ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 242 ทัณฑ์มหาเซียนใกล้มาเยือน ประชาชนตายเกลื่อน

ตอนที่ 242 ทัณฑ์มหาเซียนใกล้มาเยือน ประชาชนตายเกลื่อน

ตู้ม!

สิ้นเสียงสวรรค์อันเยือกเย็น ลำแสงศักดิ์สิทธิ์พลันเผยออกมาระหว่างสวรรค์และโลกา ก่อนที่ ‘ประตู’ บนท้องฟ้าจะปรากฏขึ้นเบื้องบน ลมหายใจเซียนอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านไปทั่วโลกเซียนยุทธ์!

“หืม?!”

“แย่แล้ว!”

เมื่อเห็นฉากอันน่าพรั่นพรึงนี้ ร่างทั้งสามของหนิงฝานก็ตกตะลึง เพราะไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งมีชีวิตด้านหลัง ‘ประตู’ จะเปิดใช้งานทัณฑ์พิบัติเซียนล่วงหน้า

ไม่เพียงแต่หนิงฝานเท่านั้นที่ตื่นตระหนก แต่โลกเซียนยุทธ์ทั้งหมดตกอยู่ในความสิ้นหวังด้วยเช่นกัน

“อ๊ะ!”

“ไม่นะ!”

“ทัณฑ์พิบัติเซียน… เริ่มแล้ว!”

“บัดซบ เหลือเวลาอีกยี่สิบปีจึงจะถึงเวลาห้าร้อยปีที่กล่าวเอาไว้ไม่ใช่หรอกหรือ!”

“จบสิ้นแล้ว!”

“…”

ขณะนี้เผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนภายในมหาทวีปเซียนอู่ทั้งหมดราวกับติดอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง ร่างกายของพวกเขาหนาวเหน็บและสั่นสะท้าน ทุกคนถูกปกคลุมด้วยเงาทมิฬแห่งความตาย!

“หนานหนาน! เปิดค่ายกลใหญ่แห่งสวรรค์ เตรียมตัวป้องกันศัตรู!”

หลังตื่นตระหนกไปชั่วขณะ หนิงฝานตะโกนบอกหนิงหนานหนานทันทีเพื่อให้นำกองทัพเซียนของราชวงศ์เทพขนนกทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและเปิดค่ายกลใหญ่แห่งสวรรค์!

พรึ่บ!

ค่ายกลใหญ่แห่งสวรรค์ปรากฏขึ้นในโลกโดยมีมนุษย์เป็นศูนย์กลางของค่ายกล และมีสิ่งมีชีวิตนับร้อยล้านเป็นขุมพลังของค่ายกล ทันทีที่ค่ายกลถูกเปิดใช้งาน ค่ายกลยิ่งใหญ่ไร้สิ้นสุดปรากฏขึ้น มังกรอสรพิษร้อยล้านตัวก่อเกิดในชั่วพริบตา การก่อตัวของสุดยอดพลังน่าสะพรึงกลัวไร้ที่เปรียบ มันห่อหุ้มโลกทั้งใบไว้หมายปกป้อง

เวลาเดียวกัน ร่างทั้งสามของหนิงฝานพุ่งออกจากอาณาเขตของโลก ถือสามกระบี่ มนุษย์ สวรรค์ และโลกเอาไว้ สายตามอง ‘ประตู’ ผู้เป็นศัตรูอันน่าสะพรึงกลัว

เวลานี้สัตว์ร้ายในประตูอ้าปากกว้าง

“ฮ่า! วิญญาณในโลกใบนี้เติบโตเต็มที่ก่อนจะถึงเวลาเสียอีก นับว่าเป็นสิ่งที่พบเจอได้ยากยิ่ง!”

“ถูกต้อง! เป็นการพิสูจน์ว่าวิญญาณของที่นี่เติบโตอย่างยอดเยี่ยม มันจะต้องเป็นโลกที่อุดมสมบูรณ์แน่นอน!”

“ฮ่าฮ่า ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันยอดเยี่ยม!”

“เมื่อเป็นเช่นนี้พวกเราก็ไม่ต้องรอคอยอีกต่อไป รีบเก็บเกี่ยวดินแดนเบื้องล่างนี้เร็วเถิด!”

“…”

สิ่งมีชีวิตด้านหลัง ‘ประตู’ กล่าวคำราวกับว่าตนเองเป็นเจ้าของไร่นาที่มองเห็นการเจริญเติบโตของข้าวในไร่อันยอดเยี่ยม น้ำเสียงของพวกมันล้วนเผยความประหลาดใจออก

ตู้ม!

สิ้นเสียงของสิ่งมีชีวิตหลังประตู ประตูใหญ่นั้นล้มลงพร้อมระเบิดออกเป็นลำแสงเจิดจ้า ส่องสว่างความว่างเปล่าทั้งหมดที่เคยมืดมิดให้เจิดจ้า!

ลมหายใจถัดมา ประตูจึงเปิดออกกว้าง

ตู้ม!

เช่นเดียวกับเมื่อสี่ร้อยกว่าปีที่แล้ว เมื่อประตูเปิดออก ลมหายใจเซียนอันน่าสะพรึงพลันแผ่ขยายออกไปทั่วโลกา

ทันใดนั้น กลุ่มของร่างยักษ์อันน่าสะพรึง เช่น เทพเจ้าและเทพสังหารเดินออกจากประตู มีทั้งคน อสูร ปีศาจ วิญญาณ และอื่น ๆ แม้รูปร่างจะแตกต่าง แต่ความผันผวนของปราณเทียบได้กับเทพและอสูรที่กำเนิดในยุคบรรพกาล!

ตู้ม!

และเมื่อร่างเทพเหล่านี้เดินออกจากประตู ลมหายใจเซียนมหาศาลทำลายล้างห้วงความว่างเปล่าหลายพันลี้โดยตรง ดวงดาราไร้สิ้นสุดระเบิดออกกลายเป็นผุยผง โลกเซียนยุทธ์ทั้งใบสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับไม่สามารถจะต้านทานได้ คล้ายกับใกล้จะถึงวันโลกาพินาศในเร็ววัน

“เซียนแท้จริง! สิ่งมีชีวิตเหล่านี้คือเซียนแท้จริงในตำนานแน่นอน!”

เมื่อเห็นร่างอันน่าสะพรึงเหล่านี้ออกมาจากประตู ใบหน้าของหนิงฝานพลันกลายเป็นเคร่งเครียดยิ่ง ความสิ้นหวังเริ่มปรากฏขึ้นในใจ

หากเขาสามารถก้าวข้ามขอบเขตข้ามทัณฑ์และเข้าสู่เซียนแท้จริงได้ เขามั่นใจมากว่าตนเองจะสามารถจัดการกับสิ่งมีชีวิตหลังประตูพวกนี้ได้ แต่ว่าตอนนี้เขาไม่มั่นใจแล้ว

ทัณฑ์พิบัติเซียนเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และมันก็ขัดขวางแผนการเดิมของเขาจนหมดสิ้น

“โอ้! ข้าได้กลิ่นหอมของเลือด เนื้อ และวิญญาณทั้งหมด!”

“ฮ่าฮ่า! ถึงฤดูกาลเก็บเกี่ยวแล้วจริง ๆ!”

“ทุกคน… ใจเย็น ๆ ด้วยล่ะ อย่าลืมทิ้งเมล็ดพันธุ์เอาไว้!”

“เข้าใจแล้ว เรามาเริ่มกันเถอะ!”

“…”

เมื่อพวกร่างที่เหมือนเทพและอสูรอ้าปากกล่าวคำ เสียงนั้นดังกึกก้องราวกับสวรรค์เก้าชั้นจะพังทลายลง สั่นสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วพิภพ เผ่าพันธุ์น้อยใหญ่นับไม่ถ้วน กระทั่งเหล่าภูตผีหลายร้อยล้านต่างสั่นสะท้านไปทั้งกายและใจ!

ลมหายใจถัดมา การเก็บเกี่ยว… เริ่มต้นขึ้น!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

สิ่งมีชีวิตหนึ่งก้าวออกมาด้านหน้า เป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับมนุษย์ มันมีสามศีรษะ หกแขน เศียรสูงทะยานเสียดห้วงจักรวาล เท้าของมันอยู่ภายในโลกใต้พิภพ ดาราจักรไหลเวียนรอบกาย ห้วงความว่างเปล่าภายใต้ฝ่าเท้าของมันสั่นสะเทือน ดวงตาทั้งสามคู่เปรียบกับดวงอาทิตย์แผดเผา ลำแสงส่องสว่างเจิดจ้ายิ่งใหญ่!

มันยกมือใหญ่ขึ้นคว้าเอาที่ใดสักแห่งภายในห้วงความว่างเปล่า ทันใดนั้น โลกใบเล็กของชนเผ่าบรรพกาลถูกจับไว้ในมือราวกับเป็นเพียงของเล่น สิ่งมีชีวิตบรรพกาลนับร้อยล้านภายในโลกใบนั้นถูกกักขังโดยตรง ทั้งความหวาดกลัวและความสิ้นหวังปรากฏขึ้นผ่านใบหน้าอย่างชัดเจน

สิ่งมีชีวิตนั้นเหลือบมองโลกใบเล็กด้วยแววตาเย็นชา ก่อนจะอ้าปากขนาดใหญ่เพื่อกลืนกินโลกใบเล็กเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

เพียงชั่วพริบตา สิ่งมีชีวิตบรรพกาลทั้งหมดในโลกใบน้อยนี้ระเบิดกลายเป็นละอองเลือดและวิญญาณมหาศาล ทั้งหมดถูกดูดกลืนเข้าไปในปากของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตรงหน้านี้โดยตรง

“ยอดเยี่ยม!”

“อร่อย!”

เมื่อดูดซับสายเลือดและจิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านในคราวเดียว ใบหน้ายินดีและคลั่งไคล้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสิ่งมีชีวิตสามศีรษะตัวนี้ ทั้งพลังทั่วร่างกายของมันพุ่งทะยานสูงขึ้นอย่างฉับพลัน

เวลาเดียวกัน สิ่งมีชีวิตรูปร่างดุร้าย ร่างกายใหญ่โตปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีคราม แขนขาของมันใหญ่โตราวกับคานสวรรค์สี่ต้น ภาพลักษณ์นี้น่าหวาดกลัวยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตสามศีรษะก่อนหน้าเสียอีก

มันอ้าปากกลืนกินโลกใบเล็กทั้งสามของเผ่าพันธุ์บรรพกาลที่ซุกซ่อนอยู่ภายในห้วงความว่างเปล่า ทั้งหมดถูกกลืนลงไปในคราวเดียว เสียงกรีดร้องดังขึ้นเพียงชั่วขณะ ก่อนจะพังทลายสิ้น แค่อึดใจเดียว เสียงกรีดร้องโหยหวนก็เลือนหายไปเหลือไว้เพียงความเงียบงัน

นอกเหนือจากสิ่งมีชีวิตทั้งสองตัวนี้ สิ่งมีชีวิตด้านหลังประตูทั้งหมดก็เริ่มโจมตีแล้วเช่นกัน

บางตัวอ้าปากดูดกลืนสิ่งมีชีวิตลงไปโดยตรง เนื้อหนังและจิตวิญญาณหลายล้านดวงสลายสิ้น บ้างก็ไล่จับโลกกลุ่มเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้เคียงกับดวงอาทิตย์ จันทรา ดวงดาว ทุกสิ่งที่กีดขวางเส้นทาง…

“อ๊าก!”

“ไม่!”

“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย!”

“ข้ายังไม่อยากตาย ข้ายังเหลืออายุขัยกว่าแสนปี… อ๊าก!”

“จบสิ้นแล้ว! พวกมันทำลายโลกใบนี้โดยสมบูรณ์ วิญญาณทั้งหมดถูกทำลายสิ้นแล้ว!”

“…”

ตอนนี้ภายในความว่างเปล่าอันไร้สิ้นสุด โลกใกล้เคียงต่างพังทลายลง ดวงดาวระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ ผู้คนมากมายตายตกจนไร้ชีพ

เมื่อเห็นฉากอันน่าสยดสยองไร้สิ้นสุดในโลกมนุษย์ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดหวาดกลัวจนจิตวิญญาณสั่นสะท้าน ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งความหวาดกลัวนี้ได้เลย

แม้พวกเขาจะรู้อยู่แล้วว่าสิ่งมีชีวิตหลังประตูคิดเก็บเกี่ยวทุกสิ่ง ทั้งยังรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของพวกมัน… แต่ก็ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่ามันจะน่าหวาดกลัวเพียงนี้!

ไม่ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งจากโลกใด จักรวาลไหน… ในสายตาของอสุรกายหลังประตูเหล่านี้ ทุกคนล้วนแต่เปราะบางราวกับเต้าหู้ และทุกหนแห่งที่พวกมันก้าวผ่านล้วนถูกทำลายสิ้น

นี่คือหายนะของโลกเซียนยุทธ์ทั้งหมด เป็นภัยพิบัติของมวลมนุษยชาติ วันสิ้นโลกมาถึงแล้ว!

“อ่า! ข้าได้กลิ่นโลหิตที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าวิญญาณทั้งหมด!”

ทันใดนั้นในชั่วขณะหนึ่ง สิ่งมีชีวิตคล้ายกับมนุษย์เอ่ยปากกล่าวคำ ดวงตาราวกับจันทร์เสี้ยวสีเลือดคู่นั้นมองกวาดผ่านห้วงความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดจนมาหยุดนิ่งที่… โลกเก่า!