ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 219 ไปไม่กลับ แย่งชิงมรดก!

ตอนที่ 219 ไปไม่กลับ แย่งชิงมรดก!

บึ้ม!

สิ้นคำกล่าวนี้ เทียนจื่อหนิงฝานมิได้รู้สึกอะไร แต่เป็นเหล่าผู้คนที่อยู่ภายนอกแดนลับเสียเองที่ตัวแข็งทื่อไปแล้ว จากนั้นกลิ่นอายสังหารก็ปะทุขึ้น!

โอกาสสามในสิบที่จะข้ามด่านเคราะห์กลายเป็นเซียน!

การประเมินเช่นนี้ ในยุคที่ไม่มีผู้ใดสามารถกลายเป็นเซียนได้ นับได้ว่าเป็นเรื่องที่สั่นสะเทือนไปทั้งอดีตและปัจจุบัน!

เทียนจื่อผู้นี้ จะเอาไว้ไม่ได้แล้ว!

เมื่อรับรู้ได้ถึงจิตสังหารของผู้แข็งแกร่งแห่งเผ่าราชันบรรพกาลที่เพิ่มมากขึ้นในทันที ภายในใจของเหล่าผู้อาวุโสเผ่าสวรรค์ก็เต้นระรัว!

เทียนจื่อได้รับคำชื่อชมอย่างสูงจากถงเทียนเต้าเหริน เดิมทีก็ทำให้พวกเขารู้สึกภาคภูมิใจมาก แต่ในตอนนี้คำชื่นชมเหล่านั้นล้วนกลายเป็นหายนะ!

แต่หนิงฝานในร่างเทียนเสียเองก็แอบดีใจ หลายปีมานี้เขาพยายามสร้างเทียนจื่อให้เป็นความภาคภูมิแห่งสวรรค์เพื่อดึงดูดความเกลียดชังแห่งเผ่าราชันบรรพกาล แต่ยังคงไม่เพียงพอ ทว่าด้วยคำชื่นชมของถงเทียนเต้าเหรินในวันนี้ ยิ่งทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!

‘ฮ่า ๆ ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นต้องใช้เวลาตัดสินพรสวรรค์ของเทียนจื่ออีกแล้ว หลังจากนี้ไป เกรงว่าเผ่าสวรรค์อาจเหลืออยู่แค่เพียงประวัติศาสตร์!’

หนิงฝานในร่างเทียนจื่อลอบยิ้ม

ตอนนี้ ภายในแดนลับ

เมื่อได้ฟังคำพูดของถงเทียนเต้าเหริน หนิงฝานในร่างเทียนจื่อกลับมิได้ถ่อมตัวให้มากเกินไป เขายิ้มอย่างภูมิใจและพูดขึ้นว่า “เส้นทางบ่มเพาะ มุ่งมั่นต่อสู้มากว่าหมื่นเส้นทาง ตลอดชีวิตการเป็นผู้ฝึกยุทธ์ของข้า ข้ามุ่งไปข้างหน้าด้วยเจตจำนงในใจอันแข็งแกร่งและไม่ย่อท้อ หากเข้าใจเรื่องราวในตอนเช้าและจะต้องตายในตอนเย็นก็หาได้เกรงกลัวไม่!”

“ฮ่า ๆๆ! พูดได้ดี พูดได้ดีจริง ๆ!”

“ในปีนั้นข้าตกต่ำลง เคราะห์ด่านเวียนผ่านไปแปดรอบแล้ว แต่ข้ากลับกลัวเคราะห์ด่านครั้งที่เก้า มิเช่นนั้นข้าคงจะได้เห็นแสงแห่งแดนเซียนแล้ว!” ได้ยินเช่นนั้น ถงเทียนเต้าเหรินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ความคิดที่ปิดกั้นเขามาอย่างยาวนานถึงสองล้านปีเต็ม ๆ ก็ยังคงเข้าใจได้ทั้งหมด ในส่วนลึกของดวงตาฉายแสงแห่งความมุ่งมั่นราวกับความตายคือ การกลับบ้าน!

พรึ่บ!

ทันใดนั้น เขาก็ดีดนิ้ว แสงเซียนที่ขดตัวอยู่กลายเป็นมรดกเซียนพุ่งเข้าไปอยู่ในมือของเทียนจื่อหนิงฝาน แล้วหลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “ในนั้นคือมรดกของข้า หวังว่าเจ้าจะสามารถพัฒนามรดกของข้าได้ จำเอาไว้ข้ามีนามว่าถงเทียน!”

พรึ่บ!

ทันทีที่คำพูดนั้นออกมา ถงเทียนเต้าเหรินก็เหาะเหินขึ้นไปในทันที!

เทียนจื่อหนิงฝานมิได้มองแสงมรดกนั้น แต่กลับเงยหน้าขึ้นและถามต่อ “ท่านบรรพบุรุษ ท่านจะไปที่แห่งใดกัน?”

“ไปเป็นเซียน! ข้าจะไปข้ามผ่านสิ่งที่ข้ายังข้ามผ่านได้ไม่สำเร็จ นั่นคือการเป็นคงกระพัน!”

“ท่านไปแล้ว…ก็จะไม่หวนกลับมาอีกแล้วหรือ?”

“หากไปแล้วไม่กลับ เช่นนั้นก็…ไปแล้วไม่กลับ!”

ตู้ม!

สิ้นคำพูดสุดท้าย ถงเทียนเต้าเหรินก็พุ่งไปบนด้านบนท้องฟ้า พลังที่ถูกกักเก็บเอาไว้ทั่วร่างกว่าสองล้านปีระเบิดตัวแยกออกจากกันในทันที!

ตู้ม! ตู้มมม! ตู้มมมม!

ชั่วครู่ที่ถงเทียนเต้าเหรินยับยั้งพลังบ่มเพาะของตัวเองนั้น มวลเมฆดำแห่งสวรรค์คงกระพันที่ลอยตัวอยู่เหนือความว่างเปล่าก็ม้วนตัวราวกับน้ำเดือดพล่านในบัดดล!

อีกทั้งทุก ๆ สายอัสนีล้วนเต็มไปด้วยพลังทำลายล้างที่หาที่เปรียบมิได้ ซ้ำยังสามารถฆ่าขอบเขตคงกระพันได้อย่างง่ายดาย!

ยิ่งเมื่อเป็นเคราะห์ด่านครั้งที่เก้าของถงเทียนเต้าเหรินด้วย เดิมทีมันมิได้มีความน่ากลัวอยู่ แต่ด้วยการยับยั้งของวิญญาณเซียนตลอดสองล้านปีมานี้ อีกทั้งพลังเซียนที่เก็บสะสมมากว่าสองล้านปี จึงส่งผลให้สวรรค์คงกระพันน่ากลัวมากยิ่งขึ้น!

อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ถงเทียนเต้าเหรินกลับไม่มีความหวาดกลัวอีกต่อไป!

“ฮ่า ๆ! ฮ่า ๆๆ! ข้าซ้อนตัวจากเจ้ามากว่าสองล้านปี ในวันนี้ถึงเวลาที่จะต้องเผชิญหน้าแล้ว!”

ถงเทียนเต้าเหรินเงยหน้าหัวเราะขึ้นฟ้า เสียงหัวเราะนั้นเต็มไปด้วยความกล้าหาญและความปล่อยวาง ท้ายที่สุดเขาก็ชี้ไปยังท้องฟ้า พลางตะโกนเสียงอันดังกึกออกมา “มา!!!”

ตู้ม!

ราวกับได้ยินเสียงยั่วยุของถงเทียนเต้าเหริน พลังอัสนีที่เก็บสะสมมากว่าสองล้านปีปรากฏขึ้น กลายเป็นอสนีบาตที่ระเบิดออกแล้วกลืนกินร่างกายของถงเทียนเต้าเหรินไปจนหมด…

ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าถงเทียนเต้าเหรินได้รับพลังอัสนีไปมากน้อยเพียงใด บางทีอาจจะหมื่นวิถี บางทีอาจจะแสนวิถี แต่บางที…อาจจะรับไปเพียงแค่หนึ่งวิถี!

รู้เพียงแค่ว่าหลังจากที่พลังอัสนีถูกปลดเปลื้องออกและกระจายหายไปนั้น สิ่งที่หายไปพร้อมกันก็คือร่างของถงเทียนเต้าเหริน!

ด้านหน้าตำหนัก เมื่อเห็นสถานที่ที่ถงเทียนเต้าเหรินหายไป หนิงฝานในร่างเทียนจื่อก็โค้งคำนับ “ท่านบรรพบุรุษ น้อมส่งท่านบรรพบุรุษข้ามผ่านไปยังสวรรค์!”

เป็นเวลานานกว่าที่เขาจะได้สติกลับมา!

จากนั้นเขาก็หันไปมองแสงมรดกที่ถงเทียนเต้าเหรินมอบให้ ทันใดนั้น สายตาของหนิงฝานในร่างเทียนจื่อก็เต็มไปด้วยแสงเซียนอันไร้ขอบเขต!

…

นอกแดนลับเวลานี้ เหล่าเผ่าพันธุ์บรรพกาลถูกเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในแดนลับทำให้แตกตื่นยิ่ง!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องพลังสวรรค์คงกระพัน แม้ว่าจะตกกระทบลงบนร่างของถงเทียน แต่ภาพตรงหน้านั้นก็ราวกับว่ามันระเบิดอยู่ในใจของทุกผู้คน!

นี่คือมหันตภัยของการจะก้าวข้ามสู่เซียนที่ทำให้เหล่าเซียนธุลีสีชาดนับไม่ถ้วนต้องหวาดหวั่นตลอดทุกยุคทุกสมัย!

เพียงแค่เฝ้าดูทัณฑ์พิบัติครั้งนี้ก็ทำให้เต๋าจิตวิญญาณพังทลายแล้ว ผู้คนมากมายต่างเกรงกลัวต่อการไปถึงขั้นด่านเคราะห์เซียน!

ไม่นานนัก ผู้คนก็ได้สติกลับคืนมาจากความตกใจ

เมื่อมองมรดกในมือของเทียนจื่อหนิงฝาน บรรดาขุมอำนาจแห่งเผ่าราชันบรรพกาลก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระตือรือร้นและโลภขึ้นมา!

นั่นคือมรดกของผู้ซึ่งเกือบจะได้กลายเป็นเซียนแท้จริงทิ้งเอาไว้ให้ เกรงว่าจะมีสมบัติบางอย่างอยู่ในนั้น กระทั่งขอบเขตคงกระพันก็ยังให้ความสนใจ!

ทว่าเวลานี้ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปยังแดนลับเพื่อแย่งชิงมันมา เพราะพลังเมฆาในแดนลับนั้นยังไม่ได้หายไปทั้งหมด!

แต่เมื่อถงเทียนเต้าเหรินล้มลง การทดสอบครั้งที่สามก็หายไปโดยสิ้นเชิง นี่ทำให้ผู้คนมากมายประหลาดใจและงงงวย!

เห็นเช่นนั้น เหล่าเผ่าราชันบรรพกาลก็ส่งเสียงข้ามแดนลับไปยังบรรดาความภาคภูมิแห่งสวรรค์ในทันที!

“หลงเอ้า เลิกตกตะลึงได้แล้ว พวกเจ้าถูกถงเทียนเต้าเหรินหลอกแล้ว ตอนนี้มรดกตกอยู่ในมือของเทียนจื่อแห่งเผ่าสวรรค์ รีบไปฆ่าเขาและฉวยเอามรดกมา!”

“ชางเฟิ่ง รีบไปฆ่าเทียนจื่อเสีย เจ้าต้องชิงมรดกนั้นมาให้เผ่าหงส์เพลิงของพวกเราให้จงได้!”

“โม่หลิน ทันทีที่เอามรดกมาได้ จงเร่งนำมรดกนั้นมาให้ข้า!”

“โม๋คุน…”

“จิ่วเสวียน…”

“…”

เวลานี้ด้วยคำสั่งของขุมอำนาจ เหล่าความภาคภูมิแห่งสวรรค์เผ่าราชันเข้าใจในเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว ทุกคนก็รีบพุ่งตรงไปยังหนิงฝานในร่างเทียนจื่อทันที!

ครืด!

ด้านหน้าตำหนัก หลังชื่นชมคุณค่าของมรดกที่เป็นสมบัติเซียนเสร็จแล้ว เทียนจื่อหนิงฝานก็กำลังจะเก็บมันเข้าไปในพื้นที่ของระบบและไปจากแดนลับแห่งนี้

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทว่าตอนนี้เอง หลงเอ้า ชางเฟิ่ง โม่หลิน โม๋คุน จิ่วเสวียน ทุนหุน และเหล่าความภาคภูมิแห่งสวรรค์เผ่าราชันบรรพกาลกลายเป็นลำแสงเจิดจ้าพุ่งทะยานเข้ามา!

ทันทีที่มาถึง สายตาของทุกคนก็จดจ้องไปยังมรดกที่มีแสงเซียนส่องออกมาในมือของเทียนจื่อหนิงฝาน ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความละโมบไม่สิ้นสุด!

“เทียนจื่อ ส่งมรดกนั้นมาให้เผ่ามังกรของข้า!”

“หึ! มรดกชิ้นนี้เป็นของเผ่าหงส์เพลิงของข้าต่างหาก!”

“หากเจ้าไม่อยากตายก็ส่งมรดกมา!”

“มรดกนี้มิใช่สิ่งที่เผ่าสวรรค์อย่างเจ้าจะสามารถครอบครองไว้ได้ ส่งมาให้กับเผ่าจิ่วโยวเสีย!”

“ส่งมรดกมาให้เผ่ามดเทียนเจี่ยว เผ่ามดเทียนเจี่ยวของข้ารับประกันว่าจะไม่ฆ่าเจ้า!”

“…”

เหล่าความภาคภูมิแห่งสวรรค์แย่งกันพูด มีทั้งคนที่ยิ้มอย่างเย็นชา ทั้งคนที่ข่มขู่ ทั้งคนที่ล่อลวงและอื่น ๆ!

อย่างไรก็ตาม หนิงฝานในร่างเทียนจื่อกลับมองพวกเขาพลางหัวเราะอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ขยะเช่นพวกเจ้าต้องการมรดกนี้ คิดว่ามีคุณสมบัติมากพอหรือไร!”

“หืม? เจ้าพูดว่าอะไรนะ!”

“หยิ่งยโสเสียจริง!”

“จงชดใช้ด้วยชีวิตของเจ้าเสีย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าความภาคภูมิแห่งสวรรค์เผ่าราชันบรรพกาลก็ลั่นเสียงขึ้นด้วยความโกรธ จากนั้นแต่ละคนก็ระเบิดออกพลังออกมา ก่อนที่ต่างฝ่ายจะพุ่งเข้าไปหมายจะฆ่าหนิงฝานในร่างเทียนจื่อให้ตายตก!