ครั้งหนึ่งอินซอบเคยถามถึงเหตุผลที่อีกฝ่ายไม่นอนด้วยหากดื่มเหล้า อีอูยอนแสร้งหัวเราะราวกับจะบอกว่าถามมาได้และใช้นิ้วดีดจมูกของอินซอบ
‘ควรจะแยกกันนอนสิ’
‘ทำไมล่ะครับ’
อินซอบถูจมูกที่เจ็บแสบพลางเอ่ยถาม
‘แล้วคิดว่าไอ้คนที่ไม่มีสติอยู่กับตัวจะทำอะไรกับคุณถ้าเมาเหล้าล่ะ’
แม้อีอูยอนจะพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ แต่อินซอบก็ไม่สามารถหัวเราะตามได้
เขาเคยมีเซ็กซ์กับอีอูยอนที่เมาเหล้ากับยาที่อเมริกาแค่ครั้งเดียว อีอูยอนที่คิดว่าอินซอบเป็นภาพลวงตาไม่สำรวมการกระทำเลย เขาใช้ที่รัดผ้าม่านมัดแขนของอินซอบไพล่หลังและมีเซ็กซ์โดยไม่ถามความยินยอมหรือแลกเปลี่ยนความรู้สึก แม้เขาจะรู้ตัวและขอโทษอินซอบทีหลัง แต่ก็ดูเหมือนยังจดจำเรื่องนั้นไว้ในใจ
“ไม่อยากทำเหรอครับ”
หากไม่ใช่คนโง่ก็คงจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร แก่นกายที่เกิดอารมณ์จนแข็งขืน และดวงตาของชายหนุ่มที่วาวโรจน์ด้วยความต้องการชี้ให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปอย่างชัดเจน
วันนั้นอินซอบบอกไปว่าไม่ใช่เซ็กซ์ที่ฝืนใจและตัวเองก็ต้องการ อีอูยอนเกาะอินซอบและขอโทษพลางขอให้ยกโทษให้ แล้วก็อ้อนวอนว่าอย่าทิ้งตัวเองไปเลยก่อนจะจูบปาก จากนั้นพวกเขาก็มีอะไรกัน อีอูยอนที่เมาเหล้าและยาตรงไปตรงมาและโหดร้ายกว่าปกติ เซ็กซ์กับอีกฝ่ายที่เป็นแบบนั้นเกินกำลังจนแทบหายใจไม่ออก แต่เขากลับชอบ
เพราะเขาทั้งสงสารทั้งรักอีอูยอนที่บอกว่าทุกอย่างเละเทะไม่มีชิ้นดีเพราะคุณ และนอนไม่หลับจนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี
เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ
‘…รัก อินซอบ…รักนะ…’
วันนั้นอีอูยอนกอดอินซอบและกระซิบถ้อยคำที่จะไม่หลุดออกมาจากปากในเวลาปกติให้ฟังอยู่หลายครั้ง แม้อาจจะเป็นคำพูดไร้สาระที่พูดออกมาในสภาพที่ไม่มีสติอยู่กับตัว แต่อินซอบก็ชอบคำพูดนั้นมากๆ
เขาชอบจนถึงขนาดแอบรอว่าเมื่อไรอีกฝ่ายจะเมา และจะพูดคำเดิมให้ฟังอีกหรือเปล่า แต่หลังจากนั้นอีอูยอนก็ไม่พูดคำนั้น และไม่เคยร้องขอให้มีอะไรกันเพราะเมาเหล้าอีกเลย
“ถ้าคุณไม่อยากทำ ผมก็จะไม่ทำ”
แม้จะพูดแบบนั้น แต่ช่วงล่างที่แนบชิดและบดเบียดกันจนรู้สึกอุ่นๆ ก็อยู่ในสภาพที่บวมเป่ง
ต้องปฏิเสธ เพราะอีอูยอนสั่งให้ทำแบบนั้น แต่คราวนี้เขาที่เมามายจะกอดเราและพูดเหมือนตอนนั้นหรือเปล่า…
ภายในปากของเขาแห้งผากเพราะความโลภที่พุ่งขึ้นมา พออินซอบพยักหน้าเล็กน้อย อีอูยอนก็กัดต้นคอของอินซอบทันที การขยับปากที่รุนแรงราวกับสัตว์ที่ติดสัดกำลังแสดงความเป็นเจ้าของทำให้อินซอบครางออกมาเบาๆ
“…ได้ไหม”
เสียงที่ถูกกดให้ต่ำขาดห้วงด้วยแรงอารมณ์ อินซอบหอบพลางถามซ้ำว่า “ครับ?”
“ผมถามว่าผมทำให้คุณเละเทะได้ไหม”
อีอูยอนใช้ลิ้นโลมเลียต้นคอของอินซอบที่เกิดรอยฟัน ความเจ็บแปลบกับความรู้สึกจั๊กจี้ผสมกันอย่างยุ่งเหยิงจนอินซอบไม่สามารถตั้งสติได้
อีอูยอนใช้มือที่ใหญ่โตจับก้นของอินซอบให้มาถูไถกับหว่างขาของตัวเอง ร่างกายผอมบางของอินซอบโยกไปตามที่อีอูยอนขยับ
โดยรวมแล้วการร่วมเพศกับอีอูยอนมักจะเละเทะ เขาไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรและสติไม่ครบถ้วน พอตั้งสติได้ก็กลายเป็นว่าเขาจับแขนของอีอูยอนไว้และร้องไห้อ้อนวอน
เขาจะขอให้ช่วยทำอะไรสักอย่าง เพราะรู้สึกดีมากจนช่วงล่างร้อนผ่าว หายใจได้ลำบาก และสมองชา โปรดได้…ได้โปรด…
“ตอบสิครับ”
การร้องขอที่บีบบังคับทำให้อินซอบจับแขนของอีอูยอนไว้และพยักหน้าในที่สุด
“…คุณอูยอนทำอย่างที่อยากทำได้เลยครับ”
อีอูยอนจูบริมฝีปากราวกับจับกิน เสียงเฉอะแฉะที่ลิ้นถูกดึงเข้าๆ ออกๆ ผ่านริมฝีปากที่เปิดอ้าอย่างเต็มที่ดังขึ้น ในขณะที่จูบเขาก็ถูไถร่างกายของตัวเองราวกับขอความรักอยู่ตลอด เสื้อผ้าที่เปียกถูกับช่วงล่างอย่างแนบชิด
ความร้อนกระจายไปทั่วและดวงตาก็พร่าเลือน อินซอบถึงจุดสุดยอดก่อน การถึงจุดสุดยอดของอินซอบทำให้อีอูยอนมีอารมณ์อย่างรุนแรง กางเกงชั้นในของอีอูยอนที่เป็นทั้งน้ำเชื้อและน้ำเปียกแฉะและขยับ อีอูยอนถึงจุดสุดยอดตามมา ลมหายใจที่อุ่นร้อนทาบทับริมฝีปาก เขารู้สึกถึงจุดสุดยอดที่ยาวนานของชายหนุ่มผ่านริมฝีปากที่เชื่อมติดกัน
…จบแล้วใช่ไหม
อินซอบลืมตาขึ้นและปรับลมหายใจ
อีอูยอนลุกขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะถอดกางเกงกับกางเกงชั้นในออก เขานึกถึงคำพูดที่บอกว่าสำหรับมนุษย์ เสื้อผ้าเป็นทั้งเครื่องมือที่ใช้แสดงตัวตน และเครื่องป้องกัน เสื้อผ้าที่เปียกจนเละเทะถูกโยนทิ้งไปด้านล่างเตียง และชายหนุ่มที่เปลือยเปล่าก็เสยผมขึ้นพลางก้มมองอินซอบ
อีอูยอนที่ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดดูสมกับเป็นเขาขึ้นหลายเท่าและดูเป็นธรรมชาติในเวลาเดียวกัน เขาไม่ตะขิดตะขวงใจหรือเขินอายเลยสักนิดเดียว
อินซอบมองอีอูยอนอย่างเหม่อลอย แต่พอสบตากัน เขาก็รีบหันหน้าหนี
“ทำไมถึงหันหน้าไปล่ะครับ”
อีอูยอนจับคางของอินซอบให้หันมามองตัวเองก่อนจะพูดต่อ
“คุณชอบใบหน้าของผมนี่นา ต้องมองหน้าพร้อมกับมีอะไรกันสิ”
“ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่แบบนั้น…”
เขาชอบเซ็กซ์ที่ทำพร้อมกับมองหน้าอีอูยอน เขาชอบแววตาที่อีกฝ่ายมองตัวเอง และชอบสีหน้าที่อีกฝ่ายทำตอนที่ต้องการตัวเอง เหนือสิ่งอีกใดก็คือเขาชอบตอนที่มีเซ็กซ์พร้อมกับกอดและจูบกัน แต่ตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะอธิบายทีละอย่าง
“ไม่ใช่เหรอ”
พออินซอบลังเลและไม่สามารถตอบได้ อีอูยอนก็เอียงคอถาม
“ไม่ได้ชอบหน้า แต่…”
เขาถูกพลิกตัวในระหว่างที่ร้องอย่างตกใจ อีอูยอนจับก้นของอินซอบไว้ก่อนจะแยกออก
“คะ คุณอูยอน…”
แม้อินซอบจะพยายามห้ามอีกฝ่าย แต่ลมหายใจร้อนผ่าวก็เป่ารดช่องทางด้านหลังเรียบร้อยแล้ว เขาสอดใส่ลิ้นเข้ามาในช่องทางที่ขยายตัวออกอย่างตื้นๆ แม้อินซอบจะขยับเอวหนีไปด้านหน้าเพราะตกใจ แต่มือที่ใหญ่โตของอีอูยอนกลับจับหลังของเขาไว้และกดลงกับเตียง
“คุณอูยอน เดี๋ยว…”
อีอูยอนไม่ตอบ เขาอ้าปากและดูดดุนช่วงล่างของอินซอบ อินซอบดิ้นไปมา เพราะสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยที่ผิวหนังอ่อนนุ่มด้านในถูกดูดกลืน
“เดี๋ยวครับ คุณอูยอน…คุณอูยอน…”
“อื้อ ผมฟังอยู่”
น้ำเสียงที่ไพเราะของอีอูยอนสัมผัสกับช่วงล่าง ความตื่นเต้นมารวมกันอยู่ที่ช่วงล่างในเวลาอันสั้น
“คือ…อึก…”
ลิ้นที่เกร็งจนตั้งตรงโลมเลียรูจีบและโลมเลียมาจนถึงส่วนที่ติดกับอวัยวะเพศ ร่างกายของอินซอบสั่นระริก
“ถ้ามีสิ่งที่อยากพูดก็พูดเลยครับ เพราะผมจะฟังพร้อมกับเลียตรงนี้ไปด้วย”
ในขณะที่พูดอีอูยอนก็แยกก้นของอินซอบออกก่อนจะโลมเลีย ขบกัด และดูดดุนตรงกลางนั้น ทุกครั้งที่ลิ้นถูกดันเข้ามาในช่องทางที่ขยายออก ของเหลวที่เจิ่งนองอยู่บริเวณปากทางเข้าก็ไหลลงมาตามส่วนที่ติดกับอวัยวะเพศและหยดลงมา เขารู้สึกเหมือนโดนสอดใส่ด้วยลิ้น
“…คุณอูยอน…”
สัมผัสที่จมูกของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาแตะโดนส่วนล่างทำให้อินซอบอายจนอยากตาย แม้จะกลั้นเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ร้องไห้ออกมา
“ฮือ…ฮึก”
พออินซอบมุดหน้าลงกับหมอนและร้องไห้ อีอูยอนก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ เขาก้มตัวลงมามองดวงตาของอินซอบที่แดงก่ำด้วยน้ำตา
“ร้องไห้ทำไมครับ”
อีอูยอนกัดใบหูของอินซอบเบาๆ พลางกระซิบ น้ำเสียงที่แหบพร่าถูกความปรารถนาทำให้เป็นมันวาว
“คุณบอกว่าผมทำให้คุณเละเทะได้นี่”
“…!”
ท่อนเนื้อถูกสอดใส่เข้ามาในช่องทางที่ยังไม่ได้เตรียมความพร้อม น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตาของอินซอบที่เบิกกว้างด้วยความเจ็บปวด
“…ฮ่าๆ แม่ง”
อีอูยอนหัวเราะเสียงต่ำและพูดต่อ
“คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ข้างล่างของคุณตอดแน่นกว่าตอนที่ทำครั้งแรกอีก”
อีอูยอนจับสะโพกของอินซอบไว้และกระแทกแก่นกายอย่างรุนแรง อินซอบกลั้นหายใจดังอึก
“ถึงจะบอกว่าเจ็บ แต่ช่องทางนี้กลับรัดแน่นทุกครั้งเลย ฮ่ะ แม่ง”
อีกฝ่ายสอดใส่ซ้ำๆ ในระหว่างที่พูด แก่นกายขยับเข้าออกผ่านช่องทางคับแคบที่ขมิบอย่างเป็นจังหวะซ้ำไปซ้ำมา อินซอบตัวสั่นและเกาะอีอูยอนไว้
“คุณอูยอน ค่อยๆ ข้างล่างมัน…”
“มันอะไร”
อีอูยอนกระแทกแก่นกายขึ้นมาพลางเอ่ยพูด แม้จะพูดคำหยาบคายที่ทำให้ไม่เข้าใจอยู่บ่อยๆ ในระหว่างที่มีเซ็กซ์ แต่คราวนี้กลับต่างออกไป
“ชอบไหม”
อินซอบส่ายหน้า การสอดใส่ที่เกินกำลังทำให้เหงื่อกาฬซึมตามหน้าผาก อีอูยอนหัวเราะเสียงทุ้มต่ำ
“ไม่ชอบอะไรล่ะ รูของคุณชอบไอ้นั่นของผมมากเลยนะ”
อีอูยอนยื่นมือออกมาลูบไล้ช่องทางที่เปิดอ้าของอินซอบ
“หืม? ที่ขมิบขนาดนี้ก็เพราะว่าตอนนี้รู้สึกดี…”
อีอูยอนแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางที่เปิดรับท่อนเนื้อของตัวเองได้อย่างยากลำบากและกางเข้าออก อินซอบตกใจและพยายามจะดันแขนของอีอูยอนออก แต่เขากลับไม่ขยับ
“ถ้าขยายออกอีกนิด ลูกอัณฑะก็คงจะเข้าไปได้ด้วย”
“ไม่นะครับ…ฮึก ไม่…ยะ อย่าทำนะครับ…”
อินซอบหน้าซีดและน้ำตาไหลพรากให้กับการกระทำที่ไม่เคยจินตนาการถึงเลยสักครั้ง
“คุณอูยอน…”
อินซอบเกาะแขนของอีอูยอนไว้พลางพูด
“…จูบ…หน่อยครับ”
ถ้าอินซอบรู้สึกกลัวในระหว่างที่มีเซ็กซ์ เขาจะขอให้อีอูยอนจูบ แม้จะเป็นช่วงเวลาที่ความรู้สึกปะปนกันยุ่งเหยิง และความเร่าร้อนก็พลุ่งพล่านจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เขาจะผ่อนคลายหากอีอูยอนจูบ
“…จูบ…”
อินซอบร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางขอร้อง อีอูยอนสบถและก้มลงไปประทับริมฝีปาก แต่ในขณะที่ทำแบบนั้น การขยับเอวที่รุนแรงก็ยังไม่หยุด
“คุณ…อูยอน…คุณอู…”
อินซอบเอ่ยเรียกอีอูยอนอย่างต่อเนื่องผ่านริมฝีปากที่ถูกกดอย่างแรง อีอูยอนก็เรียกชื่อของอินซอบเช่นกัน
คุณอินซอบ คุณอินซอบ…อินซอบ
อินซอบยื่นแขนออกไปโอบคออีกฝ่าย
“…อินซอบ”
น้ำเสียงที่รุ่มร้อนไปด้วยความต้องการ อินซอบเกร็งแขนที่กอดอีกฝ่ายไว้ราวกับตอบกลับ
“ถึงผมจะเป็น…กับคุณ คุณก็จะ…ทำกับผมใช่ไหม”
ร่างกายผอมบางที่เปี่ยมไปด้วยความมีโยกไปมา อินซอบกะพริบตาที่กลมโตให้กับคำพูดที่ไม่เข้าใจ
“ต่อให้ผมเป็นพี่ชายของคุณ แฮ่ก…”
ท่อนเนื้ออวบอ้วนที่มีเส้นเอ็นสอดใส่เข้ามาในช่องทางของอินซอบ ริมฝีปากได้รูปของอีอูยอนพรมจูบที่แฝงด้วยความต้องการไปทั่วตัวของอินซอบ
“เพราะแบบนั้น คุณถึง…ขอผมแต่งงาน…”
ลำดับการพูดของอีกฝ่ายสะเปะสะปะเหมือนรูบิกที่ไม่ตรงกัน
ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือไม่ใช่แบบนั้น เขาอยากให้พวกเรามีความสัมพันธ์ที่ต่อให้ทะเลาะกันก็ยังคงอยู่ เหมือนกับพี่น้องที่ต่อให้ทะเลาะกันก็ไม่เป็นไร เพราะยังอยู่ในรั้วที่เรียกว่าครอบครัว ดังนั้นเขาจึงขอแต่งงาน
“ไม่ใช่แบบนั้น ผม…”
“แม่ง ถ้าไม่ใช่แบบนั้นแล้วอะไรล่ะ”
เสียงช่วงล่างถูกกระทบดังปักๆ ดังขึ้น อินซอบขยุ้มผ้าปูเตียง เพราะความรู้สึกหนักๆ ที่ทำให้ตาพร่า
“คุณอูยอน ที่ผมจะพูดก็คือ…ผม อึก”
“คุณขอผมแต่งงานนี่”
อีอูยอนพึมพำคำพูดที่เหมือนกับเมื่อสักครู่นี้ อีอูยอนในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะยอมรับการโน้มน้าวที่มีเหตุผลแล้ว
“คุณอินซอบพูดอย่างนั้นกับผมนี่ คุณบอกว่าจะอยู่กับผมไปชั่วชีวิต แม่ง และบอกว่าต่อให้เป็นผมที่เป็นแบบนี้ก็ไม่เป็นไร ใช่ไหม?”
อีอูยอนพูดคำพูดที่ไม่มีเหตุผลราวกับเด็กเล็กๆ ที่ดันทุรังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และจูบอินซอบอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายท่าทางที่เหมือนกับการขอความรักของเด็กหนุ่มที่ไม่ประสีประสาก็ทำให้อินซอบสะอื้นว่า “ครับ” พลางพยักหน้า ตอนนี้เขาอยากจะรับฟังทุกคำพูดของอีกฝ่าย
“…คุณอูยอน…พูดถูกครับ เพราะฉะนั้น…”
อินซอบใช้ขาเกี่ยวกระหวัดเอวของอีอูยอนราวกับรัด อีอูยอนกัดฟันเบาๆ จากนั้นก็ขยับต้นขาและสอดใส่แก่นกายเข้ามาด้วยแรงทั้งหมดที่มี ขาที่ผอมแห้งของอินซอบไม่สามารถเอาชนะแรงที่สอดใส่เข้ามาได้และสั่นระริก
“งั้นต่อให้ผมเป็นพี่ชาย ผมก็ทำให้คุณท้องได้ใช่ไหม”
ดวงตาที่ดำสนิทของอีอูยอนวาวโรจน์ด้วยความปรารถนาที่รุนแรง อีกฝ่ายที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงเข้าใกล้กับตัวตนที่แท้จริงอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจถึงแสดงความต้องการอันโหดร้ายออกมา อินซอบส่ายหน้า
“ทำไมล่ะ ไม่ชอบอะไร”
อินซอบสะอื้นและตอบว่า “ไม่ได้ครับ” แม้จะรู้ว่าเป็นคำพูดที่เป็นไปไม่ได้ แต่รู้สึกเหมือนคืนนี้อีอูยอนจะทำให้ตัวเองท้องหากพยักหน้า
“แม่ง ทำไมล่ะ”
“…ฮึก”
“งั้นผมต่างกับน้องของคุณตรงไหน”
น้ำเสียงของอีอูยอนที่เอ่ยถามแบบนั้นสั่นเล็กน้อย ต่างกับอีอูยอนในยามปกติ แม้แต่คำที่พูดตอนนี้ก็ไม่ใช่คำพูดไร้สาระที่แค่พูดออกไปเพราะมีอารมณ์
อินซอบมองอีอูยอน
“เพราะเป็นครอบครัว เลยจะทำให้ ไม่ว่าจะเป็นการค้ำประกัน หรืออะไรก็ตาม…แม่ง”
“นั่น…”
“ผมถามว่าผมต่างกับน้องชายของคุณที่รักกันมากจนขาดกันไม่ได้ตรงไหน”
อินซอบยื่นมือออกไปกุมใบหน้าของอีอูยอน จากนั้นก็ดูดดึงริมฝีปากล่างของอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง ไออุ่นที่ค้างไว้และผละออกไปพร้อมเสียงดังจุ๊บ ทำให้อีอูยอนก้มมองอินซอบไม่มีสติ
“…ผมไม่…ทำแบบนี้กับใครครับ”
อีอูยอนพ่นเสียงลมหายใจที่เหมือนกับสัตว์เดรัจฉานออกมา เพราะคำพูดที่พูดต่อว่า “ผมทำกับคุณอีอูยอนคนเดียว” และพุ่งใส่อินซอบ อีอูยอนจูบพร้อมกับกระแทกแก่นกายใส่อินซอบอย่างบ้าระห่ำ
