ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 236 ประตูเบิกสวรรค์ หลังประตูมีวิญญาณ!

ตอนที่ 236 ประตูเบิกสวรรค์ หลังประตูมีวิญญาณ!

บึ้ม!

เมื่อปราณกระบี่โจมตีสมบัติเซียนที่ยิ่งใหญ่ทั้งเก้า ทันใดนั้น เสียงดังกึกก้องสะท้านปฐพีก็ปะทุขึ้นในอากาศทั้งหมด จากนั้นพลังงานทำลายล้างที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็กลายเป็นระลอกคลื่นและกระจายออกไป ไม่ว่าจะผ่านไปที่ใด ตะวัน จันทรา ดวงดาราพลันระเบิดเป็นหนึ่งเดียวกัน หลังจากนั้นความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็ถูกทำลายล้างอย่างสมบูรณ์!

ครืน!

ในตอนนี้เอง ผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว และภายใต้การกระตุ้นอย่างบ้าคลั่ง สมบัติเซียนทั้งเก้าก็เปล่งประกายออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พยายามต่อต้านปราณกระบี่สายนั้น!

อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปเพียงหนึ่งลมหายใจ!

ครืน!

เกล็ดย้อนของบรรพบุรุษมังกรแยกออกเป็นชิ้น ๆ ทันทีและแตกเป็นเสี่ยง ๆ ตามมาด้วยเสียงแปลก ๆ อีกครั้ง ขนหงส์เซียนก็สลายไป ณ ที่ตรงนั้น แสงสว่างพลันจางลงทันที!

พลั่ก พลั่ก!

หลังจากนั้น เขากิเลน ปีกคุนเผิง ระฆังโลหิตจิ่วโยว สระอัสนีปั่นป่วน นรกชั้นสิบแปด และสมบัติเซียนอื่น ๆ ทั้งหมดระเบิดออกมาทีละชิ้น!

“ไม่นะ!”

หลังจากการระเบิดของสมบัติเซียนทั้งเก้า ในที่สุด ผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าก็เปล่งเสียงคำรามอย่างสิ้นหวัง พวกเขาไม่มีพลังที่จะต้านทานอีกต่อไป แล้วร่างของพวกเขาทั้งเก้าก็สัมผัสกับปราณกระบี่อย่างไม่อาจหลบหลีก!

ปัง! ปัง! ปัง!

ในท้ายที่สุด เมื่อปราณกระบี่ฟันลงมา ร่างของผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าก็ค่อย ๆ สลายไป และแม้แต่จิตวิญญาณก็ถูกกำจัดออกไปภายใต้ปราณกระบี่!

ฟู่!

ครู่ต่อมา เมื่อปราณกระบี่อันเฉียบคมจางหายไป ร่างของผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าก็หายไป เหลือเพียงเลือดและกระดูกบางส่วน!

“ตายแล้วหรือ?”

เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนในโลกพลันเปรมปรีดิ์ แต่ก่อนที่พวกเขาจะโห่ร้อง พวกเขาเห็นว่าหนิงฝานในชุดคลุมธรรมดากลางอากาศยังไม่หันกายจากไป แต่ยังคงยืนอยู่ตรงที่เดิม ในสายตาของเขาฉายแววความเย็นชาและแสยะยิ้ม!

เป็นไปตามคาด ลมหายใจต่อมา

ครืน!

หลังจากเสียงระเบิด เลือดและกระดูกบางส่วนนั้นลุกเป็นเปลวไฟเซียน บางส่วนเต็มไปด้วยไอภูติผีที่น่ากลัว บางส่วนดูเหมือนการย้อนกลับของเวลา แม้ว่าวิธีการจะแตกต่างกัน แต่ในชั่วพริบตา ร่างของผู้นำเผ่าทั้งเก้าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งโดยไร้ซึ่งร่องรอยความเสียหาย!

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวจากตอนแรกคือ ใบหน้าของคนทั้งเก้านั้นซีดเซียวและดูอ่อนแออย่างมาก!

“เป็นเช่นนี้จริง ๆ!”

เมื่อเห็นฉากนี้ หนิงฝานในเสื้อคลุมธรรมดาก็ดูเย็นชา ราวกับว่าเขาคาดเดาเอาไว้แล้ว!

หลังจากประสานความทรงจำกับหนิงฝานในเสื้อคลุมสีดำแล้ว เขาก็รู้ว่าถ้าเทียนเหรินผู้นำเผ่าสวรรค์สามารถหนีเอาชีวิตรอดจากเงื้อมมือของเผ่าทั้งเก้าไปได้ เช่นนั้นผู้นำเผ่าราชันเหล่านี้ย่อมไม่ตายไปอย่างง่ายดายเป็นแน่ เมื่อมองดูตอนนี้ มันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ!

ทว่าสำหรับหนิงฝาน นี่ไม่ถือว่าเป็นอะไร หากเขาสามารถฆ่าพวกมันได้หนึ่งครั้ง เขาย่อมสามารถฆ่าพวกมันเป็นครั้งที่สองได้!

เคร้ง!

ลมหายใจต่อมา หนิงฝานตวัดดาบสังหารเซียนทันทีอีกครั้ง หมายจะสังหารผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าให้หมดสิ้น!

“อ๊าก! หนิงฝานเจ้าตัวน่าชังพยายามจะฆ่าพวกเราทุกคน!”

เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความขุ่นเคือง แม้ว่าพวกเขาจะฟื้นคืนชีพแล้ว แต่หนิงฝานยังอยู่ การฟื้นคืนชีพเช่นนี้ไม่มีความหมายใดเลย!

ตอนนี้ร่องรอยของความสิ้นหวังและความบ้าคลั่งที่ไม่เคยมีมาก่อน ฉายชัดในดวงตามังกรขนาดใหญ่ของผู้นำเผ่ามังกร!

จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่เหล่าผู้นำเผ่าราชัน “ในเมื่อหนิงฝานไม่ยอมให้เรามีชีวิตอยู่ เราก็อย่าได้ปล่อยให้เขาและคนในดินแดนเก่าแก่แห่งนี้ได้มีความสุข ทุกท่าน ตามข้าไปสละชีพสังเวยฟ้า เปิดประตูสวรรค์!!”

ตู้ม!

ทันทีที่คำพูดจบลง ร่างมังกรขนาดมหึมาของผู้นำเผ่ามังกรก็ลุกเป็นไฟทันที และแม้แต่วิญญาณเซียนที่สูงใหญ่หาใดเปรียบมิได้ก็ลุกเป็นไฟ ในพริบตานั้น ผู้นำเผ่ามังกรก็เผาไหม้อย่างสมบูรณ์ กลายเป็นลำแสงที่พุ่งทะลุท้องฟ้าอย่างดุเดือด ทันใดนั้นก็มีเสียงดังสนั่น!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ตายเสียเถิด! ตายตกไปด้วยกัน!”

“ข้าใช้วิธีสังเวยฟ้า เขย่าประตูสวรรค์!”

“หึ ๆ! ประตูสวรรค์จะเปิด ทัณฑ์พิบัติเซียนจะมาถึง สรรพสิ่งถูกทำลาย!”

“…”

หลังจากผู้นำเผ่าหมื่นมังกรตายตก เหล่าผู้นำเผ่าราชันที่เหลือก็เปล่งเสียงคำรามด้วยความโกรธและแสยะยิ้มเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเนื้อหนังและวิญญาณก็ถูกเผาไหม้อย่างรุนแรง!

“แย่แล้ว!”

เมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของหนิงฝานก็เต้นแรงขึ้นทันใด และลางสังหรณ์ไม่ดีก็ปรากฏขึ้น เขารู้ว่าสิ่งที่ผู้นำเผ่าทั้งเก้าทำนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง!

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

ทว่าไม่ทันรอให้หนิงฝานหยุดพวกเขา กลุ่มผู้นำเผ่าราชันก็สังเวยชีวิตของตนเอง ทันใดนั้น ขณะที่พวกเขากลายเป็นเถ้าถ่าน ลำแสงที่ทะลุทะลวงท้องฟ้าพุ่งไปที่ใดที่หนึ่งในความว่างเปล่า บังเกิดเสียงดังกราวอย่างน่าตกใจ และมีเสียงแปลก ๆ ราวกับว่ามีคนเคาะประตูอย่างแรงไปยังสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง!

ครืน!

แน่นอนว่า หลังจากที่เหล่าผู้นำเผ่าเสียสละตนเองทิ้งระเบิดกลางอากาศ จู่ ๆ ลำแสงหนึ่งก็โผล่ออกมาจากความว่างเปล่าอันเย็นเยือกและมืดมิด ลำแสงนี้ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ให้ความรู้สึกราวกับว่ามันมีอยู่ตลอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ!

ครืนน!

แสงนั้นกว้างและสว่างขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลาเพียงครู่เดียว มันก็ทะลุทะลวงขึ้นสู่ท้องฟ้า แสงที่เจิดจ้าก็ส่องสว่างท่ามกลางความว่างเปล่าเป็นระยะทางหลายแสนลี้!

นั่นคือ ‘ประตู’ บานหนึ่ง!

ความยาวและความกว้างของ ‘ประตู’ นับพันล้านลี้ ราวกับว่าด้านบนมันสูงถึงเมฆบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า และด้านล่างนำไปสู่นรกทั้งสิบแปดชั้น มันแผ่กลิ่นอายที่ให้ความรู้สึกถึงความเก่าแก่ กว้างใหญ่และยิ่งใหญ่!

เมื่อหลายสายตาจับจ้องไปยัง ‘ประตู’ บานนี้ที่ดูเหมือนไม่ได้อยู่ในโลกแห่งนี้ มันดูวุ่นวายปั่นป่วนและเลือนราง แม้ว่าจะอยู่ใกล้ แต่ก็ห่างไกล!

เมื่อ ‘ประตู’ นี้ปรากฏขึ้น ไม่ว่าจะเป็นโลกเก่าหรือโลกที่สอง ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตเซียนธุลีสีชาด หรือแม้แต่หนิงฝานผู้ซึ่งอยู่ในขอบเขตคงกระพัน ต่างก็รู้สึกเหมือนเป็นเพียงมดตัวเล็กโดยไม่ได้ตั้งใจ ดูเหมือนว่าภายใต้ ‘ประตู’ นี้ พวกเขาไม่มีคุณสมบัติแม้แต่ที่จะเงยหน้ามองด้วยซ้ำ!

“ผู้ใดกล้ารบกวนประตูสวรรค์!”

และในตอนนี้เอง จู่ ๆ ด้านหลังประตูก็มีเสียงดังออกมาดุจเสียงแห่งท่วงทำนอง ทั้งยังเช่นเดียวกับเสียงเทพอัสนีที่อยู่นอกท้องฟ้า ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดสั่นสะเทือน!

ทันทีที่เสียงนี้เปล่งออกมา ดินแดนเก่าแก่ โลกใบที่สอง และสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านดวงวิญญาณก็อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลงเพื่อทำความเคารพ!

“มีคน!!”

ในเวลานี้ แม้แต่หนิงฝานก็ไม่สงบอีกต่อไป แต่ผู้คนในราชวงศ์เทพที่นำโดยจักรพรรดินีหลัวชิงเซียน ผู้ฝึกยุทธ์ในโลก และคนอื่น ๆ กลับหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม!

ฉากนี้น่าตกใจเกินไปจริง ๆ มันเหนือความคาดหมายของทุกคนยิ่งนัก!

“โอ้! ที่แท้แล้วก็คือโลกเซียนยุทธ์ หนึ่งในสามพันอาณาจักรชั้นต่ำ!” ในขณะนี้ เสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ยิ่งใหญ่และเย็นชา ราวกับว่าอีกฝ่ายเข้าใจแล้วว่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวคืออะไร!

สามพันอาณาจักรชั้นต่ำ?

โลกเซียนยุทธ์?

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกใจกับเสียงนี้และคำพูดของเขา ก็มีอีกเสียงหนึ่งมาจาก ‘ประตู’ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เสียงของคนเมื่อครู่นี้!

“หึ ๆ การเติบโตของสรรพสิ่งทั้งหมดในโลกนี้เป็นเรื่องน่ายินดี แม้ว่าจะยังไม่ถึงเวลาเก็บเกี่ยวที่ดีที่สุด แต่ก็กำลังจะเติบโตเต็มที่แล้ว!”

ทันทีที่เสียงนี้จบลง เสียงที่สามก็ดังขึ้นต่อทันที “นั้นสิ! นับแต่เราเก็บเกี่ยวสถานที่แห่งนี้เมื่อคราที่แล้ว เราก็มั่วแต่ง่วนอยู่กับการเก็บเกี่ยวที่อื่น เกือบจะลืมที่นี่ไปเสียแล้ว!”

“ในเมื่อวันนี้บังเอิญเห็นมัน เช่นนั้นก็ถือโอกาสเก็บเกี่ยวมันเสีย!” ในที่สุดเสียงที่สี่ก็ดังขึ้น คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา!