ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 355 ชิงเซียนกลับมา หนิงฝานสิ้นชีพ!

ตอนที่ 355 ชิงเซียนกลับมา หนิงฝานสิ้นชีพ!

เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิจุนต้องการหลบหนี เหล่ากองกำลังผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดก็ไม่รีรออีก ต่างกลายเป็นลำแสงสังหารพุ่งเข้าไปในหอเซียน มุ่งไปที่จักรพรรดิจุนอย่างรวดเร็ว!

“จักรพรรดิจุน เจ้าหนีไม่รอดหรอก!”

“หึหึ! จักรพรรดิจุนผู้สง่างาม มิได้เป็นผู้ปกครองเหนือสวรรค์หรอกหรือ เหตุใดถึงวิ่งหนีราวสุนัขจรจัดเช่นนี้!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! จักรพรรดิจุน ข้าได้รับคำสั่งจากจักรพรรดิปีศาจให้มาตัดหัวของเจ้า!”

“จักรพรรดิจุนเอ๋ย ข้าจะปลิดชีวิตของเจ้าเอง!”

“…”

เสียงตะโกนฆ่าครั้งแล้วครั้งเล่าดังขึ้น เหล่าผู้ฝึกยุทธ์กึ่งราชันจักรพรรดิของกองกำลังต่าง ๆ พุ่งเข้าหาจักรพรรดิจุนอย่างไม่ลังเล!

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

ทันใดนั้น ท้องฟ้ามืดมัวไปด้วยจิตสังหารท่วมท้น หมายจบชีวิตจักรพรรดิจุนที่กำลังหลบหนี!

“บัดซบ!”

ในใจของจักรพรรดิจุนเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความเคียดแค้น!

วันนี้ หากไม่ได้ถูกหนิงฝานและจักรพรรดิสวรรค์ทำให้รับบาดเจ็บจนตกอยู่ในสภาพนี้ เขาคงฆ่าพวกมันด้วยการโบกมือเพียงคราเดียว!

ทว่าเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเขามีใจแต่ไร้ซึ่งพลัง!

“รีบมาช่วยข้าเร็วเข้า!”

จักรพรรดิจุนคำราม

“รีบไปช่วยจักรพรรดิจุน!”

“จักรพรรดิจุนอย่ากังวล ข้ามาแล้ว!”

“จักรพรรดิจุน พวกเราจะคุ้มกันท่าน ท่านรีบไป!!”

ขณะที่จักรพรรดิจุนคำราม ร่างกึ่งราชันจักรพรรดิคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ในหอเซียนก็รีบพุ่งเข้ามา

ตอนนั้นเอง…

เมื่อทั้งสองฝ่ายพุ่งเข้าหากัน สงครามที่เพิ่งสงบลงก็อุบัติขึ้นมาอีกครั้ง! พลังกึ่งราชันจักรพรรดิเดือดพล่าน โลกของหอเซียนที่จะพังทลายอยู่ร่อมร่อแล้วก็ยิ่งพังทลายขึ้นอีก!

…

“ชิงเซียน!!”

อีกด้านหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าหนิงฝานไม่สนใจจักรพรรดิจุนที่หลบหนีไปแล้ว ดวงตาของเขาจ้องมองจักรพรรดินีเสวียนหลิงในอ้อมแขนอย่างเป็นกังวล

ฝ่ามือของจักรพรรดิจุนที่ตบลงมาเมื่อครู่นี้ไม่มีการยั้งมือใด ๆ ทั้งสิน ทำให้ร่างของจักรพรรดินีเสวียนหลิงใกล้จบสิ้น โลหิตอาบอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ แม้แต่จิตวิญญาณเซียนของนางก็ริบหรี่ลง

“หึหึ!”

“ฮ่าฮ่า!”

จักรพรรดินีเสวียนหลิงหัวเราะเยาะเย้ยตนเองอย่างเย็นชา นางพึมพำกับตัวเอง “ข้าติดตามเขามาตั้งแต่ข้าอายุได้เจ็ดขวบ และตั้งแต่นั้นมาก็เป็นเวลาสามสิบแปดล้านหกแสนปีแล้ว!”

ในเสียงนั้นยังสะท้อนภาพในแววตาของนางด้วย

ในภาพนั้นเป็นภาพเมือง ๆ หนึ่ง หลังประตูสีชาดผู้คนดื่มกินสุขสบาย ทว่านอกกำแพงกลับเต็มไปด้วยความอดอยาก เด็กหญิงอายุเจ็ดขวบ หน้าตาสกปรกมอมแมมกำลังมองหาเศษอาหารท่ามกลางกองซากศพคนตาย

ทันใดนั้น ชายหนุ่มรูปร่างกำยำก็ผ่านมาในเมือง แล้วเขาก็ได้เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ท่ามกลางกองซากศพเหล่านั้น

ชายหนุ่มสาวเท้าเข้ามาหานาง ยกมือขึ้น ยื่นหมั่นโถวแป้งขาวให้นาง

ตอนแรก เด็กหญิงตัวน้อยระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายนางก็ไม่สามารถระงับความหิวได้ หลังจากรับหมั่นโถวแป้งขาวมา นางก็เขมือบเข้าปากอย่างตะกละตะกลามและกินหมั่นโถวแป้งขาวหมดอย่างรวดเร็ว!

“เจ้าชื่ออะไร?” ชายหนุ่มถามด้วยรอยยิ้ม

“เสวียนหลิง!” เด็กหญิงตัวน้อยพูด

“เสวียนหลิง เจ้าอยากเดินไปบนเส้นทางหนึ่งกับข้าหรือไม่?” ชายหนุ่มถามอีกครั้ง

“หนทางอันใด?” เด็กน้อยทำหน้างุนงง

“หนทางอยู่ยงคงกระพัน!” ชายหนุ่มตอบ

。

“ข้าจะได้กินอิ่มหรือไม่?” สาวน้อยถาม

“ได้!” ชายหนุ่มพยักหน้า

“เช่นนั้นข้าจะไปกับท่าน!”

ด้วยเหตุนี้ เด็กหญิงตัวน้อยจึงอยู่มาเป็นเวลาสามสิบแปดล้านหกแสนปีเพราะหมั่นโถวหนึ่งลูก!

มันเป็นการเดินทางอันยาวนาน แต่นางไม่เคยเสียใจเลย!

ทว่าวันนี้… นางกลับรู้สึกเสียใจ!!

“บุรุษ! ไม่มีผู้ใดดีสักคน!”

ทันใดนั้น ภาพในดวงตาของจักรพรรดินีเสวียนหลิงก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นแสงสังหารก็ฉายชัดขึ้นแทน

ฉึก!

เสียงคมศัสตราพุ่งเข้าใส่ร่างกาย

หนิงฝานรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด เขาก้มมองลงไป เห็นดาบยาวเล่มหนึ่งเสียบเข้าที่หน้าอกของเขา บนใบดาบมีอักขระเล็ก ๆ สองตัวสลักไว้——เต๋าแปลง!

“ดาบเต๋าแปลง!!”

เมื่อเห็นอักขระนี้ จักรพรรดิสวรรค์ถึงกับหน้าถอดสีด้วยความตกใจ เขาตกใจมากจนรีบวิ่งออกจากทะเลวิญญาณของหนิงฝาน!

“เจ้าหนุ่ม นี่คือเต๋าแปลง แม้กระทั่งราชันจักรพรรดิเซียนยังต้องกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที!”

“เจ้าจบสิ้นแล้ว!”

“อะไรนะ!!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานก็รู้สึกขุ่นเคือง เขาอยากจะตบฝ่ามือใส่จักรพรรดินีเสวียนหลิงให้บินออกไปในทันที!

ทว่าลมหายใจต่อมา ใบหน้าของจักรพรรดินีเสวียนหลิงกลับตกอยู่ในภวังค์ จากนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นหลังจากผ่านไปกว่าสามพันปี “สามี!!”

“ชิงเซียน?!”

ฝ่ามือของหนิงฝานหยุดอยู่กลางอากาศ เมื่อเห็นสายตาที่คุ้นเคยจากดวงหน้างาม เขาก็รู้สึกตื่นเต้นทันที “ชิงเซียน! นั่นเจ้า?”

“สามี! ข้าเอง! ข้าคือชิงเซียน! เจตจำนงของจักรพรรดินีเสวียนหลิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ข้าสามารถควบคุมร่างกายของข้าได้แล้ว!”

หลัวชิงเซียนเอ่ยปากอธิบาย น้ำตาสองสายไหลอาบไม่หยุด “สามี ข้าขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ข้าหยุดนางไม่ได้ ข้าหยุดนางไม่ได้!”

“ไม่!”

“เป็นข้าผิดต่อเจ้า ตอนนั้นข้าอ่อนแอเกินไปและปกป้องเจ้าไม่ดีเอง ทำให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานมากว่าสามพันปี!”

หนิงฝานส่ายหัว สายตาที่มองหลัวชิงเซียนเต็มไปด้วยความเสียใจและรู้สึกผิด “ข้าตามหาเจ้ามาตลอด ตั้งแต่เมืองเซียนโบยบิน เขตเซียนเฉียนหยวน วังเซียนมาร มาจนถึงราชวงศ์เซียนฮวงเทียน…สวรรค์เมตตาแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็ให้ข้าได้พบเจ้าเสียที!”

หลังจากหนิงฝานพูดจบ คนทั้งคนก็ตกอยู่ภายใต้เต๋าแปลง ร่างของชายหนุ่มค่อย ๆ กลายเป็นภาพลวงตา

“ไม่! ข้าไม่ทุกข์! ข้าไม่ได้ทุกข์ทรมานเลย!”

เมื่อเห็นฉากนี้ หลัวชิงเซียนก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว น้ำตานางไหลพรากมากกว่าเดิม “ข้ารู้ ข้าเชื่อมาตลอดว่าท่านจะพบข้าแน่นอน!”

“ภรรยา ข้ารู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ข้าขอ…กอดเจ้าได้หรือไม่”

หนิงฝานกล่าว ใบหน้าของเขาดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่ง

“ย่อมได้!”

หลัวชิงเซียนก็กางสองแขนออกทันทีเพื่อโอบกอดหนิงฝาน แต่ลมหายใจต่อมา…กลับว่างเปล่า!

ดาบเต๋าแปลงสามารถเปลี่ยนทุกสรรพสิ่งได้ เวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นร่างกายของหนิงฝานหรือวิญญาณเซียน ทั้งหมดกลายเป็นภาพลวงตา ราวกับว่าแสงเทียนที่หลงเหลืออยู่ในวายุโหม คล้ายจะมอดดับลงอย่างสมบูรณ์ทุกเมื่อ!

“ไม่!”

“ไม่นะ!”

“สามี ข้ารอท่านมากว่าสามพันปี ท่านห้ามทิ้งข้าไป อย่าทิ้งข้าไปเด็ดขาด!”

หลัวชิงเซียนส่ายหัวด้วยความรู้สึกกลัวจับใจ

เมื่อเห็นว่าร่างของหนิงฝานกลายเป็นภาพเลือนรางมากขึ้นเรื่อย ๆ นางก็รีบขอความช่วยเหลือจากจักรพรรดิสวรรค์ที่อยู่ใกล้ ๆ ทันที “จักรพรรดิสวรรค์ ท่านคือราชันจักรพรรดิองค์แรก ข้าขอให้ท่านช่วยเขา ช่วยเขาด้วยเถอะ ข้าวิงวอนขอร้องท่าน!”

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

หลัวชิงเซียนคุกเข่าลงกับพื้น นางก้มหัวคำนับจักรพรรดิสวรรค์ไม่หยุด ชั่วพริบตา ธารเลือดก็ไหลอาบลงมาจากหน้าผากเกลี้ยงเกลา

“เผชิญกับดาบเต๋าแปลง กายเนื้อ จิตวิญญาณเซียน ทุกส่วน แม้เป็นราชันจักรพรรดิ เมื่อถูกโจมตีก็ต้องเปลี่ยนเต๋า ข้า…ไม่มีหนทางช่วย!”

จักรพรรดิสวรรค์ส่ายศีรษะ แสดงท่าทีอย่างเห็นชัดว่าไม่อาจทำอะไรได้!

“ภรรยา ลุกขึ้นเถิด เจ้าคือจักรพรรดินีแห่งราชวงศ์เทพขนนก หากผู้คนมาเห็นเข้า จะทำให้พวกเขาหัวเราะเยาะเอาได้!”

หนิงฝานพูดอย่างอ่อนแรง เขารู้ว่าหากจักรพรรดิสวรรค์มีวิธี อีกฝ่ายย่อมไม่ทิ้งร่างของเขาแน่นอน!

“เฮ้อ!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ จักรพรรดิสวรรค์ที่อยู่ด้านข้างทำได้เพียงถอนหายใจอีกครั้งด้วยสีหน้าเสียดาย!

แม้เขาและหนิงฝานจะรู้จักกันมานับพันปี แต่พฤติกรรมบ้าคลั่งทุกประเภทของหนิงฝานต่อหน้าเขาล้วนเกี่ยวข้องกับหลัวชิงเซียน!

เห็นได้ชัดว่า ชายผู้นี้รักหลัวชิงเซียนอย่างลึกซึ้ง อีกทั้งตอนนี้ทั้งสองก็จำกันได้ในที่สุด ทว่าชีวิตของหนิงฝานกลับกำลังจะจบลง!

น่าสงสารยิ่ง!

อนิจจา!

น่าเวทนายิ่ง!

“ไม่ สามี เจ้าอย่าทิ้งข้าไป! อย่าทิ้งข้าไปเด็ดขาด!”

เมื่อเห็นร่างของหนิงฝานกำลังจะหายไป น้ำตาของหลัวชิงเซียนก็ไหลพรากออกมาราวกับเขื่อนแตก นัยน์ตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!

ในที่สุด หนิงฝานก็พูดว่า “ภรรยา ยิ้มให้ข้าได้หรือไม่ ข้าไม่ได้เห็นเจ้ายิ้มมานานแล้ว”

“ได้!”

“ยิ้ม!”

“ข้ายิ้ม!”

แม้หลัวชิงเซียนจะเศร้าใจอย่างถึงขีดสุด แต่นางยังคงเผยรอยยิ้มงดงาม!

รอยยิ้มนี้ทำให้โลกสดใสเป็นอย่างมาก!

“งามยิ่งนัก!”

เมื่อได้เห็นนางยิ้มแล้ว หนิงฝานก็รู้สึกพึงพอใจ ลมหวนพัดพาคราหนึ่ง ร่างของเขาก็หายไปโดยสิ้นเชิง!

หนิงฝาน…สิ้นชีพ!!