รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 376 ซากสุสานอัมพรจงเจริญ หากเห็นเป็นพวกพ้องก็มาฟันข้าสักดาบ!

บทที่ 376 ซากสุสานอัมพรจงเจริญ หากเห็นเป็นพวกพ้องก็มาฟันข้าสักดาบ!

บทที่ 376 ซากสุสานอัมพรจงเจริญ หากเห็นเป็นพวกพ้องก็มาฟันข้าสักดาบ!

“ประหลาดจริงเชียว!”

มังกรกระดูกเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ ใช้บารมีข่มเหงแยกออกจากกันหรือ แดนสังสารวัฏของพวกมันเคยทำเช่นนี้ที่ไหน?

แม้ว่าแดนสังสารวัฏไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวอาณาจักรเก้าแดนต้องห้าม แต่พวกมันก็ไม่ไปยุ่มย่ามกับอาณาจักรเก้าแดนต้องห้าม โดยเฉพาะในช่วงเวลานี้

ดินแดนแห่งนั้นมีวี่แววปรากฏตัวในยุคสมัยนี้ พวกมันไฉนเลยจะสร้างเรื่องสร้างราว ต่างเตรียมตัวต่อสู้กับดินแดนนั้นสุดกำลัง

“ข้ามองว่าพวกเจ้าตั้งใจผนึกกำลังยึดรวบแดนสังสารวัฏของข้า เพื่อเพิ่มพูนพลังของพวกเจ้ามากกว่า!”

มังกรกระดูกยิ้มเย็น นึกถึงความเป็นไปได้นี้

ดินแดนแห่งนั้นสูงส่งเกินหยั่ง มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง เก้าแดนต้องห้ามตระหนักถึงเรื่องนี้ดี ที่เฝ้าวางแผนมานานนมก็เพื่อดินแดนนั้น

ทว่าดินแดนนั้นน่าประหวั่นพรั่นพรึงและอันตรายเกินไป ไม่ว่ากองกำลังฝ่ายไหนก็ไม่อาจมั่นใจได้ว่าสามารถชิงชัยในดินแดนนั้นได้

ดั่งเช่นที่เขาว่า เก้าแดนต้องห้ามผนึกกำลังต่อกรกับแดนสังสารวัฏ เพื่อยึดครองแดนสังสารวัฏและเพิ่มพูนพลังของแต่ละแดน

“เจ้าอยากพูดอะไรก็ตามใจ วันนี้พวกเราย่อมต้องบุกเข้าไปในแดนสังสารวัฏให้ได้!”

“ถูกต้อง!”

ยอดฝีมือจากเก้าแดนต้องห้ามาแค่นเสียงเย็น ท่าทีแน่วแน่ หมายจะเข้ารุกรานแดนสังสารวัฏ

“เช่นนั้นก็…มาสู้กันเถิด!”

มังกรกระดูกมิได้เอ่ยสิ่งอื่นต่อ และกลับเข้าไปในแดนสังสารวัฏ

จากนั้นเสียงแตรดังขึ้น เป็นเสียงแตรที่บ่งบอกถึงการเปิดฉากสงคราม!

“ฆ่า!”

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”

เสียงกู่ร้องสั่งฆ่าดังสนั่นไปถึงนภา ยอดฝีมือในตำหนักต่าง ๆ แห่งแดนสังสารวัฏพากันบุกออกมา สงครามปะทุอย่างสมบูรณ์

“ไปเถิด พี่เซียว ท่านกับข้าสู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่!”

ผู้ตรวจการหัวเราะร่วน เอ่ยปากเชื้อเชิญ

เก้าแดนต้องห้ามมากันยิ่งใหญ่เพียงนี้ ไฉนเลยจะจบลงด้วยดี?

เขาคิดมานานแล้วว่าศึกนี้ต้องปะทุ ไม่อาจหลีกเลี่ยง จึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า

“ไป!”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงตอบรับ สั่งให้ยอดฝีมือทุกตนในตำหนักออกไปต่อสู้ ขณะเดียวกัน เขาและผู้ตรวจการบุกออกไปพร้อมกัน

ศึกนี้น่าพรั่นพรึงเหลือแสน ดวงดารานอกแดนสังสารวัฏแทบถึงกาลอวสานไปด้วย ดวงดาวร่วงหล่นดวงแล้วดวงเล่า ภาพการณ์น่าหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง!

ด้านตำหนักหลักมียอดฝีมือชั้นยอดออกจู่โจม แต่ละคนล้วนมีพลังปราณน่าสยดสยอง ทุกกระบวนท่าล้วนมีพลังระดับที่พร้อมทำลายล้างใต้หล้าไหลเวียน

พวกเขาทั้งหมดคือกำลังรบระดับเทียนตี้ มีทั้งหมดหกตนด้วยกัน แข็งแกร่งเหนือจินตนาการและเข้าต่อสู้อยู่แนวหน้าสุด ห้ำหั่นกับยอดฝีมือชั้นยอดของเก้าแดนต้องห้าม

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือศึกบันลือโลก ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีสงครามระดับนี้อุบัติมาก่อน อย่างน้อย ๆ ก็ไม่มีในจารึก!

กำลังรบระดับเทียนตี้ ไม่ว่าในยุคสมัยไหนก็ล้วนเป็นระดับที่หาได้ยากยิ่ง มีจำนวนเพียงหยิบมือเท่านั้น

“จับโจรต้องจับหัวหน้าก่อน จะฆ่าก็ฆ่าตัวใหญ่หน่อย สหายข้า ตามข้าไปสังหารเจ้าแกนนำผู้นั้น!”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงตะโกน ร้องเรียกผู้ตรวจการให้ไปฆ่าแกนนำยอดฝีมือคนหนึ่งด้วยกัน

“มาแล้วสหายข้า!”

ผู้ตรวจการมิได้สงสัยแต่อย่างใด ปลิดชีพยอดฝีมือแดนต้องห้ามตนหนึ่งในฝ่ามือเดียว แล้วมาอยู่ข้างกายจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง

นี่คือยอดฝีมือระดับตี้หวง พลังรบในตัวน่าพรั่นพรึงเป็นหนักหนา มียอดฝีมือแดนสังสารวัฏตายด้วยน้ำมือยอดฝีมือระดับตี้หวงผู้นี้ไม่น้อย

“ฆ่า!”

ผู้ตรวจการดุดันไร้ใครเทียม ไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย เขาบุกอยู่ด้านหน้าสุด มือถือง้าวรบเล่มหนึ่ง เข้าสัประยุทธ์อย่างดุเดือดกับยอดฝีมือตี้หวงผู้นั้น

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงล่วงรู้ขอบเขตพลังของผู้ตรวจการตั้งแต่ที่เขาลงมือก่อนหน้า ผู้ตรวจการอยู่ในขั้นตี้หวง

ส่งผลให้เขาโล่งอกขึ้นมา ตี้หวงถือว่าฆ่าได้ง่าย หากผู้ตรวจการเป็นตี้จวิน คงยากขึ้นอีกมาก

‘หันหลังให้ข้าเช่นนี้ หากข้าไม่ฟันสักดาบคงละอายต่อตัวเองแย่แน่!’

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงจ้องมองแผ่นหลังของผู้ตรวจการ น้ำลายแทบไหลออกมาขณะคิดในใจ

“สหายข้า ข้าช่วยเอง!”

เขาตะเบ็งเสียง เรียกดาบใหญ่เล่มหนึ่งออกมา นี่คือดาบสังสารวัฏ เป็นอาวุธที่นายตำหนักมีในครอบครอง หลังเขาฆ่านายตำหนักไปแล้วก็เก็บดาบเล่มนี้ไว้

“คอยดูการเฉือนของดาบข้า!”

เขาฟาดฟันออกไปข้างหน้า ดุดันไร้ใครเทียม ดาบสังสารวัฏเปล่งประกายน่าหวาดหวั่น พิศวงและน่ากลัว

“สหาย เราสองร่วมมือ การกำราบเขามิเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ หรือ”

ผู้ตรวจการหัวเราะลั่น มั่นใจเต็มเปี่ยม

ทว่าไม่นาน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อไป

เขาหันกลับไปมองพลางเอ่ย “สหายข้า ท่านฟันผิดคนหรือไม่”

ให้ตายสิ ดาบนี้ฟันเข้าที่หลังของเขา จนเขาเกือบขาดเป็นสองท่อน!

“ขออภัย เราสองพี่น้องมิได้ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันนาน บัดนี้ได้ร่วมสู้ศัตรู ข้าเต็มตื้นเกินไป จึงฟันผิดทิศ”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงรีบขอโทษผู้ตรวจการ

เขาคิดในใจไปว่าผู้ตรวจการผู้นี้ฉกาจนัก ฟันดาบเข้าไปขนาดนี้แล้วหมอนี่ยังไม่ตายอีก

“ฟันโดนตัวท่าน เจ็บที่ใจข้า มาเถิด สหายข้า หากเป็นพวกพ้องกันจริงก็มาฟันข้าสักดาบ ชดใช้ความผิดเมื่อครู่ของข้า!”

เขามีหน้าตาละอาย อ้าแขนออกเพื่อให้ผู้ตรวจการฟันเขาคืน

“สหายข้าพูดอันใดกัน ข้าจะฟันท่านได้อย่างไร ท่านหาได้ตั้งใจไม่”

เดิมทีผู้ตรวจการณ์ขุ่นเคืองใจมาก แต่เห็นท่าทีเช่นนี้ของจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง ความขุ่นเคืองพลันอันตราธานสิ้น

นี่คือสหายที่ร่วมเป็นร่วมตายมากับเขา ทั้งยังรับใช้แดนสังสารวัฏด้วยกัน เขาคิดไม่ออกว่ามีเหตุผลใดที่อีกฝ่ายต้องทำร้ายตน คิดว่าเป็นเพราะความเต็มตื้นจริง ๆ

“ระหว่างพวกพ้องไม่จำเป็นต้องพูดให้มากความ รีบฆ่าเจ้านี่ให้ได้แล้วค่อยว่ากัน!”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงชูดาบสังสารวัฏบุกไปหายอดฝีมือจากแดนต้องห้าม

หนนี้ผู้ตรวจการระวังตัวขึ้น อยู่ให้ห่างจากจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง บุกโจมตียอดฝีมือแดนต้องห้ามตนนั้นจากอีกด้าน

เขากลัวแล้ว กลัวจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเต็มตื้นจนฟันเขาอีกดาบ!

ศึกนี้เริ่มจลาจล ยอดฝีมือแดนต้องห้ามผู้นั้นความสามารถแกร่งกล้า สู้กันหนึ่งต่อสองยังไม่เสียเปรียบสักนิด

“ไอ้สารเลว ข้าจะฟันเจ้าให้ตาย!”

ท่ามกลางความจลาจล จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงยกดาบฟันมั่วไปทั่วสารทิศ เขามิได้ใช้พลังของตัวเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมาใช้เพียงพลังสังสารวัฏ เพื่อป้องกันมิให้เปิดเผยตัวตน

พรวด!

เลือดสาดกระเซ็น ดาบสังสารวัฏฟันโดนตัวผู้ตรวจการอีกแล้ว

“สหายข้า ช่วยฟันให้แม่นหน่อยได้หรือไม่”

ผู้ตรวจการบันดาลโทสะ ผนึกกำลังต่อสู้กับนายตำหนักมิสู้ให้เขาต่อสู้คนเดียว เขาโดนลูกหลงจากนายตำหนักอยู่บ่อยครั้ง!

“สู้กันโกลาหลเกินไป คราวหน้าจะระวัง!”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงตะโกน

“สหายข้าตั้งใจหน่อย!”

ผู้ตรวจการตะโกนบอก บุกเข้ามาจากด้านหลัง

เขามีง้าวรบในมือ พลังปราณสุดสยดสยองปะทุ ง้าวรบตัดผ่านมิติ ตวัดออกไปด้านหน้า!

ทว่าเป้าหมายของง้าวรบมิใช่ยอดฝีมือแดนต้องห้ามผู้นั้น หากแต่เป็นจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง!

เขามิได้โง่ ความสามารถมาถึงระดับอย่างพวกเขา เต็มตื้นปานใดก็ไม่มีทางฟันผิดคน

ตั้งแต่ครั้งแรกที่จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงฟันโดนเขา เขาก็เอะใจบ้างแล้ว แต่ยังไม่อาจแน่ใจได้เต็มร้อย

และหลังจากที่เขาโดนจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงฟันโดนอีกครา ก็แน่ใจได้อย่างสิ้นเชิง

ด้วยเหตุผลใดนั้นเขายังคิดไม่ออก แต่เขาแน่ใจได้ว่าจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงคิดฆ่าเขา!

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงคอยจับตาผู้ตรวจการอยู่ตลอด

ทันทีที่ง้าวรบจู่โจมเข้ามา เขาเคลื่อนตัวหลบการโจมตีนี้อย่างรวดเร็ว

“มัวอึ้งอะไรอยู่ รีบรวมพลังฆ่าเขาเสียสิ!”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงตะโกนใส่ยอดฝีมือแดนต้องห้าม “ซากสุสานอัมพรจงเจริญ!”

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท