“คุณอินซอบ…”
อีอูยอนเอ่ยเรียกอินซอบ อินซอบรู้สึกว่าเขาต้องตอบ แม้จะรู้ว่าเป็นการเอ่ยเรียกที่ไม่จำเป็นต้องตอบ
พวกเขาสบตากัน
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยต้องการที่ลามก และจ้องมองอินซอบราวกับจะทำให้แตกละเอียด เขารู้สึกเหมือนถูกข่มขืนผ่านทางสายตา
“คุณอินซอบ แฮ่ก…”
อีอูยอนจับขาของอินซอบไว้และขบกัดผิวพร้อมกับสวนแก่นกายขึ้นมา สายตาที่รุนแรงก็ยังชำเราร่างกายที่เปลือยเปล่าของอินซอบอยู่อย่างเดิม
เหมือนเขาจะรู้แล้วว่าคำพูดที่อีอูยอนไม่สามารถพูดต่อได้คืออะไร ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน อินซอบเบือนหน้าที่แดงซ่านหนี เพราะไม่สามารถทนกับสายตานั้นได้
“อย่าหันหน้าหนี มองหน้าผมครับ”
แม้น้ำเสียงจะอ่อนโยน แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความต้องการที่อยู่ในนั้นได้ อินซอบค่อยๆ หันหน้ากลับมาอีกครั้ง
อีอูยอนปล่อยมือออกจากแก่นกาย และเอาขาของอินซอบมาพาดไว้ที่ไหล่ และเริ่มถูไถขาที่เชื่อมติดกันเหมือนเป็นกรรไกร
“อ๊ะ…”
อินซอบเขินมาก เขาไม่สามารถปรับตัวกับท่าทางที่ลามกที่ไม่เคยคิดไว้ในหัวเลยแบบนี้ได้ พออินซอบจะเบี่ยงเอวออกไปด้านข้าง อีอูยอนก็ใช้ฝ่ามือกดเขาไว้เบาๆ จากนั้นก็ดันแก่นกายของตัวเองเข้ามาในหว่างขาและเริ่มขยับเอว แม้จะเป็นการร่วมรักที่เหมือนจะถูไถร่างกายเข้าด้วยกันเท่านั้น แต่ทุกครั้งที่อีกฝ่ายสวนตัวขึ้นมา ก็รุนแรงเสียจนสมองของเขาขาวโพลน
อินซอบช้อนตามองอีอูยอนในสภาพที่กำผ้าปูที่นอนเอาไว้ และเขาก็ไม่ลืมที่จะขอร้องว่าอย่าหยุดมอง
“ฮ่าๆ”
อีอูยอนหัวเราะเบาๆ
ทุกครั้งที่ช่วงล่างสัมผัสกัน อินซอบจะหดตัวราวกับหวาดกลัว แต่ก็ไม่ยอมเลิกมองจนกว่าจะเสร็จ
“ทำตามที่คนอย่างผม…สั่งทุกอย่าง…ได้ยังไงกัน… คุณจะทำให้ผม…เชี่ย…นิสัยเสียนะ”
อีอูยอนพูดพร้อมกับขยับเอวราวกับจะวรรคทีละพยางค์
ว่ากันว่าพ่อแม่เป็นคนทำให้นิสัยของลูกเสีย แต่เนื่องจากนิสัยของเขาเสียมาตั้งแต่เกิดแล้ว จึงไม่มีอิทธิพลของพ่อแม่ แต่ทุกครั้งที่อินซอบปฏิบัติกับเขาอย่างใจดี เขาจะรู้สึกว่าอะไรบางอย่างข้างในตัวบิดเบี้ยว เขาจะอ่อนแอและโง่เขลา แต่เขาก็ไม่ได้เกลียดความรู้สึกพวกนั้น
“ถ้าผมนิสัยเสียขึ้นมา คุณอินซอบจะรับผิดชอบไหมครับ”
คำถามแซวเล่นของอีอูยอนทำให้อินซอบพยักหน้าทั้งๆ ที่ยังไม่ละสายตาไปไหน น่ารักฉิบหาย
อีอูยอนกัดฟัน ความต้องการอันแสนดุร้ายที่เขากดเอาไว้อย่างยากลำบากได้โผล่ขึ้นมา เขาจงใจละมือออกมาจากอินซอบ และใช้แขนยันเตียงเอาไว้เพื่อประคองตัว
“จะรับผิดชอบยังไงล่ะ”
คำถามของอีอูยอนทำให้อินซอบยื่นมือออกมารั้งแขนของอีกฝ่ายไว้ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ทำผมอย่างที่อยากทำ…ได้เลยครับ”
นี่ไม่ใช่คำพูดที่พูดส่งๆ
อีอูยอนกลั้นลมหายใจที่ร้อนรุ่ม ความต้องการอันแสนดุร้ายกับจิตใจที่อยากจะถนอมให้สำคัญกว่าใครในโลกปนกันอย่างยุ่งเหยิง นี่เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถรู้สึกได้หากเป็นคนปกติ ฝ่ามือของเขารู้สึกถึงไออุ่นของอินซอบ แค่ไออุ่นอย่างเดียวก็ทำให้เขาเกิดอารมณ์จนแทบจะเป็นบ้า อีอูยอนถูแก่นกายที่แข็งตัวอย่างเต็มที่กับซอกขาของอินซอบพร้อมกับจ้องมองราวกับจะโลมเลียใบหน้าของอีกฝ่าย แค่มองอย่างเดียวก็เหมือนจะเสร็จได้ทั้งวันแล้ว
ตาของอินซอบแดงก่ำ อินซอบที่หอบหายใจเบาๆ เผยอปาก เนื้อเยื่อภายในช่องปากที่เข้มขึ้นกว่าปกติราวกับเป็นไข้เข้ามาในสายตาของอินซอบ
“อ้าปากให้หน่อยได้ไหมครับ”
คำขอของอีอูยอนทำให้อินซอบอ้าปากเหมือนเป็นลูกนกอย่างว่าง่าย อีอูยอนเอาแก่นกายที่พองโตอย่างเต็มที่ไปไว้ตรงหน้าของอินซอบก่อนจะช่วยตัวเอง อินซอบไม่รู้สถานการณ์อะไรเลย จึงกะพริบตาด้วยสีหน้าหวาดกลัวเล็กน้อยพร้อมกับอ้าปากเอาไว้ การขยับที่เรียบง่ายนั้นทำให้เขามีอารมณ์จนปลายเท้าชาวูบ
น้ำเชื้อสีขาวพุ่งออกมาพร้อมกับเสียงสบถ ภายในช่องปากของอินซอบเปียกไปด้วยน้ำเชื้อที่พุ่งออกมา เขาขยับมือต่ออีกหลายครั้งเพื่อรีดเอาน้ำเชื้อออกมา และน้ำกามไหลลงมาตามริมฝีปากและคางของอินซอบ
อินซอบขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง เพราะลังเลใจว่าต้องกลืน หรือบ้วนน้ำเชื้อที่เข้ามาในปากดี
“อย่ากลืนครับ อ้าปาก”
อินซอบกะพริบตาอยู่ประมาณสองครั้ง และอ้าปากให้ดูตามที่อีกฝ่ายสั่ง อีอูยอนตรวจดูร่องรอยที่เขาฉีดพ่นเข้าไปในปากของอินซอบอย่างละเอียด
“รู้หรือเปล่าครับ ว่าทุกช่องทางของคุณอินซอบเป็นสีชมพูหมดเลย แม้กระทั่งภายในปากก็ยังทำให้ผมมีอารมณ์ ”
“…!”
พออินซอบพยายามจะหุบปาก อีอูยอนก็จับคางเอาไว้ จากนั้นก็ประกบปากลงมา พอลิ้นปัดป่ายไปมาในโพรงปาก น้ำกามก็ไหลออกมาจากริมฝีปากที่เชื่อมติดกัน เขารู้สึกเหมือนว่ามีอะไรกันด้วยลิ้น
เขาเงยหน้าขึ้นจูบเพราะอีอูยอนยังคงคร่อมอยู่บนตัวของอินซอบ น้ำกามไหลลงมาใต้คางของอินซอบก่อนจะหยดลง อีอูยอนชอบการเสร็จในปากของอินซอบ เขาชอบชื่นชมน้ำกามที่ไหลลงมาตามซอกขาเรียวบาง และก็ชอบการได้จับอินซอบที่เขินอายไว้พร้อมกับจัดการให้เรียบร้อยด้วย พอเขาไม่ยอมถอนริมฝีปากออกมาและทำให้อินซอบไม่สามารถพ่นน้ำกามออกมาได้ ลูกกระเดือกของอีกฝ่ายก็ขยับพร้อมกับเสียงดัง เอื้อก
“อร่อยไหมครับ”
อีอูยอนถอดริมฝีปากออกก่อนจะเอ่ยถาม อินซอบยังอยู่ในสภาพที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดและไม่ตอบอะไร อีอูยอนยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากเตียง เขาปรากฏตัวขึ้นโดยที่ถือน้ำแร่ไว้ในมือข้างหนึ่ง และนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งลงตรงหน้าอินซอบ
“ดื่มน้ำครับ”
แม้อินซอบจะยื่นมือออกมาเพื่อรับขวดน้ำแร่ไปถือ แต่อีอูยอนกลับส่ายหน้า
“ผมจะป้อนครับ”
อินซอบอ้าปากโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ คำพูดที่ได้ฟังจากอีอูยอนเมื่อสักครู่นี้ทำให้เขาอ้าปากนิดเดียวเพื่อที่จะได้เห็นภายในโพรงปากให้ได้น้อยที่สุด
“แบบนั้นจะหกนะครับ อ้าให้กว้างอีกหน่อยสิครับ”
“…”
การที่ทำให้คำพูดธรรมดากลายเป็นแบบนั้นได้น่าจะเป็นความสามารถเฉพาะตัว
อินซอบอ้าปากให้กว้างขึ้นอีกเล็กน้อยตามที่อีอูยอนสั่ง และน้ำเย็นๆ ก็เข้ามาในปาก
พออินซอบดื่มน้ำจนหมดแล้ว อีอูยอนก็เริ่มดื่มน้ำบ้าง อินซอบถูกภาพของลูกกระเดือกที่กำลังขยับของอีกฝ่ายขโมยสายตาไปอย่างไม่รู้ตัว
อีอูยอนวางขวดน้ำแร่ลงบนโต๊ะ และขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง
“มานี่ครับ”
อินซอบซบหน้าลงกับแขนที่กางออกมาด้านหน้า อีอูยอนอุ้มอินซอบมาวางไว้บนตัวของตัวเอง จากนั้นก็ลูบไล้ลงไปตั้งแต่ไหล่จนไปถึงส่วนที่ต่ำกว่าเอว มือที่อ่อนโยนราวกับสวมกอดสิ่งที่ล้ำค่าทำให้อินซอบหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา
ริมฝีปากของพวกเขาเชื่อมติดกันอีกครั้ง และก็ค่อยๆ ผละออกพร้อมกับเสียงจุ๊บเบาๆ
“คิดถึงตอนที่จูบกันครั้งแรกเลยนะครับ”
อีอูยอนจูบแก้มของอินซอบไม่ยอมหยุดพร้อมกับพึมพำ
“…ตอนนั้นผมคิดว่าทำไมจนป่านนี้เราถึงไม่ได้ทำสิ่งดีๆ นี้นะ”
“อย่างนั้นเหรอครับ”
ใบหน้าของอินซอบแดงเรื่อ
“แล้วคุณอินซอบคิดอะไรเหรอครับ”
“…ผมคิดอะไรไม่ออกเลยครับ เพราะหายใจไม่ออก”
เขาใช้กำลังฝืนใจอินซอบที่ไม่อยากทำและจูบอีกฝ่าย พอได้รู้ว่าจูบแรกคือตัวเอง เขาก็ดีใจอย่างหน้าไม่อาย อีอูยอนนึกถึงความทรงจำในอดีต และยิ้มอย่างขมขื่น
“ตอนนั้นผมทำตัวเหี้ยมากเลยใช่มั้ยล่ะครับ”
อินซอบส่ายหน้าให้กับพูดที่พูดเสริมขึ้นมาอย่างติดตลกว่า “แม้ตอนนี้จะยังเป็นแบบนั้นก็เถอะ”
“อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ…คุณเป็นคนที่ผมชอบนะ”
อีอูยอนมองอินซอบอย่างเลื่อนลอย อินซอบทำให้ความรู้สึกของอีกฝ่ายเสียหายอย่างหน้าตาเฉย อีอูยอนดึงอินซอบเข้ามากอดและจูบเขาอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร จากนั้นก็จับให้อินซอบนอนลงบนเตียง และขึ้นไปคร่อมอีกฝ่ายภายในชั่วพริบตา นี่เป็นท่าทางที่ทำให้เกิดอารมณ์โดยที่เทียบกับท่าทางที่ทำเล่นๆ ก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย
อีอูยอนก้มหน้าลงไปดูดดุนอกของอินซอบ พอเขางับยอดอกที่ชูชันเข้ามาในปากและหยอกล้อ อินซอบก็ส่งเสียงครางออกมาเบาๆ อินซอบไวกับการเล้าโลมที่ยอดอก แม้จะเป็นการกระทำที่น่าจะคุ้นเคยแล้ว แต่เขาก็ยังทำตัวไม่ถูก และได้แต่ร้องครวญครางอยู่ดี อีอูยอนจงใจที่จะไม่หยุดเล้าโลมจนกว่าอินซอบจะส่งเสียงออกมา เพราะมันน่ารักมากจนสุดจะบรรยาย
“อื้อ…อึก”
อีอูยอนรู้ว่าอินซอบอดทนสุดชีวิตเพื่อที่จะไม่ส่งเสียงออกมา ยิ่งอีกฝ่ายทำแบบนั้น เขาก็ยิ่งใช้ลิ้นขยี้ยอดอกอย่างดื้อรั้นก่อนจะกัดลงไปเบาๆ อย่างต่อเนื่อง
“…ฮึก”
อินซอบถดเอวไปด้านหลังพร้อมกับหายใจอย่างสุขสม ส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวขึ้นมาครึ่งหนึ่งแล้วของอินซอบสัมผัสกับหน้าท้องแกร่งของอีอูยอน รอยยิ้มติดอยู่ที่ปากของอีอูยอนที่รู้ความจริงว่าอินซอบกำลังบดเบียดตัวกับตนเบาๆ
“ให้ผมอมส่วนนั้นให้ไหมครับ”
เขาเอ่ยถามโดยที่คิดว่าต้องถูกปฏิเสธ แต่ไม่ว่าจะปฏิเสธหรือไม่ เขาก็คิดที่จะอมให้ แต่อินซอบกลับคิดก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ครับ รบกวนด้วยครับ”
อีอูยอนมองคนรักของตัวเองที่รบกวนให้ทำออรัลให้อย่างมีมารยาทที่สุดในโลกพลางกลั้นขำไว้ พอได้รับอนุญาตแล้ว เขาก็มุดหน้าลงกับหว่างขาของอินซอบอย่างดีใจ
ผิวของอินซอบอ่อนนุ่ม แม้แต่ส่วนอ่อนไหวนั้นก็ไม่เว้น อีอูยอนจับต้นขาของอินซอบให้อ้าออก และกลืนกินส่วนอ่อนไหวนุ่มๆ นั้นเข้าไปรวดเดียว
“อ๊ะ…!”
เสียงอุทานที่เต็มไปด้วยอารมณ์ดังออกมา อีอูยอนจับบั้นท้ายของอินซอบไว้ และถูไถลิ้นกับส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่าย อินซอบส่งเสียงหวานๆ ออกมาเรื่อยๆ พร้อมกับบิดตัวไปมา แม้จะโลมเลียให้แค่ไม่กี่ครั้ง แต่ตรงส่วนปลายก็มีน้ำไหลออกมาแล้ว ถึงรสชาติเปรี้ยวๆ จะยังติดอยู่ในปาก แต่เขาก็ชอบ อีอูยอนเลียส่วนอ่อนไหวของอินซอบและคึกคักเหมือนกับสุนัขที่อดข้าวมาสามวัน
“อ๊ะ อื้อ…อือ”
อินซอบหอบและดันไหล่ของอีอูยอนออก
“ผะ ผมเหมือน เหมือนจะเสร็จ…”
อีอูยอนไม่ยอมปล่อย และก็ไม่ยอมผ่อนแรงลงจนกว่าอินซอบจะเสร็จ
“คุณอูยอน เดี๋ยว อ๊า…!”
วินาทีที่อินซอบเสร็จ อีอูยอนก็ถอนปากออกมาจากส่วนอ่อนไหวที่อมอยู่ น้ำรักที่พุ่งออกมาเปียกใบหน้าที่ราวกับรูปสลักของเขา ความรู้สึกที่ว่ามีของเหลวอุ่นๆ ไหลทำให้อีอูยอนหัวเราะจนตาหยี
“ปะ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไรครับ”
อีอูยอนใช้มือถูหน้าอย่างลวกๆ เพื่อเช็ดน้ำรักออก
“ขอโทษครับ ผม…”
อินซอบยื่นมือออกมาเพื่อที่จะเช็ดน้ำรักที่เปื้อนใบหน้าออกให้ แต่เขากลับจับมือของอินซอบไว้ และใช้ลิ้นเลีย อีอูยอนเลียจากปลายนิ้วไปจนถึงศอก และทิ้งร่องรอยยาวๆ ไว้พร้อมกับมองอินซอบตรงๆ ใบหน้าของผู้ชายที่สุภาพเรียบร้อยถูกย้อมไปด้วยความใคร่ที่รุนแรง ความโกรธปนอยู่ในความมีอารมณ์ของเขาราวกับตัวผู้ที่ติดสัด อินซอบรู้สึกว่าเลือดได้ไหลลงไปกองอยู่ที่ส่วนล่างทั้งๆ ที่เมื่อกี้เพิ่งจะเสร็จไป
“คุณอินซอบ”
อีอูยอนเอ่ยเรียกอินซอบราวกับเคาะเรียกอย่างมีมารยาท ทุกครั้งที่อีกฝ่ายเรียกแบบนี้บนเตียง ตนจะรู้ว่าเขากำลังจะเอ่ยคำขอร้องที่ลามกออกมา
ริมฝีปากของอินซอบแห้งผากด้วยความประหม่า
“คุณอินซอบ”
อีอูยอนขบกัดแขนของอินซอบก่อนจะเรียกชื่ออีกครั้ง
“…ครับ”
“ผมอยากเลียด้านล่างของคุณอินซอบครับ”
หากบอกว่าด้านล่างในตอนที่เลียเสร็จไปแล้วรอบหนึ่ง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่อีกฝ่ายขอคืออะไร นอกเสียจากว่าจะเป็นคนโง่
“ไม่ชอบเหรอครับ”
อีอูยอนเหลือบตามองด้านบนเล็กน้อยพลางเอ่ยถาม อินซอบส่ายหน้าโดยไม่พูดอะไร อีอูยอนจับเขานอนลงบนเตียงอีกครั้ง อีกฝ่ายจับต้นขาไว้ก่อนจะยกเอวของด้านบน ก่อนที่จะทันได้รู้สึกเสียศักดิ์ศรี และอับอายกับท่าทาง ความรู้สึกดีก็เข้ามาหาอย่างกะทันหัน
“อ้า…”
ลิ้นถูกดันเข้ามาในช่องทางที่หดตัว อินซอบกำผ้าปูที่นอนเอาไว้ อีอูยอนเอาขาของอินซอบมาพาดไว้ที่ไหล่ของตัวเองก่อนจะขยับลิ้น ก้อนเนื้อเปียกชื้นที่แยกช่องทางนั้นออกอย่างไม่ยอมแพ้พร้อมกับเสียงดังเฉอะแฉะทำให้อินซอบหลับตาแน่น เสียงชื้นแฉะดังอยู่ในหู แม้จะพยายามที่จะไม่เป็นแบบนั้น แต่การจดจ่อกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปก็ทำให้ท้องน้อยของเขารู้สึกจั๊กจี้ อินซอบหายใจอย่างหนักหน่วงก่อนจะถดเอวไปหนี
“คุณอินซอบรู้ไหมครับ”
เขาใช้นิ้วถูไถรอยจีบก่อนจะที่พูดต่อในขณะที่ขยายช่องทางนั้น
“ว่าตอนนี้คุณรู้สึกมากกว่าตอนที่ผมเลียไอ้นั่นให้ซะอีก”
