นเด็กผู้หญิงที่ดี
ทุกคนพากันหัวเราะดัง จากนั้นก็หันหลังเดินเข้าห้องเรียน
วันรุ่งขึ้น ราคาสินค้าในอำเภอชิงเหอทุกชนิดก็ลดราคาลง ชาวบ้านต่างปรบมือยินดี
คนตระกูลใหญ่ทั้งสี่ถูกกดดัน ก็ได้แต่ลดราคาสินค้าตนเองลง
แต่ในใจของคนตระกูลใหญ่ทั้งสี่ต่างโกรธแค้นถึงขั้นรวมตัวกันหาทางวางอุบายรับมือ
ยามนี้คนที่พวกเขาโมโหมากที่สุดก็คือเซี่ยอวิ๋นจิ่น หากไม่ใช่คนผู้นี้ ความสามารถเช่นนายอำเภอหูจะจับตัวรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ได้หรือ
หากรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ยังอยู่ ไหนเลยจะเกิดเรื่องต่างๆ นานาพวกนี้
คิดถึงว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นทำร้ายพวกเขาจนเป็นเช่นนี้ คนของตระกูลใหญ่ทั้งสี่แทบจะส่งคนไปสังหารเขาทิ้ง
แต่สุดท้ายทุกคนก็คิดถึงว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่เป็นผลดีต่อพวกเขา พวกเขาต้องหาคนไปเปลี่ยนนายอำเภอหู ดีที่สุดก็คือช่วยพวกเขาดึงนายอำเภอหูมาเป็นพวก เช่นนั้นวันหน้าทั้งอำเภอชิงเหอก็คือสวรรค์ของพวกเขา
แม้ว่าคนสี่ตระกูลใหญ่โกรธแค้นเซี่ยอวิ๋นจิ่น แต่ก็รู้ว่าคนที่ปรับเปลี่ยนนายอำเภอหูในอำเภอชิงเหอมีเพียงเซี่ยอวิ๋นจิ่น
ดังนั้นตอนนี้ยังแตะต้องเขาไม่ได้ อย่างน้อยต้องรอให้เขาช่วยพวกเขาดึงนายอำเภอหูมาเป็นพวกก่อน พวกเขาจึงจะเสร็จศึกฆ่าขุนพล
นายผู้เฒ่าจางมองไปยังนายผู้เฒ่าเฉา “นังหนูตระกูลเฉาพวกเจ้านั่นอย่างไร มีความสามารถดึงเซี่ยซิ่วไฉมาเป็นพวกได้หรือไม่ ตอนนี้ถึงเวลาใช้งานนาง แต่กลับไม่ได้เรื่องแม้แต่น้อย”
นายผู้เฒ่าเฉาอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เขารักบุตรสาวตนเองอย่างมาก เพราะนางรูปโฉมงดงาม เขาต้องการนำนางมาใช้งานเพื่อผลประโยชน์ตระกูลเฉา ตระกูลเฉาจึงตั้งใจอบรมนางมาแต่เล็ก
ปรากฏเพราะสถานะมารดานาง ทำให้นางสูงก็ไม่ได้ ต่ำก็ไม่ได้
ตระกูลขุนนางในตัวเมืองใหญ่ รังเกียจมารดานางสถานะต่ำต้อย ไม่ยอมให้คุณชายตระกูลตนแต่งนาง ได้แต่รับเป็นอนุ
แม้ตระกูลเฉาเป็นพ่อค้า ก็รู้ว่าอนุสถานะเท่ากับคนรับใช้ บุปผาของตระกูลพวกเขาที่ลงทุนอบรมบ่มเพาะไปมากอย่างเฉาชิงเหลียน ไม่อาจให้นางเป็นอนุผู้อื่นได้อย่างเด็ดขาด
นี่คือสาเหตุที่ทำให้คุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาถึงวัยแล้วยังไม่ออกเรือน ครั้งนี้ข้อเสนอจางปี้เยียนที่จะให้เฉาชิงเหลียนไปล่อลวงเซี่ยอวิ๋นจิ่น จากนั้นก็ให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นทอดทิ้งภรรยาแต่ง มาแต่งคุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาเป็นภรรยาเอก
นายผู้เฒ่าเฉาหารือกับทุกคนในตระกูลแล้วก็เห็นด้วย
แม้ว่าตอนนี้เซี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นแค่ซิ่วไฉ แต่วันหนึ่งอีกฝ่ายก็ต้องสอบจิ้นซื่อ
ตระกูลเฉาแต่งเข้าตระกูลขุนนางไม่ได้ ก็เลี้ยงดูขุนนางได้ วันหน้าตระกูลพวกเขาก็จะราบรื่น
เพียงแต่นายผู้เฒ่าเฉาคิดไม่ถึงว่า คุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาทำไม่สำเร็จติดต่อกันถึงสองครา เซี่ยซิ่วไฉไม่ติดเบ็ดนาง
นายผู้เฒ่าเฉาสงสัยว่าเซี่ยซิ่วไฉใช้การไม่ได้ แต่หากไม่ได้จริง ทำไมเขาถึงมีบุตรชายได้ถึงสี่คน นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่ายังใช้การได้ และยังใช้ได้ดีมาก
นั่นเป็นเพราะคุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาล่อลวงเขาไม่สำเร็จ เป็นไปได้อย่างไร
นายผู้เฒ่าเฉาถามใจตนเองว่า หากคุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาไม่ใช่หลานสาวเขา เขาเห็นแล้วยังต้องหวั่นไหว หลานสาวเขาคนนี้เป็นสาวงามที่หาได้ยากแท้แน่นอน
เซี่ยอวิ๋นจิ่น เจ้าซิ่วไฉนั่นทำไมจึงไม่หวั่นไหว
นายผู้เฒ่าเฉาคิดไปพลางมองไปยังนายผู้เฒ่าจาง “ข้าจะให้นางรีบลงมือ ท่านวางใจได้”
นายผู้เฒ่าจางพยักหน้ากำชับว่า “ลงมือเร็วหน่อย สินค้าลดราคาพวกเราก็ลดไปแล้ว แต่พวกเจ้าอย่าลืม การค้าแท้จริงพวกเราไม่ใช่ของที่เปิดเผยอยู่พวกนี้ แต่เป็นของไม่เปิดเผย ก่อนหน้านี้สินค้าชุดนั้นถูกนายอำเภอหูยึดไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีสินค้านำไปส่ง น่าจะทำให้เสียชื่อมาก หากวันหน้ายังไม่มีสินค้าอีก การค้านี้ก็ไม่ต้องทำแล้ว กิจการตระกูลพวกเรามากมายเท่าไร คนมากมายเท่าไร ไม่เพียงแต่เลี้ยงดูคนในตระกูลเรา ยังต้องเลี้ยงดูเบื้องบน หากยังไม่ลงมืออีก ก็ไม่มีเงินไปมอบให้เบื้องบนแล้ว หากเจ้านายเบื้องบนโมโห ที่จะจบสิ้นก็คือรากฐานการค้าตระกูลเรา”
