ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 368 ศิลาสามภพ ความทรงจำหวนคืน!

ตอนที่ 368 ศิลาสามภพ ความทรงจำหวนคืน!

“หลัวชิงเซียน?”

ยายเมิ่งครุ่นคิดชั่วครู่ เมื่อรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่แน่ใจแม้แต่ชื่อของตนเอง จะต้องมีเรื่องราวก่อนที่นางจะตายเป็นแน่

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางก็พูดว่า “แม่นาง เจ้าอยากเห็นความทรงจำของตนเองเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่หรือไม่”

“ได้หรือ” หัวใจของหลัวชิงเซียนเต้นแรง นางอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับทุกสิ่งในชีวิตของนาง

“ได้!”

ยายเมิ่งพยักหน้า แต่แล้วก็พูดอีกครั้งว่า “แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าอยากจะเตือนเจ้า ยามนี้เจ้าเป็นคนตาย แม้ว่าเจ้าจะมีความเสียใจครั้งใหญ่ในชีวิต ก็มิอาจชดเชยได้ เจ้ายังคงต้องดื่มน้ำแกงแล้วลืมทุกอย่างเพื่อกลับชาติไปเกิด ดังนั้น จะดูหรือไม่ดู เจ้าเลือกเอง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวชิงเซียนก็ตกอยู่ในความเงียบ

เมื่อครู่นางได้ประจักษ์อย่างชัดเจนถึง ความโศกเศร้าที่หาใดเปรียบไม่ได้ของวิญญาณเหล่านั้นที่ไม่อาจละทิ้งชีวิตก่อนหน้านี้ได้

ถ้าข้าดูแล้ว ข้าจะเป็นเหมือนพวกเขาหรือไม่?

“ท่านยาย ดูเถิด แม้ว่าข้าสามารถคาดเดาได้ว่าข้าจะต้องเสียใจบ้างในช่วงชีวิตของข้า แต่ก่อนเกิดใหม่ ข้ายังอยากจะบอกลาชาติที่แล้ว!” ในที่สุด หลัวชิงเซียนก็เลือกที่จะดู

“ก็ได้! ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจ แน่นอนว่าแม้เสียใจก็ไร้ประโยชน์!”

ยายเมิ่งพยักหน้าก่อนจะโบกมือ แล้วหินก้อนใหญ่สูงเท่าคนหนึ่งคนก็ปรากฏขึ้นในศาลา พื้นผิวเรียบราวกับกระจก และมีการสลักอักขระง่าย ๆ สองตัวไว้บนตัวศิลาว่า ‘สามภพ’!

“แม่นาง นี่คือศิลาสามภพ เมื่อเจ้าเข้าไปใกล้ มันจะสะท้อนชีวิตในอดีตและปัจจุบันของเจ้าออกมา!”

หลังจากยายเมิ่งเปิดมันออก ในลมหายใจต่อมาหลัวชิงเซียนเดินไปที่ศิลาสามภพด้วยบันไดดอกบัว แสดงสีหน้าใคร่รู้

วูบ!

ทันใดนั้นลำแสงก็ปรากฏขึ้นบนศิลาสามภพ ครอบคลุมหลัวชิงเซียน

พรึ่บ!

เมื่อแสงหายไป นางเห็นเพียงภาพความทรงจำริบหรี่บนศิลาสามภพ!

ในภาพ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เกิดในพระราชวังและได้เริ่มต้นชีวิตของนาง

หนึ่งขวบ!

สองขวบ!

สามขวบ!

…

ภาพความทรงจำกะพริบอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้า ภาพทั้งหมดของหลัวชิงเซียนเมื่อยี่สิบแปดปีก่อนก็ฉายออกมา

จนถึงตอนนี้ ชีวิตของหลัวชิงเซียนไม่ได้มีปัญหามากเกินไปนัก

จนกระทั่งหลังจากอายุยี่สิบแปด ฉากก็เปลี่ยนไปเป็นฉากที่มีโคมไฟสีแดงห้อยอยู่สูง มีตัวอักษร ‘มงคล’ แปะอยู่ทั่ว

นาง…แต่งงานแล้ว!

“หือ? ที่แท้แล้วเขาเป็นสามีของข้า!!”

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเจ้าบ่าว หลัวชิงเซียนก็ตกใจเพราะชายคนนั้นเป็นคนที่เรียกชื่อนางก่อนเข้าสู่ยมโลก

จากนั้น ภาพความทรงจำก็เริ่มกะพริบอย่างรวดเร็ว

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!

ราชวงศ์เทพขนนก!

สี่ราชวงศ์รวมเป็นหนึ่ง!

เก้าแคว้นแดนมนุษย์!

…

เมื่อเห็นภาพความทรงจำเหล่านั้น ดวงตาที่ชัดเจนของหลัวชิงเซียนซึ่งเดิมทีไร้ความปรารถนา ค่อย ๆ เต็มไปด้วยม่านหมอก!

จนในท้ายที่สุด…

ระหว่างการต่อสู้กับหอเซียน หนิงฝานล้มลง นางสละชีวิตของนาง แล้วภาพบนศิลาสามภพก็จบลงอย่างกะทันหัน!

“สามี!!”

เวลานี้เอง หลัวชิงเซียนร่ำไห้แทบขาดใจราวกับหงส์ไฟปีกหัก ดวงหน้าของหญิงสาวราวกับดอกสาลี่ต้องหยาดฝน ร่างทั้งร่างมิอาจหยุดสั่นได้!

นางจำได้แล้ว จำได้ทุกอย่าง!

“เฮ้อ! ความรักอีกแล้ว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ยายเมิ่งถอนหายใจ ดวงตาที่ขุ่นมัวของนางดูเหมือนจะจมลงไปในความทรงจำ

“ท่านยาย…”

ทันใดนั้น หลัวชิงเซียนหันไปมองยายเมิ่ง นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยการวิงวอน

สำหรับเรื่องนี้ ยายเมิ่งดูเหมือนจะคาดคิดไว้แล้ว จึงส่ายหัวเบา ๆ ให้

“ท่านยาย! ได้โปรด ช่วยข้าด้วย สามีของข้าทำเพื่อข้ามากเกินไป ข้าไม่อยากจากเขาไป ข้า… ไม่อยากจริง ๆ!”

หลัวชิงเซียนเอ่ยขอร้องอย่างขมขื่น น้ำตาเอ่อล้นราวกับน้ำพุไหลริน หัวใจของนางเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีด!

“ข้ามิอาจช่วยเจ้าได้ และข้าก็เตือนเจ้าแล้ว ตอนนี้เจ้าเป็นคนตาย แม้เจ้าจะมีเรื่องที่ยังเสียดายในชีวิต ก็มิอาจย้อนกลับไปได้!”

แม้ยายเมิ่งจะเศร้าใจแทนหญิงสาวตรงหน้า ทว่านางยังคงส่ายหัว

“มิอาจย้อนกลับ…สามี!!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลัวชิงเซียนก็ล้มลงกับพื้นพร้อมสะอื้นไห้เสียงดัง ภาพที่สะท้อนโดยศิลาสามภพเมื่อครู่แวบผ่านเข้ามาในความคิดของนาง ร่างกายกลายเป็นไร้พลัง เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ทุกข์ระทม…

“แม่นาง…”

เมื่อเห็นฉากนี้ มือของยายเมิ่งก็สั่น แล้วความทรงจำที่ถูกฝังมานานนับไม่ถ้วนก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในใจของนาง เวลานั้น นางก็ทำอะไรไม่ถูก ทั้งลังเล ทั้งสิ้นหวังพอ ๆ กับหลัวชิงเซียน…

ทว่าเมื่อเข้าสู่ยมโลก ก็มิอาจหันหลังกลับ!

“เฮ้อ!”

ในท้ายที่สุด ยายเมิ่งถอนหายใจอย่างหนักอึ้ง ก่อนจะโบกมือของนาง แล้วหลัวชิงเซียนก็ลุกขึ้นยืนทันที พร้อมกล่าวกับอีกฝ่ายว่า “แม่นาง เราพบกันในวันนี้เพราะโชคชะตา แม้ข้าจะช่วยให้เจ้าฟื้นคืนมิได้ แต่ข้าสามารถช่วยเจ้าเก็บรักษาชาติที่แล้วของเจ้า จำไว้ หากมีโอกาส เจ้าสามารถครองคู่กับสามีของเจ้าในชาติหน้าได้!”

“ท่านยาย ข้าไม่ต้องการชาติหน้า ข้าต้องการเพียงชาตินี้…” แต่หลัวชิงเซียนกลับไม่มีความสุขเลย ใบหน้าของนางยังคงโศกเศร้าอยู่

“ชีวิตนี้จบสิ้นแล้ว ชาติหน้าค่อยพบกัน!”

ยายเมิ่งส่ายหัวแล้วโบกมือ “ไปเถิด วันนี้น้ำแกงยายเมิ่งเหลือแค่ชามก่อนหน้านี้แล้ว!”

พรึ่บ!

สิ้นคำ ไม่ว่าหลัวชิงเซียนจะอ้อนวอน ร้องไห้ และเสียใจมากเพียงใด นางก็เดินออกจากศาลายายเมิ่งอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และเดินออกไปไกล นั่นคือหกเส้นทางสังสารวัฏ สถานที่เกิดใหม่!

“เฮ้อ!”

“แม่นาง ข้าช่วยเจ้าได้เพียงเท่านี้!”

“ถ้าข้ามีความสามารถทำให้เจ้าฟื้นคืน จะมียายเมิ่งแห่งยมโลกที่ไหนเล่า!”

เมื่อเห็นทิศทางที่หลัวชิงเซียนจากไป ยายเมิ่งถอนหายใจเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นก็หันกลับมาส่งน้ำแกงให้กับวิญญาณทีละตน

ครืน! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

ไม่นานหลังจากหลัวชิงเซียนจากไป ก็มีเสียงคำรามดังมาจากระยะไกล ปราณกระบี่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และแสงศักดิ์สิทธิ์ก็ส่องสว่าง

“หืม?!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ยายเมิ่งก็หยุดการเคลื่อนไหวของนางและเงยหน้าขึ้นทันที

บึ้ม!

บนท้องฟ้าในระยะไกล มีเสียงแตกร้าวอย่างกะทันหันดังขึ้น จากนั้นสะพานที่ทอดข้ามฟ้าดินก็พุ่งไปข้างหน้าศาลายายเมิ่ง

“ท่านยายเมิ่ง ช่วยเราด้วย!”

ตอนนี้เอง หญิงสาวจากสะพานไน่เหอตะโกนขอความช่วยเหลือยายเมิ่ง กระโปรงลายดอกไม้ของนางเปื้อนเลือด ร่มกระดาษน้ำมันที่นางถืออยู่ในมือก็หายไปนานแล้ว

เบื้องหลังนาง วิญญาณของประมุขแม่น้ำลืมเลือนและพระแม่แห่งดอกปี่อั้นแทบจะเป็นภาพเลือนราง!

“เสี่ยวไน่เหอ? พวกเจ้า…”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ยายเมิ่งขมวดคิ้วและกำลังจะถาม

บึ้ม!

ทันใดนั้น ฟ้าดินถูกแยกออกจากกันและแสงกระบี่ก็สว่างวาบเหนือศาลายายเมิ่ง ในแสงกระบี่นั้นมีร่างในชุดคลุมธรรมดาถือกระบี่เซียน ทั่วร่างเปล่งพลังที่น่าสะพรึงกลัว!

“หืม? เป็นเขา!”

เมื่อเห็นเสื้อคลุมธรรมดา ยายเมิ่งก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ คนผู้นี้คือชายที่มีวาสนากับหลัวชิงเซียนในศิลาสามภพ!

“ส่งชิงเซียนมาให้ข้า!!”

หนิงฝานที่เพิ่งไล่ตามมาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว จากนั้นก็ฟาดกระบี่ต้าหลัวเข้าใส่ทั้งสามบนสะพานไน่เหอ!

ยามแสงกระบี่พาดผ่าน สวรรค์และโลกพลันแหลกลาญ ความว่างเปล่าแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ!

“บังอาจ!!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ยายเมิ่งก็ตะโกนด้วยความโกรธพร้อมลงมือทันที!