ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 276 กลยุทธ์สงครามบรรพกาล โม๋จิ่วโยว!

ตอนที่ 276 กลยุทธ์สงครามบรรพกาล โม๋จิ่วโยว!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

บนลานสมรภูมิสัประยุทธ์ หนิงฝานสู้กับโม๋อ้าวด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา กระบี่และดาบส่งเสียงกึกก้อง ความบ้าคลั่งของพลังที่ไร้ที่สิ้นสุดโหมกระหน่ำ!

ในตอนแรก ทั้งสองมีฝีมือสูสีกันมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไปหนิงฝานยิ่งสู้ยิ่งแกร่งกล้า ยิ่งสู้ยิ่งแข็งแกร่ง ค่อย ๆ กดดันโม๋อ้าวได้สำเร็จ!

“ฆ่า!”

ในที่สุด ช่วงเวลาหนึ่ง ขณะที่คัมภีร์โบราณราชันจักรพรรดิเซียน กระบี่ต้าหลัว และพลังต้องห้ามปะทุขึ้น หนิงฝานก็ปบดปล่อยเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนท้องฟ้า!

พรึ่บ!

ทันใดนั้น เงาสูงส่งที่ดูโบราณของราชันจักรพรรดิเซียนก็ลอยขึ้นมาจากพื้น ยืนตระหง่านอยู่ระหว่างฟ้าดิน ในมือถือกระบี่เซียนต้าหลัวไว้ ก่อนจะปล่อยพลังต้องห้ามออกมา!

ราชันจักรพรรดิเซียนถือกระบี่ต้าหลัว พลังต้องห้ามทำลายสรรพสิ่ง!

ตู้ม!

หลังจากการโจมตีของกระบี่นี้ ทันใดนั้น การระเบิดของพลังสวรรค์สูงสุดก็ระงับกลิ่นอายราชาเซียนของโม๋อ้าวในทันที แล้วแสงกระบี่ที่สั่นสะเทือนปฐพีก็ฟันลงมา!

“อ๊าก!”

เมื่อเห็นกระบี่นี้ โม๋อ้าวก็อดไม่ได้ที่จะคำรามขึ้นฟ้าด้วยความตกใจในดวงตาของเขา!

เพราะกระบี่นี้…สามารถฆ่าราชาเซียนได้!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

โม๋อ้าวระเบิดพลังงานทั้งหมดของราชาเซียนขั้นต้นของเขา สร้างพลังงานที่ท่วมท้นพุ่งเข้าหาแสงกระบี่ที่กำลังมา!

บึ้ม! ปัง!

ชั่วลมหายใจนั้น เมื่อแสงกระบี่ฟันลงมา พลังงานที่ไร้ขอบเขตก็หายไปทันที และด้วยเสียงโครมคราม ร่างของโม๋อ้าวลอยคว่ำ เลือดของราชาเซียนไหลรินตลอดทาง และทุกหยดแทบจะทะลุผ่านความว่างเปล่า ละลายกลายเป็นความว่างเปล่า พังทลายสิ้น!

“อ๊า!”

“โม๋อ้าวพ่ายแพ้แล้ว!”

“เขามีความสามารถที่จะฆ่าราชาเซียนได้จริง ๆ!!”

เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้คนวังเซียนมารทั้งหมดพลันตกตะลึง!

แววตาของจวินเต้าหลินเปล่งประกาย!

เขาสามารถเอาชนะราชาเซียนได้ ทั้งที่อยู่ในขอบเขตจ้าวเซียน หากเขากลายเป็นราชาเซียนจะแข็งแกร่งมากเพียงใด!

ตราบใดที่ได้ตัวเขามา วังเซียนจะต้องผงาดขึ้นอย่างสมบูรณ์เป็นแน่!

“ไม่!”

“เป็นไปไม่ได้!”

“ข้าคือราชาเซียน ข้าจะแพ้เจ้าได้อย่างไร!”

ณ ที่ตรงนั้น โม๋อ้าวซึ่งเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดพลันตะโกนอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าเขาไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้!

ยิ่งกว่านั้น ภารกิจที่เจ้าวังมอบหมายให้เขายังไม่เสร็จสิ้น!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ โม๋อ้าวก็หยิบเม็ดยาออกมาจากพื้นที่มิติและกลืนมันลงไปทันที!

ตู้ม!

หลังจากกลืนเม็ดยาลง ไอปราณที่ถดถอยพลันเพิ่มขึ้น ไม่เพียงกลับสู่สถานะสูงสุดในทันที แต่ยังเร่งไปถึงระดับของราชาเซียนขั้นกลางด้วย!

“เซียนไร้เทียมทานอันใด ไปลงนรกซะ!”

ลมหายใจต่อมา โม๋อ้าวเคลื่อนไหวอีกครั้ง และคราวนี้ความว่างเปล่าทั้งโลกก็พังทลายลง พลังอันน่าสะพรึงกลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้เข้าปกคลุมหนิงฝานโดยตรง!

“หืม เจ้ากล้า!”

เมื่อเห็นฉากนี้มาอย่างกะทันหัน จวินเต้าหลินก็ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธทันที!

ในตอนนี้ โม๋อ้าวยังคงประลองอยู่และต้องการที่จะฆ่าหนิงฝานด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขายอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นไม่ได้!

ตู้ม!

ทว่าเมื่อจวินเต้าหลินต้องการจะหยุดเขา คลื่นพลังมารที่ท่วมท้นก็มาจากทิศทางของวังมารและห่อหุ้มเขาไว้ ทำให้ร่างกายของเขาชะงักงันทันที!

โม๋จิ่วโยว!!

จวินเต้าหลินตกใจมาก!

และในตอนนี้ โม๋อ้าวพุ่งไปหาหนิงฝานด้วยพลังที่ไม่มีใครเทียบเคียงได้!

“แย่แล้ว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ดวงตาของจวินเต้าหลินกลายเป็นมืดครึ้ม แม้ว่าจะเป็นเขามันก็สายเกินไปที่จะไปช่วย!

“หึหึ!”

ทว่าในตอนที่จวินเต้าหลินกำลังเศร้าหมอง บนใบหน้าของหนิงฝานกลับไม่ได้แสดงความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงรอยยิ้มเย็นชาเท่านั้น!

“กลยุทธ์สงครามบรรพกาล!”

ทันทีที่เขาตะโกน กลยุทธ์สงครามบรรพกาลที่ลงนามจากสนามรบโบราณก็เริ่มทำงานทันที และด้วยเสียงดังโครมคราม พลังการสู้ของหนิงฝานก็เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า!

กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้พวยพุ่งออกมา และคนทั้งร่างดูเหมือนจะไปถึงระดับของราชาเซียนได้ในทันที!

ฟิ้ว!

ท้ายที่สุด เขาก็กลายเป็นแสงกระบี่พุ่งเข้าไปสังหารโม๋อ้าวที่กำลังโจมตีมา!

ตู้ม!

ลมหายใจต่อมา ภายใต้สายตาที่จ้องมองมาของผู้คนนับไม่ถ้วน หนิงฝานและโม๋อ้าวปะทะกันโดยตรงเหนือความว่างเปล่า และทันใดนั้น พลังงานที่กลืนกินโลกทั้งใบก็ปะทุออกมา บดบังวิสัยทัศน์ของทุกคน มีเพียงคลื่นพลังงานรุนแรงที่โหมกระหน่ำบนลานประลอง!

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน…

หลังจากที่พลังไร้ที่สิ้นสุดกระจายออกไป แสงนับพันมาบรรจบกัน ฉากบนลานประลองก็ถูกเปิดเผย!

เฮือก!

และเมื่อทุกคนเห็นฉากบนลานประลอง ทุกคนก็ตกตะลึง!

เวลานี้ลานประลองทั้งหมดกลายเป็นความว่างเปล่า ตรงกลางนั้นมีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ อีกฝ่ายสวมชุดคลุมธรรมดา เงาร่างยืนหยัดตรง!

และแทบเท้าของเขามีศพหนึ่งศพนอนจมกองเลือดอยู่ ผู้นั้นคือโม๋อ้าว!

บึ้ม!

ทันใดนั้น พระราชวังเซียนมารทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหลทันที!

“สวรรค์! โม๋อ้าวตายแล้ว!”

“เป็นไปได้อย่างไร? การฝึกฝนของโม๋อ้าวเกือบจะถึงระดับของราชาเซียนขั้นกลาง แต่เขากลับถูกคนผู้นี้ฆ่าได้!”

“ฆ่าราชาเซียนขั้นต้นทั้งที่อยู่เพียงขอบเขตจ้าวเซียนขั้นสุด นี่อาจไม่มีให้เห็นในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของอาณาจักรเซียน!”

“ท้าทายสวรรค์! ชายผู้นี้ท้าทายสวรรค์ชัด ๆ!”

“…”

เสียงอึกทึก เสียงเดือดดาล ดังก้องราวกับเสียงคำรามของภูเขาและสึนามิซัดกึกก้องไปทั่วโลก!

“ฮะฮ่าฮ่า!”

จวินเต้าหลินซึ่งเดิมดูเศร้าหมองก็เปล่งประกายออกมาด้วยความสดใสไม่รู้จบในดวงตาของเขา!

นับแต่อดีตถึงปัจจุบัน ความแข็งแกร่งของหนิงฝานนั้นดีเลิศที่สุด ตราบใดที่อีกฝ่ายเลือกเข้าสู่วังเซียน วังเซียนย่อมรุ่งโรจน์ขึ้นมาเป็นแน่!

“สารเลว!”

ทันใดนั้น ในตอนนี้เอง เสียงเยือกเย็นเสียงหนึ่งดังขึ้น!

ตู้ม!

จากนั้น กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวของราชาเซียนก็ลอยขึ้น เห็นเพียงชายชราในชุดคลุมมารพุ่งมาจากทิศทางของตำนักมารขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือลานประลอง ดวงตาที่ดุร้ายของเขาเต็มไปด้วยไอสังหารที่เย็นยะเยือก นั่นคือเจ้าวังมาร โม๋จิ่วโยว!

“โม๋จิ่วโยว เจ้าคิดจะทำอะไร!!”

เมื่อเห็นว่าโม๋จิ่วโยวลงมาด้วยตัวเอง ร่างกายของจวินเต้าหลินก็เกร็งขึ้นทันที ก่อนจะตวาดเสียงกราดเกรี้ยว

“หึ! มันเป็นแค่การประลอง ทว่าคนผู้นี้กล้าที่จะฆ่าผู้สืบทอดวังมารของข้า เขาสมควรถูกสังหาร!” โม๋จิ่วโยวเย้ยหยันอย่างเย็นชา จากนั้นเขายกฝ่ามือไปทางหนิงฝาน พลังของราชาเซียนหลอมรวมอยู่กลางฝ่ามือของเขา!

เมื่อเห็นเช่นนั้น จวินเต้าหลินก็ตะโกนทันที “โม๋จิ่วโยว เจ้าเป็นคนก็อย่าได้ไร้ยางอายเกินไป เห็นได้ชัดว่าโม๋อ้าวลงมือฆ่าก่อน พอถูกฆ่าเองจะโทษผู้ใดได้? ชัดเจนว่าเจ้าพุ่งเป้ามาที่วังเซียนของข้า!”

“หึ! แล้วอย่างไรเล่า!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โม่จิ่วโย่วเพียงแค่เย้ยหยันอย่างเฉยเมย พลางพูดว่า “มีวังมารของข้าอยู่ ข้าจะไม่ยอมให้วังเซียนของเจ้าได้รุ่งโรจน์ หากไม่ใช่เพราะกองกำลังจากที่อื่นจ้องมองมายังหมู่เกาะจิ่นของข้า ข้าคงจะบดขยี้วังเซียนของเจ้าไปนานแล้ว!”

“เจ้า!”

เมื่อได้ยินคำพูดเย็นชาที่ไม่ปิดบังของโม๋จิ่วโยว จวินเต้าหลินพลันโกรธสุดขีด!

“หึ! ตายเสียเถิด!”

โม๋จิ่วโยวเอ่ย จากนั้นเขาฟาดฝ่ามือออกไปทางหนิงฝานทันที!

ตู้ม!

การฟาดฝ่ามือครั้งนี้ราวกับฟ้าถล่ม แม้แต่จวินเต้าหลินที่กำลังจะเคลื่อนไหวก็ถูกกักขัง เขาได้แต่มองดูรอยฝ่ามือกดทับหนิงฝาน!

“ราชาเซียนขั้นสุดแค่คนเดียว คิดจะฆ่าข้า ยังไม่มีคุณสมบัติพอ!”

ทว่าในขณะนี้ หนิงฝานเอ่ยเสียงเย็น เสียงดังสั่นสะเทือนไปทั่วโลก!

“น่าขัน!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โม่จิ่วโย่วกลับยิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วกดฝ่ามือลงทันที!

ตู้ม!

ฝ่ามือประทับลงมา ตำแหน่งของหนิงฝานก็ลดลงหนึ่งร้อยฉื่อ ความว่างเปล่าพังทลายลง!

ตายแล้วหรือ?

ตายแล้วกระมัง!

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนต่างส่ายหัว ผู้คนในวังมารเยาะเย้ย ขณะที่ผู้คนในวังเซียนพลันเศร้าและขุ่นเคือง!

ทว่าเมื่อริ้วฝ่ามือค่อย ๆ กระจายไป สายตาของทุกคนในวังเซียนมารก็หดลงด้วยความตกใจ!

เห็นเพียงว่าร่างของหนิงฝานยังคงยืนอยู่ตรงนั้น โดยไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย เบื้องหน้ามีเงาร่างสูงยืนตระหง่านอยู่ มีกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวของราชาเซียนขั้นสูง มันคือ ราชันเซียนพินิจสวรรค์!