ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 294 จักรพรรดิอวี่ ความอัปยศในวันนี้!

ตอนที่ 294 จักรพรรดิอวี่ ความอัปยศในวันนี้!

หนิงฝานเหลือบมองประตูสวรรค์ และทุกคนภายในประตูสวรรค์หันมองหนิงฝานด้วยเช่นกัน ในแววตาของพวกเขาล้วนตกตะลึง

“หึหึ ไม่นึกเลยว่าจะมีสัตว์ประหลาดเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นในอาณาจักรเซียนฮวงเทียนของข้า”

“อืม! ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นเซียนไร้เทียมทานในตำนาน แต่เขายังสามารถเอาชนะเย่ดาบใหญ่ผู้เย่อหยิ่งไร้ผู้ใดเทียบในขอบเขตราชาเซียนขั้นกลาง!”

“ชายผู้นี้เป็นใครข้าไม่สนใจ ต้องมีป้ายเซียนฮวงเทียนเท่านั้นข้าจึงยอมรับ! ไม่ยอมรับตัวคน ยอมรับแต่ป้ายคำสั่ง!”

“เรื่องนั้นไม่จำเป็น ราชวงศ์เซียนฮวงเทียนย่อมมีข้อยกเว้นให้กับผู้มากพรสวรรค์เช่นนี้แน่ ซึ่งสิ่งนี้ไม่เคยปรากฏมาก่อนนับตั้งแต่สมัยโบราณ!”

“ถูกต้องแล้ว เจ้าควรรู้ว่าในอนาคตอันใกล้จะมีสุดยอดงานประลองเก้าสวรรค์ ในวันที่จักรพรรดิล่มสลาย ดอกไม้จะผลิบาน สิ่งที่ราชวงศ์เซียนของข้ายังขาดแคลนก็คือผู้มีฝีมือชั่วร้ายเช่นนี้!”

“…”

ภายในประตูสวรรค์ มีการถกเถียงเกิดขึ้น และบุคคลจำนวนมากยืนยันตัวตนของหนิงฝานชัดเจน

“หึหึ นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว ประตูสวรรค์ยังไม่เปิดอีกงั้นหรือ?”

เวลานี้ หนิงฝานเย้ยหยันประตูสวรรค์ ก่อนจะหยิบป้ายเซียนฮวงเทียนออกมาพร้อมกล่าวเหยียดหยาม “ถ้าเช่นนั้นประโยชน์ของป้ายเซียนฮวงเทียนคือสิ่งใด!”

ตู้ม!

ทันทีที่กล่าวจบ เขาก็โยนป้ายเซียนฮวงเทียนลงบนพื้น แล้วหันหลังกลับคิดจากไป

“หืม? ป้ายเซียนฮวงเทียน? เขาคือหนึ่งในสามพันเซียนฮวงเทียน!”

“แย่แล้ว! เขาไปแล้ว!”

“เจ้าตัวชั่วร้ายนี้ หากไม่เข้าร่วมกับเซียนฮวงเทียนของข้า ราชวงศ์เซียนย่อมต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่แล้ว!”

“…”

เมื่อเห็นท่าทีของหนิงฝานเช่นนั้น ภายในประตูสวรรค์เกิดความโกลาหลทันที

เอี๊ยด!

ทันใดนั้น ประตูสวรรค์เปิดออกกว้าง ร่างต่าง ๆ ทะยานออกมา

ในหมู่พวกเขามีชายชราผมสีขาวงดงาม ตรงเข้าหาหนิงฝานโดยตรง ความสง่างามไร้ที่เปรียบของจักรพรรดิเซียนเปล่งประกายออกมา

“สหายเสี่ยวหนิง โปรดรอเดี๋ยว!”

ชายชราผมขาวกล่าวคำ

หนิงฝานเหลือบมองชายชราผมขาวตรงหน้า “ผู้เฒ่า มีสิทธิ์ใดมาสั่งข้า”

“ไอ้บัดซบ! เจ้ากล่าวเช่นนี้กับผู้ใด? นี่คือราชวงศ์เซียนฮวงเทียน ขอบเขตจักรพรรดิเซียน หนึ่งในจักรพรรดิทั้งสิบ จักรพรรดิอวี่!!!”

มีคนกล่าวตำหนิเขาทันที

ทว่าชายชราผมขาวในนามของจักรพรรดิอวี่โบกมือพร้อมสูดลมหายใจ ก่อนจะกล่าวคำเคร่งขรึม “สหายเสี่ยวหนิง โปรดรอก่อน ข้าเห็นว่าสหายเสี่ยวหนิงเป็นผู้ถือป้ายเซียนฮวงเทียน เช่นนี้นับว่าเจ้าเป็นหนึ่งในเซียนสามพันคนของราชวงศ์เซียนฮวงเทียนของข้า ด้วยเหตุนี้ เจ้าจะรีบร้อนจากไปทำไมกัน!”

“ฮ่าฮ่า! ประตูสวรรค์ของเซียนฮวงเทียนท่านคงจะสูงส่งเกินไป คนธรรมดาอย่างข้ายืนรออยู่นอกประตูสวรรค์พร้อมกับป้ายเซียนฮวงเทียนกว่าหลายชั่วยามยังไม่คิดเปิด! แล้วครานี้มีเหตุผลใดที่ข้าต้องเข้าร่วมกับเซียนฮวงเทียน!” หนิงฝานหัวเราะ

“หืม? กลับมีเรื่องเช่นนี้ด้วย!”

จักรพรรดิอวี่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวด้วยความขุ่นเคือง “วันนี้ผู้ใดรับผิดชอบประตูสวรรค์!”

“รายงานจักรพรรดิอวี่ เป็นฉินเจวี่ยหลิง หนึ่งในเจ็ดสุดยอดตระกูลฉิน”

“ไอ้ตัวบัดซบ บอกให้มันมาพบข้า!” จักรพรรดิอวี่คำรามอย่างเกรี้ยวกราด

เวลานี้ ณ ประตูสวรรค์ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเกรี้ยวกราดของจักรพรรดิอวี่ ใบหน้าของผู้พิทักษ์ประตูฉินเจวี่ยหลิงแปรเปลี่ยนทันที

เขาไม่คาดคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะพัฒนามาถึงจุดนี้ หากทราบว่าหนิงฝานคือสัตว์ประหลาด เขาย่อมไม่คิดปฏิเสธอีกฝ่ายเรื่องประตูสวรรค์

เมื่อสถานการณ์เป็นไปเช่นนี้แล้ว เขาทำได้เพียงกัดฟันแน่นพร้อมทะยานออกจากประตูสวรรค์หยุดลงตรงหน้าจักรพรรดิอวี่

“เคารพท่านจักรพรรดิอวี่!”

เมื่อมาถึง ฉินเจวี่ยหลิงเข้าใจได้ในทันทีว่าเรื่องนี้ร้ายแรงมาก เขารีบกล่าวทำความเคารพอย่างนอบน้อม

แต่จักรพรรดิอวี่เผยสีหน้าเย็นชากับฉินเจวี่ยหลิง ทั้งยังกล่าวตะคอกอย่างรุนแรง “สหายเสี่ยวหนิงถือครองป้ายเซียนฮวงเทียน และเขาเป็นหนึ่งในแขกสามพันเซียนฮวงเทียนของราชวงศ์เซียนฮวงเทียน เจ้ามีเหตุผลใดถึงไม่เปิดประตูสวรรค์ให้เขา!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ฉินเจวี่ยหลิงก็สั่นสะท้านไปทั่วตัว เขาลอบขุ่นเคืองหนิงฝานอยู่ภายในใจ

ทว่าเขาไม่กล้าเปิดเผยสิ่งที่คิด จึงได้แต่กล่าวคำออกมาด้วยความหวาดกลัว “องค์จักรพรรดิอวี่ วันนี้ประตูสวรรค์มีปัญหาบางประการ มิใช่เพราะข้าไม่ต้องการเปิดมัน!”

“หึหึ! บอกกล่าวกับภูตผีเถิดว่าเจ้ากล่าวสิ่งใด สิ่งนี้น่าเชื่อถืองั้นหรือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว หนิงฝานเย้ยหยันก่อนจะประสานกำปั้นแก่จักรพรรดิอวี่พร้อมกล่าวคำ “ขอบคุณองค์จักรพรรดิอวี่สำหรับความเมตตาทั้งหมด ลาก่อน!”

หลังกล่าวจบ เขาก็หันหลังจากไป

“ไอ้สารเลว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว จักรพรรดิอวี่ตบฉินเจวี่ยหลิงหนึ่งครั้ง ก่อนจะคำรามด้วยความเกรี้ยวกราด “หากวันนี้สหายเสี่ยวหนิงจากไปแล้ว เจ้าก็สมควรที่จะไสหัวไปเช่นกัน!”

“อ๊าก!”

ฉินเจวี่ยหลิงสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นเป็นอย่างดี

ใบหน้าของเขาซีดเซียวด้วยความตื่นตระหนก ก่อนจะรีบหยิบยกป้ายเซียนฮวงเทียนที่หนิงฝานทิ้งเอาไว้ แล้วพุ่งเข้าหาชายหนุ่มในพริบตา

เขามองหนิงฝาน แม้ในใจยังลังเล แต่เพราะอำนาจของจักรพรรดิอวี่ เขาจึงต้องแสร้งทำเป็นกล่าวขอโทษ “หนิงฝาน เพราะข้ามีดวงตาหามีแววไม่ จึงไม่รู้จักว่าสิ่งใดคือมังกรแท้จริง โปรดอภัยแก่ข้าแล้วเข้าสู่ประตูสวรรค์เถิด”

“ฮ่าฮ่า นี่เจ้ากำลังขอร้องข้าหรือ?” หนิงฝานเย้ยหยัน

“ข้า… ได้โปรด!” ฉินเจวี่ยหลิงกัดฟันแน่น

แม้เขาจะไม่มีคุณสมบัติเทียบเทียมจักรพรรดิอวี่ แต่เขาก็คือผู้ทรงพลังขอบเขตจักรพรรดิเซียนเช่นกัน เวลานี้เขากำลังกล่าวอ้อนวอนต่อราชาเซียนขั้นกลาง สิ่งนี้ทำให้เขาลอบละอายใจไม่จบสิ้น

“ขอโทษด้วยแล้ว ข้าไม่เห็นว่าเจ้าจริงใจสักนิด!”

หนิงฝานยกยิ้มเย็นชาก่อนจะเดินจากไป

เมื่อนึกถึงว่าฉินเจวี่ยหลิงปฏิบัติต่อตนอย่างไรเมื่อมาถึงที่นี่ เขาก็ไม่คิดจะยินยอมกลับไปกับอีกฝ่ายโดยง่าย!

“เจ้า!”

ฉินเจวี่ยหลิงโกรธจัดจนคิดจะลงมือสังหาร แต่เขาสัมผัสได้ถึงสายตาเย็นชาของจักรพรรดิอวี่ด้านหลัง จึงทำได้เพียงกัดฟันอดทนต่อความอัปยศคราวนี้

พรึ่บ!

เขาเคลื่อนไหวอีกครั้งพร้อมหยุดลงตรงหน้าของหนิงฝาน

ฉินเจวี่ยหลิงกัดฟันแน่น

เพียะ!

เขาตบหน้าตนเองอย่างแรงก่อนจะกล่าวคำ “หนิงฝาน เจ้าเห็นความจริงใจของข้าหรือยัง?”

หนิงฝานหัวเราะเบา “เจ้าคิดลูบคลำใบหน้าตนเองหรือ?”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ความเกรี้ยวกราดก็ฉายชัดในแววตาของฉินเจวี่ยหลิง

ลมหายใจถัดมา

เพียะ! เพียะ! เพียะ!

หนิงฝานเห็นเขาใช้มือทั้งสองข้างสลับกันตบใบหน้าของตนเองอย่างรุนแรง ชั่วพริบตานั้น ใบหน้าของเขาบวมจนแทบจะแตกออก มุมปากหลั่งโลหิตบางเบา

เมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว หนิงฝานยกยิ้ม “อืม ดี!”

“ข้าเห็นความจริงใจของเจ้าแล้ว เช่นนี้ข้าจะยอมเข้าร่วมราชวงศ์เซียนฮวงเทียนแล้วกัน”

พรึ่บ!

หนิงฝานโบกมือเบาพร้อมกับหยิบป้ายเซียนฮวงเทียนไว้ในมือ

“ฮ่าฮ่า สหายเสี่ยวหนิง ในเมื่อเขามีป้ายเซียนฮวงเทียน เขาจึงเป็นหนึ่งในสามพันเซียนฮวงเทียนของข้า ข้าจะให้เขาเข้าร่วมกับราชวงศ์เซียนฮวงเทียนของข้า!”

จักรพรรดิอวี่ยิ้มกว้างก่อนจะเดินตรงเข้าหาหนิงฝาน ใบหน้ายิ่งยินดีมากกว่าเดิม

“จักรพรรดิอวี่ รบกวนด้วยแล้ว!”

หนิงฝานโค้งคำนับ ก่อนจะเดินจากไปไม่สนใจฉินเจวี่ยหลิงพร้อมกับจักรพรรดิอวี่ ก้าวเข้าสู่ราชวงศ์เซียนฮวงเทียน!

เวลานี้ ฝูงชนที่อยู่ด้านนอกประตูสวรรค์ทั้งหมดตกตะลึง

บุรุษผู้ยอดเยี่ยม!

ผู้คนก็เหมือนสิ่งของ พอเปรียบเทียบแล้วก็มีดีมีแย่

คนเหล่านี้ปกป้องสถานที่แห่งนี้ทั้งกลางวันและกลางคืน พวกเขาต้องการเข้าสู่ราชวงศ์เซียนฮวงเทียนแต่กลับไม่สามารถ อย่างไรก็ตามเมื่อมองหนิงฝานตรงหน้า ไม่เพียงแค่ฉินเจวี่ยหลิงที่ต้องพบเจอเรื่องอัปยศ ทว่ายังมีผู้มากด้วยอำนาจเดินเคียงข้างไปกับเขา!

แน่นอน ศพที่ปกคลุมด้วยโลหิตในสนามประลองพิสูจน์ชัดเจนแล้วว่าหนิงฝานมากด้วยพละกำลัง

“ไสหัวไปให้พ้น!”

ทันใดนั้น เวลานี้ฉินเจวี่ยหลิงระเบิดพลังออก พลังจักรพรรดิเซียนยิ่งใหญ่กวาดไปทั่วบริเวณไม่ต่างจากภูเขาหรือมหาสมุทร!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เมื่อสุดยอดพลังผ่านพ้น ร่างที่ไม่สามารถหลบเลี่ยงทันต่างทรุดตัวลงกับพื้นทีละคน

ทุกคนตื่นตระหนกจนรีบแยกย้ายหลบหนี

เวลานี้ภายในลานเหลือเพียงฉินเจวี่ยหลิง

เมื่อมองแผ่นหลังของหนิงฝาน แววตาของฉินเจวี่ยหลิงเผยจิตสังหารแรงกล้า

“หนิงฝาน!”

“ความอัปยศในวันนี้ ข้าจะเอาคืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า!!!”