ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 293 เย่ดาบใหญ่พ่ายแพ้ รอเจ้ามาฆ่า!

ตอนที่ 293 เย่ดาบใหญ่พ่ายแพ้ รอเจ้ามาฆ่า!

นอกประตูสวรรค์ หนิงฝานและเย่ดาบใหญ่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด ดาบและกระบี่ปะทะกัน ก่อเป็นคลื่นพลังงานที่พังทลายความว่างเปล่าของสวรรค์และโลกเป็นระยะทางหลายล้านลี้!

อย่างไรก็ตาม พลังปราณดาบทั่วท้องฟ้าค่อย ๆ ถูกสยบโดยแสงกระบี่อย่างเห็นได้ชัด

ตู้ม!

มันเป็นการปะทะกันครั้งใหญ่อีกครั้ง และเป็นอีกครั้งเช่นกันที่เย่ดาบใหญ่ต้องถอยออกไปหมื่นจั้งทันที กล้ามเนื้อทั่วร่างกายของเขากระตุก และมีรอยเลือดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“โอ้ ฮ่าฮ่าฮ่า! เซียนไร้เทียมทานในตำนานช่างทรงพลังจริง ๆ แต่วันนี้ ข้าเย่ดาบใหญ่ อย่างไรก็ไม่ยอม!”

แม้ว่าเขาจะตกเป็นรอง แต่เย่ดาบใหญ่ไม่สนใจ เขากลับมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น เย่ดาบใหญ่ไม่รู้ว่าใช้วิธีต้องห้ามใด ทั่วทั้งร่างกายของเขาเปล่งประกายขึ้นมาทันที และพลังเซียนที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พุ่งเข้าสู่ดาบในมือของเขา

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ทันใดนั้นดาบเล่มใหญ่ที่เดิมยาวสี่สิบเมตร ก็ขยายขึ้นอีก ร้อยเมตร พันเมตร หมื่นเมตร…

ในพริบตาก็ถึงหนึ่งแสนเมตร!

ดาบยาวแสนเมตรนั้นเหมือนกับดาบปีศาจที่เปิดท้องฟ้า ตั้งอยู่ระหว่างสวรรค์และโลก!

เจตจำนงแห่งกระบี่แผ่ซ่าน เขย่าพื้นโลกและฉีกท้องฟ้าออกจากกัน!

มันไร้เทียมทานและน่าสะพรึงกลัว!

“เจ้าหนุ่ม ดาบของข้าชื่อว่าสังหารราชัน!”

เสียงคำรามลั่นดังกึกก้อง เย่ดาบใหญ่ฟันดาบแสนเมตรด้วยความโกรธเกรี้ยว!

ตู้ม!

เมื่อปล่อยกระบวนท่าดาบออกไป ตะวันจันทราและดวงดาราก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทุกสิ่งในโลกล้วนดับสูญสิ้น!

“เฮือก! ดาบเล่มนี้!”

เมื่อเห็นพลังของดาบเล่มนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก!

ใบหน้าของร่างที่อยู่หลังประตูในวันนั้นอดไม่ได้ที่จะเคร่งขรึม!

แม้แต่จักรพรรดิเซียนก็ยังขมวดคิ้ว!

ดาบเล่มนี้แข็งแกร่งเกินไป เช่นเดียวกับวิชาดาบ——สามารถฆ่าจักรพรรดิเซียนได้!!

“เหอะ ๆ! แม้ว่าดาบเล่มนี้จะสามารถฆ่าจักรพรรดิเซียนได้ แต่มันไม่สามารถฆ่าข้าได้!”

ทว่าสิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจคือหนิงฝานกลับเย้ยหยัน โดยไม่มีความหวาดกลัวบนใบหน้า มีแต่คำที่แฝงไปด้วยความดูถูก!

ตู้ม!

ในช่วงเวลาต่อมา คัมภีร์โบราณราชันจักรพรรดิเซียน และพลังเซียนไร้เทียมทานก็เพิ่มขึ้นราวกับมังกรพิโรธ ไหลเข้าสู่กระบี่ต้าหลัว

ครืน!

ในพริบตา เงาร่างขนาดใหญ่และเก่าแก่ของราชันจักรพรรดิเซียนก็ลอยขึ้นจากพื้น แม้ว่าร่างนั้นจะไม่มีตัวตน แต่ก็แสดงพลังที่สามารถสยบสวรรค์เก้าชั้นฟ้าสิบพิภพได้

“กลยุทธ์สงครามบรรพกาล กำลังรบสิบเท่า!”

หลังจากใช้กลยุทธ์สงครามบรรพกาล พลังการต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าอีกครั้ง!

ในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นราชาเซียนขั้นกลาง แต่กลิ่นอายของเขาก็น่ากลัวพอ ๆ กับราชันจักรพรรดิเซียน!

“เฉือน!”

หนิงฝานตวัดกระบี่ออกไป!

เคร้ง!

ท้องฟ้าและโลกแยกออกจากกันในทันที ความว่างเปล่าหายไปในชั่วพริบตา แสงของกระบี่ก็พุ่งขึ้นมาทันที พลังของมันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าแสงของดาบนั้น แถมยังแข็งแกร่งกว่าด้วย!!

“เฮือก! กระบี่นี้ก็น่ากลัวมากเช่นกัน!”

เมื่อเห็นกระบี่ที่หนิงฝานฟาดฟันออกไป ทุกคนก็ตกใจอีกครั้ง!

แม้แต่จักรพรรดิเซียนที่อยู่เบื้องหลังประตูสวรรค์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นไปทั่วร่างของเขา!

เพราะในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นดาบของเย่ดาบใหญ่หรือกระบี่ของหนิงฝาน ต่างก็มีพลังพอที่จะสังหารราชันได้!

ตู้ม!

ในที่สุด ภายใต้สายตาตกตะลึงของผู้คนนับไม่ถ้วน แสงดาบกับแสงกระบี่ได้ปะทะกันในความว่างเปล่า ชั่วลมหายใจเดียวนั้น ราวกับดวงตะวันจันทราปะทะกัน พร้อมระเบิดใส่พื้นโลก แล้วเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนจักรวาลก็ดังกึกก้อง

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ต่อจากนั้น เมื่อพลังไร้ที่สิ้นสุดระเบิดออกมาเหนือความว่างเปล่า โลกโดยรอบ จักรวาลและท้องฟ้าก็เหมือนกับกระดาษ แตกเป็นเสี่ยง ๆ และถูกทำลายลงในพริบตา!

หมื่นลี้!

หนึ่งแสนลี้

หนึ่งล้านลี้!

ในชั่วพริบตา พลังงานอันไม่มีที่สิ้นสุดได้พัดพาไปทั่วดินแดนหนึ่งล้านลี้ ภูเขา แม่น้ำ ยอดเขาโบราณ มหาสมุทร ทุกสิ่งถูกกวาดล้าง!

ตู้ม!

ในที่สุด ด้วยเสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้ทั้งสนามรบมองไม่เห็นอย่างสมบูรณ์ และแสงพร่างพราวไร้ที่สิ้นสุดปรากฏขึ้น!

“ใครแพ้ใครชนะ!”

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็พยายามเพ่งสายตามองไปที่สนามรบ

เฮือก——

ความสว่างของท้องฟ้าค่อย ๆ จางหายไป พลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุดสลายไป และในที่สุด ฉากบนสนามรบก็ปรากฏต่อสายตาของทุกคน

พรึ่บ!

เมื่อฉากถูกเปิดเผย ทุกคนก็ตกอยู่ในความโกลาหล!

ในสนามรบ หนิงฝานสวมชุดคลุมธรรมดา มือข้างหนึ่งไพล่หลังและอีกข้างถือกระบี่ต้าหลัวขนาดใหญ่ โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ บนร่างกายของเขา

ฝั่งตรงข้าม เย่ดาบใหญ่คุกเข่าข้างหนึ่ง ผมของเขายุ่งเหยิง เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด และปราณกระบี่ก็ถูกตรึงไว้ระหว่างคิ้วของเขา!

ใครชนะใครแพ้ เห็นได้ชัดเจนแล้ว!

“เฮือก! เย่ดาบใหญ่——แพ้แล้ว!”

“แม้แต่เย่ดาบใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบได้ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”

“คุณชายเทียนซวี ซื่อปู๋เซี่ยง นิรนาม… ตอนนี้แม้แต่เย่ดาบใหญ่ก็แพ้แล้ว!”

“ขอบเขตราชาเซียนขั้นกลาง… ทว่าสามารถต่อสู้ได้ถึงระดับนี้ ฝีมือของเขานับว่าพลิกฟ้าพลิกสวรรค์แล้ว!”

“นี่คือเซียนไร้เทียมทานในตำนานงั้นหรือ น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

“คนผู้นี้เป็นใครกันแน่!”

“…”

เวลานี้ คนทั้งในและนอกประตูสวรรค์พูดคุยกันอย่างดุเดือด!

“ข้า…แพ้แล้ว?!”

ขณะเดียวกัน เย่ดาบใหญ่ก็มีดวงตาที่มืดมนพร้อมกับความสับสนบนสีหน้าของเขา

แต่หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็ยอมรับความจริงที่ว่าเขาพ่ายแพ้ อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองหนิงฝาน ปราศจากความแค้นหรือความเกลียดชังบนใบหน้าของเขา เพียงพูดอย่างใจเย็นว่า “การต่อสู้ครั้งนี้ข้าแพ้แล้ว หากต้องการฆ่าข้าก็ขึ้นอยู่กับเจ้า!”

หลังจากพูดจบ เขาก็หลับตาลงรอความตาย

“ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่เจ้าจะยอมจำนนต่อข้าหรือไม่”

อย่างไรก็ตามหนิงฝานไม่ได้ฆ่าเย่ดาบใหญ่โดยตรง แต่กล่าวถามอย่างราบเรียบ

เขาชื่นชมความสามารถของเย่ดาบใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นกึ่งจักรพรรดิเซียนช่วงสุดยอด แต่พลังการต่อสู้ของเขาก็เพียงพอที่จะฆ่าจักรพรรดิเซียนที่แข็งแกร่งได้ เรียกได้ว่ายอดฝีมือแห่งยุค!

หากฆ่าไปย่อมน่าเสียดายแล้ว!

“ยอมจำนน? เป็นไปไม่ได้! ข้าเย่ดาบใหญ่ไม่เคยยอมจำนนต่อใครในชีวิตของข้า แม้ว่าชีวิตของข้าจะอยู่ในมือของเจ้า ก็อย่าหวังว่าข้าจะยอมจำนน!”

เย่ดาบใหญ่ส่ายหัว คำพูดของเขาดังมาก!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานก็ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด กลับพยักหน้ารับเบา ๆ!

ในอดีต ในบรรดาศัตรูที่เขาพบมีหลายคนที่กลัวความตาย

แต่เย่ดาบใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้ แตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและยึดมั่นในศักดิ์ศรี!

คนประเภทนี้ แม้ว่าจะบ้าและหยิ่งยโสอยู่บ้าง แต่เขามีจิตใจที่บริสุทธิ์!

จากนั้นเขาก็พูดอีกครั้ง “ประเสริฐ! เจ้าเป็นชายชาตรี! วันนี้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า และข้าไม่ต้องการให้เจ้ายอมจำนน ตราบใดที่เจ้าสัญญากับข้าหนึ่งคำขอ!”

“คำขออันใด?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่ดาบใหญ่ก็เลิกคิ้วขึ้น

“ข้ามาจากราชวงศ์เทพขนนกแห่งหมู่เกาะจิ่น ราชวงศ์ขาดผู้แข็งแกร่ง ข้าต้องการให้เจ้าปกป้องราชวงศ์เป็นเวลาพันปี หลังจากพันปี เจ้าจะไปหรืออยู่ต่อ มันขึ้นอยู่กับเจ้า!” หนิงฝานเอ่ย

เย่ดาบใหญ่ยังคงเงียบ แม้ว่าเขาจะไม่กลัวความตาย แต่หากเขามีโอกาสรอดชีวิต เขาย่อมไม่อยากตาย

หลังจากคิดเรื่องนี้ ในที่สุดเขาก็พยักหน้า “ตกลง ข้ารับปากด้วย!”

“ดี!”

หนิงฝานยิ้ม และใส่ข้อมูลของราชวงศ์เทพขนนกเข้าไปในใจของเย่ดาบใหญ่ แล้วในที่สุด ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นเพื่อเอาปราณกระบี่ออกจากคิ้วของเย่ดาบใหญ่

ทว่าเมื่อเห็นเช่นนั้น เย่ดาบใหญ่กลับโบกมือเพื่อหยุดเขา “ไม่จำเป็น! เจ้าและข้าพบกันโดยบังเอิญ เนื่องจากเจ้าไว้ชีวิตข้า ข้าเย่ดาบใหญ่เป็นหนี้ชีวิตเจ้าในวันนี้ ปราณกระบี่นี้จะถูกตรึงไว้ที่นี่ ตราบใดที่เจ้าต้องการ เจ้าสามารถปลิดชีวิตข้าได้ทุกเมื่อ!”

เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการเช่นนั้น หนิงฝานก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้ ถือเสียว่าเป็นทางเลือก!

“เจ้ามีนามว่ากระไร” ในที่สุดเย่ดาบใหญ่ก็ยืนขึ้นและเอ่ยถาม

“หนิงฝาน!”

“ตกลง! หนิงฝาน! ข้าเย่ดาบใหญ่รักษาคำพูด ข้าจะปกป้องราชวงศ์เทพขนนกเพื่อเจ้าเป็นเวลาพันปี ในช่วงเวลาพันปี เจ้าสามารถปลิดชีวิตข้าได้ทุกเมื่อ!” เย่ดาบใหญ่พยักหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ “ทว่าข้าก็มีเงื่อนไข หลังจากพันปี เจ้าและข้าจะไม่เป็นหนี้กันอีกต่อไป ถึงเวลานั้น ข้าจะต่อสู้กับเจ้าอีกครั้งอย่างแน่นอน!”

“ถ้าเจ้าไม่ฆ่าข้าในวันนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตข้าจะไม่ฆ่าเจ้า!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

แต่เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานเพียงเงยหน้าขึ้นฟ้าและหัวเราะเสียงดัง “ตกลง! ข้าจะรอให้เจ้ามาฆ่าข้า!”

“ตามนั้น!”

เย่ดาบใหญ่มองหนิงฝานอย่างลุ่มลึก จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและลากดาบยาวสี่สิบเมตร พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอันไกลโพ้น โดยปลายทางคือราชวงศ์เทพขนนก!

“ดี!”

“มีเย่ดาบใหญ่อยู่ ราชวงศ์เทพขนนกก็เทียบเท่ากับมีจักรพรรดิเซียนที่แข็งแกร่งคุ้มครอง เช่นนี้นับว่าปลอดภัยกว่ามาก!”

เมื่อเห็นเย่ดาบใหญ่จากไป หนิงฝานก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาหันไปมองประตูฮวงเทียนที่ปิดอยู่อีกครั้ง!