“…คุณอินซอบ”
อินซอบเงยหน้าขึ้นมาเพราะเสียงที่เรียกตนและค้างอยู่อย่างนั้น อีอูยอนกำลังมองเขาพร้อมกับเริ่มรูดสาวท่อนเนื้อ พออินซอบจะหันหน้าหนี อีอูยอนก็ใช้มืออีกข้างจับคางของเขาไว้
“อย่าหันหน้าหนีแล้วช่วยมองหน่อยครับ ฉิบ แค่นั้นคุณทำมันได้นี่นา”
“…”
“คุณอินซอบ…อึก…คุณอินซอบ”
เสียงที่ได้ยินในฝัน
เสียงที่เรียกชื่อเขาพร้อมกับกอดเขาไว้ซ้อนทับกับความเป็นจริง ความร้อนมากองอยู่ที่ใบหน้า สายตาที่รุนแรงของชายหนุ่มทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกทุบตีไปทั่วทั้งตัว เขาไม่สามารถขยับได้เลย และช่วงล่างก็ปวดหนึบ
“คุณอินซอบ แฮ่ก อึก…คุณอินซอบ”
อีอูยอนก้มมองตาของอินซอบชัดๆ และพูดชื่อที่ปนความต้องการออกมา เขารู้สึกเหมือนความร้อนมารวมตัวกันอยู่ที่ตา และอุณหภูมิร่างกายก็สูงขึ้นทีละนิดทุกครั้งที่กะพริบตา
“อึก”
น้ำกามของชายหนุ่มถูกฉีดพ่นใส่ตัวของอินซอบ การกระทำที่กะทันหันและไม่เคยสัมผัสมาก่อนทำให้อินซอบไม่สามารถคิดได้ว่าควรเช็ดน้ำเชื้อออก
อีอูยอนก้มมองร่างกายผอมบางของอินซอบที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำเชื้อสักพักและพึมพำว่า “คิดว่าถ้าถอยออกไปก้าวหนึ่งจะดีกว่าไหม”
“…อะไรเหรอ”
อีอูยอนจูบอินซอบแทนคำตอบ อินซอบกลั้นหายใจและทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เพราะความรู้สึกที่กระตุ้นให้ไวต่อสัมผัส
“ถ้าเป็นแบบนี้ไปแล้วผมจะทำยังไงล่ะครับ”
อีอูยอนพึมพำราวกับเป็นห่วงทั้งๆ ที่ยังอมริมฝีปากของอินซอบไว้ในปาก
“…ทำไมล่ะ”
“ก็เหลือแต่เรื่องที่จะทำให้ร้องไห้แล้วน่ะสิ”
“หมายความว่ายังไง…”
อีอูยอนจับตัวของอินซอบให้นอนคว่ำ เขากดเอวของอินซอบที่ตกใจและพยายามจะพลิกตัวไว้แน่นจากทางด้านหลัง จากนั้นก็ยัดลิ้นเข้าไปในช่องทางด้านหลังตามเดิม
“…!”
นี่เป็นฉากที่ถูกทำในฝัน แต่ความจริงกับความฝันกลับต่างกันราวฟ้ากับเหว อินซอบแทบจะเป็นลม เพราะการขยับที่เปียกชื้นที่ค่อยๆ แทรกผ่านช่วงล่างเข้ามา ลิ้นโลมเลียผิวหนังที่ไวต่อสัมผัส
“อ๊ะ อื้อ…ได้โปรด อย่า…อึก”
อินซอบอดทนเกร็งขาและพยายามจะดันอีอูยอนออก แต่ยิ่งเขาทำแบบนั้น อีกฝ่ายก็ยิ่งเกร็งลิ้นพร้อมกับโลมเลียและดูดดุนช่องทางด้านหลังมากขึ้น ช่วงล่างของเขาเปียกแฉะทันที อีอูยอนจับสะโพกของอินซอบไว้ก่อนจะเกร็งลิ้นและขยับหัวราวกับร่วมเพศ ส่วนอ่อนไหวของอินซอบร้อนผ่าวจนแดงก่ำทั้งๆ ที่ไม่ได้แตะต้อง อินซอบอายจนอยากตาย เขาหายใจลำบาก ผ่านไปไม่นานน้ำเชื้อสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาจากตรงปลายส่วนอ่อนไหวของอินซอบ
อินซอบหายใจหอบและนอนแผ่ลงไปกับเตียง แต่เขากลับตกใจจนต้องเอี้ยวตัวไปด้านหลังทันที เพราะความแข็งขืนที่แตะโดนตรงร่องก้น และบดเบียดผ่านช่องทางที่แยกออกเล็กน้อยเข้ามา
“มะ ไม่ได้ …ยะ อย่าทำนะครับ”
อินซอบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังใช้คำสุภาพอยู่ อินซอบที่หวาดกลัวดูสวยพอๆ กับที่ดูน่าสงสาร อีอูยอนจับแขนของอินซอบที่ดิ้นไปมาไว้และเกร็งราวกับจะมัดให้อยู่กับที่
“…อยู่เฉยๆ ครับ”
“ไม่เอาครับ…ผมไม่อยากทำครับ”
อินซอบน้ำตาไหลพรากๆ และส่ายหน้าไปมา ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังความจำเสื่อม ใบหน้ายามร้องไห้ของอินซอบก็สวยมากจริงๆ และนั่นก็สะกิดความต้องการที่ต่ำช้าของอีอูยอนเข้าอย่างจัง
“ไม่เป็นไรนะครับ”
อีอูยอนลูบต้นขาของอินซอบอย่างอ่อนโยนราวกับปลอบเด็กเล็กๆ แม้อินซอบจะพยายามหุบขา แต่อีอูยอนกลับยืนอยู่ตรงหว่างขาและไม่ยอมหลบให้
“…ถ้าคุณไม่ชอบจริงๆ ผมจะไม่ทำครับ นะ?”
อีอูยอนจูบหลังของอินซอบอย่างต่อเนื่อง อินซอบที่สะอื้นกัดริมฝีปากด้านในเบาๆ
“ลองกอดผมไว้แบบนี้นะครับ”
อีอูยอนอุ้มอินซอบให้ลุกขึ้นมามองตัวเอง
“แยกขาออกแล้วกอดเอวผมเอาไว้ครับ ส่วนแขนก็โอบไว้แบบนี้”
อีอูยอนบอกท่าทางให้รู้ทีละท่าอย่างอ่อนโยนราวกับปฏิบัติต่อเด็กหนุ่มที่ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ อินซอบมองอีอูยอนด้วยใบหน้าที่ยังคงหวาดกลัว
อีอูยอนทอดสายตามองอินซอบและกดจูบจนเกิดเสียง เป็นการจูบที่แผ่วเบาและนุ่มนวล อีอูยอนจูบแก้มและเปลือกตาของอินซอบ ความกังวลหายไปทีละน้อย อินซอบจึงกอดคอของอีอูยอนไว้
แก่นกายแข็งขืนสัมผัสที่ร่องก้นอีกครั้ง
“…ผมจะค่อยๆ ถูนะครับ”
อีอูยอนกดจมูกลงกับผมของอินซอบก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปพลางกระซิบ เขาถูท่อนเนื้อกับส่วนล่าง ชายหนุ่มถูแก่นกายของตัวเองกับรอบๆ ช่องทางด้านหลังของอินซอบอย่างช้าๆ ตามที่พูด
“ฮ่า…”
เสียงลมหายใจที่เจือไปด้วยแรงอารมณ์หลุดออกมาจากปากของอีกฝ่าย และเรียกชื่อเขาว่า “คุณอินซอบ”
อินซอบหลุบตามองด้านล่างด้วยความลำบากใจ ต้องตอบไหมนะ ถ้าโดนเรียกในสถานการณ์นี้ เราจะตอบได้หรือเปล่า …ถ้าอยู่เฉยๆ จะเป็นการทำตัวไร้มารยาทหรือเปล่า
อินซอบครุ่นคิดก่อนจะตอบไปว่า “ว่าไง” อีอูยอนยิ้มตาหยีพลางตอบว่า “เก่งมากครับ” และกดจูบลงบนไหล่ของอินซอบ วินาทีนั้นปลายเท้าของเขาก็ชาเพราะความร้อนที่ไม่รู้เหตุผล อินซอบพยายามทำเป็นไม่รู้ถึงความรู้สึกนั้นและมองข้ามไป
“คุณอินซอบ”
“…ว่าไง”
“ในฝันได้ทำข้างในนี้ไหมครับ”
อีอูยอนจับก้นของอินซอบแยกออกพลางเอ่ยถาม
“…!”
นี่เป็นปฏิกิริยาที่แม้ไม่ได้ยินคำตอบก็พอจะรู้ อีอูยอนทำตาเศร้าสร้อยและเอ่ยถาม
“ในฝันก็ทำแล้วแท้ๆ ทำไมถึงไม่ให้ผมทำล่ะครับ”
“…ก็นั่นเป็นแค่ความฝัน…”
อินซอบพูดอ้อมแอ้มและซุกหน้าของตัวเองกับไหล่ของอีอูยอน จากนั้นก็เอ่ยขอโทษว่า “ขอโทษนะ”
แม่ง
อีอูยอนสบถ พอหน้าผากของอินซอบโดนไหล่ เขาก็มีอารมณ์จนไอ้นั่นแทบระเบิด เขารู้สึกเหมือนเผชิญหน้ากับปีเตอร์ที่เป็นเด็กและไม่รู้อะไรเลยจริงๆ อีอูยอนรู้ว่าอินซอบไม่ค่อยอ้อนตัวเองเท่าไร
“…ให้ผมทำด้วยไม่ได้เหรอครับ”
อีอูยอนเปิดเผยความในใจที่ดำมืดของตัวเองออกมา
“หา?”
“ผมเองก็อยากทำกับคุณ”
อินซอบลังเลเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
“…ทำไมถึงพูดอย่างเป็นกันเองกับฉันตลอดเลยล่ะ”
เขาเรียนมาว่าที่เกาหลีมีวัฒนธรรมที่ใช้คำสุภาพอย่างเคร่งครัดตามอายุ อินซอบมองอีอูยอนที่พูดกับตัวเองอย่างหน้าตาเฉยนิ่งๆ
อีอูยอนหัวเราะเบาๆ
“…สงสัยเรื่องแบบนั้นตอนนี้เหรอครับ”
“…”
อีอูยอนกลืนกินริมฝีปากของอินซอบ เขาที่ดูดดุนริมฝีปากจนเกิดเสียงยิ้มอย่างช้าๆ พลางพูด
“ถ้าตอบคำถามของผม ผมจะพูดให้ครับ”
“คำถามอะไร…”
“ชอบไหมครับ”
“…”
“ชอบสิ่งที่ทำกับผมไหมครับ”
พออินซอบอ้ำอึ้งและจะเบือนหน้าหนี อีอูยอนก็ขยับหน้าตาและบังคับให้มองตา
“ผมอยากฟังครับ ว่าคุณรู้สึกแบบไหน”
“…ฉัน ฉันจำไม่ค่อยได้”
อินซอบไม่สามารถโกหกได้ เขาไม่สามารถสบตา พูดตะกุกตะกัก และหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด
“เจ็บไหมครับ”
อินซอบส่ายหน้า “งั้นเป็นยังไงล่ะ” อีอูยอนร้องขอคำตอบอย่างดื้อด้าน อินซอบแดงไปจนถึงติ่งหู
“ผมพุ่งเข้าใส่คุณอินซอบและข่มขืนคุณตามอำเภอใจเหมือนหมาเหรอครับ เพราะแบบนั้นตอนนี้คุณเลยไม่อยากทำกับผมเหรอครับ”
“มะ ไม่ใช่นะ ไม่ได้ทำแบบนั้น ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย!”
อินซอบแก้ต่างให้อีอูยอนในฝันอย่างไม่ลังเล อีอูยอนก้มมองดวงตาที่กลมโตและไร้เดียงสาของอินซอบและลูกกระเดือกที่ร้อนผ่าวก็ขยับอย่างช้าๆ
“มันไม่เจ็บหรือเป็นแบบนั้นเลย จริงๆ นะ แล้วก็ไม่ได้ทำตามอำเภอใจด้วย นาย…”
อีอูยอนในฝันอ่อนโยน เขาพรมจูบไปทั่วทั้งตัว อิงแอบแนบชิด และเรียกชื่อตนตลอดเวลา ราวกับว่าตนเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด
‘…อินซอบ’
วินาทีที่ถูกเรียกชื่อ ทั่วทั้งตัวจะแดงด้วยความร้อนราวกับลำคอถูกปิดกั้น อินซอบตาแดงและส่ายหน้า
“…อ่อนโยนมาก …แล้วก็ทำอย่างธรรมดา…”
อีอูยอนสบถว่า “แม่ง” และกอดอินซอบไว้
“อ๊า!”
อินซอบตกใจและยกเอวขึ้น เพราะความรู้สึกที่ช่วงล่างถูกแยกออกอย่างกะทันหัน อีอูยอนถูแก้มตัวเองกับไหล่ของอินซอบและเรียกชื่อเขาว่า “คุณอินซอบ”
“…ฉัน…อึก…”
ส่วนหัวชำแรกช่องทางด้านล่างเข้ามาอย่างคับแน่น อินซอบสั่นสะท้านพลางจับแขนที่แข็งแกร่งของอีอูยอนไว้
“…รู้ไหมว่าคุณแม่งแย่ที่สุดเลย”
อินซอบหวาดกลัว เขากลัวว่าอีอูยอนจะโมโหที่ตนทำตามอำเภอใจ ดังนั้นเขาจึงกลัวว่าตอนนี้อีกฝ่ายจะเกลียดตัวเองแล้วหรือเปล่า
“ฮึก…ขอ…โทษ ฉัน…”
อีอูยอนมองอินซอบที่ร้องขอการยกโทษให้อย่างไม่ลังเลแม้กระทั่งตอนนี้ และขบกรามแน่น
“…เพราะคนที่จำอะไรไม่ได้แม่งสวยฉิบหายเลยทำให้คนเขาสติไม่อยู่กับตัว…”
อีอูยอนจับบั้นท้ายของอินซอบและแหวกช่องทางด้านหลัง เขาถูไถส่วนปลายที่แทรกเข้าไปได้อย่างยากลำบากกับภายในและผ่อนลมหายใจออกมา
อินซอบน้ำตาหยดแหมะๆ และทำตัวไม่ถูกจึงได้แต่มองอีอูยอนอย่างเดียว
“…เอาออก?”
เสียงที่ถูกกดให้ทุ้มต่ำเอ่ยถามแบบนั้น อีอูยอนกัดริมฝีปากล่างและกลั้นลมหายใจเอาไว้
“…ให้เอาออกไหม”
อีอูยอนเอ่ยถามอีกครั้ง นี่เป็นสถานการณ์ที่สามารถสอดใส่เข้าไปได้ทันทีหากอีกฝ่ายเกร็งและสวนสะโพกขึ้นมาเล็กน้อย อินซอบรู้ดีว่าหากก้าวผ่านเส้นนี้ไปแล้วจะไม่สามารถหวนกลับได้อีกตลอดไป
ตาของอีอูยอนจ้องมองเขาตรงๆ อีกฝ่ายกำลังรอคอย และเป็นแบบนั้นเสมอ เขาอยู่ข้างๆ ตนเสมอ…ตั้งแต่ตอนที่ลืมตาขึ้นมา
อินซอบกอดคอของอีอูยอนไว้ อีอูยอนไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่าการกระทำนั้นหมายความว่าอะไร เขาจึงเกร็งและขยับเอว
“อ๊า…!”
อินซอบกรีดร้อง เพราะความรู้สึกไม่คุ้นเคยที่ช่องทางด้านล่างแยกออกจากกัน อินซอบเกร็งมือที่จับแขนของอีอูยอนไว้ด้วยความตกใจ ต้นขาแข็งแรงของชายหนุ่มกระแทกกับก้นของเขาราวกับกระหน่ำเข้ามาตามอำเภอใจ น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของอินซอบที่เบิกกว้าง
“…ฉิบ ขอโทษครับ ผม…แฮ่ก…ควบคุมตัวเองไม่ได้…”
น้ำเสียงของชายหนุ่มที่พูดออกมาแบบถูกผสมเข้ากับความต้องการจนยุ่งเหยิง
“อ๊ะ! ฮือ…อ้า อึก…”
อีกฝ่ายล่วงล้ำเข้ามาภายในอยู่หลายครั้ง อินซอบไม่สามารถตั้งสติได้ แก่นกายของอีกฝ่ายแตะไปจนถึงที่ที่ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ และกดลงกับผนังด้านใน
“อ๊า…อึก เดี๋ยว…”
อินซอบลองดันไหล่ของอีกฝ่ายไว้เพื่อหยุดการกระทำ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ขยับเลยสักนิด ยิ่งอินซอบทำแบบนั้นอีกฝ่ายก็ยิ่งจับเขาไว้แน่นและสวนสะโพกขึ้นมา
“อึก อ๊ะ…อื้อ”
“…หายใจครับ”
อินซอบส่ายหน้าด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด อีอูยอนดูดริมฝีปากของอินซอบเบาๆ ตอนนั้นเองลมหายใจขาดห้วงถึงได้เล็ดลอดออกมาจากปากของอินซอบ
ตอนมีอะไรกับผู้หญิง เขาเกลียดผู้หญิงที่ไร้ประสบการณ์ หรือผู้หญิงที่ไม่ชำนาญมาก เพราะเขาเกลียดสิ่งที่น่ารำคาญ และไม่มีใจที่จะบอกนั่นบอกนี่ให้รู้ แต่กับชเวอินซอบแล้ว…
“หายใจได้ไหมครับ”
อินซอบพยักหน้าด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอ แม้จะมีอะไรกันมาขนาดนั้น แต่เซ็กซ์ของอินซอบก็ยังไม่ดีขึ้น ต่อให้ลองทำนั่นทำนี้พร้อมกับพูดว่าจะผมจะทำให้ดีขึ้นครับ ผมจะตั้งใจทำครับ และผมจะพยายามครับ แต่ก็ยังไม่ชำนาญขึ้นอยู่ดี อีอูยอนชอบเซ็กซ์ของอินซอบที่เป็นแบบนั้นมาก เพราะแม้กระทั่งเรื่องนั้นก็สมกับเป็นอินซอบ น่าเอ็นดู…น่าทะนุถนอม และน่ารัก
