TW : เนื้อหาในตอนนี้ไปจะมีการกล่าวถึงจินตนาการ incest นะคะ ( อยู่ช่วงท้ายบท เป็นการพูด Dirty Talk ของอีอูยอนที่สมมติเหตุการณ์ว่าตัวเองเป็นน้องชายของอินซอบ)
ใบหน้าของอินซอบซีดเผือด เขารู้สึกเหมือนถูกโยนลงในน้ำเย็นๆ เขาอ้าปากแล้วก็หุบลง เพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร จากนั้นก็ก้มหน้าลงและร้องไห้ออกมา
“…อย่าพูดแบบนั้นนะครับ”
เสียงของอินซอบสั่น แม้จะไม่หวังให้อีอูยอนชอบครอบครัวของตน แต่ก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายปฏิเสธครอบครัวของเขาเช่นกัน เพราะคนเหล่านี้เป็นคนที่มอบความรักให้เขา จนเขาไม่เคยรู้สึกไม่พอใจที่พ่อแม่ที่แท้จริงทิ้งไปเลยสักครั้ง
น้ำตาที่คลออยู่ในดวงตากลมโตของอินซอบหยดลงมา อีอูยอนสบถเบาๆ ว่า “เหี้ยเอ๊ย”
“ขอโทษครับ”
เขาขอโทษทันที
“ผมหลุดปากพูดออกไปน่ะครับ ขอโทษนะครับ”
“…ไม่เป็นไรครับ”
อินซอบรีบเช็ดน้ำตา
“ผมจะลงไปส่งพวกน้องๆ กลับครับ ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้รำคาญใจ”
อีอูยอนคว้าข้อมือของอินซอบไว้และดึงเขาเข้ามาหา ก่อนจะกอดเอาไว้แบบนั้น
“ผมคงจะดื่มเหล้าเยอะไป ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้คุณอินซอบรู้สึกเจ็บปวดนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ”
อินซอบพยายามยิ้มให้
อีอูยอนเช็ดน้ำตาของอินซอบที่เกาะอยู่ตรงขนตาออกให้ และจูบหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆ
“ดึกแล้ว บอกให้พวกน้องนอนค้างเถอะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ แอรอนขับรถได้เพราะไม่ได้ดื่มเหล้า”
“บอกว่าเป็นเด็กนี่ครับ คุณปล่อยพวกเด็กๆ ไปกันเองกลางดึกแบบนี้ได้เหรอ”
อีอูยอนกดจูบลงบนแก้มของอินซอบอีกครั้ง
“ชั้นหนึ่งมีห้องเหลือเยอะแยะครับ ให้พวกเขานอนที่ไหนก็ได้”
“ขอบคุณ แล้วก็ขอโทษนะครับ”
อีอูยอนปล่อยอินซอบ
“งั้นผมเข้าไปนอนก่อนนะครับ ฝันดีครับ”
“…ฝันดีครับ”
อีอูยอนเข้าห้องตัวเองไปหลังจากได้รับคำอวยพรจากอินซอบ แม้อีกฝ่ายจะไปแล้ว แต่อินซอบก็ยังยืนเงียบๆ ตรงนั้นอยู่สักพัก
***
ก๊อกๆ
เขาได้เสียงเคาะประตูเบาๆ อีอูยอนปิดหนังสือที่อ่านอยู่ลงก่อนจะวางลงบนโต๊ะ
“เข้ามาครับ”
อินซอบที่อยู่ในชุดนอนเปิดประตูอย่างระมัดระวัง
“…อ่านหนังสืออยู่เหรอครับ”
“กำลังจะนอนครับ”
อินซอบปิดประตูห้อง
“พวกน้องล่ะครับ”
“หลับอยู่ที่ชั้นล่างกันหมดแล้วครับ”
“แล้วทำไมคุณอินซอบถึงยังไม่นอนล่ะครับ”
“ผมจะมานานกับคุณอูยอนครับ”
หน้าของอีอูยอนนิ่งไป จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างนุ่มนวลพลางส่ายหน้าในทันใด
“วันนี้ผมเหนื่อยเพราะดื่มเหล้า คุณอินซอบนอนคนเดียวเถอะครับ”
อินซอบรู้ว่าเขากำลังโกหก
นอกจากอีอูยอนจะไม่พูดว่าเหนื่อยในเวลาปกติแล้ว ตอนนี้เขาก็ไม่ได้ดื่มเหล้าไปเยอะขนาดนั้นด้วย
ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะมีแต่ความสัมพันธ์ที่ดีในระหว่างที่อยู่ด้วยกันสองคน บางครั้งพวกเขาก็ทะเลาะกัน และทุกครั้งที่ทะเลาะกันอีอูยอนก็จะขีดเส้นเอาไว้อย่างชัดเจน แม้อินซอบจะสับสนในตอนแรก แต่ตอนนี้เขารู้ว่าสิ่งนั้นเป็นวิธีปกป้องเขาตามแบบฉบับของอีอูยอน
อินซอบเดินเข้าไปข้างเตียงโดยไม่พูดอะไร เขายกมือขึ้นมาวางบนไหล่ของอีอูยอนที่มองมาด้วยสายตาแปลกๆ และกดจูบลงไปบนปากของอีกฝ่าย พวกเขาแลกเปลี่ยนลมหายใจกันระหว่างริมฝีปากที่เชื่อมติดกันอย่างนุ่มนวลก่อนจะผละออกไป
“…ผมหมายถึงอยากนอนด้วยแบบนี้ครับ”
อีอูยอนขมวดคิ้วราวกับอึดอัดใจ
“วันนี้คงไม่ได้หรอกครับ”
อีอูยอนดันไหล่ของอินซอบออกก่อนจะพูดต่อ
“วันนี้ผมคงจะบังคับใจตัวเองไม่ได้…ขอโทษนะครับคุณอินซอบ”
“ไม่ต้องบังคับก็ได้ครับ”
อินซอบจับมือของอีอูยอนมาโอบคอของตัวเอง
“…คุณทำให้ผมเจ็บได้เลยครับ”
อินซอบนึกถึงคำพูดที่อีอูยอนพูดกับตัวเองเมื่อกี้อยู่พักหนึ่ง เป็นคำพูดที่บอกว่าทำให้เจ็บ แต่เขาก็อยากจะทำให้อีอูยอนมั่นใจถึงความจริงที่ว่าความรู้สึกที่เขามีต่ออีกฝ่ายนั้นไม่ได้เปลี่ยนไป
“ถึงจะทำให้เจ็บปวด…แต่จะไม่มีเรื่องที่ผมจะเกลียดหรือไม่ชอบคุณอีอูยอนแน่ๆ…เพราะฉะนั้นทำอย่างที่คุณอีอูยอนอยากทำ…”
ตัวของอินซอบถูกจับให้มาอยู่บนเตียง อีอูยอนขึ้นคร่อมอีกฝ่ายและเริ่มพรมจูบ เขากอดอินซอบไว้แน่น ความรู้สึกที่รุนแรงจนไม่สามารถควบคุมได้ก่อตัวขึ้น เขาใช้มือข้างหนึ่งจับผมของอินซอบไว้ ส่วนอีกข้างก็ถอดกางเกงลง กางเกงนอนตัวหลวมถูกดึงลงมาในคราวเดียว
“แฮ่ก…ไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในมาเหรอ”
ขาขาวๆ ของอินซอบปรากฏให้เห็น อีอูยอนจับต้นขาของอีกฝ่ายให้แยกออก และเอ่ยถามอีกครั้ง
“ผมถามอยู่นะครับว่าถอดกางเกงชั้นในเอง แล้วมาในสภาพแบบนี้ เพราะอยากจะเสนอตัวให้ผมเหรอ”
อินซอบพยักหน้า
แม้ความร้อนจะพุ่งขึ้นมาถึงลำคอด้วยความอับอายและความลำบากใจในทุกครั้งที่อีอูยอนพูดลามก แต่เขาก็อยากจะเปิดเผยให้ได้มากที่สุด
“…ผมมาเพราะอยากทำกับคุณอูยอนครับ…”
อินซอบอ้าขาออกทั้งๆ ที่ตัวสั่น อีอูยอนเกร็งมือที่จับต้นขาของอีกฝ่ายไว้ เขากลั้นหายใจและก้มหน้าลงไปตรงหว่างขาของอินซอบ
“…ไม่ต้องทำก็ได้ครับ”
อินซอบคว้าต้นแขนของอีอูยอนไว้
“ถ้าไม่ขยายให้ดีจะฉีกขาดนะ เพราะวันนี้ผมจะสอดใส่เข้าไปอย่างไม่ปรานี”
“ไม่ใช่แบบนั้น…”
อินซอบพูดด้วยน้ำเสียงเล็กๆ
“ก่อนจะมาผม…”
อีอูยอนกลั้นยิ้มเอาไว้อย่างช้าๆ อินซอบประหม่า เพราะท่าทางนั้นดูเหมือนโกรธ
“…อ๊ะ!”
ร่างกายที่ถูกแยกโดยไม่บอกให้รู้ล่วงหน้าทำให้เอวของอินซอบสั่นระริก แล้วอีอูยอนก็ขยับเอวโดยไม่ปล่อยให้ได้หายใจ เขามองไม่เห็นร่องรอยผิดปกติในดวงตาของอีกฝ่ายเลย ดวงตาที่อัดแน่นไปด้วยความต้องการทางเพศและความกระหายนั้นวาวโรจน์ราวกับสัตว์เดรัจฉาน
“ทำเรื่องลามกแบบนั้นด้วยใบหน้าไร้เดียงสาเหรอ ฉิบ ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว”
“อ๊ะ อ้า…! อึก…!”
ของอุ่นร้อนถูกสอดใส่เข้ามาในช่วงล่างอย่างไร้ความปรานี อินซอบกำผ้าปูที่นอนไว้ก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องออกมา แต่พอนึกถึงพวกน้องชายที่อยู่ชั้นล่าง เขาก็รีบปิดปาก อีอูยอนเห็นการกระทำนั้นอย่างชัดเจน
“…อย่าบอกผมนะครับว่าตอนนี้คุณแคร์พวกน้องชายที่อยู่ชั้นล่าง?”
เขาจับแก้มก้นของอินซอบเอาไว้ และดึงลงมาให้ใกล้กับหว่างขาของตัวเอง เสียงกระดูกที่แข็งแรงของชายหนุ่มกระทบกับเนื้อของอินซอบ
“ผม บอก ว่า อย่า คิด ถึง คน อื่น…ทั้งๆ ที่ มี ไอ้ นั่น ของ ผม เสียบ อยู่ ไง ครับ”
แก่นกายแข็งขืนแทรกเข้ามาในตัวทุกครั้งที่อีกฝ่ายพูดจบทีละพยางค์ อินซอบหอบหายใจอย่างสุขสมก่อนจะจับแขนของอีอูยอนไว้ เขาขออะไรบางอย่างกับอีอูยอนพร้อมกับทำตาเหมือนจะร้องไห้
“…หน่อยครับ”
น้ำเสียงที่สั่นเทาพูดต่อ
“…จูบผมหน่อยครับ”
อีอูยอนกลืนน้ำลาย ความรู้สึกอุ่นๆ พุ่งพรวดขึ้นมา เขาสามารถทำให้ได้ทุกอย่าง ถึงขนาดที่ว่าต่อให้ขอให้ฆ่าใครสักคนตอนนี้ เขาก็วิ่งเท้าเปล่าไปหักคอให้ได้เลย แต่สิ่งที่อินซอบต้องการเป็นแค่จูบเท่านั้น อินซอบน่ารักจนเขาอยากจับอีกฝ่ายกลืนกินเข้าไปทั้งตัว อีอูยอนประกบปากลงไปตามคำขอของอินซอบก่อนจะกอดเขาเอาไว้
“อ้า…อื้อ”
ทุกครั้งที่อีอูยอนเกร็งขาและกระแทกตัวเข้ามา เสียงครางของอินซอบก็จะหลุดออกมาจากปาก พวกเขาเกี่ยวกระหวัดลิ้นและแลกเปลี่ยนลมหายใจกันอย่างสุขสม ผิวนุ่มๆ ของอินซอบชื้นเหงื่อ
“แฮ่ก…ชอบไหม”
สิ้นคำถามของอีอูยอน อินซอบก็พยักหน้าแม้จะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก็ตาม
“ชอบครับ…”
“ชอบเหรอครับ…ที่มีอะไรกับผู้ชายด้วยกันในขณะที่พวกน้องๆ หลับอยู่ข้างล่าง”
ความเห็นแก่ตัวที่รุนแรงปรากฏในดวงตาของอีอูยอน
ทุกครั้งที่ได้รับการยืนยันความจริงว่าอินซอบเป็นคนที่ไม่เหมาะกับเขา เขาจะรู้สึกแย่มาก ต่อให้พยายามอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเหมือนกับอีกฝ่ายได้ แม้จะรู้อยู่แล้ว แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกถึงความสูญเสียที่โหดร้ายจนทนไม่ได้
“…ชอบครับ”
อินซอบจูบแขนของอีอูยอนพร้อมกับสะอื้น
“ผมชอบคุณอูยอนครับ ชอบมะ…มากๆ ฮึก”
อินซอบเปิดเผยสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงในความรู้สึกที่ซับซ้อนของตัวเองออกมา
“แม่งเอ๊ย”
อีอูยอนกัดริมฝีปากล่างแน่น เสียงลมหายใจราวกับเป็นสัตว์เล็ดลอดออกมาทางริมฝีปากที่แตกจนเลือดออก เขาใช้มือทั้งสองข้างกำเอวบางๆ ของอินซอบไว้ และขยับราวกับจะตอกส่วนนั้นของตัวเองลงไปในช่องทางรัก
“อ้า อ๊ะ! ฮือ อ๊า!!”
อินซอบครางอย่างเสียวซ่านและทำตัวไม่ถูก ช่องทางรักของเขาตอดรัว และกลืนกินความเป็นชายของชายอีกคนเข้าไป
“ถ้าผมเป็นน้องชายของคุณ”
ร่างกายขาวๆ ของอินซอบที่แผ่ความร้อนออกมาบิดเร่าอยู่บนเตียงราวกับเป็นผีเสื้อที่ถูกเหยียบย่ำ
“ผมจะปีนขึ้นเตียงพี่ชายทุกคืนเลยครับ”
อีอูยอนจ้องตาอินซอบ และพูดความปรารถนาที่สกปรกของตัวเองออกมา
“ไม่ว่าจะผูกพันกันทางสายเลือดหรือไม่ ผมก็จะอ้าขาของพี่ชายออก กระแทกไอ้นั่นเข้าไปข้างในแล้วก็แตกในตัวทุกคืนเลย”
แค่จินตนาการอินซอบก็ตาแดงด้วยความละอาย และส่ายหน้าไปมา อีอูยอนก้มตัวลงไปงับหูของอินซอบและกระซิกเบาๆ เพราะท่าทางนั้นน่ารักมาก
“พอคิดว่าได้มีอะไรกับน้องชายอย่างผมแล้วเป็นไงครับ”
“…ฮึก”
อินซอบร้องไห้ออกมา ดวงตาสีดำถูกน้ำตาทำให้เปียกชื้น และเป็นประกายอย่างงดงาม
อีอูยอนกอดอินซอบไว้และสอดใส่เข้าไปเต็มแรง ทุกครั้งที่แก่นกายกระแทกโดนจุดที่อยู่ลึกที่สุดในร่างกาย ตัวของอินซอบก็จะกระตุกขึ้นมา
“แฮ่ก รู้ไหมครับว่ามันโดนถึงตรงไหน”
อินซอบส่ายหน้า และน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเขา
“…เข้าไปถึงตรงนี้”
อีอูยอนใช้มือกดหน้าท้องแบนราบของอินซอบก่อนจะพูดต่อ
“ทำให้ท้องเอาไหม”
คำถามของอีอูยอนทำให้อินซอบทำตาโต
“ผมถามว่าอยากท้องด้วยน้ำเชื้อของผมไหมครับ”
“…ไม่ อื้อ…อ๊า ฮึก”
อีอูยอนกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างรุนแรง ร่างกายแข็งแกร่งที่กระแทกเข้ามานั้นราวกับพยายามอย่างสุดชีวิตที่จะทิ้งตัวตนของตัวเองไว้ในตัวของอินซอบ
“คุณบอกว่าอยากนี่ครับ อยากท้องลูกของผม”
แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็อยากจะเกี่ยวพันกับอินซอบในทุกรูปแบบ และอยากจะได้รับการยืนยันจากเจ้าตัวด้วย
“ทำไม่ได้…ครับ…อ๊ะ ฮึก อ๊า! คุณอูยอน ผมเหนื่อย…”
เนื่องจากอีอูยอนมีอารมณ์มากเกินไป ท่อนเนื้อที่สอดใส่เข้ามาจึงใหญ่กว่าปกติหลายเท่า จนอินซอบแทบจะหายใจไม่ออก เพราะความรู้สึกคับแน่นนั้น
“เพราะฉะนั้นก็ลองพูดมาสิครับ นะ?”
อีอูยอนกล่อมอินซอบซ้ำๆ แม้จะรู้สึกได้ถึงความต้องการที่อยากจะปลดปล่อย แต่อินซอบก็ยังไม่สามารถปลดปล่อยออกมาได้ เพราะอีอูยอนใช้มือกำส่วนอ่อนไหวของเขาไว้พร้อมกับปิดกั้นช่องทางนั้น
“แฮ่ก อื้อ…ฮึก คุณอูยอน…”
อีอูยอนพรมจูบไปตามหน้าผาก แก้ม และดวงตาของอินซอบไม่หยุดพร้อมกับออดอ้อน “พูดมาสิครับ เร็วครับ แค่ครั้งเดียวก็ได้” เขารู้สึกเหมือนถูกน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั้นโลมเลียใบหู ความต้องการอยากจะปลดปล่อยที่เพิ่มขึ้นทำให้อินซอบทำตัวไม่ถูก และขยับริมฝีปากที่สั่นระริกอย่างยากลำบาก
“ช่วยทำ…หน่อยครับ…ผมอยากท้อง…ฮึก”
