บทที่ 351 เกิดเรื่องขึ้นก็รู้จักมาหาข้า? ก่อนหน้านี้มัวแต่ทำอะไร!
“ดูดีแต่กลับไร้ประประโยชน์โดยแท้ ใช้ขยะพรรค์นี้มาข่มขู่คน พวกเจ้าช่างสามารถจริง ๆ!”
ก้อนหินกล่าวอย่างเหยียดหยาม
สิ่งของอะไรพวกนี้ เปราะบางเกินไปโจมตีเพียงครั้งเดียวก็พังเสียแล้ว
ขยะ!?
อาวุธมหาจักรพรรดิเหล่านี้ถูกเรียกว่าขยะ!!!
เมื่อพวกหานอู่หยากับคนอื่นได้ยินคำพูดของก้อนหิน พวกเขาก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก!
อาวุธมหาจักรพรรดิกลายเป็นขยะตั้งแต่เมื่อใด!
อาวุธมหาจักรพรรดิเป็นอาวุธระดับสูงสุดเลยนะ!
นับตั้งแต่สมัยโบราณมามหาจักรพรรดิมีนับไม่ถ้วน แต่อาวุธมหาจักรพรรดิกลับมีไม่มากนัก มหาจักรพรรดิมากมายใช้เวลาทั้งชีวิตแต่กลับไม่สามารถครอบครองอาวุธมหาจักรพรรดิได้!
มีเพียงจักรพรรดิที่มีภูมิหลังมากพอเท่านั้นที่จะสามารถครอบครองอาวุธมหาจักรพรรดิได้!
เพราะวัสดุที่ใช้สร้างอาวุธมหาจักรพรรดิเป็นสิ่งของล้ำค่าหายากเกินไป จำเป็นต้องสะสมจากรุ่นสู่รุ่น จึงเป็นเรื่องยากสำหรับมหาจักรพรรดิที่ไม่มีภูมิหลังในการหาวัสดุมาสร้างอาวุธมหาจักรพรรดิ
แต่หากขบคิดให้ละเอียด ในสายตาของพวกเขาอาวุธมหาจักรพรรดินั้นหายากยิ่ง ทว่าในสายตา
ของต้นหลิวกับก้อนหินของพวกนี้กลับเป็นขยะ ไม่เห็นค่าอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย…
คิด ๆ ดูแล้ว หากต้นหลิวกับก้อนหินเห็นอาวุธมหาจักรพรรดิอยู่ในสายตา พวกเขาจะทำลายอาวุธมหาจักรพรรดิทั้งสามชิ้นได้อย่างไร?
เห็นได้ชัดว่าต้นหลิวกับก้อนหินดูหมิ่นอาวุธมหาจักรพรรดิ!
ยอดนิกาย!
ต้นหลิวกับก้อนหินจะต้องเป็นยอดฝีมือมาจากยอดนิกายอย่างแน่นอน!
คาดไม่ถึงยอดนิกายโบราณจะมีความสามารถถึงขนาดไม่เห็นอาวุธมหาจักรพรรดิอยู่ในสายตา
ผู้พิทักษ์แห่งเมืองปุถุชน…
ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจ สิ่งที่ต้นหลิวกับก้อนหินต้องปกป้องไม่ใช่เมืองปุถุชนแต่เป็นหลี่จิ่วเต้ากับสมาชิกคนอื่นในยอดนิกายต่างหาก!
ต้นหลิวกับก้อนหินเป็นยอดฝีมือร้ายกาจถึงเพียงนี้!
ในใจของพวกเขาแทบหลั่งน้ำตา พวกเขาตาบอดเกินไปแล้วถึงได้คิดว่า ยอดฝีมือที่แสนร้ายกาจเป็นเพียงมดปลวกตัวเล็ก ๆ ไม่มีความสำคัญ พวกเขา…สมควรได้รับจุดจบเช่นนี้จริง ๆ!
“ไปตามทางเถอะ!”
ต้นหลิวเอ่ยเสียงเบา กิ่งต้นหลิวสะบัดไปมาเบา ๆ ทำลายวิญญาณหานอู่หยากับคนอื่นในทันที สังหารหานอู่หยากับคนอื่นลง ณ ที่นี่
อย่างไรเรื่องพวกนี้ก็ล้วนแต่เป็นปัญหาเล็กน้อย ทว่าการคิดจะทำร้ายท่านเซียนนั้นถือเป็นเรื่องใหญ่!
พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยผู้ที่คิดทำร้ายท่านเซียนไป!
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
พลันกิ่งต้นหลิวที่ปกคลุมทั่วฟ้าก็กลับคืนดังเดิม พื้นที่ปิดกั้นหายไป และทุกอย่างก็กลับมาสู่ปกติ
มีมนุษย์เดินผ่านไปข้างนอกเป็นครั้งคราว แต่พวกเขาไม่เห็นหรือสังเกตเห็นสิ่งใด ในสายตาของปุถุชนเหล่านี้ ทุกอย่างในแห่งนี้เป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น
…
ดินแดนฮวง
ณ ตระกูลหาน
“อะไรนะ ตะเกียงฉางหมิงของเจ็ดผู้อาวุโสสูงสุดดับหมดแล้ว!”
“นี่…เป็นไปได้อย่างไร!?”
ผู้อาวุโสตระกูลหานที่คอยดูตะเกียงฉางหมิงร้องตกใจ ตอนนี้ตะเกียงฉางหมิงของเจ็ดผู้อาวุโสสูงสุดดับหมดแล้ว หมายความว่าเจ็ดผู้อาวุโสสูงสุดตายตกกันหมดแล้ว!
ผู้นำตระกูลหานตายแล้ว ผู้อาวุโสสูงสุดก็ตายเช่นกัน!
เรื่องที่เกิดขึ้นมีผลกระทบมากมายเกินไป!
พวกเขารีบไปหาผู้อาวุโสใหญ่เพื่อแจ้งข่าวว่า ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดตายแล้ว
“ตระกูลหานของข้า…จบสิ้นแล้ว!”
หลังจากผู้อาวุโสใหญ่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็อุทานตัวแข็งทื่อ
เขาพอจะเข้าใจต้นสายปลายเหตุเรื่องนี้ดี รู้ว่าผู้นำตระกูลหานกับผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดกำลังทำอะไร
ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดตายแล้วหมายความว่า แผนของพวกเขาล้มเหลวเรียบร้อย พวกเขาคิดว่าหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นอาจมีเบื้องลึกเบื้องหลังเกี่ยวข้องกับยอดนิกาย!
การตายของผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนเป็นไปได้ว่าอาจถูกยอดฝีมือจากยอดนิกายสังหาร!
พวกผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนมีอาวุธมหาจักรพรรดิทั้งหมดอยู่สองชิ้น นับรวมกับของบรรพชนเฒ่าเผ่าฉงฉีแล้ว มีจ้าวสูงสุดถึงแปดคนกับอาวุธมหาจักรพรรดิสามชิ้น!
เขารู้ว่าบรรพชนเฒ่าเผ่าฉงฉีก็มีอาวุธมหาจักรพรรดิอยู่ในมือด้วยเช่นกัน
เขาจึงไม่เชื่อว่าหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นจะสามารถสังหารผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนได้ ทั้งยังรู้ว่าหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่น ๆ ต้องมีความสัมพันธ์กับยอดนิกายอย่างแน่นอน ซ้ำแล้วยอดนิกายยังคอยแอบปกป้องหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่น ๆ อีกด้วย
แต่ไม่ว่าเรื่องราวทั้งหมดมันจะเป็นอย่างไร เขาก็รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะต้องเกี่ยวกับยอดนิกายแน่นอน
นี่ถือเป็นเรื่องเลวร้ายมากสำหรับพวกเขา
ยิ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าแผนของพวกเขาถูกเปิดโปงไปหมดแล้ว เบื้องหลังหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นมียอดนิกายอยู่ยิ่งไม่อาจยุติลงด้วยดีเป็นแน่
โดยเฉพาะช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้!
สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเทียนหยวนจะกลับมาอีกครั้ง อาณาจักรแห่งนี้จะเกิดสงครามขึ้นอีกครั้ง แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขากลับอ่อนแอมาก มีกองกำลังจำนวนไม่น้อยขาดศรัทธาเหมือนตระกูลหานของพวกเขา กระทั่งมีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากต้องการลี้ภัยไปพึ่งพิงอาณาจักรเทียนหยวน
ตอนนี้ตระกูลหานของพวกเขาถูกเปิดโปงออกมาแล้ว ยอดนิกายอยู่เบื้องหลังหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นย่อมไม่ปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน อีกฝ่ายอาจใช้ตระกูลหานของพวกเขาเป็นคำเตือนถึงสิ่งมีชีวิตอื่นที่คิดอยากแปรพักตร์ไปพึ่งพิงอาณาจักรเทียนหยวน
บางทีตอนนี้ยอดนิกายอาจกำลังเดินทางมายังตระกูลหานของพวกเขา
“ต้องไปปลุกท่านบรรพชน ให้ท่านบรรพชนเป็นผู้ตัดสินใจ!”
เขาไม่กล้าลังเลเพราะรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ดี ตอนนี้ตระกูลหานอยู่ระหว่างความเป็นความตาย เขาไม่กล้าตัดสินใจมั่วซั่ว จำต้องปลุกบรรพชนตระกูลหานของพวกเขา มหาจักรพรรดิผู้รอดชีวิตจากยุคโบราณกาล!
หลังจากนั้นเขาก็มาถึงสถานที่หลับไหลของมหาจักรพรรดิ
เขาใช้วิธีลับปลุกมหาจักรพรรดิให้ตื่นจากการหลับใหล
ก่อนมหาจักรพรรดิจะหลับไป เขาได้ทิ้งวิธีลับเอาไว้เพื่อให้ลูกหลานสามารถใช้ปลุกเขาในกรณีฉุกเฉินได้
“เข้ามาเถิด…”
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงของมหาจักรพรรดิ เขาทำสำเร็จแล้ว มหาจักรพรรดิตื่นขึ้นจากการหลับใหลแล้ว!
เขารีบเข้าไปก็พบว่ามหาจักรพรรดิดูคล้ายยังไม่ตื่นดีนัก ยังคงนอนหลับตาอยู่
มหาจักรพรรดิเอนกายอยู่บนศิลาชีวิตอันแวววับ ทั่วร่างเปี่ยมด้วยแสงเทวะ นี่คือเเท่นประทับเทวะซึ่งถือกำเนิดโดยธรรมชาติ มันสามารถรักษาพลังให้แข็งแกร่ง และประคองพลังชีวิตได้ นับเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก
มีลำแสงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากร่างมหาจักรพรรดิ มหาจักรพรรดิยังไม่ตื่นดีนัก แต่เพียงรู้สึกตัวมากขึ้นเท่านั้น
การตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์จะทำให้มหาจักรพรรดิสิ้นเปลื้องพลังมากเกินไป
“ปลุกข้าขึ้นมามีอันใด?”
ลำแสงนี้รวมตัวกันเป็นรูปลักษณ์มหาจักรพรรดิ ลอยอยู่กลางอากาศ และมองลงมายังผู้อาวุโสใหญ่
“ท่านบรรพชน ตระกูลหานของเรามาถึงช่วงความเป็นความตายแล้ว!”
ผู้อาวุโสใหญ่รีบเล่าทุกอย่าง
หลังจากพูดจบ เขาก็รอคำสั่งของมหาจักรพรรดิ
ทว่ามหาจักรพรรดิกลับนิ่งเงียบไม่เคลื่อนไหว
จนกระทั่งผ่านไปชั่วเวลาหนึ่งก็มีความเคลื่อนไหวจากมหาจักรพรรดิ
เสียงดังโครม เขารู้สึกถึงพลังมหาศาลโจมตีเข้ามา ร่างทั้งร่างของเขาลอยกระเด็นออกไป!
ผู้อาวุโสใหญ่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างกายเกือบระเบิด ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผล บนบาดแผลมีเลือดไหลไม่หยุด
“มหาจักรพรรดิ?”
เขาเงยหน้าขึ้นมองท่านบรรพชนด้วยอย่างยากลำบาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความงงงวยไม่เข้าใจ
เหตุใดมหาจักรพรรดิถึงโจมตีเขา?
“เกิดเรื่องขึ้นถึงรู้จักมาหาข้ารึ!? ก่อนหน้านี้มัวแต่ทำอันใด! หากปลุกข้าก่อนหน้านี้ ข้าจะปล่อยให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร!”
มหาจักรพรรดิตำหนิเสียงเย็นชา เห็นได้ชัดว่าโกรธมาก
ในเมื่อรู้แล้วว่ายากจะแก้ไข ทั้งยังรอให้เป็นเรื่องใหญ่ก่อน พอรับมือกันไม่ไหวแล้วค่อยมาปลุกเขา?
คิดให้เขาลงมือ เรื่องทุกอย่างจะจัดการได้หรือ?
ตอนนี้ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วยากจะแก้ไขเปลี่ยนแปลง!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
