ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 187 สองจอมมารผู้ยิ่งใหญ่ ข้าคือผู้คงกระพัน

ตอนที่ 187 สองจอมมารผู้ยิ่งใหญ่ ข้าคือผู้คงกระพัน

ปราณปีศาจจากร่างกายของทั้งสองยิ่งใหญ่จนทำให้กลุ่มผู้ฝึกยุทธ์ที่นำโดยหลัวชิงเซียนเผยสีหน้าตึงเครียดอีกครั้ง และใบหน้าของพวกเขาก็ยิ่งสยดสยองมากกว่าที่เคย

ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าภายในถ้ำปีศาจบรรพกาลจะมีตัวตนที่น่าหวาดกลัวยิ่งกว่าราชาปีศาจบรรพกาลก่อนหน้านี้!

“อะไร?!”

หนิงฝานเองก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน เขาปลดปล่อยจิตสังหารออกอีกครั้ง ลมหายใจถัดมาก็พุ่งทะยานเข้าไปหาหลัวชิงเซียนพร้อมกับส่งเด็กน้อยบนหลังให้นางรับไว้

เวลานี้เด็กหญิงยังคงไม่ได้สติ ปากของนางยังพึมพำถึงบิดาของตนเอง

หลัวชิงเซียนตื่นตระหนก และนางทราบดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะเอ่ยปากถามสิ่งใด “สามีโปรดระวังตัว!”

พรึ่บ!

หนิงฝานพยักหน้า ก่อนจะเดินตรงเข้าไปสู่ปากถ้ำปีศาจบรรพกาล

ถ้ำปีศาจบรรพกาลยามนี้ไม่ต่างจากหุบเหวลึก ทั้งยังปลดปล่อยปราณปีศาจออกมาอย่างต่อเนื่อง

“นับจากวันนี้จะไม่มีปีศาจบรรพกาลอีกต่อไป!”

ชิ้ง!

ด้วยจิตสังหารไร้สิ้นสุด หนิงฝานกลายเป็นลำแสงพุ่งทะยานเข้าสู่ถ้ำปีศาจบรรพกาล

ชายหนุ่มทะลวงเข้าสู่สามชั้นแรกอย่างง่ายดาย ก่อนจะมาหยุดยืนในชั้นที่สี่

บนที่ราบทมิฬ ประตูปีศาจขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านสูงส่ง โลกกว้างใหญ่ไร้ซึ่งพรมแดนปรากฏขึ้น สิ่งนั้นเต็มไปด้วยปราณปีศาจพวยพุ่งอย่างน่าสะพรึง

ชัดเจนว่านี่คือสถานที่หลบซ่อนของปีศาจบรรพกาล

พรึ่บ!

หนิงฝานยังไม่หยุดฝีเท้า เขาพุ่งเข้าสู่โลกด้านหลังประตูนั้นทันที

โลกนี้กว้างใหญ่ไม่น้อยไปกว่าแคว้นรกร้างเลย นอกจากนี้พลังวิญญาณฟ้าดินในสถานที่แห่งนี้ยังเหมือนกับโลกภายนอก คล้ายกับว่าความสัมพันธ์ระหว่างโลกใบนี้กับโลกภายนอกเปรียบเสมือนมารดาและบุตร แต่หนิงฝานยังไม่คิดสำรวจมันอย่างละเอียดนัก

เขาเพียงแค่มองไปรอบ ๆ อย่างผิวเผิน

เมื่อเห็นว่าโลกนี้มีปีศาจบรรพกาลอยู่ในทุกหนแห่ง และยังมากด้วยภูเขาอาคมจากระยะไกล เวลานี้บนภูเขาลูกใหญ่มีปีศาจบรรพกาลร่างยักษ์ยืนอยู่อย่างโดดเด่น

หนึ่งในนั้นมีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์ สูงใหญ่กว่าสิบจั้ง บนร่างกายมีลวดลายอักขระโบราณสีม่วงเข้มไหลเวียน อีกตนหนึ่งสูงกว่าร้อยจั้ง มีแขนแปดข้าง และร่างกายถูกปกคลุมด้วยเกล็ดหนา!

ปราณของปีศาจบรรพกาลทั้งสองนับว่าแข็งแกร่งยิ่งกว่าราชาปีศาจบรรพกาลที่ถูกสังหารเมื่อครู่หลายเท่า

หากนับจากลำดับขั้นของเซียนธุลีสีชาดแล้ว ทั้งสองนี้ย่อมอยู่ในขอบเขตเซียนธุลีสีชาดสองทัณฑ์!

“หืม?! ไอ้ตัวบัดซบ!”

“ไอ้มนุษย์ต่ำต้อย แต่กล้าหาญบุกรุกเข้าสู่อาณาจักรปีศาจบรรพกาลของข้า!”

ปีศาจบรรพกาลทั้งสองจับจ้องหนิงฝานอย่างมุ่งร้าย และเหล่าสมุนของปีศาจบรรพกาลทั้งหมดปลดปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างรุนแรง

“วันนี้… ในนามตัวแทนของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ข้าจะทำลายเผ่าพันธุ์ปีศาจบรรพกาลให้สิ้นซาก!”

หนิงฝานคำรามด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไร้ความปรานี เขากระชับกระบี่ในมือเพื่อเปิดฉากสังหารปีศาจบรรพกาลทั้งสองโดยไม่รีรอ

“มนุษย์ตัวจ้อย กล้าโอ้อวดในอาณาเขตของข้า… หึ ข้าจะเป็นผู้ปลิดชีพของเจ้าเอง!”

ตู้ม!

ปีศาจบรรพกาลทั้งสองที่อวดอ้างว่าตนคือ ‘จอมมารแห่งบรรพกาล’ มันปลดปล่อยพลังเซียนอันน่าสะพรึงกลัวออกมาเพื่อสังหารหนิงฝาน มันอ้าปากกว้างพร้อมระเบิดเสียงคำราม ลำแสงศักดิ์สิทธิ์พวยพุ่งออกเป็นกระแสน้ำเชี่ยวกรากถาโถมเข้าใส่หนิงฝาน

เมื่อเห็นภาพตรงหน้าแล้ว หนิงฝานยังคงสงบเช่นเคย เขาตวัดกระบี่ในมือเพื่อสับฟัน ปราณกระบี่ทำลายอาคมรุนแรงตรงหน้าอย่างง่ายดาย ก่อนที่ปราณกระบี่จะสว่างวาบราวสายรุ้งพุ่งทะยานเข้าหาจอมมารแห่งบรรพกาลทั้งสองโดยตรง!

“หืม?!”

เมื่อเห็นว่าการโจมตีของตนถูกจัดการโดยง่ายดาย จอมมารแห่งบรรพกาลทั้งสองขมวดคิ้วแน่น พวกมันไม่คิดประมาท… เวลานี้จึงปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ จอมมารแปดแขนเปิดเผยอาวุธขึ้นในมือทั้งแปด ดาบ กระบี่ มีด หอก กระจก และอื่น ๆ!

พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!

ขณะที่มันกำลังเขย่าแขนทั้งแปด ทันใดนั้น จอมมารแปดแขนได้ปลดปล่อยอาคมลำแสงออกแปดเส้นยิงเข้าใส่หนิงฝาน!

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

บังเกิดการระเบิดรุนแรงขึ้น พลังไร้สิ้นสุดระเบิดออกในอากาศ

ชิ้ง!

ทว่าในเวลานี้ เสียงคมปลาบของกระบี่ดังลั่น ปราณกระบี่ตัดผ่านพลังศักดิ์สิทธิ์ตรงหน้าโดยตรง พร้อมพุ่งเข้าหาจอมมารเพื่อปลิดชีพมันทั้งสองอย่างไม่หวั่นเกรง

จอมมารแห่งบรรพกาลถึงกับตื่นตระหนก ตอนนี้มันไม่มีเวลาปลดปล่อยพลังอีกครั้ง จึงจำเป็นต้องใช้พลังที่มีทั้งหมดเพื่อป้องกัน

พลันเกิดเสียงดั่งสนั่น!

การปะทะกันของโลหะทำให้เกิดเสียงคมปลาบบาดแก้วหู ร่างของจอมมารแห่งบรรพกาลถึงกับกระเด็นลอยไปไกล และเมื่อมันร่วงหล่นสู่พื้น โลหิตคำโตถูกบ้วนออกอย่างไม่อาจหักห้าม เวลานี้ดูเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเสียแล้ว

“ไอ้สารเลว!”

“มนุษย์เซียนธุลีสีชาดผู้ต่ำต้อย… เจ้าเป็นเพียงมนุษย์ แต่ริอาจเป็นศัตรูกับจอมมารผู้นี้ได้อย่างไร!”

ขณะที่จอมมารแห่งบรรพกาลกำลังโกรธเกรี้ยว มันไม่สนอาการบาดเจ็บในร่างกาย ยามนี้มันก้าวไปด้านหน้าเพื่อต่อสู้อีกครั้ง

ทว่าจอมมารบรรพกาลอีกตนรีบตะโกนกล่าวคำ “หยุดมือก่อน! พลังของเด็กน้อยผู้นี้ไม่ธรรมดา อย่าได้ประมาทมันเชียว เจ้ากับข้าต้องร่วมมือกันเพื่อสังหารมัน!”

“ได้!”

ตู้ม! ตู้ม!

ทันทีทันใดราชาปีศาจวิถีสวรรค์และราชาปีศาจปฐพีวินาศปลดปล่อยพลังยิ่งใหญ่แห่งเซียนปีศาจออกมา พวกมันทั้งสองร่วมมือกันโจมตีหนิงฝาน

“หมัดปีศาจผ่าสวรรค์!”

“ปีศาจพิฆาตโลกา!”

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังปลดปล่อยพลังอาคม และอีกคนหนึ่งกำลังโคจรควบแน่นพลัง ทันใดนั้นพลันปรากฏการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวขึ้นถึงสองทิศทาง มันทุบตีลงจากฟากฟ้าพุ่งเข้าหาหนิงฝานอย่างน่าสยดสยอง

“ฮ่า!”

แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับจอมมารทั้งสอง ทว่าหนิงฝานยังคงสงบ เขาเพียงปลดปล่อยเสียงคำรามระเบิดลำแสงศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างกาย กระบี่เซียนในมือจึงปะทุปราณกระบี่หมื่นจั้งออกมาฉีกผ่านอากาศทั้งหมดและพุ่งเข้าทำลายการโจมตีของจอมมารทั้งสองโดยตรง

ตู้ม!

เพียงชั่วพริบตา โลกใบนี้คล้ายกับดวงอาทิตย์และจันทรากำลังปะทะกัน พลังงานพร่างพราวปะทุออกมาอย่างยิ่งใหญ่จนระเบิดออก โลกาทั้งหมดสั่นสะเทือน ท้องฟ้าคล้ายกับจะแยกออก ความมืดมิดปกคลุมไปทั่วผืนดินราวกับถึงวันโลกาวินาศ!

ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!

ปราณกระบี่ตัดผ่านพลังปีศาจทั้งสองอย่างง่ายดาย ก่อนจะพุ่งเข้าหาจอมมารทั้งสองโดยตรง

“ฆ่า!”

“ทำลาย!”

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า จอมมารทั้งสองรีบระเบิดพลังออกอย่างดุเดือด ปราณปีศาจเพิ่มพูนขึ้นอีกครั้งก่อนจะทำลายปราณกระบี่บนท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง

“สะบั้น!”

อย่างไรก็ตาม เวลานี้หนิงฝานเปล่งเสียงบ้าง พร้อมกับยกกระบี่สังหารเซียนในมือขึ้นสูง หลังจากสับฟันออกไป ปราณกระบี่กว่าหมื่นจั้งส่องแสงเปล่งประกายปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมด ราวกับกระบี่แห่งสรวงสวรรค์สับฟันลงมาจากฟากฟ้า มันทำลายล้างทุกสิ่งและปลดปล่อยกลิ่นอายแห่งเซียนแท้จริง

เมื่อเห็นภาพนี้แล้ว จอมมารทั้งสองเผยใบหน้าสยดสยอง ก่อนจะรีบเร่งควบแน่นพลังในกายเพื่อป้องกัน

ตู้ม ตู้ม!

ทว่าทุกสิ่งกลับไร้ประโยชน์ ภายใต้การโจมตีเดียว พลังที่พวกมันพยายามใช้ป้องกันพังทลายจนสิ้น จอมมารแห่งบรรพกาลทั้งสองลอยเคว้งคว้างในอากาศก่อนจะต้องสูญเสียโลหิตมากมายจากการโจมตีคราวนี้

“ไอ้ตัวบัดซบ!”

“เห็นชัดว่ามันเป็นเพียงเซียนธุลีสีชาดเท่านั้น แต่เหตุใดจึงมากมายด้วยพลังอำนาจเช่นนี้!”

จอมมารทั้งสองบาดเจ็บสาหัส ในจิตใจยิ่งเกรี้ยวกราดมากขึ้น

“สะบั้น!”

หนิงฝานตวัดกระบี่ในมืออีกครั้ง และปราณกระบี่พุ่งเข้าหาจอมมารทั้งสอง!

ตู้ม ตู้ม!

ร่างของจอมมารทั้งสองลอยเคว้งออกไปอีกครา

เพียงครู่เดียว หนิงฝานสับฟันกระบี่ในมือออกไปทีละครั้งอย่างช้า ๆ มันผลักให้จอมมารทั้งสองเข้าสู่สถานการณ์สิ้นหวังอย่างรวดเร็ว

“ไอ้คนชั่ว!”

“ข้าไม่เชื่อว่ามนุษย์ที่เข้าสู่ขอบเขตเซียนธุลีสีชาดจะสามารถจัดการจอมมารเช่นเราสองตนได้! ไอ้มดตัวจ้อย!”

เวลานี้จอมมารทั้งสองยิ่งรู้สึกสับสนและไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น

“ยืมพลังศักดิ์สิทธิ์!”

ตู้ม! ตู้ม!

เสียงคำรามดังกึกก้อง โลกาสั่นสะเทือนราวจะพังทลาย คลื่นพลังวิญญาณฟ้าดินไร้ลักษณ์ถูกควบแน่นพร้อมพุ่งเข้าหาจอมมารทั้งสองอย่างบ้าคลั่ง ในทันทีพลังของจอมมารทั้งสองเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน ความน่าสะพรึงกลัวของมันเพิ่มขึ้นกว่าหลายสิบเท่า!

“มนุษย์กายเซียนผู้ต่ำต้อย ไปตายเสีย!”

สิ้นเสียงหัวเราะของจอมมารทั้งสอง พวกมันปลดปล่อยพลังออกมาอย่างพร้อมเพรียง ความน่าสะพรึงไร้ที่เปรียบพลันปรากฏขึ้น ทันทีที่ถูกปลดปล่อย โลกทั้งหมดตกอยู่ในความวุ่นวาย ท้องฟ้าถูกปิดกั้น ทั้งภูเขาและแม่น้ำทุกเส้นสายถูกฉีกขาด!

“หึ!”

“ไม่ว่าพวกเจ้าจะใช้พลังรูปแบบใด ข้าจะเอาชนะเจ้าด้วยกระบี่เพียงเล่มเดียว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน ในขณะที่ร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาลถูกควบคุม เขาสับฟันกระบี่ออกไปอีกครั้ง

ตู้ม!!!

ปราณกระบี่ปลดปล่อยพลังงานไร้ลักษณ์ มันตัดขาดพลังที่จอมมารทั้งสองภาคภูมิใจอย่างง่ายดาย ในทันทีท้องฟ้าและผืนดินสั่นสะเทือน เกิดแรงระเบิดอย่างรุนแรงจนทุกสิ่งสว่างวาบจนไม่อาจมองเห็นสิ่งใดได้ชัดเจน

ตู้ม ตู้ม!

เกิดเสียงทุ้มขึ้นสองครั้ง ร่างของจอมมารทั้งสองลอยเคว้งออกไปอย่างไม่อาจควบคุมได้

ชิ้ง ชิ้ง!

ก่อนที่ทั้งสองจะร่วงหล่นสู่พื้นดิน กระบี่สองเล่มพลันแทงทะลุผ่านระหว่างคิ้วของพวกมันอย่างไร้ความปรานี ตอกตรึงร่างของพวกมันเอาไว้บนอากาศ!