บทที่ 381 ยังจะหน้าเลือดได้มากกว่านี้หรือไม่? หน้าเลือดจนเกินจะทนได้!
ยอดเขาเดียวดายตั้งตระหง่าน ลมหนาวรำเพย บรรยากาศทั้งมืดหม่นและแปลกประหลาด มีอีกาดำยักษ์บินผ่านมาเป็นครั้งคราว รอบด้านรายล้อมด้วยหมอกดำ แม้จักรพรรดิหานจะเป็นถึงมหาจักรพรรดิ ก็ยังอดเกิดความขลาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้
เขาจะไม่ขลาดกลัวได้อย่างไร?
ตั้งแต่สมัยยุคก่อนหน้า กองกำลังฮวงเฉวียนก็ทำให้ผู้คนหวาดหวั่น กระทั่งมหาจักรพรรดิยังสามารถกลายเป็นเหยื่อของกองกำลังฮวงเฉวียน ของเพียงแค่หมายตา คนผู้นั้นจะต้องตายอย่างแน่นอน
คนในชุดคลุมสีดำพาเขาไปถึงด้านบนยอดเขาโดดเดี่ยวก่อนเข้าไปในสิ่งก่อสร้างโบราณขนาดใหญ่
จักรพรรดิหานกวาดตามอง ก่อนจะพบว่าที่แห่งนี้ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง ยังคงเหมือนในครั้งสมัยโบราณ
ในยุคโบราณเขาเคยมายังที่แห่งนี้ แล้วจ้างวานให้กองกำลังฮวงเฉวียนช่วยสังหารคนให้เขา
เมื่อกองกำลังฮวงเฉวียนลงมือไม่เคยล้มเหลวมาก่อน งานทุกอย่างล้วนเสร็จสิ้นอย่างราบรื่น คนที่เขาต้องการให้ตายถูกกองกำลังฮวงเฉวียนสังหารได้สำเร็จ โดยไม่มีผู้ใดรู้เสียด้วยซ้ำว่าเป็นฝีมือของกองกำลังฮวงเฉวียน
ความน่าเชื่อถือ ความปลอดภัย ความลับ และการรับประกัน นับเป็นจุดเด่นของกองกำลังฮวงเฉวียน
ทว่าราคาค่อนข้างจะสูง ครั้งนั้นค่าตอบแทนที่เขาต้องจ่ายนับว่าไม่น้อย ทั้งยังมหาศาลเป็นอย่างมาก
ด้านในตำหนักโบราณว่างเปล่าไร้ผู้ใด หลังจากพาเขาเข้ามาข้างในแล้วชายในชุดคลุมสีดำก็จากไป เหลือไว้เพียงรูปปั้นสามรูปอยู่กับเขา
รูปปั้นตรงกลางมีขนาดใหญ่ที่สุด แกะสลักขึ้นมาเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่รู้จัก มีเขาหนึ่งเขาตรงหน้าผาก ด้านบนนั้นเต็มไปด้วยอักขระซับซ้อนมากมาย
ร่างกายของมันใหญ่โตเป็นอย่างยิ่ง ทั้งแข็งแกร่งและเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง ผิวของมันราวกับผิวของจระเข้แข็ง ๆ และเย็นเหยียบ เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ใช่เผ่าพันธ์ุมนุษย์อย่างแน่นอน
มันมีหางงองุ่ม ปีกกระดูกขนาดใหญ่สองข้าง เบ้าตาเว้าลึกลงไป ปากแหลมคมดั่งจะงอยปากอินทรี
รูปปั้นที่ขนาบสองข้างมีขนาดเล็กกว่ามาก แต่ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นเผ่าใดเหมือนกัน พวกมันทั้งสองใส่เสื้อคลุมสีเทา มีลักษณะร่างกายแตกต่างกันออกไป เสมือนกับองครักษ์คอยคุ้มกันรูปปั้นตรงกลาง
“เจ้าต้องการซื้อขายสิ่งใด?”
ท่ามกลางความว่างเปล่า พลันมีเสียงดังขึ้นมา เสียงนั้นแหลมคมเป็นอย่างยิ่ง ยากจะระบุได้ว่าเป็นเสียงของบุรุษหรือสตรี
ภาษาที่ใช้ก็ดูเก่าแก่โบราณ ไม่รู้ว่าเป็นภาษาของเผ่าพันธุ์โบราณเผ่าใด
จักรพรรดิหานสงบนิ่งเป็นอย่างมาก ไม่แปลกใจกับเสียงที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาเคยมาที่นี่มาก่อน ย่อมรู้ว่าจะมีเสียงปรากฏขึ้น จึงเตรียมพร้อมมาก่อนแล้ว
“สังหารคน!”
จักรพรรดิหานกล่าวจุดประสงค์ที่มาในครั้งนี้
เขาต้องการจ้างวานให้กองกำลังฮวงเฉวียนสังหารคน
“สังหารผู้ใด?”
เสียงแหลมคมดังขึ้นมาอีกครั้ง
“หลี่จิ่วเต้า เซี่ยเหยียน หลิงอิน อันหลานเสวี่ย อ้ายฉาน…”
จักรพรรดิหานพูดไล่ออกมาทีละชื่อ
จักรพรรดิหานเถาล้มเหลว สิ้นชีพไปอย่างไร้ร่องรอย เขาตระหนักได้ขึ้นมาทันทีว่าพวกหลี่จิ่วเต้านั้นไม่ธรรมดา ไม่ใช่ผู้ที่เขาจะสามารถต่อกรได้
นั่นเป็นเหตุให้ทั้งตระกูลหานต้องรีบอพยพราวกับสุนัขจรจัดรีบวิ่งหนี
ความแข็งแกร่งของพวกหลี่จิ่วเต้าน่ากลัวเป็นอย่างมาก เบื้องหลังของพวกเขาแม้ว่าจะไม่มียอดนิกายหนุนอยู่ แต่ก็เทียบแล้วไม่ต่างอะไรไปจากยอดนิกาย
พลังของจักรพรรดิจากยุคโบราณไม่อาจเทียบได้กับพวกหลี่จิ่วเต้า
หากพวกหลี่จิ่วเต้าร้องขอความช่วยเหลือจากจักรพรรดิยุคโบราณคนอื่น ๆ พวกเขาจะต้องเห็นด้วยและเต็มใจช่วยเหลืออย่างแน่นอน
ความแข็งแกร่งของพวกหลี่จิ่วเต้านั้นน่ากลัวและทรงพลังเกินไป ไม่มีกองกำลังหรือตระกูลโบราณใดกล้าจะเผชิญหน้าโดยตรง
นอกจากนี้ ยอดนิกายจะต้องปฏิบัติอย่างดีกับพวกหลี่จิ่วเต้าแน่
ด้วยความแข็งแกร่งอันน่ากลัวและทรงพลังเช่นนี้ ยอดนิกายจะต้องหาทางผูกมิตรให้ได้แน่นอน
ทุกอย่างล้วนชี้ชัดว่าอนาคตของตระกูลหานไม่สดใสนัก ทั้งยังเต็มไปด้วยความมืดมน การที่พวกเขาหนีมาทำได้เพียงประวิงเวลา ไม่อาจยืดชีวิตให้ยาวมากขึ้นขนาดนั้น
พวกหลี่จิ่วเต้าเป็นหัวใจสำคัญ หากพวกหลี่จิ่วเต้าตายไป สถานการณ์ตึงเครียดที่ตระกูลหานเผชิญอยู่อาจจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้
แม้จะกล่าวได้ไม่เต็มปากว่าสถานการณ์ของตระกูลหานจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทว่าอย่างน้อยพวกเขาก็ยังคงมีความหวังอยู่
หากพวกหลี่จิ่วเต้ายังไม่ตาย พวกเขาคงไม่มีแม้แต่ความหวัง!
ดังนั้นเขาจึงนึกถึงกองกำลังฮวงเฉวียนขึ้นมา
ทว่าในตอนนั้นเขาเองก็ไม่รู้ว่ากองกำลังฮวงเฉวียนยังคงดำรงอยู่หรือไม่
เท่าที่ข่าวสารของตระกูลหานมี กองกำลังฮวงเฉวียนไม่ปรากฏร่องรอยใดออกมาแม้แต่น้อยในยุคปัจจุบัน
สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงก็คือ เขาสามารถติดต่อกับกองกำลังฮวงเฉวียนด้วยวิธีลับสำเร็จภายในครั้งเดียว
จักรพรรดิหานครุ่นคิด อาจเป็นเพราะยุคปัจจุบันสภาพแวดล้อมเลวร้ายเกิดไป เกรงว่ากองกำลังฮวงเฉวียนที่ทำแต่งานขนาดใหญ่จะดูหมิ่นผลตอบแทนน้อยนิดที่ยุคปัจจุบันจ่ายราคาได้
สภาพฟ้าดินในยุคปัจจุบันเลวร้ายเกินไป กระทั่งนักบุญยังมีอยู่เพียงน้อยนิด แม้ว่ากองกำลังฮวงเฉวียนจะเปิดประตูรับงาน ก็เกรงว่าจะได้รับค่าตอบแทนต่ำจนน่าเวทนา
“รอสักครู่ พวกเราจำเป็นต้องตรวจสอบเล็กน้อย ก่อนจะยื่นข้อเสนอได้”
เสียงแหลมคมดังขึ้น
“ได้”
จักรพรรดิหานตอบกลับ แล้วรออย่างเงียบงันในห้องโถง
ทว่าภายในของเขากลับกลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก
การทำงานของกองกำลังฮวงเฉวียนนั้นยอดเยี่ยม แต่ราคาค่าตอบแทนแพงเป็นอย่างยิ่ง คลังสมบัติของตระกูลหานก็ว่างเปล่าแล้ว เขาควรจะใช้อะไรเป็นค่าตอบแทนให้กับกองกำลังฮวงเฉวียน?
เขารวบรวมทรัพสมบัติที่เหลืออยู่ทั้งหมดของตระกูลหานเข้าไว้ด้วยกัน ยังมีกระทั่งสมบัติส่วนตัวของเขาเองด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถทำให้กองกำลังฮวงเฉวียนพอใจได้หรือไม่
“ผู้ที่เจ้าต้องการจะสังหารนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง ความเสี่ยงที่ประเมินออกมาได้คือสูงมาก”
เสียงแหลมคมดังขึ้นมา “กองกำลังฮวงเฉวียนไม่ได้เปิดรับคำขอในยุคปัจจุบัน เครือข่ายข่าวสารทั้งหมดล้วนอยู่ในสภาวะหลับไหล สามารถตรวจสอบข้อมูลได้เพียงผิวเผินเท่านนั้น หากต้องการตรวจสอบข้อมูลอย่างละเอียด จำเป็นต้องปลุกเครือข่ายข่าวสารขึ้นมา ซึ่งราคานี้เจ้าจำเป็นต้องจ่ายล่วงหน้า”
“ไม่ได้สิ…”
ใบหน้าชราของจักรพรรดิหานมืดครึ้มลงทันที
เขาในตอนนี้ก็ยากจนอยู่แล้ว ยังจะต้องมาจ่ายค่าสืบสวนข้อมูลล่วงหน้าอีก?
“นี่คือสิ่งที่พวกเจ้าควรจะทำอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?”
จักรพรรดิหานอดกล่าวขึ้นมาไม่ได้ “ข้ามาเพื่อจ้างวานให้พวกเจ้าสังหารคน พวกเจ้าก็ควรเสนอราคาตามงานที่ได้รับ เหตุใดจึงต้องเพิ่มค่าสืบสวนข้อมูลให้กับข้าด้วย”
ใช้เหตุผลเช่นนี้ได้อย่างไร!
เขามาเพื่อจ้างวานให้สังหารคน ไม่ได้มาเพื่อจ้างวานให้สืบข้อมูล กองกำลังฮวงเฉวียนก็ควรจะเสนอราคาตามงานที่จ้างวาน การสืบสวนเป็นส่วนที่กองกำลังฮวงเฉวียนต้องรับผิดชอบเอง!
ประเด็นหลักคือเขาในตอนนี้ยากจนเป็นอย่างมาก…
“ข้าพูดไปแล้วไม่ใช่หรือว่ายามนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว? กองกำลังฮวงเฉวียนไม่รับงานในยุคปัจจุบัน เครือข่ายข่าวสารอยู่ในสภาวะหลับใหล การจะปลุกเครือข่ายข่าวสารขึ้นมา ย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย”
เสียงแหลมคมกล่าว
“หากเจ้าไม่ต้องการจะจ่าย เช่นนั้นก็ต้องขออภัย พวกเราไม่อาจรับการจ้างวานจากเจ้าได้ เจ้าเพียงทิ้งอาวุธศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ชิ้นหนึ่งแล้วจากไปเสีย”
เสียงแหลมคมนั้นกล่าวต่อ
อะไรนะ?
จักรพรรดิหานสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าตนเองได้ยินอะไรผิดไป จึงถามออกมาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด “ข้ายังต้องทิ้งอาวุธศักดิ์สิทธิ์ไว้ชิ้นหนึ่งก่อนจากไป?”
“นี่คือราคาที่ข้าพาเจ้ามาถึงที่แห่งนี้”
เสียงแหลมคมตอบกลับ
“…”
จักรพรรดิหานถึงกับพูดไม่ออก
สวรรค์ กองกำลังฮวงเฉวียนจะหน้าเลือดเกินไปแล้ว!
เพียงแค่เขามาที่นี่ก็ต้องจ่ายอาวุธศักดิ์สิทธิ์หนึ่งชิ้น! กองกำลังฮวงเฉวียนช่างหน้าเลือดยิ่งนัก!
“ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน หากเป็นเมื่อก่อนย่อมไม่ต้องจ่ายเช่นนี้ ทว่ากองกำลังฮวงเฉวียนไม่รับงานในยุคปัจจุบัน เมื่อเจ้าติดต่อเข้ามาหาข้า ข้าก็ต้องตื่นจากการหลับใหลและนำทางเจ้ามายังที่แห่งนี้ แน่นอนว่าเจ้าย่อมต้องจ่ายราคาค่าตื่นจากการหลับใหลของข้า”
เสียงแหลมคมกล่าว
ยังจะสามารถไร้ยางอายได้มากกว่านี้อีกหรือ?
จักรพรรดิหานอยากจะพูดออกมาจริง ๆ ว่าข้าติดต่อพวกเจ้าไป แต่พวกเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องมาก็ได้!
ราคานี้ก็ต้องคิดกับเขาด้วย!?
เขานึกเสียใจขึ้นมาภายหลัง หากรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก เขาไม่ควรจะมาที่นี่เลย!
กองกำลังฮวงเฉวียนหน้าเลือดอย่างถึงที่สุด!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")