ตอนที่ 281 จุดจบของหนิงฝาน สังหารโม๋เทียน!
สิ้นเสียงตะโกน หนิงฝานก็ก้าวไปด้านหน้าพร้อมแววตาเย็นเยียบ
“สหายน้อย อย่า!” เมื่อเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของเต้าจวินหลินพลันแปรเปลี่ยน เขาอยากจะเอื้อมมือไปหยุดยั้งอีกฝ่าย แต่หนิงฝานส่ายศีรษะพร้อมกล่าวว่า “ท่านเจ้าวัง ในฐานะคนของวังเซียน ข้าจะทนมองศิษย์ของวังเซียนตายเพราะข้าได้อย่างไร!”
“อีกอย่าง เจ้าวังเซียนประเมินข้าต่ำเกินไปแล้ว ราชาเซียนขั้นกลางหรือขั้นสูง ข้าก็ไม่สนใจหรอก!”
พรึ่บ!
ทันทีที่กล่าวจบ หนิงฝานทะยานขึ้นสู่แท่นประลองเซียนมารทันที มองไปด้านหลังของเขา ใบหน้าจวินเต้าหลินพลันแข็งค้าง เขาลอบคิดในใจว่าตนเองประเมินหนิงฝานต่ำเกินไปงั้นหรือ?
บนแท่นประลอง ร่างของหนิงฝานยืนตระหง่านไม่ต่างจากหอกสวรรค์ ชายหนุ่มปลดปล่อยกลิ่นอายรุนแรงออกทั่วร่างกาย ตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกคนวังมารปล่อยพวกเขาเสีย ข้ามาแล้ว!”
“ฮ่าฮ่า! ในที่สุดก็จบสิ้นเสียที!”
โม๋จิ่วโยวยกยิ้มเย็นชา ดวงตาเปล่งประกายด้วยความยินดีที่แผนการสำเร็จ เขามองโม๋เลี่ยและโม๋เทียนบนแท่นประลอง “หนิงฝานยอมออกมาแล้ว อย่าได้กล่าวอะไรมากความ ปล่อยพวกมันไปเสีย!”
“ฮึ่ม!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว โม๋เลี่ยและโม๋เทียนจึงปล่อยเยี่ยเฟิงและคนอื่น ๆ ออกไปทันที ลมหายใจถัดมา หนิงฝานก็โบกมือให้คนที่เหลือออกจากวังมาร
จากนั้นชายหนุ่มค่อย ๆ หันกลับมา
ชิ้ง!
ชายหนุ่มดึงกระบี่ออก ชี้กระบี่ไปทางวังมารแล้วกล่าวเสียงเย็นชา “ผู้ใดอยากตายก่อน?”
“หึ! เทียบกับราชาเซียน พวกมันทั้งหมดล้วนเป็นแค่มดปลวก… เจ้าคิดว่าเมื่ออยู่บนแท่นประลองนี้แล้วจะสามารถส่งเสียงได้หลังจากตัดศีรษะของราชาเซียนขั้นต้นเช่นโม๋อ้าวงั้นหรือ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โม๋เลี่ยก็หัวเราะหยัน ก่อนจะขยับดาบมารในมือ “มาดูกันว่าข้าสามารถสังหารเจ้าในกระบวนท่าเดียวได้หรือไม่!”
ตู้ม!
โม๋เลี่ยเคลื่อนไหวฉับพลันพร้อมฟาดดาบลงไป ใบดาบเปล่งแสงน่าสะพรึง ฉีกขาดอากาศทั้งหมด ไม่ว่ามันจะผ่านพ้นสถานที่ใด ทุกสิ่งทั้งหมดล้วนแต่ถูกทำลายสิ้น
เขาต้องการสังหารหนิงฝานในกระบวนท่าเดียว
“สหายหนิง ระวัง!”
เมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว จวินเต้าหลินตะโกนด้วยความตื่นตระหนก ในแววตาเต็มไปด้วยความกังวลฉายชัด พลังในกายพลุ่งพล่าน พร้อมเข้าไปช่วยเหลือทุกเมื่อ
ทันใดนั้น กลิ่นอายอันน่าหวาดหวั่นของจวินเต้าหลินก็ถูกกดไว้อย่างรวดเร็ว เขารู้สึกเหมือนถูกแช่อยู่ในถ้ำน้ำแข็งลึก
เสียงโม๋จิ่วโยวดังขึ้น “ฮึ่ม! จวินเต้าหลิน เจ้าอยู่กับข้าตรงนี้ ห้ามคิดยื่นมือเข้าไปช่วยหนิงฝานเด็ดขาด ความหวังที่เจ้าอยากจะให้วังเซียนกลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง มันกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงแล้ว!”
จวินเต้าหลินและโม๋จิ่วโยวจึงได้แต่เผชิญหน้ากันบนแท่นประลอง
ใบดาบคมปลาบตรงหน้าไม่อาจทำให้หนิงฝานหวาดหวั่น เขาทำแค่เย้ยหยันผ่านมุมปากเท่านั้น
หากเป็นเมื่อร้อยปีก่อนหน้า เขาอาจเกรงกลัวราชาเซียนขั้นกลางอยู่บ้าง แต่เวลานี้ ขนาดคำว่าอ่อนแอยังมากไป กล่าวได้เพียงว่า… อ่อนแอเกินกว่าจะชายตามอง!
ชิ้ง!
ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ชักกระบี่ออก
ทันทีที่กระบี่ปรากฏ ปราณกระบี่เย็นเยือกก็พุ่งทะยานออกไปทันที มันแหวกผ่านอากาศ ทะยานเข้าหาโม๋เลี่ยจัง ๆ
ตู้ม!
หลังจากเสียงกึกก้องดังขึ้น จู่ ๆ ศีรษะเปื้อนโลหิตลอยขึ้นสู่อากาศ โลหิตแห่งราชาเซียนหลั่งไหลไร้สิ้นสุด โม๋เลี่ยกลายเป็นศพนอนกองอยู่บนพื้น!
อ๊ะ!
ทุกสิ่งเกิดขึ้นโดยฉับพลัน ทุกคนภายในสถานที่แห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นวังเซียนหรือวังมาร ทั้งหมดล้วนตกอยู่ในความเงียบงัน
“อ๊ากก!”
“โม๋เลี่ยตายแล้ว!”
“ฮ่าฮ่า เขาสังหารโม๋เลี่ยในกระบวนท่าเดียวจริง ๆ!”
“เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้ โม๋เลี่ยคือราชาเซียนขั้นกลางนะ!”
“…”
หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ความวุ่นวายพลันปรากฏขึ้นทันที สีหน้าของทุกคนเผยความตื่นตระหนกไร้สิ้นสุด
แม้แต่เจ้าวังอย่างจวินเต้าหลินและโม๋จิ่วโยวยังตื่นตระหนก คนหนึ่งเผยความประหลาดใจ อีกคนหนึ่งตื่นตระหนกและโกรธเกรี้ยว
ฮึ่ม!
เวลานี้หนิงฝานเคลื่อนไหว
“ไอ้สารเลว!”
“เพียงแค่ร้อยปี ความแข็งแกร่งก็มากขึ้นถึงเพียงนี้เลยรึ!”
ใบหน้าของโม๋จิ่วโยวเผยความตื่นตระหนกระคนโกรธในเวลาเดียวกัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าหนิงฝานจะทรงพลังขนาดนี้
หลังจากความหวาดกลัวเปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง เขาก็คำรามเย็นชา “โม๋เทียน สังหารมันเสีย!”
“ใช่!”
เมื่อได้รับคำสั่ง โม๋เทียนก็ไม่คิดสนใจสิ่งใดอีก เขายกยิ้ม ทะยานตัวเข้าหาหนิงฝานพร้อมระเบิดพลังราชาเซียนขั้นสูงทันที
“สหายหนิง เจ้าพิสูจน์ตนเองเสร็จสิ้นแล้ว รีบกลับมาเร็วเข้า!”
เมื่อเห็นพลังโจมตีของโม๋เทียน จวินเต้าหลินที่เคยยินดีก่อนหน้า จู่ ๆ พลันกังวลอีกครั้ง ท้ายที่สุดแล้วโม๋เทียนไม่อาจเอาไปเทียบกับโม๋เลี่ยได้ เพราะสุดท้ายแล้วราชาเซียนขั้นสูงย่อมแข็งแกร่งกว่าราชาเซียนขั้นกลาง!
“เจ้าวัง ท่านไม่ต้องกังวลหรอก หากราชาเซียนขั้นกลาง ข้ายังสามารถสังหารได้ในพริบตา ต่อให้เป็นราชาเซียนขั้นสูง ข้าก็สังหารได้!”
เปรี้ยง!
สิ้นเสียง หนิงฝานไม่เพียงแต่ไม่ล่าถอย แต่ยังกล้าเผชิญหน้าพร้อมลงมือสังหารโม๋เทียนด้วยกระบี่ในมืออย่างไม่เกรงกรัว
“ตาย!”
“กึ่งราชาเซียนต้องการสังหารราชาเซียนขั้นสูงงั้นหรือ ไร้สาระ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ โม๋เทียนสบถถ้อยคำเย็นชา ในสายตาของเขาแล้ว แม้หนิงฝานจะทรงพลัง แต่หากต้องการสังหารราชาเซียนขั้นสูงเช่นเขาล้วนแต่เป็นเรื่องเพ้อฝันทั้งสิ้น
ตู้ม!
โม๋เทียนปลดปล่อยพลังด้วยมือเดียว ทันใดนั้นก็ปรากฏมือขนาดใหญ่ปกคลุมจักรวาลทั้งหมด พลังพลันควบแน่นก่อ เกิดเป็นคลื่นพลังปิดกั้นท้องฟ้าของหนิงฝานมิดชิด
ชิ้ง!
เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็ฟันกระบี่ออกไปเช่นกัน
ตู้ม!
ปราณกระบี่ยาวสามร้อยจั้งทะยานเข้าหาฝ่ามือที่พุ่งเข้ามา ทันใดนั้นก็เกิดเสียงระเบิดลั่นบนแท่นเซียนมาร คลื่นพลังระเบิดออก แผ่ขยายเป็นวงกว้าง เวลานี้บรรยากาศโดยรอบพังทลายลง แม้แต่ค่ายกลรอบเวทีประลองยังสั่นสะเทือนรุนแรง
ตู้ม!
ช่วงเวลาถัดมา หลังจากพลังของทั้งสองปะทะกัน ฝ่ามือยักษ์ก็แตกออกเป็นเสี่ยง ปราณกระบี่ยังคงพุ่งทะยาน ฉีกผ่านบรรยากาศทั้งหมดก่อนจะปะทะกับร่างโม๋เทียน!
“หืม?!”
รูม่านตาของโม๋เทียนหดลง เขารีบผลักฝ่ามือออกไป
บึ้ม!
เสียงระเบิดลือลั่น ปราณกระบี่แตกเป็นเสี่ยง ร่างของโม๋เทียนถูกแรงปะทะมหาศาลจนกระเด็นลอยลิ่วออกไป
“ตายซะ!”
หนิงฝานคิดฉวยโอกาสนี้พุ่งออกเป็นลำแสง ก่อนจะปลดปล่อยพลังเซียนต้องห้ามแล้วฟันกระบี่ออกไปอีกครั้ง
ตู้ม!
กระบี่เล่มนี้รุนแรงยิ่งกว่าคราวแรก มันเสียดผ่านความว่างเปล่า เป้าหมายคือโม๋เทียน
“มหามารเงาสวรรค์!”
เมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว โม๋เทียนคำรามลั่นด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนที่ปราณมารอันน่าสะพรึงจะพลุ่งพล่านออกจากร่างกายของเขา ทันใดนั้นก็เกิดภาพจำแลงสูงตระหง่านกว่าหมื่นจั้ง สิ่งที่ปรากฏใหม่นี้เงยหน้าพร้อมคำรามขึ้นท้องฟ้าอย่างบ้าคลั่ง
บึ้ม!
ลมหายใจถัดมา กระบี่ก็สับผ่านมารเงา เกิดเสียงระเบิดลั่นอีกครั้ง พลังงานบ้าคลั่งพลันผันผวนอยู่ในอากาศ
ตู้ม ตู้ม!
ไม่นาน เสียงระเบิดก็ดังขึ้น มหามารเงาสวรรค์ล้มลงอย่างรวดเร็ว ร่างของโม๋เทียนปลิวออกไปอีกครั้ง โลหิตหลั่งรินออกจากปากเป็นสาย
“ตายซะ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็ฟันกระบี่ในมือเป็นครั้งที่สาม ปราณกระบี่พุ่งเข้าหาโม๋เทียนทันที
“ไม่!”
โม๋เทียนคล้ายสิ้นเรี่ยวแรงต้านทาน เขาทำได้เพียงกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง
ตู้ม!
เมื่อปราณกระบี่ฟันลง ร่างของโม๋เทียนก็ระเบิดออก ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณเซียนถูกทำลายในทันที
หนิงฝานสังหารโม๋เทียนในสามกระบวนท่าเท่านั้น!