รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 273 เผ่าชั่วร้ายถึงกับจับผู้ฝึกตนมาเป็นทาส!

บทที่ 273 เผ่าชั่วร้ายถึงกับจับผู้ฝึกตนมาเป็นทาส!

บทที่ 273 เผ่าชั่วร้ายถึงกับจับผู้ฝึกตนมาเป็นทาส!

“นี่มันไม่ธรรมดาจริง ๆ!”

ซางเหิงตะลึงอ้าปากค้าง เขาคาดไม่ถึงจากภาคกลางไปแดนบูรพาทิศจะได้มาเห็นเหตุการณ์เช่นนี้

นี่ทำให้เขาตกใจจริง ๆ

กาลเวลาแปรเปลี่ยน ขุนเขาสายน้ำผันแปร ความลับมากมายพลันถูกปกปิด

เดิมทีพวกเขาไม่สนใจแดนบูรพาทิศของเหยียนโจว

เพราะเมื่อเทียบกับแดนอื่น สภาพแวดล้อมในแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวนั้นเลวร้ายยิ่งกว่า

ทว่าตอนหลังพวกเขาได้รับข่าวสารจากเครือข่ายข่าวกรอง จึงรู้ได้ในทันทีว่า แดนบูรพาทิศของเหยียนโจวนั้นหาได้เรียบง่ายไม่ อีกฝ่ายมีความลับมากมายซ่อนอยู่!

ในเวลานั้นเองพวกเขาจึงเริ่มสนใจแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวมากขึ้น

เพียงแต่ยิ่งตรวจสอบมากเท่าใด พวกเขาก็ยิ่งกริ่งเกรงมากขึ้นเท่านั้น ความลับในแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวช่างน่ากลัวยิ่งนัก!

พวกเขาไม่กล้าตรวจสอบเพิ่มเติมเพราะเกรงว่าจะมีผลกระทบมากเกินไป สายเครือข่ายข่าวกรองของพวกเขาในแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวถูกสั่งห้ามไม่ให้สืบสวนเรื่องในแดนบูรพาทิศอีก เพราะจำต้องตรวจสอบเรื่องกลุ่มอำนาจลึกลับสำคัญนี้เสียก่อน

ซางเหิงเป็นหนึ่งในศิษย์คนสำคัญของตระกูลซาง

ดังนั้นเขาจึงรอบรู้ไม่น้อย

เขารับรู้ถึงความน่ากริ่งเกรงของแดนบูรพาทิศ แต่เขานึกไม่ถึงว่าความน่ากลัวของแดนบูรพาทิศจะมากมายถึงเพียงนี้!

คลื่นจังหวะแห่งเต๋าไหลเวียนรอบรถลาก แม้แต่มหาจักรพรรดิยังเทียบเคียงไม่ได้ ห่างกันหลายขุม แท้จริงแล้วรถคันนี้เป็นรถลากชนิดใดกัน?

บุคคลในรถลากนั้นยิ่งใหญ่มาจากที่ใด!?

เขาครุ่นคิดไปมาไม่ตก จิตใจฟุ้งซ่านอยู่เป็นเวลานาน!

ยามนี้รถลากฟื้นคืนความสงบอีกครั้ง ไร้ร่องรอยจังหวะแห่งเต๋า และเคลื่อนไปท่ามกลางหมู่เมฆอย่างรวดเร็ว

สัตว์อสูรเก้าตนกำลังลากรถลาก ดูแล้วคล้ายกับกำลังมุ่งไปภาคกลาง

ในเวลาเดียวกันนั้น ด้านหลังปรากฏรถลากโบราณ ผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งลากรถลากไปข้างหน้า มีอสูรร้ายท่าทางดุร้ายนั่งอยู่ด้านหลังรถลากโบราณ

อสูรร้ายตัวนี้หัวเป็นเสือ มีปีกสองข้าง ขนทั้งร่างอสูรร้ายเป็นสีดำทมิฬ

รถลากโบราณแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานหลังจากนั้นก็แซงมาอยู่ข้างหน้า เคียงคู่กับรถลากที่มีสัตว์อสูรทั้งเก้าลากอยู่

ตอนอสูรร้ายบนรถลากโบราณเห็นสัตว์อสูรทั้งเก้าตนกำลังลากรถลาก ดวงตาของมันเบิกกว้างขึ้นแผ่กลิ่นชั่วร้าย!

“หยุดพวกมัน!”

อสูรร้ายตะโกนเสียงกร้าว ผู้ฝึกตนที่กำลังลากรถลากรีบเข้าไปขวางสัตว์อสูรทั้งเก้าตนทันที บังคับให้สัตว์อสูรทั้งเก้าตนหยุดลงในที่สุด

“หมายความว่าอย่างไร?”

“เหตุใดต้องหยุดพวกเรา?”

สัตว์อสูรทั้งเก้าตนมองอสูรร้ายพลางถาม

อสูรร้ายแผ่กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัว แสดงให้พวกมันเห็นพลังอันเหนือชั้นกว่า

หากเป็นเมื่อก่อน พวกมันเห็นอสูรร้ายน่ากลัวเช่นนี้คงจะวิ่งหนีป่าราบไปนานแล้ว!

ทว่าตอนนี้พวกมันไม่กลัวแม้แต่น้อย

พวกมันกลัวก็จริง

แต่สุภาษิตที่ว่า ตีสุนัขต้องดูเจ้าของ

เบื้องหลังพวกมันมีเทพธิดาอย่างเซี่ยเหยียน รวมถึงมีผู้อาวุโสทรงพลังเหนือจินตนาการอยู่ พวกมันยังต้องกลัวอีกหรือ?

คิดถึงตรงนี้แล้ว พวกมันก็เหยียดหลังพลางเชิดหน้าขึ้น

“เป็นแค่สัตว์พาหนะ…ยังจะทะนงตนถึงเพียงนี้เชียวหรือ!?”

สายตาของอสูรร้ายกวาดมองสัตว์อสูรทั้งเก้าตนอย่างเย็นชา สัตว์อสูรทั้งเก้าตนตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว

แต่ต่อมาไม่นาน สัตว์อสูรทั้งเก้าตนก็เหยียดตัวขึ้นอีกครั้ง

นี่…เจ้าอสูรร้ายเข้าใจอะไรมั่วซั่วนัก!

เพียงได้ลากรถลากให้ผู้อาวุโสเหนือจินตนาการในวันนี้ ก็ถือได้ว่าเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ไปชั่วชีวิตแล้ว!

เดิมทีพวกมันไม่รู้ว่าผู้อาวุโสแข็งแกร่งเพียงใด แต่หลังจากได้เห็นรุ้งมงคลโปรยปรายลงมาจากท้องนภา รถลากเปลี่ยนสภาพกำเนิดจังหวะแห่งเต๋า พวกมันก็รู้แล้วว่าผู้อาวุโสท่านนั้นแข็งแกร่งเหนือจินตนาการยิ่งนัก!

ตอนนี้พวกมันยินยอมเต็มใจที่ได้เป็นสัตว์อสูรลากรถ!

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า!”

“ยังจะไม่หลบอีกรึ!”

สัตว์อสูรทั้งเก้าตนกล่าวโดยไม่เอ่ยถึงผู้อาวุโสในรถลาก

เซี่ยเหยียนเคยสั่งกำชับพวกมัน พวกมันจึงไม่กล้าสร้างความรำคาญใจให้ผู้อาวุโสท่านนั้น

“ข้าทนเห็นสัตว์อสูรเป็นทาสไม่ได้เป็นที่สุด! สัตว์อสูรเช่นพวกเจ้าไร้ความหยิ่งทะนง ไร้ศักดิ์ศรี นับวันยิ่งอ่อนแอจนแทบจะทำให้เผ่ามนุษย์ครองใต้หล้านี้ไปแล้ว!”

อสูรร้ายกล่าวอย่างเย็นชา ปราณชั่วร้ายยิ่งแผ่ซ่านมากขึ้น

มันมาจากดินแดนฮวงสายเลือดของมันเป็นที่เคารพศรัทธา มีสายเลือดของฉงฉี*[1] สัตว์อสูรร้ายโบราณชั่วร้าย และมันก็มาจากหนึ่งในเผ่าชั่วร้าย

อย่างที่มันบอกมันทนเห็นสัตส์อสูรเป็นทาสไม่ได้

ในใจของมัน แม้ว่าใต้หล้าจะถูกเผ่ามนุษย์ครอบครอง แต่มันยังคงดูถูกเผ่ามนุษย์ ถือว่าเผ่ามนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ต่ำต้อย!

และเห็นได้ชัดว่าที่มันใช้ผู้ฝึกตนมาเป็นคนลากรถ

ผู้ฝึกตนเหล่านี้เป็นทาสของมัน

มันหยุดสัตว์อสูรทั้งเก้าตน เพราะด้วยเหตุผลนี้เช่นกัน

“พวกเจ้าทำให้สัตว์อสูรต้องอับอาย ย่อมไม่สมควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป เจ้านายเผ่ามนุษย์ของพวกเจ้าจะตามเจ้าไปด้วย!”

อสูรร้ายเต็มไปด้วยจิตสังหารกล่าวต่อ “สัตว์อสูรสูงส่งมาตลอด เผ่ามนุษย์เป็นเพียงเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำจอมฉกฉวยโอกาส!”

ภายในรถลากนั้น

“ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย”

เซี่ยเหยียนกล่าว

สัตว์อสูรทั้งเก้าตนถูกบังคับให้หยุดกะทันหัน นางตระหนักว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นจึงเดินออกมาจากรถลาก

เมื่อนางออกมาก็ได้ยินบทสนทนาระหว่างอสูรร้ายร้ายกับสัตว์อสูรทั้งเก้าตน จึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“จอมฉกฉวยโอกาส? เผ่าพันธุ์ต่ำต้อย?”

เซี่ยเหยียนกล่าวเสียงเย็น “เผ่ามนุษย์ครองอำนาจมาตั้งกี่ยุคแล้ว เหตุใดยังกล่าวเช่นนี้อยู่อีก?”

นางกล่าวต่อ “เผ่ามนุษย์ไม่เคยเป็นเผ่าพันธุ์ต่ำต้อย! บางทีสายเลือดของเผ่ามนุษย์อาจเทียบกับเผ่าอื่นไม่ได้ แต่สติปัญญารวมถึงศักยภาพของเผ่ามนุษย์นั้น เผ่าพันธุ์อื่นเทียบไม่ได้เสียด้วยซ้ำ!”

กล่าวกันตามจริงแล้ว เผ่ามนุษย์นั้นด้อยกว่าเผ่าพันธุ์อื่นในทุกด้าน

ทว่าเป็นอย่างที่เซี่ยเหยียนกล่าว สติปัญญารวมถึงศักยภาพของเผ่ามนุษย์ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าเผ่าพันธุ์อื่น!

มิฉะนั้นเผ่ามนุษย์จะเป็นนายครอบครองโลกใบนี้ได้อย่างไร!

“น่าขัน!”

อสูรร้ายแค่นเสียงเย็นชากล่าวว่า “นานมาแล้ว เผ่ามนุษย์ไม่นับเป็นอะไรเลย เป็นเพียงมดปลวก แค่อาศัยเล่ห์เหลี่ยมฉกฉวยโอกาส จากนั้นคิดตั้งตัวครอบครองแผ่นดิน?”

มันยังคงกล่าวต่อไป “นับแต่นี้ไป สัตว์อสูรจะเป็นนายครอบครองโลกใบนี้อีกครั้ง เผ่าพันธุ์ของพวกเจ้าจะกลายเป็นอาหารของทุกเผ่าพันธุ์อีกครั้ง!”

ก่อนหน้านี้ เผ่ามนุษย์ถือได้ว่าเป็นเผ่าพันธุ์อ่อนแอมาก และทุกเผ่าพันธุ์ก็ใช้เผ่ามนุษย์เป็นอาหาร

“ขี้เกียจเกินกว่าจะสนทนากับเจ้าแล้ว ไปซะ ฆ่าพวกมันให้หมด!”

อสูรร้ายกล่าวอย่างเบื่อหน่าย สั่งให้ทาสผู้ฝึกตนที่เป็นมนุษย์จัดการ

ผู้ฝึกตนเหล่านี้เป็นทาสมนุษย์ที่มาจากดินแดนฮวง พวกเขามีพละกำลังมาก ได้รับการฝึกฝนจากมันมานานแล้ว จึงเชื่อฟังคำสั่งของมันเท่านั้น

“หยุดมือ!”

ในขณะนั้นเอง ซางเหิงเหาะเหินออกมาอย่างรวดเร็ว

เขาได้เห็นฉากน่าอัศจรรย์สุดพรรณนาแล้ว ทั้งยังรู้ว่าคนในรถลากหาใช่คนธรรมดาไม่ เขาจะปล่อยให้อสูรร้ายตนนี้เปิดฉากสังหารได้อย่างไร?

ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นไม่ได้อย่างแน่นอน!

“สิ่งมีชีวิตอื่นไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบัน เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ?”

ซางเหิงมองอสูรร้ายพลางลั่นวาจาเสียงดัง

เขารู้จักอสูรร้ายตนนี้

อสูรร้ายกับเขามาจากดินแดนฮวงเช่นเดียวกัน

“ซางเหิง…”

อสูรร้ายเหลือบมองซางเหิงพลางกล่าวว่า “แน่นอนว่าข้ารู้สถานการณ์ปัจจุบัน แต่หากข้าจะฆ่าปลาตัวเล็กเหล่านี้ก็คงไม่เป็นไรมึใช่หรือ…”

มันก็รู้จักซางเหิงเช่นกัน

เพียงแต่ครั้งนี้มันไม่คิดจะไว้ใหน้าซางเหิง

[1] ฉงฉี สัตว์อสูรโบราณแห่งความชั่วร้ายที่สนับสนุนคนพาลขัดขวางคนดีในตำนานของจีน

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท