ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 342 พลังแห่งจักรพรรดิสวรรค์ หอเซียนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!

ตอนที่ 342 พลังแห่งจักรพรรดิสวรรค์ หอเซียนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!

หลังจากกลับมาที่วังจักรพรรดินี เขาก็สื่อสารกับวิญญาณของจักรพรรดิสวรรค์อีกครั้งในทะเลแห่งวิญญาณ “จักรพรรดิสวรรค์ ข้าต้องเข้าถึงขอบเขตใดจึงจะสามารถรองรับพลังทั้งหมดของเจ้าได้”

จักรพรรดิสวรรค์ตอบว่า “พลังในปัจจุบันของข้าเป็นการหลอมรวมพลังของสิบเจ็ดจักรพรรดิ ซึ่งแข็งแกร่งกว่าราชันจักรพรรดิเซียนทั่วไปมาก เว้นแต่เจ้าจะไปถึงขอบเขตราชันจักรพรรดิเซียน มิฉะนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะรับพลังทั้งหมดของข้าไป! ”

“นี่มัน…!”

หนิงฝานเลิกคิ้ว

แล้วจักรพรรดิสวรรค์ก็พูดต่อไปว่า “แต่ว่าเจ้าไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทั้งหมดของข้า แค่รับเจ็ดส่วนของพลังทั้งหมด ข้าก็มีความมั่นใจที่จะช่วยเจ้าฆ่าจักรพรรดิจุนได้!”

“แล้วเจ็ดส่วนที่ว่า ต้องการให้ข้าไปถึงขอบเขตไหน” หนิงฝานถามอีกครั้ง

“กึ่งราชันจักรพรรดิเซียน!” จักรพรรดิสวรรค์กล่าว จากนั้นกล่าวเสริมว่า “แน่นอน ว่ากึ่งราชันจักรพรรดิเซียนแบ่งออกเป็นเก้าชั้น ยิ่งเจ้าไปสูงขึ้น เจ้าก็จะได้รับพลังของข้ามากขึ้น!”

“กึ่งราชันจักรพรรดิ?” หนิงฝานเลิกคิ้ว

ตอนนี้เขาอยู่ขอบเขตจักรพรรดิเซียนขั้นกลาง ยังห่างจากกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสองขั้น คือจักรพรรดิเซียนขั้นสูงและจักรพรรดิเซียนขั้นสุด อาจกล่าวได้ว่าเส้นทางยังอีกยาวไกล

ในเวลานี้ หนิงฝานถามอีกครั้ง “แล้วตอนนี้ข้าจะรับพลังของเจ้าได้เท่าไร”

“ให้พูดตามจริงหรือ?” จักรพรรดิสวรรค์เอ่ย

หนิงฝานตกตะลึง

“แม้ว่าเจ้าในตอนนี้ พลังรบจะไม่ธรรมดา แต่ร่างกายและวิญญาณเซียนของเจ้ายังอ่อนแอเกินไป เจ้าสามารถแบกรับความแข็งแกร่งของข้าได้สูงสุดเพียงหนึ่งส่วนเท่านั้น แน่นอนแม้ว่าเจ้าจะมีเพียงหนึ่งส่วน รับมือผู้ที่ต่ำกว่ากึ่งราชันจักรพรรดิเซียนชั้นสามก็ไม่นับเป็นปัญหาใด!”

“อืม ข้าเข้าใจแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานก็พยักหน้า ไม่ถามมากเกินไปอีกต่อไป และเริ่มเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกฝน!

พรึ่บ!

เมื่อเขาโบกมือ ทันใดนั้นสมบัติเซียนจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นในพระราชวังกองพะเนินราวกับภูเขา

สิ่งเหล่านี้เป็นสมบัติเซียนที่เขาได้รับจากยุคตี้ลั่ว เพียงพอสำหรับเขาที่จะฝึกฝนไปได้ระยะหนึ่ง

นอกจากนี้เขายังไม่ลืมที่จะลงชื่อเข้าใช้

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้อาณาจักรเซียนฮวงเทียน ได้รับพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียน!]

ทันทีที่เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้น กลุ่มพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น

“หืม?”

“พลังแห่งการก้าวข้าม!”

และเมื่อหนิงฝานลงชื่อเข้าใช้ จักรพรรดิสวรรค์ในทะเลวิญญาณก็ขมวดคิ้ว

ต้องรู้ว่าเหตุผลที่เขาต้องการร่างของหนิงฝาน เป็นเพราะเขาสังเกตเห็นร่องรอยของพลังแห่งการก้าวข้ามที่เลือนรางอย่างมากในร่างกายของหนิงฝานในคราแรก ทว่าตอนนี้ พลังนั้นได้ก่อกระแสคลื่นอย่างเห็นได้ชัด!

‘พลังแห่งการปลดปล่อย! ข้าเคยเห็นมันบนความน่าสะพรึงกลัวที่สุดเท่านั้น เหตุใดเด็กคนนี้ถึงมีพลังแห่งการปลดปล่อย’

‘หรือว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับความน่ากลัวขั้นสูงสุดนั่นงั้นหรือ’

“ไม่ถูกต้อง การดำรงอยู่แบบนั้นจะไปเกี่ยวข้องกับคนรุ่นเยาว์ได้อย่างไร”

จักรพรรดิสวรรค์ไม่สามารถเข้าใจได้ และในที่สุดก็ต้องถอนหายใจยาว “ดูท่าแล้ว ชายหนุ่มผู้นี้หาใช่คนธรรมดาไม่!”

…

ส่วนความคิดของจักรพรรดิสวรรค์ หนิงฝานย่อมไม่รู้ เพราะเขาในตอนนี้หมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนอยู่

บึ้ม!

ด้วยคัมภีร์โบราณราชันจักรพรรดิเซียน พลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียนที่ลงชื่อเข้าใช้ได้มา สมบัติเซียนจำนวนมากที่อยู่ตรงหน้าเขา ทั้งหมดพลันกลายเป็นพลังเซียนไหลเข้าสู่ร่างกาย ทำให้ฐานการฝึกฝนของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้อาณาจักรเซียนฮวงเทียนสำเร็จ และได้รับพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียน!]

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้อาณาจักรเซียนฮวงเทียนสำเร็จ และได้รับพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียน!]

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้อาณาจักรเซียนฮวงเทียนสำเร็จ และะได้รับพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียน!]

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้อาณาจักรเซียนฮวงเทียนสำเร็จ และได้รับพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียน!]

[…]

และในเวลาต่อมา อาศัยสมบัติเซียนจำนวนมากที่ได้รับจากยุคตี้ลั่วและพลังต้นกำเนิดของอาณาจักรเซียนจากการลงชื่อเข้าใช้รายวัน ฐานการฝึกฝนของหนิงฝานเพิ่มขึ้นเกือบตลอดเวลา…

จักรพรรดิเซียนขั้นกลางช่วงต้น!

จักรพรรดิเซียนขั้นกลางช่วงกลาง!

จักรพรรดิเซียนขั้นกลางช่วงปลาย!

สุดยอดจักรพรรดิเซียนขั้นกลาง!

…

และเมื่อหนิงฝานกำลังปิดด่านฝึกฝนในวังจักรพรรดินีนั้น…

เหนืออาณาจักรเซียนทั้งเก้า ในความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุด

พรึ่บ!

ชั่วพริบตานั้น ร่างในชุดสีขาวก็วูบวาบไปพร้อมกับเส้นผมปลิวไสวราวน้ำตก นัยน์ตาทอประกาย ฟันเรียงขาว ทั่วร่างมีความงดงามหาใดปรียบ สิ่งเดียวที่เป็นจุดด่างพร้อยคือชุดสีขาวที่เปื้อนรอยเลือด และลมหายใจที่ไม่เป็นระเบียบ

หึ่ง!

ลมหายใจต่อมา เมื่อร่างในชุดขาวโบกมือ ประตูเซียนตั้งตระหง่านก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุด ที่ประตูเซียนมีอักขระโบราณสองตัวสลักอยู่บนประตูด้วยสีเงิน——หอเซียน!

ทันทีที่ประตูเซียนเปิดออก พลังเซียนอันไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งออกมาจากมัน และร่างในชุดขาวก็เข้ามาทันที!

ด้านหลังประตูเซียนมีโลกที่กว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งมีตำหนักทุกหนทุกแห่ง ม่านหมอกเซียน และนกกระเรียนที่บินเรียงแถว มองแวบเดียวก็ดูเหมือนแดนสวรรค์ที่แท้จริง!

และที่ใจกลางสุด มีตำหนักเซียนอันยิ่งใหญ่ที่ลอยอยู่ในอากาศ ซึ่งแสดงพลังของราชันจักรพรรดิสูงสุดออกมา!

นอกจากนี้ ยังมีสิ่งมีชีวิตนับล้านในโลกนี้ และปราณของสิ่งมีชีวิตก็อยู่ในขอบเขตจักรพรรดิเซียนเป็นอย่างต่ำ!

จักรพรรดิเซียนนับล้าน!

“คารวะจักรพรรดินี!”

“คารวะจักรพรรดินี!”

“คารวะจักรพรรดินี!”

หลังจากการกลับมาของร่างในชุดขาว สิ่งมีชีวิตในขอบเขตจักรพรรดิเซียนนับไม่ถ้วนในที่แห่งนี้ทำความเคารพร่างที่สวมชุดขาวด้วยความเคารพ

ร่างในชุดขาวไม่สนใจใครและตรงไปยังตำหนักเซียนที่ตระหง่านในศูนย์กลางโลก!

ครืน!

เมื่อนางผลักประตูของตำหนักเซียนเข้าไปก็เห็นที่นั่งเซียนขนาดใหญ่ตรงกลาง และบนที่นั่งเซียนนั้นมีชายวัยกลางคนร่างกำยำนั่งอยู่ เขาสวมมงกุฎหยกเก้ามังกร บนตัวสวมเสื้อคลุมราชันจักรพรรดิเซียน ใบหน้าสง่างาม แววตาลึกล้ำ และพลังของราชันจักรพรรดิเซียนที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา!

นี่คือ…จักรพรรดิจุนแห่งหอเซียน!

นอกจากเขาแล้ว ยังมีร่างอีกหนึ่งร้อยแปดร่างนั่งขนาบข้าง แต่ละร่างมีร่องรอยของพลังราชันจักรพรรดิ พวกเขาคือกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนหนึ่งร้อยแปดคน!!

พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!

เมื่อสตรีในชุดขาวเข้ามา สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่นางพร้อมกัน และเมื่อเห็นชุดคลุมสีขาวที่เปื้อนรอยเลือด หลายคนก็ขมวดคิ้ว

กึก!

ร่างในชุดขาวไม่สนใจร่างของกึ่งราชันจักรพรรดิเหล่านั้น แต่เดินตรงไปหาจักรพรรดิจุน

เห็นเพียงนางคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ดวงหน้างามก้มต่ำ และร่องรอยของความรู้สึกผิดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง “จักรพรรดิจุน ข้า…ล้มเหลว!”

พรึ่บ! พรึ่บ!

จักรพรรดิจุนลืมตาขึ้น สุริยันจันทราหายลับไปในดวงตาของเขา และฉากอันน่าสยดสยองของดวงดาราที่หมุนไปรอบ ๆ ก็สว่างวาบ เขาเหยียดนิ้วออกเชยปลายคางของคนในชุดขาวขึ้น ทอดมองใบหน้าอันหยาดเยิ้มของอีกฝ่าย

ในที่สุดเขาก็ดึงมือออกและพูดว่า “ลุกขึ้นเถิด ข้าไม่โทษเจ้า การลงมือครานี้มีเป้าหมายทั้งหมดหนึ่งร้อยเก้าคน ยุคตี้ลั่วนับว่าเป็นงานที่ยากที่สุด เจ้ามีชีวิตกลับมาได้ก็ถือว่าดีมากแล้ว!”

“ไม่! ภาพวาดของจักรพรรดิจุนเกือบจะทำสำเร็จ แต่สุดท้ายข้าก็พ่ายแพ้คนไร้ชื่อเสียงผู้หนึ่ง!” ร่างในชุดขาวส่ายหัวและอธิบาย นัยน์ตางดงามของนางเต็มไปด้วยจิตสังหารและความไม่ยินยอม!

“มิเป็นไร!”

“แม้ว่าเจ้าจะล้มเหลว แต่อีกหนึ่งร้อยแปดเป้าหมายที่เหลือก็สำเร็จแล้ว!” จักรพรรดิจุนยิ้มบางพลางกล่าว

หึ่ง! หึ่ง! หึ่ง!

จากนั้นเมื่อเขาโบกมือ กลุ่มแสงหนึ่งร้อยแปดกลุ่มก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

“อ๊าก! จักรพรรดิจุนหอเซียน!!”

“อ๊ากก! ปล่อยข้านะ!”

“จักรพรรดิจุน เจ้ากล้าจับข้า เจ้าไม่กลัวการแก้แค้นจากจักรพรรดิเทพหรือ!”

“หอเซียน เจ้าทำเกินไปแล้ว เจ้าคิดว่านี่ยังเป็นยุคของหอเซียนของเจ้าอยู่หรือ!”

“จงปล่อยพวกเราไปโดยเร็ว มิฉะนั้น จะไม่มีที่ยืนให้หอเซียนของเจ้าในสวรรค์และหมื่นอาณาจักรอีกต่อไป!”

“…”