“ก็คุณห้ามเลียตรงนั้นนี่ ก็เลยเหลือแค่วิธีเลียรูตรงนี้แค่วิธีเดียวเท่านั้นไงครับ”
ลิ้นของอีอูยอนแทรกเข้ามาภายในอย่างไม่ลังเล พออินซอบร้องครางพร้อมกับบิดตัวหนี อีอูยอนก็เพิ่มแรงที่มือและดึงกลับลงมา
“อยู่นิ่งๆ”
“คุณอูยอน…”
“ไม่ต้องสนใจผมครับ”
ลิ้นชื้นแฉะของชายหนุ่มแทรกตัวเข้ามาด้านในอย่างไม่ลังเลอีกครั้ง ร่างกายที่ไวต่อสัมผัสของอินซอบกระตุกและสั่นระริก
“อมสิครับ เร็วเข้า”
อีอูยอนเร่งอินซอบที่นิ่งไปเพราะตกใจอย่างดุๆ อินซอบคว่ำหน้าอีกครั้งและอ้าปาก เขาใช้ลิ้นกับปากโลมเลียท่อนเนื้อที่ตั้งตรงตามที่อีกฝ่ายเคยสอน แต่กลับหมดแรงในทันทีและหายใจไม่ทันจนต้องคายท่อนเนื้อนั้นออกมา
“ฮ้า…อื้อ”
อีอูยอนขยำบั้นท้ายของอินซอบราวกับเร่ง อินซอบจึงเอาแก่นกายของอีอูยอนเข้าปากและพยายามขยับเหมือนกับเมื่อสักครู่นี้ แต่ความรู้สึกราวกับว่าด้านหลังกำลังละลายก็ทำให้เขาร้องไห้ออกมา
“…ฮึก…”
“เป็นอะไรไป”
อีอูยอนเอ่ยถาม อินซอบน้ำตาไหลพรากๆ พลางส่ายหน้า
“ไม่ชอบทำเรื่องแบบนั้นกับผมจนถึงขนาดร้องไห้เลยเหรอ”
“ปะ เปล่าครับ ผมไม่ได้ไม่ชอบนะ…มัน…”
อินซอบขยุ้มผ้าปูที่นอนและปล่อย นี่เป็นนิสัยที่เขามักทำก่อนจะพูดเรื่องที่ลำบากใจจะพูด
“…ถ้าคุณอูยอนทำแบบนั้น ข้างล่างมัน…มากไป …แล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง…แต่ผมไม่ได้ไม่ชอบนะ…ไม่ใช่อย่างนั้นอย่างเด็ดขาดครับ”
“งั้นชอบเหรอ”
อีอูยอนถามอีกครั้ง อินซอบชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ อีอูยอนจึงหัวเราะเบาๆ พอเขาจับอินซอบให้นอนตรงๆ อินซอบก็โล่งใจ ไม่ว่าอย่างไรท่าทางก่อนหน้านี้ก็…
“…!”
อินซอบเบิกตาโพลง อีอูยอนจับขาของอินซอบพาดบนบ่าของตัวเองก่อนจะก้มตัวลงไป จากนั้นก็แทรกเข้ามาและเริ่มโลมเลียช่องทางด้านล่าง
“คะ คุณอูยอน”
“คุณบอกว่าชอบแบบนี้นี่”
ตาของอีอูยอนที่เงยหน้าขึ้นมาวาวโรจน์ด้วยความปรารถนา สายตาที่รุนแรงของเขาทำให้อินซอบหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ
“ผมจะเลียจนกว่าคุณจะเสร็จ ฉิบ อยู่นิ่งๆ”
หลังจากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีกเลย มีเพียงเสียงร้องเท่านั้นที่ดังอยู่ภายในพื้นที่แห่งนี้ อีอูยอนเชยชมช่วงล่างของอินซอบอย่างรักใคร่ เขาดูด เลีย และขบกัดผิวที่ไวต่อสิ่งเร้า เขาพุ่งเข้าใส่และกลืนกลินส่วนล่างอย่างรุนแรงราวกับสุนัขที่หิวโซมาหลายวัน เสียงลมหายใจที่เหมือนกับเสียงสะอื้นของอินซอบเปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้ทันที ช่วงล่างของเขาทั้งอุ่นร้อนและเสียวซ่าน
อินซอบร้องไห้พร้อมกับอ้อนวอน เขาขอให้หยุด หยุด ได้โปรด พอแล้ว ขอร้องเถอะครับ… แล้วเสียงร้องไห้ก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางที่ถูกบดขยี้ด้วยความต้องการอีกครั้ง อินซอบไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรและใช้เท้าจิกลงกับผ้าปูที่นอน ผ่านไปไม่นานอินซอบก็ถึงฝั่งฝัน อีอูยอนเงยหน้าขึ้นมา ริมฝีปากได้รูปของเขากลายเป็นสีแดง
“แฮ่ก…แฮ่ก…”
หน้าอกของอินซอบขยับขึ้นลงอย่างสุขสม อีอูยอนใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากที่เป็นมันวาวจากของเหลวให้
“ตอนนี้แค่เลียข้างหลังให้อย่างเดียวก็เสร็จแล้วสินะครับ”
ในน้ำเสียงที่พูดแบบนั้นมีความอยากเอาชนะอย่างรุนแรงเจืออยู่ อีอูยอนลุกขึ้นและเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อเอาน้ำแร่มา เขาอุ้มอินซอบที่หอบหายใจอย่างสุขสมให้ลุกขึ้นและป้อนน้ำให้ อินซอบรับน้ำไปดื่มในระหว่างที่ไร้สติ อีอูยอนชื่นชมภาพน้ำไหลเข้าไปในริมฝีปากเล็กๆ อย่างไม่รีบร้อน
“ไม่ดื่มอีกเหรอครับ”
พออินซอบละริมฝีปากออกจากขวดน้ำแร่ อีอูยอนก็เอ่ยถาม
“…ครับ”
อีอูยอนดื่มน้ำที่เหลือและโยนขวดเปล่าทิ้ง จากนั้นก็ประกบริมฝีปากทั้งๆ แบบนั้น อินซอบที่ไม่ทันได้คาดคิดถึงน้ำที่ไหลเข้ามาตกใจและตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น
“ดื่มสิครับ”
อีอูยอนกระซิบเสียงพร่าและใช้นิ้วไล้ไปตามลำคอของอินซอบ อินซอบจึงกลืนน้ำที่เข้ามาในปากลงไป
“ดีมากครับ คุณต้องดื่มไอ้นี่ด้วยสิ”
อีอูยอนกอดอินซอบและตบหลังเบาๆ
“เพราะผมจะมีอะไรกับคุณทั้งคืน”
“อึก”
ต้นขาผอมบางเกร็งและสั่นระริก คิ้วได้รูปของอีอูยอนขมวดเล็กน้อย
“…ผ่อนแรงหน่อยครับ”
“…ครับ”
อินซอบจับแขนของอีอูยอนไว้และผ่อนลมหายใจออกมา แต่ร่างกายของอินซอบกลับเกร็งเพราะความรู้สึกขณะที่ช่วงล่างถูกขยายออกและถูกสอดใส่เข้ามา อีอูยอนปรือตาและควบคุมลมหายใจ อินซอบกะพริบตาและผ่อนลมหายใจออกมาอย่างยากลำบาก
“จงใจทำแบบนั้นเหรอครับ”
“ครับ?”
“ที่ทำเหมือนคนที่ถูกสอดใส่ครั้งแรก…ทุกครั้งที่ทำน่ะ ฉิบ”
อีอูยอนพึมพำคำด่าลอดไรฟันพลางขยับเอว ร่างกายผอมบางของอินซอบเด้งขึ้นมาราวกับสะดุ้งโหยง
“ผมไม่ได้จงใจทำแบบนั้นนะคระ…อึก”
“เป็นครั้งแรกถูกแล้วนี่”
อีอูยอนจับต้นขาของอินซอบอย่างแรงก่อนจะถอนตัวออกไปและกระแทกกลับเข้ามาใหม่อีกครั้งพร้อมกับข่มด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“…หมายถึงอะไร…”
อินซอบกะพริบตาพลางเอ่ยถาม การเข้าใจคำพูดลามกของอีอูยอนให้ได้สักครึ่งหนึ่งยังคงเป็นเรื่องที่ยากลำบาก เพราะเขายังเข้าใจความหมายที่แท้จริงกับความหมายแฝงได้ไม่ดีนัก
“เพราะเป็นการมีอะไรกันที่ทำในคืนแรก…ก็ต้องเป็นครั้งแรกสิ”
อีอูยอนถามซ้ำว่า “ไม่ใช่เหรอครับ” แม้จะไม่รู้ว่าต้องตอบว่าอะไรกันแน่ แต่อินซอบก็พยักหน้าไปก่อน
“ใช่แล้ว…พอได้ลองมีครั้งแรกกับผมแล้วเป็นยังไงบ้างครับ”
“ครับ?”
“ก็คุณบอกว่าเป็นครั้งแรกนี่”
อีอูยอนหัวเราะเสียงต่ำและกดจูบลงที่ไหล่ลาดของอินซอบ อินซอบมึนงง อีอูยอนมักจะทำเรื่องที่เขาไม่เข้าใจในขณะที่มีเซ็กซ์กันเสมอ อีกฝ่ายมักจะโยนคำถามแปลกๆ มาให้และร้องขอคำตอบ หรือสั่งให้พูดลามก และขำที่อินซอบร้องไห้ในขณะเดียวกันก็จ้องเขม็งและเอ่ยห้ามไม่ให้ร้องไปด้วย และสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้มากกว่าอะไรทั้งหมดก็คือคำพูดหยาบคายของเจ้าตัว
‘…ไม่พูดคำพูดพวกนั้นไม่ได้เหรอครับ’
อินซอบพูดแบบนั้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งในวันหนึ่งหลังจากที่เซ็กซ์สูบพลังในช่วงกลางวันจบลง อีอูยอนซึ่งกำลังใช้ผ้าขนหนูอุ่นๆ เช็ดตัวให้อินซอบถามกลับว่า ‘คำพูดอะไร?’
‘คะ…คำพูดลามกพวกนั้นน่ะครับ’
‘ทำไมล่ะ’
อีอูยอนเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่บอกว่าตนไม่รู้จริงๆ
‘มันน่าอาย…แล้วก็ทำให้ผมไม่มีสติ…’
‘อ๋อ คุณอยากมีสมาธิกับเซ็กซ์ แต่เพราะผมสั่งให้พูด คุณก็เลยไม่มีสติเหรอครับ’
‘…ครับ’
แม้จะไม่ได้ตั้งใจที่จะจดจ่อ แต่เขาก็รีบตอบไปก่อน
‘เข้าใจแล้วครับ’
ไม่รู้ว่าด้วยความคิดอะไร อีอูยอนถึงได้ตอบรับง่ายๆ และพยักหน้า อินซอบโล่งใจ แต่ความโล่งใจนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ ในเซ็กซ์ครั้งต่อมา
อีอูยอนมีเซ็กซ์โดยไม่พูดอะไรเลย เขามีแค่เซ็กซ์จริงๆ…แค่เซ็กซ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
‘คุณอูยอน…พอ…พอก่อน…’
อินซอบที่เหนื่อยล้าร้องไห้พร้อมกับอ้อนวอน เขาอ้อนวอนแล้วอ้อนวอนเล่า แต่อีอูยอนก็ยิ้มพลางขยับเอวเท่านั้น
‘…คุณอูยอน ผมเหนื่อยครับ…ได้โปรด…คุณอูยอน…’
‘อย่าพูดกับผม’
‘ครับ?’
‘ต้องมีสมาธิสิ’
อีอูยอนปิดปากของอินซอบลงตามเดิมและขยับเอว สุดท้ายอินซอบก็ร้องไห้โฮพร้อมกับบอกว่า ‘คุณอูยอนพูดตามที่อยากพูดได้เลยครับ’
‘ผมทำแบบนั้นเพราะผมรู้สึกดีมากครับ คำพูดที่พูดตอนมีอะไรกันน่ะ แต่โดยรวมแล้วก็เป็นแค่คำพูดไร้สาระ คุณอินซอบไม่ต้องสนใจหรอกครับ’
อีอูยอนจับใบหน้าของอินซอบที่ร้องไห้อย่างหนักจนลืมตาไม่ได้ไว้ เขาประกบจูบพลางกระซิบถ้อยคำเหล่านั้น
โดยรวมแล้วเป็นคำพูดไร้สาระ
อินซอบเก็บคำพูดนั้นไว้ในใจและพยายามที่จะไม่ใส่ใจกับคำพูดของอีอูยอนอย่างเต็มที่ ถ้าถาม เขาจะตอบ และถ้าสั่งให้พยักหน้า เขาก็จะพยัก แค่เท่านั้นจริงๆ
“แม่ง เพราะได้มีอะไรกันเป็นครั้งแรก ผมเลยรู้สึกดีมากจนจะตายอยู่แล้ว”
เสียงหัวเราะทุ้มต่ำเจืออยู่ในน้ำเสียงของอีอูยอนขณะที่พึมพำ
ทำยังไงดี ต้องพูดว่าอะไรดีล่ะ เราควรจะตอบว่าชอบไหม เพราะเขาบอกว่าคำพูดที่พูดระหว่างมีอะไรกันส่วนใหญ่เป็นคำพูดไร้สาระ …แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนวันนี้จะทำแบบนั้นไม่ได้เลยล่ะ
ในขณะที่อินซอบครุ่นคิด อีอูยอนก็กระแทกเอวสวนเข้ามาอย่างแรง ดวงตากลมโตของอินซอบกะพริบทันที
“ผมถามว่าคุณรู้สึกยังไง แม่งเอ๊ย ผมถามอยู่นะ”
“…ผะ ผมก็…”
อีอูยอนกระแทกเอวเข้ามาอีกครั้ง อินซอบกลั้นหายใจดังเฮือก
“คุณก็อะไร”
“…ก็ชอบครับ”
อีอูยอนหัวเราะเสียงทุ้มต่ำดัง ฮ่าฮ่า ลางร้ายที่เฉียดผ่านกระดูกสันหลังไปทำให้อินซอบกลั้นหายใจ ลางร้ายนั้นถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกหนักๆ ที่แทรกผ่านช่วงล่างเข้ามาในทันที
“อึก…”
อินซอบตัวเกร็งทันที อีอูยอนกัดริมฝีปากล่างพลางก้มมองอินซอบ สายตาที่วาวโรจน์ด้วยความต้องการของชายหนุ่มไล่มองอินซอบราวกับจะบดให้แตกละเอียด ความต้องการของชายหนุ่มที่แสดงออกบนเตียงไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ นี่คือช่วงเวลาที่สัตว์ที่แสดงบทบาทของมนุษย์สลัดคราบภายนอกที่สวยงามออกและแสดงนิสัยเดิมของตัวเองออกมา
มือคู่ใหญ่จับต้นขาของอินซอบอย่างรุนแรง แม้จะเป็นแรงจับที่ทิ้งรอยมือไว้ได้ แต่อินซอบกลับไม่สามารถใส่ใจกับสิ่งนั้นได้ แก่นกายที่รุกล้ำเข้ามาภายในร่างกายส่วนล่างทำให้เขาหายใจได้ยาก
“…ชอบเหรอ”
น้ำเสียงที่ติดขัดราวกับมีเสี้ยนตำเอ่ยถาม แม้อินซอบจะตั้งใจตอบว่าใช่ แต่กลับมีเพียงเสียงลมหายใจที่เหมือนกับถูกบดให้แตกละเอียดเท่านั้นที่เล็ดลอดออกมาจากปาก
“ฮ่า…อื้อ…อือ”
“ผมถามว่าชอบจริงๆ เหรอ ผมไม่ได้พูดแม่งออกไปเฉยๆ นะ”
ตอนนั้นเองอินซอบถึงได้รู้ว่าคำพูดที่อีอูยอนพูดต่างไปจากปกติ
“เพราะได้ลองทำกับผมแค่คนเดียว ในขณะที่ไม่รู้อะไรเลย”
อีอูยอนใส่ความกระวนกระวายใจลงไปในคำพูดที่พูดเหมือนพูดคนเดียว แม้จะไม่น่าเชื่อเลย แต่บางครั้งอินซอบก็มองอีกฝ่ายเหมือนเป็นเด็กหนุ่ม ทุกครั้งที่เห็นว่าคนที่มั่นใจในตัวเองโดยไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใดอย่างอีกฝ่ายทำตัวไม่ถูกกับตัวเอง เขาจะรู้สึกถึงความพอใจที่ไม่สามารถบอกใครได้ สิ่งนั้นคือความรู้สึกที่ใกล้เคียงกับความปรารถนาที่อยากจะครอบครองเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว
อินซอบโอบรอบคอของอีอูยอน
“ชอบครับ…”
อินซอบกดจูบบนริมฝีปากของอีกฝ่าย ถูไถจมูกกับแก้ม และกระชับอ้อมแขนที่โอบคอ
“ผมชอบครับ…เซ็กซ์ที่มีกับคุณอูยอนน่ะ”
แล้วก็ชอบทุกอย่างที่ทำกับอีอูยอนด้วย
ไม่ว่าจะเป็นการประกบริมฝีปาก การจูบ การมีเซ็กซ์ ทุกอย่างล้วนทำกับอีอูยอนเป็นครั้งแรก และได้ลองทำกับอีกฝ่ายแค่คนเดียว แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าตัวเองชอบสิ่งนี้ ทุกครั้งที่ผิวเนื้อเปล่าเปลือยสัมผัสกับอีกฝ่าย เขาจะสั่นสะท้านไปทั้งตัว และถ้าจูบริมฝีปาก ปลายเท้าก็จะห่างไกลออกไปอย่างเลือนราง ถ้าสบตาก็จะรู้สึกจั๊กจี้ในลำคอ และความร้อนที่ร้อนวูบวาบก็จะพุ่งขึ้นมา และทุกครั้งที่มืออันใหญ่โตลูบไล้ร่างกายของตนและเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความต้องการ…
“…ผมชอบคุณอูยอนครับ”
อินซอบจับแขนของอีอูยอนไว้ และค่อยขยับเอวพร้อมกับสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองออกไป
“เพราะชอบมากจริงๆ…”
…ผมถึงได้รู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าเลย
คำพูดต่อไปถูกบดเบียดอยู่ภายในปากที่เชื่อมติดกันอย่างรีบร้อน อีอูยอนดูดริมฝีปากของอินซอบอย่างมูมมามราวกับคนที่คาบสายออกซิเจนที่ได้รับมาอย่างยากลำบากในใต้ทะเลลึก
“ผมก็…ชอบคุณ…ฮ้า”
อีอูยอนดูดริมฝีปากล่างของอินซอบ บดขยี้ลิ้น และกลืนกินน้ำลาย นี่ไม่ใช่จูบที่มีฝีมือและชำนาญที่เคยเห็นมาในหน้าจอ จูบที่รุนแรงอย่างไม่มีเวลาให้ได้ผ่อนคลายนั้นดีราวกับอินซอบจะตายจริงๆ
ร่างกายที่กอดกันโดยไม่มีช่องว่างร้อนผ่าว
อีอูยอนจับต้นขาของอินซอบไว้และขยับเอวราวกับเสียสติ ช่องทางที่ขยายตัวออกอย่างคับแน่นรับแก่นกายที่ใหญ่โตของชายหนุ่มเข้ามา
“…อ๊า!”
อีอูยอนจับต้นขาของอินซอบไว้และถอนตัวออกก่อนจะกระแทกสวนเข้ามาอีกครั้ง อินซอบสะอื้นและร้องครางทุกการขยับเข้าออก อีอูยอนก้มมองอินซอบโดยไม่พูดอะไร และกระแทกแก่นกายเข้าออกซ้ำๆ
