บทที่ 335 ร่างแปลงจากจิตมุ่งร้าย ก่อนนี้ข้ามองผิดไปหรือ?
ค่ายกลสังหารโจมตีต่อเนื่อง ผู้อาวุโสสูงสุดมิกล้าลังเล รีบใช้ธงค่ายกลคุมค่ายกลสังหารไว้ ก่อนจะเก็บค่ายกลสังหารกลับมา
หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง พวกเขาก็รีบไล่ตามอีกฝ่ายไป
พวกหลี่จิ่วเต้าเที่ยวชมทัศนียภาพไปทั่วสารทิศ ส่วนพวกเขาคอยติดตามอยู่ในเงามืด คอยหาโอกาสที่หลี่จิ่วเต้าแยกจากพวกเซี่ยเหยียน
…
ดินแดนฝอ
เขาญาณทรายพิภพ
ประกายพุทธะลำหนึ่งทะยานสู่นภา เจิดจ้าแยงตา พระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้ากลับมีเสียงท่องมนต์ดังขึ้น บุปผาวิถีพุทธโปรยปรายลงมาทั่วทั้งเขาญาณ
“อมิตาภพุทธ!”
“ข้าพระพุทธเปี่ยมเมตตา!”
พุทธสาวกบนเขาญาณพากันสวดมนต์ สีหน้าเลื่อมใสศรัทธาถึงขีดสุด พระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้ามีปรากฏการณ์ประหลาดเกิดขึ้น นี่คือพุทธรอย เป็นการประกาศว่าพุทธศาสนาจักเข้าสู่ยุครุ่งเรือง!
จากนั้น ประกายพุทธะที่ห้อมล้อมพระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้าเจิดจรัสขึ้นเรื่อย ๆ ส่องสะท้อนไปทั้งดินแดนฝอ
นอกจากนี้ เสียงท่องมนต์ที่ดังอยู่ในพระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้าก็กังวานขึ้นเรื่อย ๆ จนท้ายที่สุดกึกก้องไปทั่วดินแดนฝอ
“อมิตาภพุทธ!”
“อมิตาภพุทธ!”
ดินแดนฝอสมานฉันท์พร้อมเพรียงทั้งแดน สิ่งมีชีวิตมากมายนับไม่ถ้วนคุกเข่ากับพื้น ท่องนามพระพุทธด้วยความศรัทธาอันเปี่ยมล้น
เป็นเรื่องน่ากลัวมากอย่างไม่ต้องสงสัย
สิ่งมีชีวิตทั้งดินแดนฝอต่างท่องอมิตาภพุทธกันถ้วนหน้า พุทธศาสนาช่างน่าหวาดหวั่นและลึกลับเหลือเกิน ทำให้ทุกคนเป็นเอกภาพได้ถึงเพียงนี้
ใต้หล้านี้มีระบอบวิถีใดที่ทำถึงขั้นนี้ได้บ้าง
เขาญาณ
วิหารต้าสยง
ภาพน่าเหลือเชื่อปรากฏ
พระสังฆราชองค์ปัจจุบันแห่งพุทธศาสนากลับคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าสามเณรน้อยรูปหนึ่ง!
สามเณรน้อยผู้นี้ดูอายุไม่มากนัก ราว ๆ เจ็ดแปดขวบ เขานั่งขัดสมาธิบนอาสนะ หลับตาลงทั้งสองข้าง
เณรรูปนี้ดูน่าทึ่งอย่างยิ่ง รัศมีพระพุทธทรงกลดมากมายนับไม่ถ้วนคลี่ปกคลุมอยู่ด้านหลัง แม้กระทั่งนิมิตพุทธภูมิยังสำแดงอยู่ด้านหลังของเขา!
ในนิมิตรพุทธภูมินั้น พระองค์ใหญ่นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลาง เบื้องล่างมีสิ่งมีชีวิตมากมายนับไม่ถ้วนท่องพระนาม สวดมนต์อยู่รอบพระองค์ใหญ่นี้!
หากมองดูดี ๆ พระองค์ใหญ่ในพุทธภูมิหน้าเหมือนสามเณรน้อยเปี๊ยบ!
นี่คือพุทธภูมิส่วนตัวของสามเณรน้อยรูปนี้หรือนี่!
สามเณรน้อยอายุเจ็ดแปดขวบมีพุทธภูมิของตัวเองหรือ!
น่ากลัวเกินไปแล้ว!
รู้หรือไม่ จำต้องบรรลุอรหันต์เท่านั้นจึงจะมีพุทธภูมิของตนเอง สามเณรน้อยรูปนี้เป็นอรหันต์แล้วหรือ?
พระอรหันต์
คือคำเรียกขานสูงสุดในพุทธศาสนา และเป็นขอบเขตสูงสุดในพุทธศาสนาด้วย
หากเรียงลำดับตามขอบเขตการฝึกตน พระอรหันต์เทียบเท่าขอบเขตมหาจักรพรรดิ!
“อมิตาภพุทธ!”
เวลานั้น สามเณรน้อยท่องพระนาม ลืมตา ระงับประกายพุทธะทั้งหมด นิมิตพุทธภูมิด้านหลังเขาก็หายตามไปด้วย
“นำตัวกลับมาแล้วหรือ”
สามเณรน้อยมองพระสังฆราช เอ่ยถามเสียงเบา
“นำตัวกลับมาแล้ว”
พระสังฆราชตอบ
“พาเขามาที่นี่เถิด”
สามเณรน้อยกล่าว
“น้อมรับพระพุทธโองการ!”
พระสังฆราชยืนขึ้น ทั้งยังเอ่ยว่าน้อมรับพระพุทธโองการอีกด้วย สามเณรน้อยตรงหน้าเป็นพระอรหันต์แล้วจริงหรือ
เขาออกจากวิหารต้าสยง มาถึงยอดเขาจิ่วฉงซึ่งใช้ในการคุมขังพุทธสาวกผู้มีความผิด
“อู้เต๋อ มากับอาตมา”
เขามาถึงที่อยู่ของเณรน้อยต้าเต๋อ หมายจะพาตัวเขาไป
“พระสังฆราชมารับข้าแล้วหรือ”
ต้าเต๋อดีใจมาก คลี่ยิ้มกว้างออกมา
เขาตบบ่าสุวรรณสิงห์เก้าหัวข้างกายพลางเอ่ย “ไปก่อนนะ ไม่ต้องคิดถึงข้า”
ข้าคิดถึงเจ้ากับผีน่ะสิ!
เจ้ารีบไปเสียทีเถิด!
สุวรรณสิงห์เก้าหัวก่นด่าในใจ
เดิมมันคือราชสีห์เก้าหัว บัดนี้เหลือเพียงสามหัว หกหัวนั้นโดนต้าเต๋อตัดไปตุ๋นแกงกิน!
บัดนี้พระสังฆราชมา หมายจะพาตัวต้าเต๋อไป
มันซาบซึ้งในพระคุณเป็นอย่างยิ่ง หากพระสังฆราชมาช้ากว่านี้อีกสองสามวัน มันคงไม่เหลือแม้แต่หัวเดียว!
“ข้ารู้ว่าเจ้าต้องคิดถึงข้าแน่ วางใจเถิด วันหน้าข้าจักมาเยี่ยมเจ้าที่นี่อีก เจ้าจงรักษาสุขภาพให้ดี งอกหกหัวนั้นกลับมาใหม่อีกครั้ง!”
ต้าเต๋อยิ้มละไม
เกิดเสียงดัง ‘พรวด’ สุวรรณสิงห์เก้าหัวล้มคะมำกับพื้น
พิลึกฉิบ!
เณรน้อยเยี่ยงนี้ไฉนเป็นพุทธบุตรกลับมาชาติมาเกิดได้!!!
นี่มันจอมมารกลับชาติมาเกิดชัด ๆ!
มันอยากร่ำไห้นัก เณรน้อยยังหมายตาหัวของมันอยู่อีกหรือนี่!
“เฮ้อ…”
พระสังฆราชถอนหายใจ เณรน้อยต้องหายไปแล้วหรือ?
เขานึกสงสาร
ภายนอกเณรน้อยเหมือนไม่รักษาศีล ก่อเรื่องอยู่บ่อยครั้ง แต่เขารู้ดีว่าจิตใจเณรน้อยนั้นมีเมตตา ไม่เคยทำเรื่องชั่วช้าอันใด
เขาหันมองสุวรรณสิงห์ “สิงโตเก้าหัว เจ้ายังไม่ตระหนักอีกหรือ แท้จริงแล้วอู้เต๋อช่วยเจ้าอยู่ เจ้าเกิดมามีเก้าศีรษะ สายเลือดน่าประหวั่นพรั่นพรึงยิ่ง ทว่าเจ้าไม่อาจรักษาความตั้งใจเดิมไว้ได้ ศีรษะทั้งเก้าหล่อหลอมขึ้นมาเป็นดวงจิตทั้งเก้า มีเพียงดวงจิตเดียวที่ใฝ่ธรรม อีกแปดดวงจิตล้วนมุ่งร้าย เจ้าควบคุมจิตมุ่งร้ายของตนมิได้ ถึงได้กระทำความผิดใหญ่หลวง จนถูกพามาขังไว้ในยอดเขาจิ่วฉง”
เขาท่องพระนาม “อมิตาภพุทธ เจ้าไม่รู้สึกตัวหรือว่าจิตมุ่งร้ายของเจ้าลดน้อยไป แท้จริงแล้วอู้เต๋อช่วยขจัดจิตมุ่งร้ายในตัวเจ้า!”
สุวรรณสิงห์ผงะ คิดไม่ถึงว่าความจริงจะเป็นเยี่ยงนี้
ก่อนนี้มันคิดเพียงว่าต้าเต๋อตะกละ ไม่เคยคิดว่าต้าเต๋อช่วยขจัดจิตมุ่งร้ายให้เขา
“พระสังฆราชเอ่ยเช่นนี้ข้าเขินแย่!”
เณรน้อยหัวเราะ มีท่าทางเอียงอายขึ้นมา
เขาเกิดมาเฉลียวฉลาด เปี่ยมธรรมะจนน่าทึ่ง ดูออกแต่แรกว่าจิตมุ่งร้ายของสุวรรณสิงห์ข่มทับจิตใฝ่ธรรม ที่เขาตัดหัวสิงโตตุ๋นแกง ความจริงก็เป็นตามที่พระสังฆราชว่า เป็นการทำเพื่อตัดจิตมุ่งร้ายให้สุวรรณสิงห์
“ไปเถิด”
พระสังฆราชเอ่ยปาก พาตัวเณรน้อยไป
เณรน้อยเป็นร่างแปลงมาจากจิตมุ่งร้ายจริงหรือ?
เขาคับข้องใจ
หากพูดถึงความร้าย เณรน้อยร้ายเพียงภายนอกเท่านั้น…
“พระสังฆราช พวกเรากำลังไปไหนกันหรือ เหตุใดท่านถึงจับข้าขังไว้ในยอดเขาจิ่วฉง!”
ระหว่างทาง เณรน้อยถามพระสังฆราช
อนิจจา พระสังฆราชมิได้ตอบเขา
พวกเขาเดินทางมาจนถึงวิหารต้าสยง พระสังฆราชพาตัวเณรน้อยเข้าไป
“เจ้าเป็นใคร ไยจึงหน้าเหมือนข้าเยี่ยงนี้”
ต้าเต๋อเห็นสามเณรน้อย ความตกตะลึงทอประกายอยู่บนใบหน้า
สามเณรน้อยหน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะ แทบจะเป็นเขาอีกคนได้แล้ว
“เจ้ากับข้าเดิมเป็นหนึ่งเดียว ย่อมเหมือนกันมาก”
สามเณรน้อยนั่งอยู่บนอาสนะ สีหน้าเคร่งขรึมน่าเกรงขาม ขัดกับความเป็นเด็กไม่กี่ขวบของเขาอย่างเห็นได้ชัด เขาดูมีวุฒิภาวะอย่างยิ่งยวด คล้ายว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก
“เดิมเป็นหนึ่งเดียว? หมายความว่าอย่างไร”
ต้าเต๋อชะงัก คิดไม่ถึงว่าสามเณรน้อยจะใช้ถ้อยคำเช่นนี้
สามเณรน้อยคลี่ยิ้ม “ประเดี๋ยวเจ้าจักได้รู้ทุกสิ่ง”
จากนั้น เขาก็หันมองพระสังฆราช “ออกไปเถิด ห้ามมิให้ผู้ใดเข้ามาในวิหารต้าสยงก่อนได้รับคำสั่งจากข้า”
“น้อมรับพระพุทธโองการ!”
พระสังฆราชตอบเสียงนอบน้อม ก่อนจะถอยออกไปจากวิหารต้าสยง ทั้งยังปิดประตูวิหารต้าสยงอีกด้วย
นอกประตูวิหาร เขาจิตใจว้าวุ่นเป็นอย่างมาก เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เขาบำเพ็ญธรรมะมาหลายปี หัวใจธรรมแน่วแน่ดุจหินผามานาน
หากเรียงตามลำดับการฝึกตน เขาบรรลุนักบุญแล้ว ซ้ำยังเป็นนักบุญในยุคนี้ น่าทึ่งเหลือแสน!
“อมิตาภพุทธ ข้ามองผิดไปหรือ”
เขาท่องพระนาม และสวดมนต์เงียบ ๆ
ทว่าบทสวดไม่อาจช่วยให้จิตใจของเขาสงบลง
เขาเห็นอู้เต๋อมาตั้งแต่ยังเล็ก ก่อนหน้านี้เขามองผิดไปจริง ๆ หรือ?
อู้เต๋อเป็นร่างแปลงจากจิตมุ่งร้ายจริงหรือ?
จิตใจของเขาว้าวุ่นขึ้นเรื่อย ๆ
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")