ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 341 ดอกจักรพรรดิโรยราร่วงโรย กลับราชวงศ์เทพขนนก

ตอนที่ 341 ดอกจักรพรรดิโรยราร่วงโรย กลับราชวงศ์เทพขนนก

หลังจากกำจัดกองกำลังทั้งแปดออกไปแล้ว หนิงฝานก็ไม่ใส่ใจที่จะมองอีก เขายังคงนำกู้จิ่วเฟิ่งและคนอื่นๆ เพื่อค้นหาหลัวชิงเซียนหรือจักรพรรดินีแห่งหอเซียนที่หลบหนีไปในโลกนี้

ทว่าหลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่ง หนิงฝานและคนอื่น ๆ ก็ยังไม่พบแม้แต่เงาของ ‘หลัวชิงเซียน’

บึ้ม!

ในวันนี้ เสียงคำรามก็ดังก้องไปทั่วยุคตี้ลั่ว

“องค์ราชันหนิง เวลาร้อยปีมาแล้ว ดอกจักรพรรดิโรยรากำลังจะร่วงโรย!”

เมื่อได้ยินเสียงคำรามนี้ จักรพรรดิเหรินก็พูดทันที

หึ่ง!

แน่นอนว่าในลมหายใจต่อมา ยุคตี้ลั่วทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว หรือคนทั่วไปในโลก ทั้งหมดเริ่มกลายเป็นภาพลวงตา

ดอกจักรพรรดิโรยรากำลังจะร่วงโรย และยุคตี้ลั่วจะกลับสู่ความเงียบงันในสายน้ำแห่งกาลเวลาอันยาวนาน

“ดูเหมือนว่าเราต้องกลับไปยังโลกปัจจุบันก่อน แล้วค่อยไปหาชิงเซียน!”

หนิงฝานพึมพำ

หึ่ง!

ลมหายใจต่อมา ท้องฟ้าและโลกหมุนวนอย่างคุ้นเคย ดวงดาวเคลื่อนคล้อย เมื่อทุกคนหยุดนิ่งพวกเขาก็กลับไปยังอาณาจักรเซียนฮวงเทียนแล้ว

“หืม? กลับมาที่อาณาจักรเซียนฮวงเทียนแล้วหรือ”

เมื่อเห็นเช่นนี้หนิงฝานก็ขมวดคิ้วและมองไปที่กู้จิ่วเฟิ่งทันที “หอเซียนของพวกเจ้าอยู่ที่ใด”

“เหนือสวรรค์ทั้งเก้า!” กู้จิ่วเฟิ่งกล่าว

“เหนือเก้าสวรรค์แล้วอยู่ที่ใดเล่า” หนิงฝานงงงวย

กู้จิ่วเฟิ่งอธิบายว่า “นั่นคืออาณาจักรที่เปิดขึ้นโดยจักรพรรดิจุน เมื่อเขาอยู่จุดสูงสุด มันก็ลอยอยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้า มองเห็นอาณาจักรเซียนทั้งเก้า และมองไปที่หมื่นอาณาจักรได้ในระยะไกล แสดงถึงสถานะสูงสุดของหอเซียนของข้า!”

“เช่นนี้นี่เอง!”

หนิงฝานพยักหน้า ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครพบหอเซียนนับพันปี ปรากฏว่าหอเซียนไม่ได้อยู่ในดินแดนเซียนทั้งเก้าเลย แต่อยู่บนสวรรค์ทั้งเก้า

“หนิงฝาน!”

“หนิงฝาน!!”

ทันใดนั้น ขณะที่หนิงฝานกำลังจะบอกให้กู้จิ่วเฟิ่งนำทางไปหอเซียน เสียงตะโกนก็ดังมาจากทะเลวิญญาณ!

“อ้อ!”

“ลืมคนผู้นี้เสียได้!”

หนิงฝานตกตะลึง จากนั้นจิตของเขาก็เข้าสู่ทะเลวิญญาณ

เวลานี้ในทะเลวิญญาณ วิญญาณของจักรพรรดิสวรรค์ถูกกระบี่ตรึงอยู่ในทะเลวิญญาณ เลือดไหลอาบทั่วร่างกายของเขา และใบหน้าของเขาก็ฉายแววเจ็บปวด!

เมื่อเห็นการมาถึงของหนิงฝานจักรพรรดิสวรรค์ก็แสดงความสิ้นหวังในทันที “หนิงฝาน ข้าขอร้องให้เจ้าปล่อยข้าไป ฆ่าข้าเสียเถิด!”

“เจ้าอยากตายหรือ” หนิงฝานเย้ยหยัน

“ข้าคือจักรพรรดิสวรรค์ ยอมตายดีกว่าถูกเหยียบย่ำ! ในเมื่อข้าตกอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าแล้ว ก็ให้ข้าได้จากไปอย่างสบายเสียเถิด!” จักรพรรดิสวรรค์กล่าวราวกับว่าเขาปลงชีวิตแล้ว!

แทนที่จะถูกกดขี่ที่นี่และทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสู ตายเสียยังดีกว่า เพราะอย่างไรแล้ว เมื่อหนิงฝานออกจากตี้ลั่ว เขาก็จะถูกกฎของตี้ลั่วกำจัดเช่นกัน!

“หึหึ เจ้าไม่อยากฟื้นคืนชีพเหรอ?”

หนิงฝานส่ายหัวและกล่าวว่า “เจ้าต้องรู้ว่าข้าไม่ได้อยู่ในยุคตี้ลั่วอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ที่นี่คือโลกปัจจุบัน!”

“โลกปัจจุบันงั้นหรือ?!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จักรพรรดิสวรรค์ก็ชะงักไปทันที ลมหายใจของเขารัวเร็วขึ้น “เจ้าออกมาแล้วหรือ? ข้าไม่ได้ถูกกำจัดโดยกฎของตี้ลั่วหรือ?! นี่มัน นี่ นี่…”

ทว่าหลังจากตื่นเต้นอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของจักรพรรดิสวรรค์ก็มืดลงอีกครั้ง

แม้ว่าเขาจะมาถึงโลกที่เขาใฝ่ฝัน แล้วอย่างไรเล่า ตอนนี้เขาเป็นเพียงนักโทษของอีกฝ่าย ถ้าหนิงฝานใช้กระบี่นี้กำจัดเขา ไม่สู้ปล่อยให้เขาฝังอยู่ในยุคตี้ลั่วไปตลอดกาล!

“ที่จริง ข้าขอบใจเจ้ามาก หากเจ้าไม่เสนอความร่วมมือในตำหนักสวรรค์ เจ้าและข้าคงถูกฆ่าตายไปแล้ว หลังจากนั้น ถ้าเจ้าต้องการใช้ประโยชน์จากข้าและออกจากตี้ลั่ว ข้าย่อมช่วยเจ้าอย่างแน่นอน!”

หนิงฝานเอ่ยปาก จากนั้นส่ายหัวและพูดว่า “น่าเสียดายที่เจ้าต้องการชิงร่างของข้าไป วันนี้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะเจ้าเอง!”

“ข้า…!”

ดวงตาของจักรพรรดิสวรรค์มืดมน ในใจเขารู้สึกเสียใจอยู่แล้ว เขารู้ว่าหนิงฝานสามารถพาเขาออกจากยุคตี้ลั่วได้อย่างง่ายดาย และเขาไม่จำเป็นต้องชิงร่างของอีกฝ่ายไป แต่ตอนนี้มันสายเกินไปที่พูดอะไร!

“แต่ข้าไม่ได้เกลียดเจ้า!”

ในเวลานี้ หนิงฝานเปิดปากของเขาพลางเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “เรายังร่วมมือกันต่อไปได้!”

“ร่วมมือ? ยังร่วมมืออันใดอีก?”

จักรพรรดิสวรรค์รู้สึกงงงวย

“หอเซียนเคยลักพาตัวหลัวชิงเซียน ภรรยาของข้าไป สตรีที่หลบหนีไปจากตำหนักสวรรค์ผู้นั้น!”

“ข้าต้องพานางกลับมา แต่เจ้าก็รู้ว่าหอเซียนเป็นกองกำลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง โดยเฉพาะจักรพรรดิจุน ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า ข้าไม่มีความมั่นใจที่จะจัดการกับเขา ดังนั้นเจ้าให้ข้ายืมพลัง ช่วยข้านำชิงเซียนกลับมา!”

“ในอนาคต ข้าจะปล่อยเจ้าไป ให้เจ้าได้สร้างกายเนื้อใหม่ในโลกนี้เป็นอย่างไร?”

หลังจากหนิงฝานพูดจบ จักรพรรดิสวรรค์ก็รู้สึกหวั่นไหวเป็นอย่างมาก

ต้องบอกว่าคำพูดของหนิงฝานดึงดูดใจไม่ใช่น้อย แต่ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากการฟื้นคืนชีพ เพียงแค่หนิงฝานที่ขว้างกั้นเท่านั้น!

ตราบใดที่หนิงฝานปล่อยเขาไป เขาจะกลับมาอย่างสมบูรณ์!

“พูดจริงหรือ?”

“จริง!”

“ตกลง! ข้าจะร่วมมือกับเจ้า!”

จักรพรรดิสวรรค์ตอบรับแล้ว ในเมื่อมีโอกาสที่จะฟื้นคืนชีพในโลกนี้ เขาย่อมคว้าโอกาสนี้ไว้

“ดี!”

“ถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ!”

หนิงฝานรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อได้รับการตอบรับจากจักรพรรดิสวรรค์ จากนั้นเขาก็จะพากู้จิ่วเฟิ่งและคนอื่น ๆ ไปตามล่าหอเซียน!

“เดี๋ยวก่อน!”

ทว่าตอนนี้เอง จักรพรรดิสวรรค์เอ่ยปากหยุดไว้ก่อน

“อะไร?” หนิงฝานงุนงง

จักรพรรดิสวรรค์กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “แม้ว่าข้าจะไม่อยากยอมรับจริง ๆ แต่ข้าต้องบอกว่าจักรพรรดิจุนแห่งหอเซียนเป็นบุคคลที่ไม่เคยมีมาก่อน ถ้าเจ้ากับข้าเป็นเช่นนี้ เจ้ากับข้าหาใช่คู่ต่อสู้ของเขาไม่!”

“เพราะร่างกายและวิญญาณเซียนของเจ้าอ่อนแอเกินกว่าจะต้านทานพลังที่แท้จริงของข้า ดังนั้นเจ้าจึงต้องแข็งแกร่งขึ้น!”

“นี่มัน..!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานก็ขมวดคิ้ว รู้ว่าสิ่งที่จักรพรรดิสวรรค์พูดนั้นสมเหตุสมผล ความแข็งแกร่งของจักรพรรดิจุนแห่งหอเซียนยังไม่แน่ชัด ดังนั้นหากเขาไปที่หอเซียนเช่นนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่สามารถนำชิงเซียนกลับมาได้ ทว่าเขายังเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงด้วย

“เอาล่ะ!”

“เช่นนั้นก็ฟังเจ้า ข้าจะไปหลังจากที่ข้าแข็งแกร่งขึ้น!”

ในท้ายที่สุด หนิงฝานทำได้เพียงเก็บแผนการของเขาที่จะไปยังเหนือสวรรค์ทั้งเก้าเพื่อค้นหาหอเซียน

พรึ่บ!

ลมหายใจต่อมา เขาโบกมือปกคลุมจักรพรรดิเหริน กู้จิ่วเฟิ่งและคนอื่น ๆ จากนั้นหยิบยันต์มิติออกมา และด้วยหนึ่งความคิด ทุกคนก็กลับไปที่ราชวงศ์เทพขนนก

ร้อยปีผ่านไป ราชวงศ์เทพขนนกไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก

“ท่านพ่อ ท่านกลับมาแล้ว!”

เมื่อหนิงฝานและคนอื่น ๆ กลับมา กลุ่มผู้แข็งแกร่งจากราชวงศ์เทพขนนกที่นำโดยหนิงหนานหนานก็มาต้อนรับพวกเขาทันที

“หนานหนาน!”

หนิงฝานพยักหน้าเบา ๆ คล้ายอยากจะพูดบางอย่างแต่สุดท้ายก็หยุด เขาไม่รู้จะเอ่ยปากบอกหนานหนานเกี่ยวกับเรื่องของหลัวชิงเซียนอย่างไร!

เมื่อเห็นสีหน้าผิดปกติของหนิงฝาน หนิงหนานหนานดูเหมือนจะคาดเดาอะไรบางอย่างได้ และพูดด้วยใบเคร่งขรึมว่า “ท่านพ่อ ท่านพบที่อยู่ของท่านแม่ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้หรือไม่ ท่านแม่ เป็นอย่างไรบ้าง”

“มิผิด!”

หนิงฝานพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้าได้พบแม่ของเจ้า แต่นาง… ไม่อยู่ในสภาพที่ถูกต้อง นางจำพ่อไม่ได้เลย!”

“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!”

หนิงหนานหนานเลิกคิ้วแล้วถาม “แล้วทำไมท่านพ่อไม่พาท่านแม่กลับมาด้วยเล่า”

“มันไม่ง่ายเช่นนั้น!”

หนิงฝานส่ายหัว จากนั้นมองไปที่กู้จิ่วเฟิ่ง “คนผู้นี้เป็นผู้ที่พรากแม่ของเจ้าไปจากโลกเซียนยุทธ์ ข้ามอบนางให้กับเจ้า แต่ต้องให้นางมีชีวิตอยู่ชั่วคราว คนอื่น ๆ แล้วแต่เจ้าจะจัดการ!”

“นางน่ะหรือ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงหนานหนานหันมองไปที่กู้จิ่วเฟิ่งทันที นัยน์ตางดงามฉายแววเย็นชาลึกล้ำ!

ทำให้ท่านพ่อท่านแม่ของข้าพรากจากกันไปแสนนาน คนผู้นี้สมควรถูกฆ่า!

“หนานหนาน พ่อจะปิดด่านฝึกฝนช่วงหนึ่ง หากไม่มีเรื่องอันใด อย่าให้ผู้ใดมารบกวน!”

ในท้ายที่สุด หนิงฝานเอ่ยกำชับหนิงหนานหนาน และกลับไปที่วังจักรพรรดินีทันที!