ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 237 ห้าร้อยปี แสงแห่งเซียน!

ตอนที่ 237 ห้าร้อยปี แสงแห่งเซียน!

มีสิ่งมีชีวิตมากกว่าหนึ่งอยู่หลัง ‘ประตู’ และคำพูดก็เหมือนกับชาวนาที่กำลังคุยกันว่าจะเก็บเกี่ยวผลผลิตจากที่นาผืนใดก่อนดี ฟังดูผ่อนคลายเป็นธรรมชาติ!

ทว่าเมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ทั้งโลกมนุษย์ เผ่าพันธุ์ต่าง ๆ และสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านชีวิตก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนพองสยองเกล้า!

ไม่มีใครคิดว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ กำลังคุยกันเก็บเกี่ยวผลิตจริง ๆ สิ่งที่พวกเขาเรียกว่าการเก็บเกี่ยวก็คือการเก็บเกี่ยวชีวิตของสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านชีวิตที่นี่อย่างแน่นอน!

“หึ! ทัณฑ์พิบัติเซียน! นี่คือทัณฑ์พิบัติเซียนในตำนาน!”

ในขณะนี้ หนิงฝานอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาเข้าใจแล้วว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ที่อยู่หลัง ‘ประตู’ คือผู้อยู่เบื้องหลังทัณฑ์พิบัติเซียนแน่นอน!

เมื่อฟังจากการพูดคุยของสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ ตอนนี้ยังไม่ใช่ฤดูเก็บเกี่ยวในโลกเซียนยุทธ์ แต่เนื่องจากการพลีชีพสังเวยของผู้นำเผ่าราชันทั้งเก้าจึงดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตหลัง ‘ประตู’!

“หรือว่าพวกเขากำลังจะเริ่มเก็บเกี่ยว!”

ทว่าเสียงที่สี่ที่เปล่งออกมาทำให้หนิงฝานรู้สึกราวกับว่าเขาตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง ความรู้สึกแห่งความตายก็แทรกซึมไปทั่วร่างกายของเขาอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน!

แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในขอบเขตคงกระพัน พลังการต่อสู้ของเขาสามารถเรียกได้ว่า ไร้เทียมทาน แต่เขาจะไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นคู่ต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นที่อยู่หลัง ‘ประตู’!

เนื่องจากสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ สามารถพูดคำต่าง ๆ เช่น “การเติบโตที่น่ายินดี” และ “การเก็บเกี่ยว” ได้ จึงเห็นได้ชัดว่าในสายตาของสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ ไม่ว่าจะเป็นในมนุษย์หรือผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตคงกระพัน ทั้งหมดนั้นก็เป็นเหมือนธัญพืชหรือข้าวสาลี สามารถเก็บเกี่ยวได้ตามต้องการ!

แม้แต่หนิงฝานที่อยู่ในขอบเขตคงกระพันก็เป็นรู้สึกเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้อื่น!

ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ในดินแดนเก่าแก่หรือสิ่งมีชีวิตในโลกใบที่สอง ต่างก็รู้สึกถึงความตื่นตระหนกและหวาดกลัวไม่รู้จบ!

เงาแห่งความตายปกคลุมคนทุกคน!

ทว่าในลมหายใจต่อมา เสียงแรกที่ดังขึ้นก่อนก็พูดขึ้นอีกครั้ง “อย่ารีบร้อน! ยังมีเวลาอีกห้าร้อยปีก็จะสุกงอมเต็มที่ ไยจึงต้องรีบร้อนในตอนนี้ด้วยเล่า!”

“ใช่แล้ว! ร้อยปีของโลกชั้นต่ำ ก็แค่ห้าวันของโลกชั้นสูงเท่านั้น รอมันเติบโตเต็มที่ค่อยเก็บเกี่ยวก็ยังไม่สาย!”

“ก็ได้! ก็ได้! เช่นนั้นรออีกห้าวัน!”

สิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ ยังคงพูดต่อ แต่ล้มเลิกแผนการเก็บเกี่ยวทันที!

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เผ่าต่าง ๆ ในโลกเซียนยุทธ์และสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านชีวิตพลันถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที แต่หลังจากนั้นไม่นาน ความสิ้นหวังก็ยังคงมีอยู่!

แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ จะไม่ได้ลงมือทันที แต่หลังจากผ่านไปห้าร้อยปี พวกเขาก็ยังไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมของการถูกเก็บเกี่ยวได้!

มีเพียงหนิงฝานที่สวมเสื้อคลุมธรรมดาเท่านั้นที่โล่งใจ และประกายแห่งความหวังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา!

ห้าร้อยปีอาจไม่เปลี่ยนแปลงมากนักสำหรับคนอื่น แต่เขาสามารถใช้ห้าร้อยปีนี้ต่อสู้เพื่อโอกาส!

“ตกลง! อีกห้าวันพวกเราค่อยมา!”

ในที่สุด เมื่อสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ เอ่ยปาก ‘ประตู’ ที่เจาะทะลุท้องฟ้าและโลกก็เริ่มลดแสงลงเรื่อย ๆ และกำลังจะหายไป!

“หืม! นี่มัน… กลิ่นอายของร่างแห่งเต๋าสูงสุด!!”

ในตอนที่ ‘ประตู’ กำลังจะปิด เสียงที่แตกต่างจากสิ่งมีชีวิตที่อยู่หลัง ‘ประตู’ อย่างสิ้นเชิง จู่ ๆ ก็ดังมาจาก ‘ประตู’ เป็นเสียงของสตรีนางหนึ่ง

“หืม?!”

“บังอาจ!”

“เหิมเกริมนัก!”

จากนั้นสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่หลัง ‘ประตู’ ก็ตะโกนด้วยความโกรธราวกับว่าพวกเขาพบกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็ราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น จากนั้น ‘ประตู’ ที่กำลังจะปิด ไม่เพียงไม่ปิดลงเท่านั้น แต่ยังส่องแสงสว่างที่ไร้จุดสิ้นสุด

จากนั้น ‘ประตู’ ก็เปิดออก!

ตู้ม!

เมื่อ ‘ประตู’ เปิดออก แสงแห่งเซียนกว้างใหญ่ได้ส่องสว่างโดยตรงไปยังความว่างเปล่าอันมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุด กลิ่นอายเซียนอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วโลกเซียนยุทธ์!

ทันทีที่กลิ่นอายนี้แผ่กระจายออกมา ไม่ว่าจะเป็นดินแดนเก่าแก่หรือโลกใบที่สอง ห้วงเวลาพลันถูกแช่แข็ง เผ่าพันธุ์ต่าง ๆ และสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านชีวิตราวกับถูกแช่แข็ง!

แม้แต่หนิงฝานในเสื้อคลุมธรรมดาก็ยังถูกกลิ่นอายนี้กดทับ ทั้งร่างของเขาเหมือนติดอยู่ในหลุมไม่สามารถขยับได้!

ฟิ้ว!

และในลมหายใจต่อมา แสงแห่งเซียนอันงดงามตระการตาพลันพุ่งออกมาจาก ‘ประตู’ ข้ามความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด ตกลงบนร่างที่อยู่เหนือด่านสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!

และร่างนั้นคือ… หลัวชิงเซียน!

พรึ่บ!

เมื่อแสงแห่งเซียนที่ลอยอยู่ได้ห่อหุ้มหลัวชิงเซียน ร่างของนางก็ลอยขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ และลอยไปทาง ‘ประตู’ นั้นอย่างรวดเร็ว!

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้หลัวชิงเซียนตื่นตระหนกทันที แต่ไม่ว่านางจะพยายามโคจรพลังของตัวเองมากเพียงใด นางก็ไม่สามารถต้านทานแสงแห่งเซียนนี้ได้เลย!

เมื่อเห็นตนเองลอยตรงไปที่ ‘ประตู’ นางก็อดไม่ได้ที่จะอุทานเสียงดัง “สามี!”

“ชิงเซียน!!”

เมื่อเห็นฉากนี้ หนิงฝานก็ตกใจเช่นกัน!

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังแสงแห่งเซียนนี้ แต่เขาไม่ยอมให้ใครมาพรากหลัวชิงเซียนซึ่งเป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดในชีวิตของเขาไปอย่างแน่นอน!

“เปิด!”

ทันใดนั้น เขาปล่อยเสียงคำราม หลุดพ้นจากพันธนาการของแสงแห่งเซียน และพุ่งไปหาหลัวชิงเซียนอย่างรีบร้อน!

ในเวลาเดียวกัน หนิงฝานในชุดคลุมสีดำและหนิงฝานในชุดคลุมสีขาวพุ่งเข้าหาหลัวชิงเซียนพร้อมกับฐานการฝึกฝนที่เพิ่มขึ้น!

“ตัด!”

หนิงฝานในชุดคลุมธรรมดาพุ่งไปหาหลัวชิงเซียนเป็นคนแรก และระเบิดพลังทั้งหมดของเขาทันที เขาดึงกระบี่ออกมาและฟันปราณกระบี่ทำลายล้างโลกออกไป ตั้งใจที่จะตัดแสงแห่งเซียนสายนั้น!

แต่เมื่อปราณกระบี่ฟาดฟันลงไป แสงแห่งเซียนสายนั้นไม่ได้รับผลกระทบใดเลยแม้แต่น้อย และมันยังคงพาหลัวชิงเซียนไปที่ ‘ประตู’ อย่างรวดเร็ว!

“ตัด!”

“ตัด!!”

“ตัด!!!”

ในเวลานี้ หนิงฝานในชุดคลุมสีดำและหนิงฝานในชุดคลุมสีขาวก็พุ่งไปข้างหน้าเช่นกัน หนิงฝานทั้งสามร่างต่างก็ดึงดาบของพวกเขาออกมาและฟาดฟันแสงแห่งเซียนที่ลอยอยู่ด้วยความโกรธ ปราณกระบี่ราวกับสายรุ้งที่เปิดท้องฟ้า ตัดตรงไปยังแสงแห่งเซียน!

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าหนิงฝานทั้งสามร่างจะตวัดกระบี่ฟาดฟันอย่างไร เขาก็ไม่สามารถตัดแสงแห่งเซียนนั้นได้!

“ขาดสิ! ข้าบอกให้ขาดอย่างไรเล่า!!”

เมื่อเห็นว่าหลัวชิงเซียนกำลังจะลอยเข้าไปใน ‘ประตู’ ร่างของหนิงฝานทั้งสามก็คำรามอย่างดุดัน กระบี่สามเล่มเกือบจะฟันปราณกระบี่ออกไปนับล้านสายในทันที ปราณกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวก็ทำลายล้างความว่างเปล่าหลายร้อยล้านลี้ แต่ก็ยังไม่อาจตัดแสงแห่งเซียนนั้นได้!

เมื่อเห็นฉากนี้ ดวงตาของหลัวชิงเซียนก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และน้ำตาก็ไหลออกมาในทันที “สามี! ข้าไม่อยากจากท่านไป ข้าไม่อยากจากท่านไป!”

ขณะที่กำลังร้องไห้ นางก็พยายามยื่นมือออกมาจับมือหนิงฝาน!

“อ๊าก!”

“ไม่!”

“เจ้าคือใคร!!”

เมื่อเห็นฉากนี้ ดวงตาของหนิงฝานทั้งสามร่างก็แดงไปหมดเหมือนคนบ้า ในขณะที่ตัดแสงแห่งเซียนอย่างบ้าคลั่ง เขาก็ยื่นมือออกไปจับหลัวชิงเซียน!

แต่ทุกอย่างไร้ประโยชน์!

เขาทำได้เพียงมองดูร่างของหลัวชิงเซียนลอยไปที่ ‘ประตู’ เมื่อเห็นเช่นนี้ นางก็เอ่ยด้วยเสียงเศร้าหมองในลมหายใจสุดท้าย “สามี!!”

“อ๊าก!!”

“ปราณผันไตรวิสุทธ์ สามร่างผสาน!”

เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายที่สิ้นหวังของหลัวชิงเซียน หนิงฝานพลันบ้าคลั่ง!

ตู้ม!

หนิงฝานในเสื้อคลุมสีดำและหนิงฝานในเสื้อคลุมสีขาวผสานเข้ากับร่างจริงในทันที และไอปราณของหนิงฝานก็พุ่งสูงขึ้นทันที! !

“ฆ่า!”

พร้อมกับเสียงตะโกนที่สั่นสะเทือนโลก เขาพุ่งตรงไปที่ ‘ประตู’ ด้วยกระบี่ของเขา กระบี่เซียนในมือของเขาปล่อยปราณกระบี่ยาวกว่าหนึ่งแสนจั้ง!

ตู้ม!

ทันใดนั้น เสียงระเบิดก็ดังขึ้นใน ‘ประตู’!

“หึ!”

จากนั้นในลมหายใจต่อมา เสียงอันเย็นชาของสตรีก็ดังมาจากหลัง ‘ประตู’!

ตู้ม!

สิ่งที่ตามมาพร้อมเสียงเย็นชานี้ ร่างของหนิงฝานถอยห่างจาก ‘ประตู’ ทันที!

กระบี่สังหารเซียนแตกสลาย กายเนื้อของเขาแตกสลายไปกว่าครึ่ง และแม้แต่วิญญาณเซียนของเขาก็เหมือนกับแสงเทียนกลางสายลมที่วูบไหว ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่เคยได้รับมาก่อน!