“…คุณอินซอบ”
น้ำเสียงของอีอูยอนที่ดังอยู่เหนือหัวสั่นจนเขารู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย อินซอบตอบกลับด้วยน้ำเสียงเล็กๆ ว่า “ครับ”
“ทำได้ไหมครับ”
“เอ่อ คือ…”
“ผมไม่ใส่เข้าไปหรอก นะ?”
อีอูยอนบดเบียดตัวของเขากับตัวของอินซอบราวกับจะออดอ้อน พออินซอบพยักหน้าเบาๆ เขาก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้นอ่างอาบน้ำ
“จะ จะทำอะไรครับ”
“ก็คุณบอกว่าทำได้นี่ครับ”
อีอูยอนยึดต้นขาของอินซอบไว้ และพูดต่อในท่าทางที่ยื่นหน้าเข้าไปตรงหว่างขา
“ผมอยากให้คุณอินซอบเสร็จตอนที่ผมอมให้น่ะครับ”
“เอ่อ…คือ…”
เขาคิดว่าอย่างมากก็แค่หันหน้าเข้าหากันและช่วยสำเร็จความใคร่เท่านั้น
“ผมอยากขอให้คุณอินซอบอมให้นะครับ แต่ในปากของคุณอินซอบเองก็บวม”
“…”
มันคือผลลัพธ์ของเมื่อคืนวานที่รุนแรง ไม่ใช่แค่ในปากเท่านั้น แต่แม้กระทั่งลำคอก็บวม เพราะแก่นกายที่สอดใส่เข้ามาจนทำให้อินซอบยังคงกลืนน้ำลายได้ยาก
“ไม่อยากให้ผมใช้ปากให้เหรอครับ”
เพราะท่าทางที่อีอูยอนคุกเข่ากับพื้นห้องน้ำและทำตัวเหมือนเด็กเล็กที่อ้อนขอขนม อินซอบที่ใจอ่อนจึงพยักหน้าโดยไม่สามารถทำอะไรได้ รอยยิ้มจางๆ แสดงออกมาผ่านดวงตาของอีอูยอน
อินซอบถอนหายใจเบาๆ ช่วยไม่ได้ ตัวเขาใจอ่อนกับอีอูยอนอยู่แล้ว และยิ่งใจอ่อนเป็นพิเศษกับอีอูยอนที่เข้ามาบีบนวดราวกับออดอ้อนแบบนั้น
“กางขาออกหน่อยครับ”
อินซอบค่อยๆ ยืนกางขาตามที่อีกฝ่ายสั่ง เขาเห็นสันจมูกได้รูปของอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาตรงหว่างขา ริมฝีปากของอีอูยอนสัมผัสที่ส่วนอ่อนไหวจนเกิดเสียง อินซอบสะดุ้งและหลับตาแน่น อีกฝ่ายเอาปากแตะส่วนอ่อนไหวของอินซอบอยู่หลายรอบ สัมผัสที่แผ่วเบาราวกับจะจั๊กจี้ทำให้อินซอบทำตัวไม่ถูกและได้แต่ขยับนิ้วไปมา
อีอูยอนเพียงแค่จูบซ้ำๆ ต่างจากที่คิดไว้ว่าเขาต้องออรัลให้อย่างเร้าอารมณ์
“…ทำไม”
อีอูยอนกลั้นยิ้มเพราะรับรู้ถึงจุดประสงค์ของคำถามและตอบกลับ
“เพราะว่าสวย”
“…”
“ทำไมคุณสวยไปจนถึงส่วนนั้นเลยล่ะ”
อินซอบหน้าแดง แม้จะอยากขอว่าอย่าล้อเล่น แต่สีหน้าของอีอูยอนที่พูดแบบนั้นกลับจริงจังเป็นอย่างมาก อีอูยอนใช้มือช้อนส่วนอ่อนไหวของอินซอบขึ้นมาลูบพร้อมกับพูดต่อ
“เหมือนคุณอินซอบเลยนะครับ”
“เอ่อ…คือ…”
คำว่าเหมือนไอ้นั่นเป็นสำนวนที่แปลว่าเหี้ยหรือเปล่านะ เขากำลังด่าอยู่ใช่ไหม …แต่ก็ไม่เห็นว่าจะอารมณ์ไม่ดีเลยนะ ทำไมต้องด่าด้วยล่ะ
ความสับสน ความอับอาย และความไม่เชื่อปะปนกันจนทำให้อินซอบทำตัวไม่ถูก
อีอูยอนโลมเลียส่วนหัวที่มีเลือดหล่อเลี้ยงจนขึ้นสีแดงเล็กน้อยราวกับกินไอศกรีม เสียงชื้นแฉะจากด้านล่างทำให้อินซอบรีบหันกลับมา ลิ้นของอีกฝ่ายกำลังโอบรัดส่วนหัวไว้อย่างนุ่มนวล อินซอบกลั้นหายใจ จากนั้นอีอูยอนก็อ้าปากรับส่วนอ่อนไหวของอินซอบเข้าไป
“…อ๊า…”
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดท่อนล่าง เขารู้สึกจั๊กจี้ปลายเท้า พอลิ้นที่ชื้นแฉะโลมเลียตรงฐาน อินซอบก็ทำได้แต่กะพริบตาด้วยความเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายออรัลให้อย่างเชื่องช้าและเรียบร้อยแบบนี้ เขาอายจนอยู่ในจุดที่ไม่รู้แล้วด้วยซ้ำว่าต้องหายใจอย่างไร ถ้าอีกฝ่ายดันเข้าไปอย่างรุนแรงเหมือนปกติ เขาก็น่าจะเสร็จก่อนที่จะทันได้ตั้งสติ
“…เสร็จแล้วนี่”
น่ารัก อีอูยอนมองส่วนอ่อนไหวของอินซอบและพึมพำราวกับพูดคนเดียว
“เอ่อ…”
“ผมอมเจ้าถุงแฝดนี้ให้ด้วยไหมครับ”
บริเวณตาของอินซอบแดงก่ำทันที พอไม่ได้รับคำตอบกลับมา อีอูยอนก็เริ่มดูดบริเวณฐานอย่างเชื่องช้า เกิดเสียงชื้นแฉะอย่างต่อเนื่องบริเวณส่วนล่าง อินซอบที่หูแดงและแดงไปจนถึงต้นคอตัวสั่นระริกพร้อมกับยันกำแพงห้องน้ำไว้อย่างยากลำบาก
“เปื้อนแล้วครับ”
จมูกของอีอูยอนเฉียดผ่านถุงอัณฑะที่เลือดมาหล่อเลี้ยงจนแข็งตัวไปมา
ทำยังไง ต้องทำยังไง
“…เฮือก!”
อีอูยอนกัดหนังของถุงอัณฑะเบาๆ อย่างหยอกเล่น อินซอบตกใจและถอนเอวออกไป แต่อีอูยอนกลับยื่นมือมาจับก้นของอินซอบ และทำให้ตัวของอีกฝ่ายเอนกลับมาหาตัวเองอีกครั้ง
“ไม่ตอบเหรอครับ”
อีอูยอนกัดถุงอัณฑะเบาๆ และร้องขอคำตอบ อินซอบก้มมองด้านล่างในสภาพที่ขมวดคิ้วและสบตากับอีอูยอน อีกฝ่ายคาบส่วนอ่อนไหวของอินซอบไว้ในปากอย่างเปิดเผย อินซอบกลั้นหายใจเบาๆ แม้จะรู้ความจริงว่าไม่มีทางที่อีอูยอนจะทำแบบนั้น แต่เขาก็ยังกลัวว่าจะโดนกัดแรงๆ อยู่ดี โดยเฉพาะตอนที่เห็นฟันสีขาวที่เรียงตัวสวยนั้นก็ยิ่งกลัว
“เอ่อ คือ…อึก คะ คุณอีอูยอน…”
อีอูยอนตอบว่า “พูดมาครับ” ในขณะที่ทำให้ท่อนเนื้อขยับไปมาอยู่ในปาก
“…ตรงนั้น…แฮ่ก…ตรงนั้น…”
“ตรงนี้?”
อีอูยอนใช้ลิ้นเลียถุงอัณฑะของอินซอบเบาๆ พลางเอ่ยถาม อินซอบตอบกลับอย่างยากลำบากว่า “ตรงนั้นผมไม่ชอบครับ” ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะร้องไห้
“ตรงนี้ไม่ชอบสินะ”
อีอูยยอนพูดตามอินซอบด้วยเสียงที่เหมือนขนมสายไหมที่จะละลายเมื่อใช้ลิ้นแตะ จากนั้นก็โลมเลียถุงอัณฑะอีกข้างพร้อมกับถามราวกับไม่รู้จริงๆ ว่า “แล้วตรงนี้ล่ะครับ”
อินซอบส่ายหน้าที่แดงซ่านไปมา
“ตรงนี้ก็ไม่ชอบเหรอครับ”
อีอูยอนเอาลิ้นออกและกระซิบราวกับเห็นใจ อินซอบรีบพยักหน้า และตอบว่า “ครับ” เพื่อไม่ทำให้อีกฝ่ายสับสน
“ทำไมถึงไม่ชอบล่ะครับ”
“มากไป…อึก”
การออรัลดำเนินต่อไปในระหว่างที่อินซอบตอบคำถาม ตัวของอินซอบที่ขาเริ่มอ่อนแรงเอนไปด้านหน้า อีอูยอนจึงรีบใช้ไหล่รับตัวของเขาไว้
“อะไรมากไปเหรอ”
“…น่ากลัวมากไปครับ”
อินซอบกลั้นเสียงร้องไห้ไว้และตอบออกไปอย่างยากลำบาก อีอูยอนจูบช่วงล่างของอินซอบเบาๆ และถามอีกครั้งว่า “กลัวอะไร”
“กะ กลัวว่าจะถูกกิน ถะ ถึงจะรู้ว่าคุณจะไม่ทำแบบนั้น แต่ก็แค่รู้สึก….อ๊า!”
ทันใดนั้นอินซอบก็กรีดร้องออกมา เพราะความเจ็บที่เกิดขึ้นตรงช่วงล่าง หลังจากใช้ปลายลิ้นโลมเลียส่วนอ่อนไหวของอินซอบที่ถูกกัดเบาๆ แล้ว อีอูยอนก็กระซิบด้วยน้ำเสียงที่แตกพร่า
“ผมอยากกินนะครับ”
“…!”
“บางครั้งผมก็อยากกินคุณเข้าไป”
แววตาของอีอูยอนแสดงความต้องการที่แสนอันตรายของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน
“ยะ อย่ากินนะครับ”
อีอูยอนกัดริมฝีปากเมื่อเห็นคนรักของตัวเองที่ร้องไห้ แต่กลับทั้งน่าสงสารและน่ารักในเวลาเดียวกัน
แม่ง ทำไมพูดเหมือนคนโง่ขนาดนั้นแล้ว คนคนนี้ก็ยังดูน่ารักล่ะ
“ผมไม่กินหรอก”
อีอูยอนกำส่วนอ่อนไหวของอินซอบและเอาหน้าเข้าไปถูพร้อมกับพูดต่อ
“ช่วยแตกใส่ตรงนี้ทีครับ”
“…ครับ?”
ดวงตาที่มีหยดน้ำตาเกาะอยู่เบิกกว้าง จากนั้นอินซอบก็ถามซ้ำ
“ผมขอให้แตกใส่หน้าผมครับ”
“ทำไม…ล่ะครับ”
อินซอบเอ่ยถามเหตุผลด้วยสีหน้าหวาดกลัว แม้จะคบกันมาหลายปี และมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้ว แต่อินซอบกลับไม่สามารถคุ้นเคยกับเซ็กซ์ได้อย่างง่ายๆ ขนาดบอกว่าจะยั่วยวน แต่สิ่งที่ทำกลับเป็นการบดเบียดร่างกายของตัวเองกับร่างกายของอีอูยอน หรือดูดปากเท่านั้น เขาไม่สามารถหาความรุนแรงที่ผิดปกติเจอในโลกของชเวอินซอบที่ไร้เดียงสาและใสซื่อบริสุทธิ์ แม้กระทั่งในกิจกรรมทางเพศที่เกิดขึ้นครั้งแรกก็เหมือนกัน
‘มันเป็นกิจกรรมที่ลามกและงดงามที่คนรักแบ่งปันกัน’
นี่คือนิยามของเซ็กซ์ที่อีอูยอนได้ยินจากอินซอบ เขามองอินซอบที่พูดคำพูดที่น่าจะเห็นจากหนังสือเพศศึกษาที่ล้าสมัยจนแม้แต่เด็กประถมยังไม่สนใจด้วยใบหน้าแดงก่ำ และเกือบจะหัวเราะออกมา
ทำไมคนที่งดงามขนาดนี้ถึงได้มาคบกับคนอย่างเราได้นะ
“เพราะผมอยากเห็นคุณอินซอบทำเรื่องลามกกับผม”
ต่อให้อินซอบทำเรื่องลามกก็ไม่สามารถทำลายความใสซื่อบริสุทธิ์ที่มีได้ แม้จะรู้ความจริงข้อนั้นดี แต่อีอูยอนก็ยังร้องขอเรื่องแบบนั้นทุกครั้ง
“แต่…มัน…”
อินซอบอ้ำอึ้ง อินซอบเคยจับจังหวะไม่ได้ และปล่อยให้น้ำเชื้อกระเด็นใส่หน้าของอีอูยอนอยู่หลายครั้ง และทุกครั้งที่เป็นแบบนั้น อินซอบก็จะรู้สึกผิดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนคนที่ทำความผิดร้ายแรงถึงชีวิต
เขาอยากถามว่าคนรักของนายทำให้นายเลอะน้ำเชื้อทุกครั้งที่มีอะไรกันด้วยซ้ำ แล้วเรื่องนั้นมันมีอะไรน่าขอโทษกันล่ะ แต่อีอูยอนก็ตั้งใจที่จะไม่พูดคำพูดพวกนั้นออกไป เพราะเขาชอบใบหน้าที่รู้สึกผิดและร้องไห้สะอึกสะอื้นของอินซอบ และชอบที่อีกฝ่ายเลียนแบบพฤติกรรมลามกเพื่อตัวเองแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม
“ช่วยทำหน่อยเถอะครับคุณอินซอบ”
อีอูยอนถูส่วนอ่อนไหวของอินซอบกับแก้มของตัวเองและยิ้มให้ อินซอบที่ถูกรอยยิ้มที่นุ่มนวลและอ่อนหวานล่อลวงอีกครั้งหลับตาแน่นพร้อมกับพยักหน้า
อีอูยอนจึงมุดหน้าลงกับหว่างขาของอินซอบ
“อ๊า…!”
อินซอบส่งเสียงคราง อีอูยอนเริ่มโลมเลียอวัยวะส่วนล่างราวกับจะกลืนกินเข้าไปจริงๆ
“อ๊ะ ดะ เดี๋ยว คุณอูยอน…อ๊า!”
อีอูยอนไม่ตอบ เขาฝังหน้าลงกับช่วงล่างของอินซอบและขยับลิ้น อินซอบหอบและพยายามปัดป่ายแขนอย่างสุดชีวิต อีอูยอนจับมือของอินซอบให้กำผมตนไว้ จากนั้นก็เลื่อนมือของตัวเองไปที่ช่องทางด้านหลังของอินซอบ
“จะทำอะไร อ๊า…!”
อินซอบตกใจและตัวสั่นกับสัมผัสของนิ้วที่แทรกเข้ามาด้านใน อีอูยอนเพิ่มนิ้วเข้าไปเพื่อเปิดช่องทางแทนคำตอบ นั่นเป็นการแสดงออกที่ชัดเจนแล้ว
“อ๊ะ ฮึก…อ๊า!”
อินซอบร้องครางปนกับเสียงร้องไห้ สัมผัสที่สอดใส่เข้ามาในช่องทางด้านหลังกับสัมผัสที่โลมเลียด้านล่างอยู่ปะปนกันจนทำให้เขาตัวสั่นไปทั้งตัว
“คุณอูยอน ผม ได้โปรด…ผมรู้สึกแปลกๆ…”
น้ำตาไหลอาบแก้มของอินซอบ ด้วยท่าทางที่กำเส้นผมและพิงค้ำของอีอูยอนเอาไว้ น้ำตาจึงตกกระทบโดนไหล่ของอีกฝ่ายไปด้วย แค่ได้ยินเสียงร้องไห้ของอินซอบ ช่วงล่างของอีอูยอนก็ตึงแน่นแล้ว
ช่องทางด้านหลังรับนิ้วเข้าไปอย่างง่ายดายเนื่องจากถูกสอดใส่มาสักพักแล้ว
แม้จะมีอะไรกันมาหลายปี แต่เขาไม่เคยเบื่อร่างกายของอินซอบเลย กลับกัน ยิ่งเวลาผ่านไปเขากลับยิ่งร้อนใจเพราะไม่สามารถครอบครองได้หมดต่างหาก ไม่มีส่วนไหนที่อีกฝ่ายไม่สวยเลย แม้กระทั่งภายในช่องทางด้านหลังก็อ่อนโยน งดงาม และนุ่มนิ่มเหมือนเจ้าของ
พอเพิ่มนิ้วเข้าไปเป็นสามนิ้ว อินซอบก็ไม่สามารถเกร็งขาไว้ได้ และล้มใส่อีอูยอน อินซอบร้องไห้ออกมา อีอูยอนชอบเรี่ยวแรงที่น้อยนิดของอีกฝ่ายที่ร้องไห้พร้อมกับเกาะตนเอาไว้เป็นพิเศษ
ตอนนี้มีทั้งเสียงดังเฉอะแฉะ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น และเสียงโลมเลียอวัยวะเบื้องล่าง
แล้วอีอูยอนก็ได้รู้ว่าตัวเองมีอารมณ์จนแก่นกายผงาดขึ้นมาโดนหน้าท้องแม้จะไม่ได้แตะต้องเลยสักนิด
สวย แม่ง โคตรจะสวยเลย…
ความร้อนอัดแน่นจนแทบจะเป็นบ้า อีอูยอนดูดเลียส่วนอ่อนไหวของอินซอบราวกับคนบ้าที่ตะกละตะกลาม
ถ้าบอกตัวเองเมื่อหลายปีก่อนว่าอีกเดี๋ยวนายจะมีอารมณ์จนไอ้นั่นแทบจะระเบิดตอนที่อมอวัยวะเดียวกันของผู้ชายด้วยกัน ตนจะเชื่อไหมนะ
“อ๊ะ ฮึก…อ๊า!”
มือที่กำเส้นผมไว้เกร็งแน่น อีอูยอนรีบคายส่วนอ่อนไหวที่อมอยู่ออกมา ของเหลวสีขาวขุ่นพุ่งออกมาโดนหน้า แม้จะถึงฝั่งฝันแล้ว แต่อินซอบก็ยังหอบหายใจอย่างสุขสมอยู่อีกระยะหนึ่ง
ขอบตากับริมฝีปากที่แดงจากการร้องไห้และแรงอารมณ์ ไปจนถึงตาที่เหลือกลอยจากการถึงจุดสุดยอด
เขาพอใจกับภาพที่ยั่วให้เกิดอารมณ์ที่อินซอบผู้ใสซื่อแสดงให้ตัวเองเห็นแค่คนเดียวเป็นอย่างมาก
“ขอโทษครับ สักครู่นะ…”
เมื่อได้สติ อินซอบก็มองการสิ่งที่ตัวเองก่อ และรีบผละตัวออกไปหาของมาเช็ด
“ขอโทษอะไรล่ะ ต้องขอบคุณต่างหาก”
อีอูยอนใช้มือเช็ดน้ำเชื้อที่ไหลลงมาตามสันกรามออก เนื่องจากยังอยู่ในสถานการณ์ที่ห่างไกลจากการห้ามใจตัวเอง ท่วงท่าที่ดูสูงส่งนั้นจึงทำให้อินซอบมองเขาอย่างเหม่อลอย
อีอูยอนเลียน้ำรักที่เปรอะเปื้อนฝ่ามือก่อนจะพึมพำ
“ผมรู้สึกว่าคุณอินซอบสกปรกขึ้นนะ”
“ผะ ผมจะไปอาบน้ำให้ครับ”
อีอูยอนกอดอินซอบที่กำลังจะหมุนตัวไปอาบน้ำไว้จากทางด้านหลัง
“ไหนๆ ก็สกปรกแล้ว ช่วยทำให้สกปรกอย่างเต็มที่ด้วยนะครับ”
แล้วอีอูยอนก็เริ่มถูแก่นกายของตัวเองกับขาของอินซอบ
สุดท้ายอินซอบก็ได้ออกจากห้องน้ำหลังจากนั้นสองชั่วโมง
