การสอดใส่ที่ลึกจนไม่สามารถหายใจได้ทำให้อินซอบได้แต่กะพริบตาที่กลมโต อีอูยอนกดท้องของอินซอบ และทำสีหน้าพึงพอใจราวกับสัตว์ร้ายที่ได้แทะเล็มเนื้อ
“ถ้าแตกตรงนี้…ผมน่าจะทำให้คุณท้องได้”
แม้จะรู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ แต่อินซอบก็ยังหน้าซีดเผือดและส่ายหน้า
“ยะ อย่า…นะครับ…ไม่ได้นะ”
“เพราะว่าคุณร้องไห้ได้น่ามองแบบนั้นทุกครั้ง ผมก็เลย…”
อินซอบช้อนตาที่เต็มไปด้วยน้ำตามองอีอูยอน อีอูยอนงับใบหูของอินซอบพร้อมกับใช้ลิ้นหยอกเย้าและพูดต่อว่า
“เปลี่ยนสันดานของตัวเองไม่ได้แล้วก็ทำตัวเหมือนเป็นไอ้สารเลวแบบนี้ไงครับ”
หลังจากนั้นอีอูยอนก็พูดต่ออีกหลายคำ แต่อินซอบแทบจะจำไม่ได้เลย แล้วเซ็กซ์ที่ทั้งรุนแรงและลามกจนเทียบไม่ได้กับก่อนหน้านี้ก็ดำเนินต่อไป
อินซอบร้องไห้พร้อมกับจูบปากอีอูยอนและบอกว่าชอบอีกฝ่ายอยู่หลายครั้ง เขาร้องขอว่า “ผมชอบคุณ เพราะฉะนั้นได้โปรดหยุดเถอะครับ” หากเขาขอร้องแบบนั้นก่อนหน้านี้อีอูยอนก็คงจะฟัง แต่ครั้งนี้มันไม่มีโอกาสเลย ช่วงล่างของอีอูยอนแข็งตัวและกระแทกเข้ามาอย่างไม่รู้จักเหนื่อย เขาไม่ใช่มนุษย์อย่างที่เคยพูดไว้จริงๆ
***
“…!”
อินซอบที่สัปหงกด้วยความง่วงสะดุ้งตกใจและลืมตาขึ้น
“สัปหงกเหรอครับ”
อีอูยอนที่กอดอินซอบไว้จากทางด้านหลังยิ้มพลางเอ่ยถาม ใบหน้าหล่อเหลาของอีอูยอนถูกเห็นอย่างชัดเจนเด่นชัดขึ้นอีกขั้น เพราะผมที่เปียกน้ำลู่ไปด้านหลัง
“…แค่แป๊บเดียวน่ะครับ”
อินซอบพึมพำและค่อยๆ หันหน้ากลับไปอีกครั้ง อีอูยอนจูบต้นคอของอินซอบจนเกิดเสียง
“ง่วงไหมครับ”
“นิดหน่อย”
พวกเขามีอะไรกันจนเกือบจะถึงเช้า และจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเผลอหลับไปตอนไหน เขาแบ่งอาหารที่อีอูยอนสั่งมาเป็นรูมเซอร์วิสกินไปเล็กน้อยแล้วก็มีเซ็กซ์ต่ออีกครั้ง พอตื่นขึ้นมาหลังจากที่ไม่กินอาหารและนอนกลางวันไปก็มืดแล้ว หลังจากเตรียมน้ำในอ่างเสร็จ อีอูยอนก็อุ้มอินซอบลงไป จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองและก้าวเข้ามาในอ่าง
“งั้นนอนอีกสักหน่อยเถอะครับ เพราะเดี๋ยวก็ต้องทำอีก”
“ทำอีกเหรอครับ”
อินซอบตกใจและหันไปมอง เขานึกว่าอีอูยอนจะยิ้มอย่างขี้เล่นและพูดว่าล้อเล่นเหมือนปกติ แต่อีอูยอนกลับทำเพียงมองอินซอบนิ่งๆ
“ละ…ล้อเล่นใช่ไหมครับ”
ตอนนี้เขาแทบจะไม่มีอะไรออกมาแล้ว ถึงขนาดที่มีแต่น้ำไหลๆ เท่านั้นที่ไหลออกมาในเซ็กซ์รอบสุดท้าย อีอูยอนดีดปลายจมูกกลมมนของอินซอบก่อนจะเอ่ยตอบ
“ผมบอกแล้วไงครับ ว่าถ้าเสร็จงานเมื่อไร ผมจะมีอะไรกับคุณอินซอบสามคืน สี่วันเลย”
“…ไม่น่าเสียดายมากไปเหรอครับ”
เพราะตามอีอูยอนไปเที่ยวมาแล้วหลายที่ แค่เห็นห้องน้ำอย่างเดียวอินซอบก็ประเมินระดับของโรงแรมได้แล้ว
“ยิ่งดีเลยต่างหากล่ะครับ เพราะได้มีอะไรกันในที่ดีๆ”
อีอูยอนเอนตัวพิงขอบอ่างอาบน้ำพร้อมกับพูด อินซอบพึมพำเสียงเบาว่า “แต่ว่า” รอยยิ้มจึงปรากฏขึ้นในดวงตาของอีอูยอน
“เข้าใจแล้วครับ เดี๋ยวกินข้าวเย็นเสร็จแล้วเราจะออกไปเดินแถวๆ นี้กันนะ”
อินซอบทำตาเป็นประกายและพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น จากนั้นริมฝีปากของอีอูยอนก็เข้ามาใกล้อย่างกะทันหัน และริมฝีปากนั้นก็เชื่อมติดกันอย่างนุ่มนวล อาจจะเป็นเพราะอากาศที่เต็มไปด้วยความชื้นของห้องน้ำ เขาจึงหายใจหอบในเวลาเพียงไม่นาน อินซอบพ่นลมหายใจออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนจะถอนหน้าออกไป อีอูยอนมองอินซอบด้วยสายตาที่เหม่อลอยและพึมพำเหมือนพูดคนเดียว
“…ทำไมถึงดีขึ้นเรื่อยๆ เลย”
เพราะสายตาที่เร่าร้อนของอีกฝ่าย อินซอบจึงหน้าแดงราวกับโดนความร้อนแรงนั้นด้วย อีอูยอนจับคางของอินซอบให้หันมามองตัวเอง
“แย่แล้วล่ะครับ…เพราะคุณสวยขนาดนี้”
อีอูยอนจูบแก้มอินซอบก่อนจะพูดต่อ
“เพราะแบบนั้นคนอื่นๆ ถึงได้มองแต่คุณอินซอบยังไงล่ะครับ”
“ครับ?…ใครมองผมเหรอครับ”
“คนรอบตัวคุณไง”
คำว่า “คนโง่” ผ่านเข้ามาในหัวของอินซอบ แต่เพราะไม่กล้าต่อว่าคนรักของตน เขาจึงยิ้มเจื่อนก่อนจะพูด
“ไม่มีใครมองหรอกครับ บางทีเขาคงไม่ได้มองผมหรอกครับ แต่กำลังมองคุณอีอูยอนต่างหาก”
คนที่ดึงดูดสายตาของผู้คนไม่ว่าจะไปที่ไหนคืออีอูยอนต่างหาก แม้การใจดีกับลูกค้า แต่ห้ามสนใจจนเกินพอดีจะเป็นกฎเหล็กของพนักงานโรงแรม หรือพนักงานรีสอร์ต แต่ตลอดเวลาที่เช็กอิน พนักงานกลับเหลือบมองใบหน้าของอีอูยอนอยู่หลายครั้ง
“ไม่ มองคุณนั่นแหละ”
“…”
“คุณไม่รู้สินะว่าตัวเองเป็นยังไง”
อีอูยอนไล้แก้มของอินซอบพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
เหล่านักแสดงอาวุโสมองอินซอบด้วยสายตามีความสุขกันหมดตลอดการนำเที่ยว คนเหล่านั้นเป็นผู้มีอายุที่ผ่านร้อนผ่านหนาวในวงการนี้มามาก ถึงขนาดที่รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเข้าหาด้วยจุดประสงค์แบบไหน แม้จะไม่เคยพูดด้วยก็ตาม
อินซอบไม่ได้ทำโดยหวังสิ่งตอบแทน เห็นได้ชัดว่าเขามีความสุขจริงๆ แม้จะเป็นงานที่เป็นภาระก็ตาม แค่วันเดียว แต่คนอื่นๆ ก็ชมอินซอบว่าเป็นเด็กหนุ่มที่ใจดีและนิสัยดีจริงๆ กันไม่ขาดปาก แม้อีอูยอนจะยิ้มพร้อมกับตอบไปว่าขอบคุณ แต่ท้องไส้ของเขากลับปั่นป่วนจนอยากจะอาเจียนออกมา
อินซอบงดงามทั้งคำพูด การกระทำ และจิตใจ สิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะปั้นแต่งกันได้ เขาเกลียดการที่คนอื่นรับรู้ถึงความน่ารักนั้นและจับตามอง ถ้าสามารถทำได้ เขาจะกอดอินซอบไว้ให้แน่น และไม่อยากให้ใครเห็น
“เพราะว่าคุณสวยมาก ไอ้คนอย่างชเวฮาซองถึงได้สนอกสนใจและเข้าใกล้ไงครับ”
“พูดอะไรน่ะครับ คุณเขาก็แค่…ทำแบบนั้นเพราะเห็นผมเหมือนลูกเหมือนหลานครับ”
อีอูยอนแสร้งหัวเราะก่อนจะแกล้งงับจมูกอินซอบเล่น
“เขาว่ากันว่าพวกผู้ชายต่อให้มีแค่แรงยกหมอนก็คิดที่จะทำเรื่องแบบนั้นอยู่ดีนะครับ”
“…”
คนคนนี้เรียนภาษาเกาหลีมาจากไหนกันแน่ถึงสามารถใช้คำพูดชาวบ้านๆ แบบนั้นได้อย่างคล่องแคล่ว
อินซอบมองคนรักของตนด้วยแววตาเป็นทุกข์เล็กน้อย
“ดูสิครับ”
อีอูยอนยกเอวขึ้นมาและกระซิบ
“ผมเองก็ยังเป็นแบบนี้เลย”
ท่อนเนื้อที่แข็งขืนทิ่มตรงหว่างขาของอินซอบ
“…จะทำเหรอครับ”
อินซอบเอ่ยถามราวกับกลัวเล็กน้อย อีอูยอนจับขาของอินซอบแยกออกจากกันและทำให้นั่งลงบนตักของตนแทนคำตอบ เขาจ่อท่อนเนื้อที่แข็งตัวเต็มที่กับช่องทางที่เปิดอ้าและขยับเอวเบาๆ ช่องทางที่ถูกทำให้แยกออกจากกันมาหลายรอบแล้วเปิดออกได้ง่ายกว่าปกติ อินซอบหวีดร้องพร้อมกับนิ่วหน้า ช่วงล่างของเขาเจ็บแสบจากการสอดใส่ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ
“เจ็บเหรอ”
อีอูยอนถามพลางจูบแผ่นอกของอินซอบเบาๆ
บางครั้งเขาก็เป็นแบบนี้ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายอายุมากกว่าตน แต่ก็มีช่วงที่รู้สึกว่าอีอูยอนเป็นเด็ก และตอนนี้อีอูยอนก็ถูจมูกที่หล่อเหลาของตัวเองกับหน้าอกของอินซอบราวกับออดอ้อน และรอคอยคำตอบ
“…ไม่เป็นไรครับ”
ต่อให้อีอูยอนจะเอาแต่ใจกับตนเหมือนเด็กนิสัยไม่ดี แต่อินซอบก็อยากจะทำทุกอย่างให้อีกฝ่าย เขาอยากจะรักอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุดเพื่อที่จะทำให้อีกฝ่ายหายกังวลใจ
“…อ๊ะ…”
ริมฝีปากของอีอูยอนที่หยอกล้ออยู่กับผิวกลืนกินยอดอกที่ชูชันของอินซอบเข้าไป เขาใช้ลิ้นโลมเลียพร้อมกับใช้ฟันกัดเบาๆ จากนั้นก็ดูดเข้าไป
“ฮ่า…อ๊ะ…อื้อ”
มือของอินซอบที่ขยุ้มผมของอีอูยอนไว้จิกเกร็ง อีอูยอนที่สังเกตเห็นความมีอารมณ์ของเขาทำตาหยี
“พอผมดูดหน้าอกให้ ตรงนี้ของคุณก็ตอดใหญ่เลยนะ…ยังไงดีล่ะ ถ้ากัดไว้แบบนี้ไม่ยอมปล่อยก็คงจะต้องเสียบคาไว้ตลอด”
อีอูยอนพูดราวกับเป็นห่วงมาก แม้อินซอบจะพยายามดึงแก่นกายของอีอูยอนออก แต่อีอูยอนกลับไม่ยอมปล่อยมือที่จับเอวของอินซอบไว้
ทุกครั้งที่ท่อนเนื้อร้อนผ่าวถูกดันเข้ามา น้ำอุ่นๆ ก็แทรกผ่านเข้ามาด้านในด้วย
“…ฮึก…”
ต้นขาของอินซอบสั่นระริก อีอูยอนลูบไล้แผ่นหลังลื่นๆ ของอินซอบที่เปียกทั้งน้ำและเหงื่อพร้อมกับขยับริมฝีปาก เขาดูดหน้าอกพร้อมกันสอดใส่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง ผิวบริเวณต้นขากระเพื่อม และตัวของอินซอบก็โยกไร้ทิศทางทั้งๆ ที่ซบไหล่ของอีอูยอน
“อ๊า…!”
อินซอบเป็นฝ่ายเสร็จก่อน ของเหลวสีขาวขุ่นหยดใส่น้ำในอ่างอาบน้ำ อีอูยอนสอดใส่แก่นกายของตนเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดในร่างกายของอินซอบที่ตัวสั่นสะท้านจากการถึงจุดสุดยอด ผนังด้านในที่ชื้นและเหนียวหนึบตอดรัดท่อนเนื้อของเขาไว้อย่างถี่รัด อีอูยอนกลั้นหายใจและขยับเอวต่ออีกสองสามครั้ง
ความรู้สึกของทุกส่วนในร่างกายรวมอยู่ที่จุดจุดเดียวตรงช่วงล่างภายในเวลาสั้นๆ สมองของเขาขาวโพลน อีอูยอนกัดไหล่ของอินซอบที่เต็มไปด้วยรอยฟันพร้อมกับปลดปล่อย
ลมหายใจที่ขาดห้วงของคนทั้งสองคนดังอย่างต่อเนื่อง อีอูยอนที่ตั้งสติได้ก่อนโอบคอของอินซอบไว้และรั้งมาซบตัวเองก่อนจะเริ่มจูบ อินซอบที่แลกจูบในสภาพที่อ้าปากออกอย่างไร้สติถูกความคิดที่โผล่ขึ้นมาในหัวอย่างกะทันหันทำให้เอ่ยถามออกไปอย่างระมัดระวัง
“…คงไม่ได้จะทำอีกรอบหรอกใช่ไหมครับ”
“ทำไมล่ะ ผมทำตัวสุดโต่งมากไปอีกแล้วเหรอครับ”
พออีอูยอนเอ่ยถามพร้อมกับทำหน้านิ่ง อินซอบก็หน้าซีด อีอูยอนจึงกัดปลายคางของอินซอบเบาๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย อินซอบที่เพิ่งรู้ตัวว่าโดนแกล้งแตะหน้าผากของตัวเองกับหน้าผากของอีอูยอนเบาๆ และพึมพำว่า “นิสัยไม่ดีเลยครับ” อีอูยอนหัวเราะ อินซอบฟังเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายดังก้องอยู่ในห้องน้ำ และรู้สึกขึ้นมาจริงๆ ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังหยุดพักผ่อนอยู่
***
คนทั้งคู่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยอยู่ที่รีสอร์ตเกือบสี่วัน นี่เป็นการมาเที่ยวที่สุขสบายและขี้เกียจจนคิดว่าควรจะเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ และสิ่งที่เกิดขึ้นก็มีเพียงแค่การนอนอ่านหนังสือที่เตียงอาบแดดริมสระว่ายน้ำเท่านั้น
เพราะคำถามของอินซอบที่เอ่ยถามว่า “อุตส่าห์มาถึงที่นี่แท้ๆ ไม่เสียดายเหรอครับที่จะไม่ได้เห็นชายทะเล” วันนี้พวกเขาถึงตัดสินใจที่จะยืมรถไปเที่ยวชมเกาะ
เกาะลานาอิเล็กและสวยงาม มีร้านค้าแค่สามสี่ร้านเท่านั้น พวกเขากินข้าวกลางวันและดื่มกาแฟกันในคาเฟ่เล็กๆ คำถามที่ถามว่ามีอะไรน่าดูแถวนี้ไหมทำให้เจ้าของคาเฟ่บอกเรื่องหน้าผาที่มีหินรูปหัวใจให้รู้ และอธิบายเพิ่มว่าเป็นที่ที่คู่รักไปกันเยอะ
อินซอบกล่าวขอบคุณด้วยใบหน้าแดงก่ำและออกมาจากร้าน อีอูยอนที่ปกติคงจะถามแล้วว่าทำไมต้องไปดูหินพิมพ์ที่อยู่ที่เจ้าของร้านบอกลงในเนวิเกชั่นอย่างง่ายดาย
