รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 248 ใส่ใจ ใส่ใจจริง ๆ!

บทที่ 248 ใส่ใจ ใส่ใจจริง ๆ!

‘คุณชายยังไม่ปลูกผัก!’

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงสบตากันอีกครั้ง สีหน้าเต็มตื้นยิ่งขึ้นไปอีก

ดอกไม้ต้นหญ้าสองข้างทางในลานถูกย้ายไปที่อื่นแล้ว ยามนี้พื้นที่สองข้างทางโล่ง ดินก็พรวนเสร็จแล้วเรียบร้อย ทว่าพวกเขาไม่รู้สึกเลยว่ามีการโปรยเมล็ดในดิน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าท่านเซียนยังไม่เริ่มปลูก!

พวกเขายินดีปรีดาเป็นอย่างมาก พวกเขามิได้มาสาย ความกังวลใจก่อนหน้ามลายจนสิ้น

หากท่านเซียนปลูกไปแล้วพวกเขาเพิ่งมาถึง คงสายเกินไป

‘หรือคุณชายกำลังรอเมล็ดจากเราอยู่!’

จู่ ๆ ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนก็ผุดความคิดนี้ขึ้น และเอ่ยกับสือเฟิง

ดูเหมือนมีการพรวนดินไว้เรียบร้อยมาได้วันสองวันแล้ว

เวลาวันสองวัน ท่านเซียนยังไม่ตัดสินใจอีกหรือว่าต้องการปลูกผักพันธุ์ใด

เรื่องนั้น…ไม่น่าจะเป็นไปได้

จิตของท่านเซียนหยั่งรู้ฟ้าดิน ไม่มีสิ่งใดไม่รู้ ไม่มีสิ่งใดทำไม่ได้ ทั้งหมดล้วนอยู่ในการควบคุม เขารู้สึกว่าท่านเซียนรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะมา และรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะนำเมล็ดพันธุ์มาด้วย!

เพราะอย่างนั้นท่านเซียนถึงพรวนดินทว่ามิได้เพาะปลูกสิ่งใด

“คงเป็นเช่นนั้น!”

สือเฟิงพยักหน้า คิดเหมือนกันว่าเป็นเช่นนั้น

เขาเคยไปถามจากเวิงอู๋โยวที่สำนักไท่หัว ถามว่ามอบของขวัญใดให้ท่านเซียนดี

เวิงอู๋โยวบอกเขาว่า เซียนเหยียนได้กล่าวไว้ ช่วงนี้ท่านเซียนคิดจะปลูกผัก มีแผนจะปลูกผักจำนวนหนึ่งในลาน

เขาตัดสินใจทันทีว่าจะนำเมล็ดพันธุ์ผักไปให้ท่านเซียนเป็นของขวัญ

ทว่า เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถค้นพบเมล็ดพันธุ์ผักที่ดีได้ ก่อนไปจึงตั้งใจกำชับเวิงอู๋โยวว่าเรื่องที่เขาตั้งใจมอบเมล็ดพันธุ์ผักให้เป็นของขวัญนั้นอย่าเพิ่งบอกเซี่ยเหยียน

เขากลัวว่าเซี่ยเหยียนจะเผลอหลุดปากต่อท่านเซียน

หากตามหาเมล็ดพันธุ์ผักที่ดีเจอและนำมาได้ยังดี หากเขาหาไม่เจอ แต่ท่านเซียนรู้แล้วรอเมล็ดพันธุ์ผักจากเขาจะน่าอายขนาดไหน

ทว่าท่านเซียนอยู่ระดับไหนกัน ต่อให้เรื่องนี้ไม่เล็ดลอดไปถึงท่านเซียนสักนิด ท่านเซียนก็คงรู้ทุกอย่างอยู่แล้วตั้งแต่แรก!

เพราะอย่างนั้น ท่านเซียนถึงพรวนดินทว่าไม่ลงมือเพาะปลูก รอเมล็ดพันธุ์ผักที่เขานำมาให้

‘เพียงแต่ไม่รู้ว่าภายในลานด้านโน้นเป็นอย่างไร…’

สือเฟิงชี้ลานด้านข้าง

ลานทั้งสองแห่งทะลุถึงกัน จากตรงนี้มองเห็นสถานการณ์ภายในลานด้านโน้นได้อย่างชัดเจน

ลานด้านข้างมีพื้นที่แห่งหนึ่งโดนขุดเป็นหลุม เขาไม่แน่ใจว่ามีไว้เพื่อการใด

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนมองไป กล่าวพร้อมสั่นศีรษะ ‘ไม่แน่ใจ’

เวลานั้น หลี่จิ่วเต้าถือแท่งหวานเย็นแช่แข็งออกมา

“มากินแท่งหวานเย็นแช่แข็งก่อนเถิด ทั้งหมดนี้เป็นรสแตงโม ข้าทำจากน้ำแตงโม”

หลี่จิ่วเต้ายื่นให้ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงคนละแท่ง ส่วนตัวเขาก็กินแท่งหนึ่งเช่นกัน

ฮ่า ๆ

เขาหัวเราะในใจ คิดไปว่าชีวิตของเขาช่างชื่นอุราเกินผู้ใด ไม่เพียงแต่มีเครื่องปรับอากาศ แต่ยังมีตู้เย็น และแท่งหวานเย็นแช่แข็ง ชาเย็น เบียร์เย็นในตู้เย็นมีให้ดื่มกินตามใจชอบ!

หลังกัดเข้าไปคำหนึ่ง ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงจำต้องตาโตกันทั้งคู่

อร่อยเกินไปแล้ว!

รสชาติแสนหวานของแตงโมวนเวียนอยู่ตามปลายลิ้นของพวกเขา ความรู้สึกสดชื่นเย็นสบายแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู พวกเขากัดหวานเย็นคำโตเข้าไปอีกหลายคำอย่างอดไม่ได้

และหลังจากพวกเขากินแท่งหวานเย็นแช่แข็งเข้าไปหมดแล้ว พวกเขารู้สึกได้ว่ามีพลังบริสุทธิ์มากมายเพิ่มเข้ามาในกาย!

ใช่แล้ว

เป็นพลังบริสุทธิ์ที่ไม่เจือสิ่งปนเปื้อนใด ๆ

พวกเขาตะลึงงันอย่างไม่ต้องสงสัย

รู้หรือไม่ พลังในใต้หล้านี้ล้วนมีสิ่งปนเปื้อน มิได้บริสุทธิ์ถึงเพียงนั้น

รวมถึงพลังปราณในฟ้าดินที่พวกเขาดูดกลืนได้ยามบำเพ็ญ ต่างผสมไปด้วยสิ่งปนเปื้อน

ที่โอสถจักรพรรดิขั้นสูงสุดสามารถยื้ออายุขัยของมหาจักรพรรดิออกไปอีกหนึ่งชาติภพ ก็เพราะพลังที่แฝงอยู่ในนั้นค่อนข้างบริสุทธิ์ มีสิ่งปนเปื้อนน้อย

พลังที่ค่อนข้างบริสุทธิ์เช่นนี้นับว่าหาได้ยากยิ่ง เป็นการยกระดับของคุณภาพ เรียกได้ว่ามีหนึ่งแต่ชนะสิบ!

และบัดนี้ หลังพวกเขาได้กินแท่งหวานเย็นแช่แข็งของท่านเซียน ภายในกายจึงครอบครองพลังอันแสนบริสุทธิ์ปราศจากสิ่งปนเปื้อน จะมิให้พวกเขาตะลึงได้เยี่ยงไร!?

หากพวกเขากลั่นพลังเหล่านี้ได้หมด พวกเขาก็จะยกระดับคุณภาพของพลังขึ้นไปอีก มิหนำซ้ำพลังในทุก ๆ ด้านต่างทวีคูณ ซ้ำยังไร้ซึ่งผลข้างเคียงใด ๆ!

พลังที่มีสิ่งปนเปื้อนแม้ไม่ก่อปัญหาใด ทว่าสิ่งปนเปื้อนก็คือสิ่งปนเปื้อนอยู่วันยังค่ำ สุดท้ายก็ต้องถูกขจัด!

เมื่อบำเพ็ญถึงระดับหนึ่ง หากไม่ขจัดสิ่งปนเปื้อนเหล่านี้ จักเข้าสู่ขอบเขตที่สูงขึ้นกว่านั้นได้ยากยิ่ง

สิ่งแวดล้อมในฟ้าดินยุคนี้ย่ำแย่ ทรัพยากรการฝึกฝนระดับสูงขาดแคลนอย่างหนัก

และทรัพยากรการฝึกฝนระดับสูงที่ว่า ก็คือพลังที่มีสิ่งปนเปื้อนน้อย

ยิ่งทรัพยากรการฝึกฝนมีระดับสูงเท่าใด สิ่งปนเปื้อนก็ยิ่งน้อยเท่านั้น

“อร่อยใช่หรือไม่ ฮ่า ๆ ไม่ต้องรีบกินปานนั้น ข้าทำแท่งหวานเย็นแช่แข็งไว้ไม่น้อย หากอยากกินอีก ประเดี๋ยวข้าจะหยิบมาให้พวกท่านอีกคนละแท่ง”

หลี่จิ่วเต้ากล่าวยิ้ม ๆ

เขาค่อนข้างมั่นใจในแท่งหวานเย็นแช่แข็งที่ตนทำ

แท่งหวานเย็นแช่แข็งเหล่านี้มิได้แค่คั้นน้ำผลไม้ออกมาแล้วนำไปแช่แข็งก็จบ แต่ต้องผ่านการจัดเตรียมอย่างพิเศษของเขา ใส่ส่วนผสมลับเข้าไปมากมาย รสชาติย่อมเลิศล้ำกว่าฝีมือผู้ใด

เขาไม่สงสัยเลยว่า หากกลับไปยังดาวเคราะห์สีฟ้าได้ และเริ่มผลิตแท่งหวานเย็นแช่แข็งสูตรของเขา ย่อมเบียดแท่งหวานเย็นแช่แข็งและไอศกรีมยี่ห้ออื่นตกไปทั้งหมด

เมื่อเห็นประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงสวาปามคำโต เขาจึงรู้ได้ทันทีว่าประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงชอบรสชาติ

“ขอบคุณคุณชาย!”

“พอแล้ว พอแล้ว!”

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงรีบเอ่ยตอบท่านเซียนพร้อมกล่าวคำขอบคุณรัว ๆ

พวกเขารู้ขอบเขต ไฉนเลยจะกล้าขออีก ย่อมมิกล้าแน่นอน!

“ว่าแต่คุณชาย… ลานด้านข้างเกิดอะไรขึ้นหรือขอรับ?”

สือเฟิงถามท่านเซียนด้วยความใคร่รู้

“อ๋อ ตรงนั้น พอดีข้าอยากปลูกผักไว้จำนวนหนึ่ง เพียงแต่เนื้อดินในลานไม่ค่อยดีเท่าใด จึงตั้งใจจะเปลี่ยนดินแล้วค่อยปลูกผัก”

หลี่จิ่วเต้าบอก

อย่างที่คิด!

หลังได้ยินคำกล่าวของท่านเซียน ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงต่างแน่ใจขึ้นมา ปราศจากข้อกังขาใด ๆ!

ท่านเซียนล่วงรู้ทุกอย่างจริง ๆ!

พวกเขาไม่เพียงแต่นำเมล็ดพันธุ์ผักและผักสดกลับมาจากไร่มวลผัก พวกเขายังนำดินเทวาจากไร่มวลผักกลับมาด้วย!

เปลี่ยนดิน…

ท่านเซียนตั้งใจจะสับเปลี่ยนดินเทวาลงไปแทนเห็น ๆ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าท่านเซียนรอการมาของพวกเขาอยู่!

“พวกเรารู้ว่าท่านเซียนช่างเลือกในอาหารการกินมาก ที่มาหาคุณชายครานี้ ตั้งใจนำผักสดรวมถึงเมล็ดพันธุ์ผักนานาชนิดมาให้คุณชาย คุณภาพของผักสดเหล่านี้ยอดเยี่ยม หวังว่าคุณชายจะชอบ”

หลังคิดตกทุกอย่างแล้ว ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนมิกล้ารีรอ เขาโบกมือออกไปหนึ่งครั้ง ผักสดนานาพันธุ์ถูกเขานำออกมาและวางไว้บนพื้น

“นี่คือเมล็ดพันธุ์ผัก”

อีกด้านสือเฟิงนำเมล็ดพันธุ์ผักออกมา และยื่นให้ท่านเซียนด้วยความนอบน้อม

หลี่จิ่วเต้ารับเมล็ดพันธุ์ผักมา แล้วเดินไปอยู่หน้าผักสดเหล่านั้น ทอดมองผักสดเหล่านี้แล้วพบว่าคุณภาพดีเยี่ยมตามที่กล่าวมาจริง ๆ ดีกว่าผักสดที่เขาเคยซื้อมามาก

“ทั้งสองท่านใส่ใจแล้ว!”

เขากล่าวขอบคุณต่อผู้เฒ่าเฮ่อและสือเฟิงยิ้ม ๆ

“คุณชายชอบก็ดีแล้ว!”

“จริงสิคุณชาย ตอนที่พวกเราเก็บผักสดเหล่านี้ ยังขุดดินมาด้วยไม่น้อย นำไปเติมหลุมในลานด้านข้างได้พอดี!”

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงเอ่ย

“จริงหรือ””

หลี่จิ่วเต้ายิ่งประทับใจในตัวทั้งสองมากขึ้นไปอีก

ผู้เฒ่าเฮ่อและสือเฟิงใส่ใจกันมากจริง ๆ

ไม่เพียงแต่นำผักสดคุณภาพดีเยี่ยมมาให้จำนวนมาก ซ้ำยังนำเมล็ดพันธุ์ผักของผักสดเหล่านี้มาด้วย ทั้งยังนำดินที่ใช้ปลูกผักเหล่านี้มาด้วย

สองคนนี้คาดการณ์ได้รอบคอบเสียจริง!

นำดินมาด้วยคงเพราะอยากให้เขาปลูกเมล็ดพันธุ์ผักได้ดีขึ้นกว่าเดิมกระมัง

ถึงอย่างไร ปลูกผักที่คุณภาพดีเยี่ยมเยี่ยงนี้ออกมาได้ ดินที่ใช้ก็คงล้ำเลิศมากเช่นกัน มิเช่นนั้นไม่มีทางปลูกผักได้คุณภาพดีเช่นนี้

ฮ่า ๆ เขาหัวเราะในใจ คิดไปว่าบังเอิญจริงเชียว

เขากำลังคิดอยู่เลยว่าอยากปลูกผัก ผู้เฒ่าเฮ่อกับสือเฟิงก็นำเมล็ดพันธุ์ผักมาให้

เดี๋ยวก่อน…

มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้จริงหรือ?

เขาครุ่นคิด ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ

หากเป็นเช่นนั้นจริงก็คงบังเอิญยิ่งแล้ว!

ผู้เฒ่าเฮ่อและสือเฟิงไปเยือนสำนักไท่หัวมามิใช่หรือ คงทราบมาจากเซี่ยเหยียนว่าช่วงนี้เขาอยากปลูกผัก

เขาคิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น มิฉะนั้นมันจะบังเอิญมากเกินไปแล้ว

หลายวันก่อนเซี่ยเหยียนมาหาเขา เลยรู้ว่าช่วงนี้เขาอยากปลูกผัก

ใส่ใจ!

ใส่ใจยิ่ง!

เขาคิดในใจ ยิ่งชื่นชอบผู้เฒ่าเฮ่อและสือเฟิงมากขึ้นไปอีก

…

แดนบูรพาทิศ เหยียนโจว

ประกายเจิดจ้าลำหนึ่งพาดผ่านท้องฟ้า เจิดจรัสบาดตาเป็นพิเศษ

“ข้ากลับมา…แก้แค้นแล้ว!”

ท่ามกลางประกายเจิดจ้า ชายหนุ่มผู้หนึ่งเอ่ยเสียงเยียบเย็น จิตสังหารในตัวรุนแรงสะท้านนภา

ลมปราณของเขาน่าสยดสยอง ดูก็รู้ว่าไม่ธรรมดา!