TW : เนื้อหาในตอนนี้ ตั้งแต่ Side Story < Love Historiette > 2-6 ถึง 2-8 จะมีการกล่าวถึงจินตนาการ incest นะคะ (เป็นการพูด Dirty Talk ของอีอูยอนที่สมมติเหตุการณ์ว่าตัวเองเป็นน้องชายของอินซอบ)
พอประตูถูกปิดตามหลัง อีอูยอนก็พุ่งใส่อินซอบและถอดเสื้อออกอย่างรีบร้อน แม้จะได้ยินเสียงของอินซอบที่ขอให้รอสักครู่ แต่เขากลับควบคุมการกระทำไม่ได้
เขาตั้งใจจะไปที่บ้านในตอนแรก แต่ก็เปลี่ยนจุดหมายปลายทางไปที่โรงแรมใกล้ๆ แทน สุดท้ายพวกเขาก็เข้ามาในโมเต็ลที่เจอระหว่างทาง
อีอูยอนถอดเสื้อไหมพรมที่อินซอบใส่ออกราวกับดึงทึ้ง จากนั้นก็ดึงกางเกงลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาในโมเต็ลเพื่อมีเซ็กซ์ แม้โรงแรมระดับห้าดาวที่ไปบ่อยๆ จะตั้งอยู่ตรงหน้าเพียงไม่กี่บล็อก แต่เขาก็ไม่เหลือแม้กระทั่งความอดทนที่จะไปจนถึงที่นั่น
“…เดี๋ยว ได้โปรด…”
อินซอบทำท่าเหมือนจะร้องไห้และดันอีอูยอนที่กำลังจะดึงกางเกงชั้นในของตัวเองลงออกไป อีอูยอนถอนหายใจ
“มาถึงที่นี่แล้ว ห้ามบอกว่าทำไม่ได้นะครับ ถ้าไม่อยากเห็นคนตายโหง”
“ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เพราะมีเรื่อง…ที่อยากถามน่ะ”
อินซอบกั้นไม่ให้มือถูกสอดเข้าไปในกางเกงชั้นในของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตายพลางพูดต่อ
“…โกหกถึงตรงไหนเหรอ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
อีอูยอนกดจมูกลงที่ต้นคอของอินซอบก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปพลางเอ่ยตอบ กลิ่นตัวที่ปนกับกลิ่นเหงื่อถูกส่งเข้าไปจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดของปอด
“นาย…ไม่ใช่น้องชายของฉันใช่ไหม”
เขาได้ยินเสียงหัวเราะต่ำๆ ที่ต้นคอ อีอูยอนซุกหน้ากับไหล่ของอินซอบและเอ่ยถาม
“มาสงสัยเรื่องแบบนั้นเอาตอนนี้เหรอครับ”
“…บอกหน่อยนะ”
“ทำไมครับ กลัวจะได้ไปนรกเหรอ”
“…”
ต้นคอของอินซอบแดงเถือก
ซึ่งมันดูน่าอร่อยฉิบหาย
อีอูยอนงับต้นคอของอินซอบไปคำหนึ่ง อินซอบร้อง โอ๊ย และสะดุ้ง
“ก่อนหน้านั้นคุณอินซอบก็เคยพูดแบบนั้นกับผมนะครับ ว่าถ้าเราเป็นพี่น้องกันจะเป็นยังไง”
“…”
‘คงจะเหมือนเดิมแหละครับ ต่อให้คุณอีอูยอนเป็นน้องหรือพี่ของผม…มั้งนะ’
เขานึกถึงตอนที่ดวงตาสีดำช้อนขึ้นมองตัวเองและพูดแบบนั้น แม้จะเป็นเรื่องที่ผ่านมาได้ไม่นาน แต่เขากลับรู้สึกเหมือนวันที่เคยได้รับความรักแบบนั้นจากอินซอบช่างเลือนราง
“นี่พอจะเป็นคำตอบได้ไหมครับ”
อินซอบพยักหน้า อีอูยอนหัวเราะ
เขากำลังจะถามว่าพระเจ้าที่คุณเชื่อไม่ให้พี่น้องมีอะไรกัน แล้วไม่ว่าเรื่องที่ผู้ชายมีอะไรกันเหรอ แต่ก็ล้มเลิกไป
อีกฝ่ายเป็นคนที่ตรงไปตรงมาโดยไม่จำเป็น
อีอูยอนกดจูบลงบนต้นคอของอินซอบที่งับเบาๆ ไปเมื่อสักครู่นี้ ไหล่ของอินซอบกระตุก น่ารัก อีอูยอนจูบอีกหลายครั้ง และทุกครั้งที่เขาทำแบบนั้น อินซอบก็จะทำอะไรไม่ถูกและหดตัวหนี
“…ไม่ชอบเหรอครับ”
อีอูยอนกอดอินซอบไว้ เขาพรมจูบไปทั่วพลางเอ่ยถาม ต่อให้จะบอกว่าไม่ชอบ แต่เขาไม่สามารถถอยกลับไปได้แล้วในสถานการณ์แบบนี้ที่แม้กระทั่งกางเกงก็ถูกดึงลงมาด้วย นี่จึงเป็นคำถามที่ถามไปตามมารยาทเท่านั้น
“ปะ เปล่า ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ…”
อินซอบไม่รู้ว่าควรวางมือไว้ตรงนั้น จึงขยับมือไปมาพร้อมกับพูด
“พะ เพราะว่าเป็นครั้งแรก ฉันเลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง…”
อินซอบกลั้นหายใจดังเฮือก อีอูยอนดันตัวอินซอบให้ติดกับกำแพงราวกับจะตอกลงไปและยกตัวขึ้น ความพลุ่งพล่านของชายหนุ่มแตะโดนตรงหว่างขาที่กางออกโดยไม่มีใครแตะต้อง อินซอบถูกจูบในสภาพที่ถูกกดตัวกับกำแพงและร่างกายของชายหนุ่มที่แข็งแกร่ง พอเท้าไม่แตะพื้น ความรู้สึกไม่ปลอดภัยก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เขากลัว เขากลัวการรู้สึกถึงความมีอารมณ์ของชายหนุ่มพอๆ กับที่รู้สึกไม่คุ้นเคย
อินซอบสะอื้นและโอบคอของอีอูยอนไว้ อีอูยอนสบถว่า “แม่ง”
“…ฉันทำอะไรผิด…เหรอ”
“ทำไมเหรอครับ”
“…ก็นายสบถ…ฮึก”
อีอูยอนกอดเอวของอินซอบและบดเบียดตัวเข้ามา ตาของอินซอบแดงด้วยความอับอาย
“ไม่ได้ทำผิดหรอก…”
อีอูยอนกดจูบลงบนเปลือกตา ขนตายาวๆ ของอินซอบสั่นไหว พอเขาแตะลิ้นและโลมเลีย อินซอบก็ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ และเกาะอีอูยอนแน่นขึ้น อีอูยอนจับก้นของอินซอบและทำให้แนบชิดกับตัวเองก่อนจะถูไถอย่างรุนแรง
“อ๊ะ เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน…”
“แม่ง ทำผิดอยู่แล้วล่ะ ใช้วิธีแบบนั้นทำให้คนที่กำลังอดทนอย่างยากลำบากทนไม่ไหวอยู่เรื่อย”
อีอูยอนดูดต้นคอของอินซอบอย่างแรง เขาใช้ฟันเคี้ยวผิวหนังที่อ่อนนุ่มและทิ้งร่องรอยเอาไว้ ท่อนเนื้อที่ถูกถูไถบวมขึ้นจนปวด อินซอบทำตัวไม่ถูกราวกับคนที่ยืนอยู่บนไฟ เพราะความตื่นเต้นที่รู้สึกเป็นครั้งแรกและถูกจุดขึ้นจากความตั้งใจของคนอื่น
“อ๊ะ ฮือ…อ๊ะ เดี๋ยวก่อน ได้โปรด…ทำยังไง…ดีครับ ผม…”
สุดท้ายอินซอบก็กอดคออีอูยอนไว้และร้องไห้ออกมา พออีอูยอนเลียริมฝีปากของอินซอบที่ร้องไห้ เขาก็ปลดปล่อยออกมา น้ำเชื้อหยดลงบนพรม เมื่อเห็นดังนั้น อินซอบก็ตัวสั่นระริกด้วยความอับอายราวกับเด็กที่ทนไม่ไหวและทำผิดในบ้านคนอื่น
“ขะ ขอโทษ ฉันจะจัดการเอง…อ๊ะ!”
ร่างกายผอมบางของอินซอบถูกโยนลงที่เตียง จากนั้นอีอูยอนก็โน้มตัวลงมาทันที
“จัดการอะไรล่ะครับ ไม่มีเวลาทำแบบนั้นหรอกครับ”
อีอูยอนถอดเสื้อไหมพรมที่ใส่อยู่ออกและโยนทิ้งลงพื้นอย่างหน้าตาเฉย อินซอบเผลอหยุดหายใจอย่างไม่รู้ตัว แม้จะรู้ว่าไหล่ของอีอูยอนกว้าง แต่ก็ไม่รู้ว่ากว้างขนาดนี้ เขาไม่เคยเห็นกล้ามเนื้อเชื่อมต่อกันโดยไม่มีสิ่งที่ไม่จำเป็นอยู่เลยแม้แต่อย่างเดียวมาก่อนในชีวิต นี่เป็นรูปร่างที่ทำได้แค่ประทับใจ
“คุณไม่เคยมีเซ็กซ์ใช่ไหม”
อีอูยอนเอ่ยถาม แม้จะอยากถามว่าทำไมถึงเอาแต่พูดอย่างเป็นกันเองตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว แต่อินซอบก็ไม่กล้าเอ่ยปาก และทำได้แค่พยักหน้า
“รู้ไหมว่าต้องทำตรงนี้”
อีอูยอนเอานิ้วไปแตะตรงร่องก้นของอินซอบพลางเอ่ยถาม อินซอบสะดุ้งตกใจและถดตัวหนี แต่พื้นที่ที่จะถอยหนีบนเตียงแคบๆ กลับไม่พอ
“รู้ไหมครับ”
ด้านหลังของเขาถูกกั้นโดนหัวเตียง และด้านหน้าก็ถูกกั้นโดยไหล่กว้างๆ ของอีกฝ่าย อินซอบตัวแดงตั้งแต่ต้นคอลามไปถึงกล้ามเนื้อบริเวณไหล่ เขาตอบไปว่า “อื้อ”
“รู้ได้ยังไง”
น้ำเสียงของอีอูยอนที่ถามแบบนั้นถูกกดให้ต่ำลงอย่างกะทันหัน อินซอบตกใจและตอบออกไปตามตรงอย่างไม่รู้ตัวว่า “ในฝัน”
“อะไรนะ”
คิ้วที่ได้รูปของอีอูยอนกระตุกอย่างรุนแรง
“ทำกับใคร อะไร ยังไง ในฝันเหรอ”
ลักษณะการพูดเหมือนกับข่มขู่คนรักที่นอกใจ พออินซอบไม่สามารถตอบได้ อีอูยอนก็เอาปลายจมูกมาแตะ
“ทำกับใครเหรอครับ เฟร็ด? เจนนี่? หรือว่าทำกับแอรอนล่ะ”
“พะ พูดเรื่องอะไร ทำไมฉันต้องทำกับพวกเขาด้วย…”
อินซอบที่เงยหน้าขึ้นมาเพื่อโต้แย้งรู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้นทันที อีอูยอนกำลังมองตัวเองด้วยดวงตาที่ดำมืด เขารู้สึกเหมือนถูกสัตว์ที่ดุร้ายจับไว้ก่อนจะถูกกิน
“งั้นทำกับใครล่ะ”
“…”
“คุณทำกับใครล่ะ ถึงขนาดสอดใส่ทางด้านหลังด้วย หืม?”
อินซอบอยากร้องไห้ ดูเหมือนไม่ว่าอย่างไรอีอูยอนก็ยังไม่เลิกสวมบทบาทน้องชายที่อ่อนโยนและใจดีของตน
“คือ…ฉันจำไม่ได้”
อินซอบพูดไปมั่วๆ อีอูยอนพูดว่า “อย่างนั้นเหรอครับ” และจับข้อเท้าของอินซอบไว้ ตอนที่อินซอบร้องโอ๊ะและยกหัวขึ้นมา ตัวของเขาก็โดนลากลงไปที่ปลายเตียงแล้ว อีอูยอนจับข้อเท้าของอินซอบให้มาพาดไหล่ของตัวเอง และจับจ้องช่วงล่างที่ถูกเผยให้เห็นอย่างชัดเจนพลางพูดต่อ
“ถึงจะรู้เพราะเคยทำกับคนที่จำไม่ได้ แต่พวกผู้ชายเขามีเซ็กซ์กันตรงนี้ครับ”
นิ้วของอีอูยอนแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังของอินซอบ
“อ๊า!”
เสียงที่เหมือนกับเสียงกรีดร้องหลุดออกมา อีอูยอนใช้นิ้วทิ่มเข้าไปไม่ลึกมากในช่องทางคับแคบที่ขยายออกพลางพูดต่อ
“ในฝันใครบางคนทิ่มเข้าไปแบบนี้เหรอครับ”
“เปล่า…ไม่ได้ทำ…”
อินซอบฝังหน้าลงกับหมอนและตอบ ปลอกหมอนเปียกโชกทันที
“งั้นทำยังไงเหรอครับ ลองพูดมาสิครับ นะครับ?”
ในขณะที่พูดนิ้วก็แทงเข้ามาและขยายช่องทางด้านหลังโดยไม่หยุดพัก อินซอบร้องไห้ออกมาในที่สุด
“…นาย”
วินาทีที่เห็นใบหน้าที่ยุ่งเหยิงไปด้วยความตื่นเต้น ความอับอาย และความกลัว อีอูยอนก็ได้รู้ว่าตัวเองเหมือนขยะแค่ไหน
แค่เห็น เขาก็รู้สึกดีจนแทบเป็นบ้าเพราะน่ารักมาก และในขณะเดียวกันความต้องการที่รุนแรงและหยาบคายก็ก่อตัวขึ้น เขาอยากทำให้อินซอบแหลกสลาย และอยากทำให้ร่างกายที่ผอมบางนั้นชุ่มโชกไปด้วยน้ำเชื้อของเขา
“ผมอะไร”
อีอูยอนตอบราวกับพ่นความต้องการออกมาลอดไรฟัน
“…ทำ…กับนาย…”
อินซอบสารภาพถึงอีกคนในฝันออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทาจนแทบไม่ได้ยิน ตาของอีอูยอนเบิกกว้าง แล้วเขาที่คิดอะไรบางอย่างได้ก็ก้มตัวลงมาราวกับจะนอนคว่ำบนตัวของอินซอบ
“แต่คุณบอกว่าจำผมไม่ได้”
“…”
“อยากทำแบบนั้นกับน้องชายเหรอครับ”
อินซอบตั้งใจจะเงยหน้าขึ้นมาแก้ตัว แต่พอเห็นอีอูยอนที่มองตัวเองและยิ้มอยู่ เขาก็มุดหน้าลงกับหมอนตามเดิม
อีอูยอนงับติ่งหูของอินซอบและคลึงไปมาภายในปากเบาๆ แม้อินซอบจะบอกว่าอย่าทำและบิดตัวหนี แต่ก็เปล่าประโยชน์ อินซอบร้องไห้เพราะการลูบไล้ด้วยความรักใคร่ที่ยอมเลิกทำง่ายๆ
“อย่าร้องครับ”
อีอูยอนปลอบอินซอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน ริมฝีปากของเขาแตะที่ใบหู หน้าผาก และเส้นผม พวกเขาสบตากันอีกครั้ง แล้วอีอูยอนก็จูบที่ริมฝีปากเบาๆ
“…ไม่ใช่ว่าอยากทำนะ เขาบอกว่าการฝันแบบนั้นกับครอบครัว อึก…เป็นเพราะอยากจะคืนดีกัน…ไม่ได้เป็นเพราะสมองผิดปกติ…ฮ่า อึก”
นั่นคือเหตุผลที่โทรศัพท์ไปที่โรงพยาบาลเพื่อปรึกษาใช่ไหม ถ้าเป็นอินซอบที่เรารู้จัก เขาต้องทำแบบนั้นแน่นอน
ทั้งๆ ที่ไม่รู้อะไรเลยแต่ก็ยังยั่วอารมณ์ฉิบหาย
อีอูยอนจูบไหล่ของอินซอบ
“งั้นเหรอครับ งั้นพวกเรามาคืนดีกันเถอะครับ”
ริมฝีปากค่อยๆ เลื่อนลงไปด้านล่าง อินซอบเงยหน้าขึ้นมา และสบตากับอินซอบที่กำลังจะเข้าไปตรงหว่างขา
“จะทำ…อะไร…อึก”
ไม่จำเป็นต้องตอบ ชายหนุ่มอมส่วนอ่อนไหวของเขาเข้าไปทั้งๆ อย่างนั้น อินซอบตกใจจนเทียบกับเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้ เพราะการกระทำที่เพิ่งประสบเป็นครั้งแรก
“ยะ อย่าทำ ทำไม…อ๊า!”
อีอูยอนดูดส่วนอ่อนไหวอย่างแรงครั้งหนึ่งก่อนจะปล่อยออก และตอบว่า “ก็คุณบอกว่าอยากคืนดีนี่”
“แต่ทำแบบนั้น อึก”
“ต้องให้อมครั้งหนึ่งสิถึงจะคืนดีด้วย”
หลังคำตอบที่หน้าไม่อาย การออรัลที่หยาบคายก็ดำเนินต่อไปอีกครั้ง ทุกครั้งที่อีอูยอนขยับลิ้น อินซอบก็จะทำตัวไม่ถูกจริงๆ เขาปัดป่ายมือที่ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนไปมาและตัวสั่นไปทั้งตัว
“ยะ หยุด ฉัน เดี๋ยว…ฉัน…อึก”
อีอูยอนยิ้มให้กับความรู้สึกร้อนๆ ที่รู้สึกในปาก อินซอบที่เพิ่งเคยเสร็จในปากของผู้ชายเป็นครั้งแรกในชีวิตตัวแข็งค้างไปด้วยความช็อก อีอูยอนเสยผมที่ยุ่งเหยิงขึ้นพลางเงยหน้า
“คุณไม่เคยรู้ใช่ไหมล่ะ”
เขาใช้มือเช็ดน้ำกามที่เปื้อนคางออกและกลืนมันลงไปพร้อมกับยิ้มจนตาหยี
“ว่าผมคืนดีกับผู้ชายในขณะที่อมไอ้นั่นของเขา”
อินซอบอยากปิดหู เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงพูดเรื่องสัปดนแบบนั้นกับตน เดิมทีเขาเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วเหรอ
“อมของผมได้ไหมครับ”
อีอูยอนเอามือของอินซอบมาไว้ที่หว่างขาของตัวเองพลางเอ่ยถาม อินซอบส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวอย่างเต็มที่
“ผมนึกไว้อยู่แล้วล่ะครับ”
โล่งอกไปที
อินซอบโล่งใจจริงๆ แม้คำพูดจะไม่สุภาพเล็กน้อย แต่เพราะอีกฝ่ายอ่อนโยนกับตนเสมอ…
“งั้นอ้าปากเฉยๆ ครับ เดี๋ยวผมจะขยับเอง”
“ว่าไงนะ”
อีอูยอนใช้นิ้วโป้งกดริมฝีปากล่างของอินซอบและเอาแก่นกายของตัวเองไปจ่อตรงหน้า จากนั้นก็ทิ่มความเป็นชายของตัวเองเข้าไปในปากของอินซอบ ดวงตากลมโตของอินซอบเบิกโพลงด้วยความตกใจ อีอูยอนส่งเสียงครางต่ำๆ
“แฮ่ก…ฉิบ”
แม้อินซอบจะออกแรงดันต้นขาของอีกฝ่ายออกไป แต่เขากลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ต้นขาที่แข็งแรงเหมือนหินกระทบกับแก้มของอินซอบ
อินซอบกลั้นหายใจดังเฮือก
“เอาลิ้นลงครับ…เพราะสิ่งที่เป็นรูของคุณเล็กแบบนี้หมดเลย”
อีอูยอนสบถเบาๆ และขยับเอวขึ้นอีกครั้ง อินซอบตกใจและตัวสั่นเทิ้ม อีอูยอนหลับตาลงอย่างช้าๆ ให้กับความรู้สึกที่ไม่ได้รู้สึกมานานแล้วก่อนจะขยับเอว เดินทีการออรัลของอินซอบก็ไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว ต่อให้ผ่านไปหลายปีก็ยังเหมือนเดิม เขาไม่รู้จักวิธีเล่นลิ้นที่เหมาะสม และบางครั้งก็ใช้ฟันกัดด้วย ทั้งหมดที่เขาทำคืออ้าปาก ดูดดุนเบาๆ และขยับหัวขึ้นลงตามที่บอก
แต่สิ่งนี้กลับมากกว่านั้นอีกขั้น…
“อื้อ…อุบ…ฮึก”
มันแย่ที่สุด อินซอบอ้าปากและน้ำตาไหลพรากๆ มือทั้งสองข้างพยายามดันต้นขาของอีอูยอนออกสุดชีวิต เขารู้สึกเหมือนกำลังชำเราสิ่งที่เล็กและอ่อนแออยู่จริงๆ
แต่ถึงอย่างนั้น…ส่วนนั้นของเขาก็แข็งจนแทบระเบิด
อีอูยอนใช้ลิ้นทำให้ริมฝีปากที่แห้งผากชุ่มชื้น เขาถอนเอวออกไป ลมหายใจที่ได้มาอย่างยากลำบากทำให้อินซอบไอแห้งๆ
“แค่ก แฮ่ก…อื้อ…”
ของเหลวไหลลงมาตามริมฝีปากเล็กๆ ของอินซอบ อีอูยอนกำแก่นกายไว้และยืนอยู่ตรงหน้าของอินซอบ
