คำพูดที่เอ่ยออกมาอย่างกะทันหันทำให้อินซอบหน้าซีด อีอูยอนพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่สุขุม
“และผมก็เกลียดร่างกายของผู้ชายยิ่งกว่า ความจริงตอนมองร่างกายของผู้หญิง ผมก็ไม่เคยคิดว่าสวยเลยสักครั้งครับ”
นิ้วเรียวยาวของอีอูยอนปลดกระดุมชุดนอนของอินซอบออกทีละเม็ด
“แต่คุณ…”
สายตาของเขาไล่มองหน้าอกของอินซอบ สายตานั้นเป็นสายตาที่รู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นที่รุนแรง อินซอบกำชายชุดนอนของตัวเองไว้
“เอามือออกครับ”
น้ำเสียงข่มขู่ทำให้อินซอบเผลอเกร็งมือที่กำชายชุดนอนไว้อย่างไม่รู้ตัว อีอูยอนจับนิ้วของอินซอบเขย่าอยู่ครั้งถึงสองครั้งพลางกระซิบ
“ไม่ใช่ว่าผมจะไม่สามารถถอดเสื้อออกได้แค่เพราะคุณไม่ปล่อยนะครับ”
“เพราะฉะนั้น รีบปล่อยซะ” อีอูยอนขู่อย่างอ่อนโยน อินซอบลังเลก่อนจะปล่อยมือออก จากนั้นอีอูยอนก็ปลดกระดุมชุดนอนทั้งหมดออกทันที
“คุณอินซอบ หน้าอกคุณสวยนะครับ”
อินซอบชะงักและกลั้นหายใจ เพราะอีอูยอนขยับริมฝีปากพลางเอ่ยพูดอยู่ตรงบริเวณหน้าอก
“ถ้าผมเลีย มันจะชูชันขึ้นมา…ฉิบ เพราะหัวนมคุณก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
“ยะ อย่าพูดแบบนั้นนะครับ…”
“ทำไมล่ะ คุณอินซอบไม่ควรจะรู้เหรอครับว่าผมชอบร่างกายของคุณอินซอบขนาดไหน”
อีอูยอนฝังจมูกลงกับต้นคอของอินซอบ
“เพราะว่าคุณคอยาว เวลามองจากด้านหลังผมโคตรจะแข็งเลย”
“…”
“ติ่งหูเองก็นิ่มมากเหมือนกัน แฮ่ก ถ้าผมเลียตรงนี้ คุณก็จะร้องเพราะรู้สึกดีนี่”
อีอูยอนงับติ่งหูของอินซอบและพึมพำ อินซอบอยากร้องไห้ แต่ไม่ใช่การร้องไห้เพราะชอบ เขาอายจนร้องไห้ออกมา เพราะอีอูยอนมักจะพูดคำพูดหยาบช้าเชื่อมโยงติ่งหูกับส่วนอ่อนไหวของตนทุกครั้ง
“ไม่ใช่แบบนั้น…ผม…อึก”
ลิ้นของอีอูยอนเลียขึ้นไปตามใบหูและโดนเส้นผม
“ผมของคุณอินซอบก็สวยครับ ผมของคุณสีอ่อน ขนตรงนั้นก็เหมือนกัน”
หากทำได้อินซอบก็อยากปิดหู มีคำชมที่ต่ำช้าและหยาบคายถึงขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอ
ลิ้นกับริมฝีปากของอีอูยอนขยับราวกับวาดภาพตามรูปร่างของสิ่งนั้น
“คิ้วก็สวย การที่มันขยับตอนที่คุณร้องไห้ และตอนที่คุณหน้าแดงทำให้ผมแข็ง…ขนตาก็ยาว ถ้าผมแตกใส่หน้าคุณ น้ำอสุจิสีขาวขุ่นของผมก็จะติดอยู่ที่ขนตา มันสวยมากเลยล่ะครับ”
“คุณอูยอน…”
อินซอบนิ่วหน้าเพราะความอึดอัดใจ
“จมูกกับคิ้วก็น่ารัก ริมฝีปากก็ด้วย…”
อีอูยอนกดจูบที่ริมฝีปากจนเกิดเสียงดัง จุ๊บ อินซอบจึงเอ่ยห้ามเขาว่า “พอเถอะครับ”
“ทำไมล่ะครับ”
“…”
“…การฝืนใจพูดแบบนั้น…”
“ผมไม่ได้ฝืนใจพูด แม่ง ทำไมถึงไม่เชื่อคำพูดของคนอื่นล่ะครับ”
อีอูยอนพึมพำด้วยน้ำเสียงที่ติดจะรำคาญเล็กน้อยพลางเสยผมที่ยุ่งไม่เป็นทรงขึ้นไป
“…คุณสวยจริงๆ ”
อีอูยอนก้มมองอินซอบอย่างเคลิบเคลิ้มและถอนหายใจออกมาพร้อมกับพึมพำ อินซอบได้ยินเหมือนเป็นคำพูดที่หลุดออกมาในระหว่างที่ไม่มีสติ เขาชะงักไปครู่หนึ่งและเงยหน้ามองอีอูยอน
“คุณสวยมาก สวยจนผมยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงยอมแต่งงานกับคนอย่างผม ผมยังรู้สึกว่าแม่งยังไม่ใช่ความจริงอยู่เลยครับ”
อีอูยอนแกล้งอินซอบอยู่บ่อยๆ เขามักจะแหย่ พูดคำพูดที่ไม่ใช่ทั้งเรื่องจริง และเรื่องล้อเล่น และหลอกให้ตกใจด้วยการพูดโกหก แม้จะมีช่วงที่อินซอบยังไม่เข้าใจเจตนาของคนรักอยู่มาก แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังพูดออกมาอย่างจริงใจ
“…เพราะผมชอบคุณครับ”
อินซอบยื่นมือออกมาลูบแก้มของอีอูยอนอย่างช้าๆ
“เพราะผมชอบคุณอีอูยอนมาก…ผมแต่งงานเพราะอยากจะอยู่กับคุณไปเรื่อยๆ ไม่มีเหตุผลอื่นเลยครับ”
“…”
“ผมคิดเหตุผลอื่นเพิ่มดีไหมครับ”
พออีอูยอนไม่ตอบอะไร อินซอบที่กระวนกระวายใจขึ้นมาอย่างกะทันหันก็ค่อยๆ เอ่ยถาม อีอูยอนตอบว่า “ไม่ต้อง” และส่ายหน้า
“แค่นั้นก็พอแล้วครับ”
อีอูยอนที่พูดแบบนั้นจูบอินซอบราวกับพ่ายแพ้ การจูบที่เหมือนกับการขอความรักอย่างเร่าร้อนดำเนินต่อไป ในขณะที่จูบ อีอูยอนก็ถอดชุดนอนของอินซอบออกจนหมดและโยนไปด้านล่างเตียง สายตาของอินซอบขยับตามชุดนอนโดยไม่ตั้งใจ
“ถึงมองไปก็ไร้ประโยชน์ครับ”
“ครับ?”
“จนกว่าคุณจะออกไปจากตรงนี้ คุณจะไม่ได้ใส่เสื้อ เพราะคุณต้องถอดและมีเซ็กซ์กับผมไปเรื่อยๆ”
ร่างกายสูงใหญ่ของชายหนุ่มทาบทับลงมาราวกับจะกดอินซอบลงไปพร้อมกับจูบ
เซ็กซ์ที่ทำกับอีอูยอนเกินกำลังของเขาเสมอ แม้จะมีสาเหตุมาจากความต่างของขนาดตัวด้วยส่วนหนึ่ง แต่เรี่ยวแรงที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดก็ต่างกันด้วย ทุกครั้งที่ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกระแทกเข้ามาอย่างเต็มแรง เขาจะหายใจไม่ออก และการที่เขาไม่มีแม้แต่แรงที่จะยกนิ้วขึ้นในวันถัดไปก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจนนับครั้งไม่ถ้วน บางครั้งเขาก็รู้สึกเหมือนโดนต่อยไปทั้งตัว
…แต่เขาก็ยังชอบ
อินซอบยื่นมือไปโอบคอของอีอูยอน
เขาชอบการสัมผัสตัวอีกฝ่าย ชอบความรู้สึกที่อีกฝ่ายต้องการตน และชอบกิจกรรมที่ทำกับอีกฝ่าย …เขาชอบอีอูยอน
อินซอบพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อตามการกระทำของอีกฝ่ายให้ทัน เขาอ้าปากทุกครั้งที่ลิ้นของชายหนุ่มแทรกตัวเข้ามา ดูดริมฝีปาก ใช้ฝ่ามือลูบไล้แผ่นหลัง และขยับเอวให้เข้ากับจังหวะของอีกฝ่าย
เขาเวียนหัวและรู้สึกร้อนไปทั่วร่าง อินซอบหอบหายใจและกอดอีอูยอนไว้ด้วยแรงทั้งหมดที่มี
“แม่ง”
ระหว่างที่กำลังจูบ อีอูยอนก็สบถออกมาเบาๆ
“…เป็นอะไรไปครับ”
อินซอบคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอีกแล้วจึงลืมตาขึ้นถาม
“ผมชอบ”
คำตอบที่เรียบง่ายจนดูไม่น่าสนใจถูกส่งกลับมา
“แม่ง ทำไมถึงชอบขนาดนี้วะ”
อีอูยอนดูดริมฝีปากของอินซอบและพึมพำเหมือนพูดคนเดียว อินซอบจึงรีบตอบว่า “ผะ ผมก็ชอบเหมือนกันครับ”
“อย่างที่เขาว่ากันว่าสามีภรรยาเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เราคิดเหมือนกันเลยนะครับ”
จมูกของอินซอบแดงขึ้นมาทันทีเพราะคำว่าสามีภรรยา
“ทำไมครับ เราเป็นสามีภรรยากันถูกแล้วนี่ครับ เพราะเราแต่งงานกันแล้ว”
“…เอ่อ…ครับ”
แค่ได้ยินคำว่าสามีภรรยา อินซอบก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว เขาไม่รู้ว่าต้องเอาตาไปไว้ตรงไหนและรู้สึกจั๊กจี้ในใจ
เขาแต่งงานกับอีอูยอนแล้วจริงๆ แม้จะเป็นพิธีแต่งงานที่เรียบง่ายที่ยืนอยู่ต่อหน้าบาทหลวงเพียงคนเดียว และอยู่ในชุดนอน แต่เขาก็ได้กล่าวคำสาบานที่ศักดิ์สิทธิ์ออกไปแล้ว…
“งั้นตอนนี้คุณอินซอบเองก็อยากจะอมไอ้นั่นของผมเหรอครับ”
“ครับ?”
คำถามขยายความที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้อินซอบเบิกตาโต
“ก็คุณบอกว่ากำลังคิดเหมือนผมอยู่”
อีอูยอนยื่นมือลงไปด้านล่าง เขาหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวของอินซอบพลางพูดเสียงต่ำ
“ผมอยากจะอมเจ้านี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”
“…เอ่อ ผม…อึก”
“คุณอินซอบไม่ได้คิดแบบนั้นเหรอครับ ผมไม่มีเสน่ห์ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ เพราะอย่างนั้นช่วงนี้ความนิยมก็เลยลดลงใช่ไหม”
ชายหนุ่มที่ครองอันดับหนึ่งของนักแสดงชายที่มีเสน่ห์ที่สุดในประเทศเกาหลีทุกปีทำตาเศร้าเหมือนสุนัขที่โดนทิ้งและเอ่ยถาม
“มีเสน่ห์ครับ แล้วก็ดังมากด้วยครับ ผมคะ คิดแบบนั้นครับ”
“คิดอะไร”
อินซอบเอ่ยตอบด้วยเสียงเล็กๆ ว่า “ใช้ปากกับตรงนั้นครับ”
“จะทำให้เหรอครับ”
อีอูยอนถามพลางใช้จมูกถูไถแก้มของอินซอบเบาๆ อินซอบใจอ่อนยวบให้กับท่าทีที่เหมือนจะออดอ้อนและพยักหน้าอย่างตั้งใจ แม้จะไม่เก่ง แต่เขาก็ตั้งใจที่จะทำให้ดีที่สุด
“งั้นทำกันเถอะครับ”
อีอูยอนเอ่ยตอบพลางลุกขึ้นอย่างช้าๆ อินซอบลุกขึ้นตามอีกฝ่ายและก้มตัวลงไปในลักษณะกึ่งนั่งกึ่งยืน
“ไม่ใช่”
อีอูยอนจับอินซอบให้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง และจับให้มาอยู่บนร่างของตัวเอง ท่าทางที่คาดไม่ถึงทำให้อินซอบทำเสียงเอ่ออ่าและกะพริบตา
“มีปัญหาอะไรเหรอครับ”
“…เปล่า ทำไมถึง…”
“จะได้อมพร้อมกันไงครับ คุณอินซอบจะทำคนเดียวเหรอครับ”
เขาพูดติดตลกเสริมอีกว่า “เห็นแก่ตัวจังเลยนะ” การกระทำที่ไม่เคยทำเลยสักครั้งทำให้อินซอบคิดอะไรไม่ออกและไม่สามารถตอบอะไรได้
“กดเอวลงมาครับ ผมจะอมให้”
“ทำทีละคน…”
อีอูยอนจับก้นของอินซอบและกดเอวของอีกฝ่ายลง จากนั้นก็อมส่วนอ่อนไหวเข้าไปในปาก
“ทำทีละคนอะไรล่ะ นี่ไม่ใช่โรงเรียนอนุบาลนะ”
“แต่ว่า เดี๋ยวก่อนครับ เดี๋ยว…”
“ตอนที่อยู่บนชิงช้าสวรรค์ ผมเอาแต่คิดว่าจะอมเจ้านี่อยู่ตลอดเวลาเลยครับ ฮ้า”
อีอูยอนอมส่วนอ่อนไหวของอินซอบไว้ในปาก อินซอบกลั้นหายใจและตัวสั่น เพราะสัมผัสที่ส่วนอ่อนไหวถูกกักขังอยู่ในเนื้อเยื่อที่เปียกแฉะและอุ่นร้อน
“ทำอะไรอยู่ครับ”
อีอูยอนมองอินซอบที่นอนคว่ำหน้าตัวสั่นอยู่บนร่างของตนและเอ่ยถาม
“…ครับ?”
“บอกว่าอยากเลียไอ้นั่นนี่”
“ดะ…เดี๋ยวผมค่อยทำให้ดะ…ฮึก”
อีอูยอนใช้ปากอมส่วนอ่อนไหวของอินซอบและโลมเลีย ต้นขาผอมบางของอินซอบสั่นระริก
“ช่วยอมตอนนี้เลยครับ”
อีอูยอนพึมพำในสภาพที่อมส่วนอ่อนไหวของอินซอบไว้ในปาก อินซอบหน้าแดง น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตากลมตาคู่นั้นทันที
“…คุณอูยอน”
อีกฝ่ายเรียกชื่อเขาด้วยเสียงติดสะอื้น อีอูยอนตกใจจนพูดไม่ออก เขาขอให้ผู้ชายที่โตแล้วช่วยอมส่วนนั้นของกันและกัน แต่อีกฝ่ายกลับทำเหมือนเป็นคนที่ได้รับการร้องขอให้ทำเรื่องต้องห้ามอย่างนั้นเหรอ
“ทำไม่ได้เหรอครับ”
พออีอูยอนเอ่ยถาม อินซอบก็รีบพยักหน้า แม้จะมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้ว แต่อินซอบก็ตื่นตระหนก เขินอาย และทำตัวไม่ถูกทุกครั้ง
“งั้นคุณอินซอบอมให้ก่อนเลยครับ”
คำพูดนั้นทำให้สีหน้าของอินซอบดีขึ้น พออินซอบจะเปลี่ยนทิศทางของร่างกาย อีอูยอนก็จับเอวเขาไว้ และทำให้นอนคว่ำหน้าบนร่างของตนอีกครั้ง
“แต่ทำด้วยท่านี้แทน นะ? แค่นี้คุณทำได้นี่ครับ”
“แค่ทำตัวตรงๆ…”
“ผมทำตามความปรารถนาของคุณอินซอบแล้ว คุณอินซอบก็ต้องทำตามความปรารถนาของผมด้วยสิครับ”
“…”
แต่นี่ไม่ใช่ความปรารถนา
อินซอบกลืนคำที่ไม่กล้าพูดลงไป และพยักหน้า เขากลัวว่าอีอูยอนจะเปลี่ยนคำพูดอย่างกะทันหัน และชวนทำเรื่องเมื่อกี้อีกครั้ง
“ผะ ผมจะทำครับ”
อินซอบที่พูดแบบนั้นมุดหน้าลงกับหว่างขาของอีอูยอน
แม่ง การทำตัวเด็ดเดี่ยวขนาดนั้นในขณะที่อมไอ้นั่นของผู้ชายคืออะไรกัน ไอ้คนน่ารักเอ๊ย
อีอูยอนก้มมองอินซอบอย่างช้าๆ พลางยิ้มทางดวงตา อินซอบอ้าปากและกลืนกินแก่นกายของชายหนุ่มเข้าไป อีอูยอนกัดริมฝีปากเบาๆ
“อ้าปากให้กว้างขึ้นแล้วอมครับ มันยังเข้าไปได้ไม่ถึงครึ่งเลย”
พออีอูยอนเดาะลิ้นเบาๆ และเอ่ยพูด อินซอบก็อ้าปากให้กว้างที่สุด
“…ฮ้า…นั่นแหละครับ…ฉิบ อย่างนั้น”
เสียงของอีอูยอนขาดห้วงด้วยความตื่นเต้น มันเป็นการทำออรัลที่ไม่ได้เรื่องอยู่เหมือนเดิม แม้จะอมแก่นกายเข้าไปในปากถึงขนาดนั้นแล้ว แต่ทางเทคนิคกลับไม่มีอะไรดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ชอบจนแทบบ้า
“แฮ่ก…”
อีอูยอนมองอินซอบที่อมแก่นกายของตัวเองและขยับอย่างตั้งใจด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน
“…ฮา อีกนิด…ฉิบ”
การออรัลที่เงอะงะและไม่ได้เรื่องนี้ทำให้ภายในปากของเขาแห้งผากและมีอารมณ์เหมือนส่วนนั้นจะระเบิดทุกครั้ง ถึงขนาดที่เขาอยากจะมีอะไรกับปากแคบๆ นี้ไปทั้งชีวิต
“…ชอบขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
อีอูยอนเอ่ยถาม หลังของอินซอยหยุดขยับและยืดตรง
“มีอารมณ์ขนาดนี้ตอนอมไอ้นั่นของผู้ชาย”
อีอูยอนใช้ฝ่ามือบีบนวดส่วนอ่อนไหวของอินซอบที่ตื่นตัวขึ้นมาบ้างแล้วพลางเอ่ยถาม ต้นคอของอินซอบแดงในทันที จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ
แม่งเอ๊ย
อีอูยอนจึงเปลี่ยนไปจับเนินก้นของอินซอบตามเดิม
“…!”
อินซอบสะดุ้งตกใจและหันหน้ากลับมามอง
“จะ จะทำอะไร…”
