เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ได้ยินเสียงคนรอบข้างสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่
จากนั้นนางก็หันหน้าไปทางหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามา นางกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว
จะเป็นนางได้อย่างไร
นางคือ ’เด็กสาวชาวบ้าน’ จากย่านโคมแดงคนนั้น!
ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดสีแดงราวกับเหล้าองุ่น นางกำลังเดินอยู่ใต้แสงตะวันยามเย็น นิ้วขาวผ่องของนางถือร่มประดับขนนกสีดำเอาไว้ในมือ นางเปิดเผยใบหน้าของตนให้ทุกคนได้เห็น ดวงตาเฉยชา ผิวขาวเนียน และผมยาวหยักศกที่ทิ้งตัวลงด้านหลังของนางนั้นทำให้รูปลักษณ์บริสุทธิ์ของนางใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นไปอีก
คนที่อยู่รอบตัวเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ตกตะลึง ”ใครน่ะ”
“ข้าจะรู้ได้อย่างไรเล่า” เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์กัดริมฝีปากพร้อมกับกำมือเข้าหากันแน่น นางนึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีสิทธิ์เข้าร่วมการประเมินรูปร่างหน้าตากับเขาด้วย!
หนึ่งในคนที่อยู่ตรงนั้นชำเลืองมองเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ แล้วเอ่ยว่า ”เจียวเอ๋อร์ เสียงเจ้าฟังดูแปลกๆ นะ”
“ข้าขอโทษ” เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์นวดขมับตัวเอง และกล่าวว่า ”บางทีข้าอาจจะเหนื่อยเกินไป ช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีนัก”
คนคนนั้นพยักหน้า แต่สายตาของเขากลับยังจับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นแม้นางจะเดินออกไปได้ครู่หนึ่งแล้วก็ตาม ”งดงาม! งดงามยิ่งนัก! ดูขายาวๆ กับผิวขาวๆ ของนางสิ นางดูเหมือนกับเทพธิดาไม่มีผิด!”
“ฮ่าๆ จริงด้วย” เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ตอบอย่างไม่ค่อยจริงใจนัก ไม่รู้ว่านางคิดไปเองหรือเปล่า แต่ใบหน้าของ ‘เด็กสาวชาวบ้าน’ คนนั้นดูคุ้นตาสำหรับนางทีเดียว มันเหมือนกับว่านางเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว
ช่างมันเถอะ อย่างไรนั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เรื่องสำคัญในตอนนี้คือการกำจัด ’เด็กสาวชาวบ้าน’ ที่มาจากย่านโคมแดงนั่นทิ้งต่างหาก
ในตอนที่เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์กำลังคิดอยู่นั่นเอง ทันใดนั้นก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้น ”ผลการประเมินรูปร่างหน้าตาออกมาแล้ว! ไปดูกันเถอะว่าเจ้าอยู่ในอันดับเท่าไหร่!”
แม้บรรดาคุณหนูทุกคนจะรู้อันดับของตัวเองอยู่แล้ว แต่พวกนางก็ยังตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง
หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นเสียงดังว่า ”มีเจียวเอ๋อร์มาแข่งด้วยเช่นนี้ พวกเราคงไม่มีทางได้อันดับหนึ่งแน่!”
“โธ่ พี่สาว! อย่าแกล้งข้าสิเจ้าคะ…” เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์หน้าแดงพลางแสดงท่าทีเขินอายออกมา ”พี่อวิ๋นก็เข้าร่วมการแข่งขันนี้เช่นกัน นางเข้ารับการประเมินรูปลักษณ์ในรอบเช้า ดังนั้นข้าจึงไม่รู้หมายเลขของนาง”
“เอาล่ะ ไม่แกล้งเจ้าแล้วก็ได้ แต่บอกตามตรงนะว่าเจ้ากับอวิ๋นปี้ลั่วเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองหลวง ไม่เจ้าก็อวิ๋นปี้ลั่วจะต้องได้อยู่อันดับหนึ่งอย่างแน่นอน” คุณหนูคนนั้นจูงมือเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์เดินไปตรวจสอบผลคะแนนทันทีที่พูดจบ
รอยยิ้มหวานหยดย้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ เพราะนางกำลังมีความสุขกับเวลานี้เป็นอย่างยิ่ง นางลืมเรื่อง ’เด็กสาวชาวบ้าน’ คนที่นางพบเมื่อครู่ไปชั่วขณะ
แต่เมื่อนางเห็นผลอันดับที่อยู่บนนั้น รอยยิ้มของนางก็ถึงกับแข็งค้าง
แม้แต่คุณหนูคนที่มากับนางก็ยังรู้สึกตกใจ นางแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง นางกวาดสายตามองหมายเลขที่นางถืออยู่ในมือ และจับคู่มันเข้ากับหมายเลขที่ปรากฏอยู่บนผลประกาศคะแนนบนผนัง
“อะไรกัน เป็นไปได้อย่างไร”
“เจียวเอ๋อร์อยู่อันดับที่สามหรือ”
“แปลกชะมัด คนที่อยู่อันดับที่สองคือใครกันน่ะ”
บรรดาคนที่อยู่ตรงนั้นมองข้ามคนที่ได้อันดับหนึ่งไป เพราะพวกเขาคิดว่าคนที่ได้อันดับหนึ่งย่อมเป็นอวิ๋นปี้ลั่วอย่างไม่ผิดแน่ ดังนั้นพวกเขาจึงควานหาเลขของผู้เข้าแข่งขันคนที่ได้อันดับที่สองกันด้วยความตกใจ
“หมายเลขห้าหรือ ใครได้หมายเลขห้า”
ไม่มีเสียงตอบรับ
คุณหนูทุกคนต่างก็พากันสับสน พวกนางคาใจเรื่องคนที่ได้ ’อันดับสอง’ ที่จู่ๆ ก็โผล่มาอย่างกะทันหันคนนี้ยิ่งนัก
คนจำนวนหนึ่งในนั้นกระซิบกัน แล้วถามว่า ”ทำไมพวกเจ้าไม่ลองไปถามดูล่ะว่าหมายเลขสิบเอ็ดที่ได้อันดับหนึ่งนั่นคือใคร”
“จะถามทำไม ก็ต้องเป็นพี่อวิ๋นอยู่แล้วสิ ข้าจะเอาข่าวดีเรื่องนี้ไปบอกให้นางรู้ทันทีที่ข้ากลับสำนัก!”
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ไม่ได้ยินสิ่งที่คนรอบข้างกล่าวอีกต่อไป สมาธิทั้งหมดของนางนั้นจดจ่ออยู่กับรายชื่อที่อยู่บนกำแพง นางรู้สึกราวกับว่านางตกลงไปในหนองน้ำก็ไม่ปาน
อันดับสามหรือ
นางมาอยู่ที่อันดับสามได้อย่างไร
อาจเป็นเพราะนัง ’เด็กสาวชาวบ้าน’ ที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อครู่นี้
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์หัวเสียกับคะแนนที่ออกมาอย่างยิ่ง นางนึกไม่ถึงเลยว่า ’เด็กสาวชาวบ้าน’ คนนั้นจะได้คะแนนสูงถึงเพียงนั้นในการประเมินรูปร่างหน้าตา
มีผู้หญิงคนไหนกล้าข้ามหน้าข้ามตาคุณหนูผู้งดงามจากคฤหาสน์ผู้พิทักษ์อันร่ำรวยด้วยหรือ
นางสาบานว่านางจะทำลายใบหน้าของ ’เด็กสาวชาวบ้าน’ คนนั้นให้เละทันทีที่รู้ว่านางเป็นใคร!
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์กำลังวางแผนการชั่วร้ายเพื่อกำจัดผู้หญิงคนที่ว่าทิ้ง นางหมุนตัวแล้วบอกให้สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ ติดสินบนคนที่รับผิดชอบการประเมินรูปร่างหน้าตาในครั้งนี้ นางกำลังพยายามทำให้ ’เด็กสาวชาวบ้าน’ คนนั้นถูกตัดสิทธิ์ในการแข่งขันนั่นเอง!
แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์
สาวใช้กลับมาหานางพร้อมกับส่ายหน้า
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์คาดไม่ถึงว่าเงินที่นางมีจะไม่สามารถแก้ปัญหาที่นางกำลังเผชิญอยู่ได้!
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
สาวใช้คนนั้นมองไปรอบๆ แล้วเอ่ยว่า ”ผู้รับผิดชอบการประเมินนี้ไม่ยอมรับเงินเจ้าค่ะ เขาดูหวาดกลัวมาก กระทั่งใบหน้าก็ซีดจนแทบไร้สีเลยเจ้าค่ะ”
“ฮึ่ม!” เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์เริ่มร้อนใจ นางเพิ่มเสียงขึ้น และกล่าวว่า ”คนคนนั้นจะต้องเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งถูกจ้างมา และไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อนแน่ๆ! ข้าจะไปหาผู้จัดการโดยตรง แล้วให้เขาจัดการเรื่องนี้เสีย!”
“เจ้าค่ะ…” สาวใช้ก้มหน้าลงด้วยความเคารพเชื่อฟัง
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็หาตัวใต้เท้าเลี่ยวซึ่งเป็นผู้จัดการประเมินรูปร่างหน้าตาในครั้งนี้เจอ ดวงตาของใต้เท้าเลี่ยวแทบจะถลนออกมาทันทีที่เห็นเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ เขามองเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
ปกติแล้วเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์คงไม่มาพบใต้เท้าเลี่ยวคนนี้เป็นแน่ เพราะเขามักจะใช้สายตาน่ารังเกียจอย่างที่สุดนั้นมองนางด้วยสายตาแทะโลมทั้งที่เขามีอายุแทบจะเท่ากับท่านพ่อของนางอยู่แล้ว
“เข้ามาสิเจียวเอ๋อร์ บอกลุงเลี่ยวสิว่าเกิดอะไรขึ้น” ใต้เท้าเลี่ยวยื่นมือออกมาแล้วดึงให้เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์เข้ามาหา จากนั้นเขาก็บอกให้นางนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ข้างตัว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์คงได้เมินเขาไปแล้ว แต่เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์รู้ดีว่าสถานการณ์ปัจจุบันของคฤหาสน์ผู้พิทักษ์นั้นเป็นเช่นใด
ถ้านางต้องการให้เรื่องนี้สำเร็จ นางต้องเรียนรู้ที่จะปรับทัศนคติของตัวเอง ”ใต้เท้าเลี่ยว ข้ามีเรื่องจะให้ท่านช่วยเจ้าค่ะ”
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ลดเสียงลง แล้วเริ่มแสร้งทำเป็นไม่สบอารมณ์อย่างน่ารัก
ใต้เท้าเลี่ยวตกหลุมรักนางทันที จากนั้นเขาก็วางมือของตนลงบนมือเล็กๆ ของเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ที่เขาเคยฝันถึงทั้งวันทั้งคืน ”เรื่องอะไรหรือ ลุงเลี่ยวพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเจ้าอยู่แล้ว”
ในอดีตนั้นเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์เคยศึกษาเรื่องความสัมพันธ์ฉันชู้สาวระหว่างชายหญิงมาก่อนในตอนที่นางจำเป็นต้องแยกเฮ่อเหลียนเวยเวยออกจากมู่หรงฉางเฟิง
นางฝันถึงเรื่องนั้นในคืนเดียวกันราวกับว่านางได้ลิ้มรสผลไม้ต้องห้าม
ขณะที่ใต้เท้าเลี่ยวจับมือนางอยู่นั้น นางก็รู้สึกราวกับว่าร่างทั้งร่างของนางกำลังถูกเผา
เมื่อเห็นว่าเฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ไม่ได้ขัดขืน ใต้เท้าเลี่ยวก็เริ่มได้ใจ เขาวางมือข้างหนึ่งไว้บนต้นขาของนาง แล้วขยับศีรษะเข้าไปหานาง ”เจียวเอ๋อร์ยิ่งโตยิ่งสวย มิหนำซ้ำผิวพรรณของเจ้าก็ยัง…”
เฮ่อเหลียนเจียวเอ๋อร์ไม่ได้ผลักเขาออกไป แทนที่จะทำเช่นนั้น นางกลับส่งเสียงตอบรับเบาๆ ว่า ”อืม”
ทันทีที่ได้รับสัญญาณนั้น ดวงตาของใต้เท้าเลี่ยวก็เป็นประกาย เขากอดนางทันที แล้วประกบริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของนาง…
