ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 394 อสูรซวีคง เข้าสู่หลุมดำ!

ตอนที่ 394 อสูรซวีคง เข้าสู่หลุมดำ!

มันคืออสูรร้ายขนาดใหญ่จากหลุมดำ ความยาวราวหนึ่งพันจั้ง หัวดูน่าเกลียด ความว่างเปล่ามันเงาเคลื่อนไปตามเกล็ดของมัน

“อสูรซวีคง!”

หนิงฝานและเหลยเหมิงกล่าวแทบจะพร้อมกัน

อสูรซวีคง เป็นอสูรร้ายบรรพกาลที่หาได้ยากยิ่ง ไม่เพียงแค่ทรงพลังเท่านั้น แต่สิ่งสำคัญที่สุด คืออสูรร้ายตัวนี้สามารถเดินทางผ่านความว่างเปล่า รวมถึงสามารถควบคุมมหาวิถีแห่งความว่างเปล่าเมื่อโตเต็มวัยได้ เทียบเท่าผู้รู้แจ้งคนอื่น!

โฮก!

อสูรซวีคงเพิ่งกระโจนออกจากหลุมดำ ลูกตาอสูรร้ายขนาดใหญ่หนึ่งคู่จับจ้องหนิงฝานและเหลยเหมิง ก่อนส่งเสียงคำรามยาวออกมา ร่างอสูรร้ายขนาดใหญ่พลันหายไป เมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง มันอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา ปากอันน่าสะพรึงเต็มไปด้วยโลหิต เข้ามากลืนกินในฉับพลัน!

ตู้ม!

เพียงแค่คำเดียว ความว่างเปล่ารอบหนิงฝานและเหลยเหมิงพลันพังทลาย พลังแห่งความว่างเปล่าอันน่าสะพรึง มาจากท้องนภาและปฐพีทุกทิศทาง กดดันทั้งสองอย่างบ้าคลั่ง

“อสูรร้าย โอหัง!!”

เหลยเหมิงก้าวนำออกมาก่อน เมล็ดพันธุ์ปราณม่วงบุกเบิกฟ้าดินส่องแสงตรงหว่างคิ้ว เกลียวปราณสีม่วงราวกับคลื่นทะเลที่หลอมรวมเป็นหมัดทรงพลังในพริบตา กระแทกเข้าใส่อสูรซวีคงอย่างบ้าคลั่ง!

ตู้ม!

หมัดบุกเบิกฟ้าดินแยกโลก กระแทกเข้าใส่ศีรษะของอสูรซวีคง แต่อสูรซวีคงคำรามใส่ท้องนภา หมัดบุกเบิกฟ้าดินแยกโลกพลันแตกสลาย จากนั้นพลังสายหนึ่งทะลวงผ่านความว่างเปล่า กระหน่ำใส่เหลยเหมิงโดยไม่มีโอกาสตอบสนอง

ปัง!

พลังอันน่าสะพรึงส่งเหลยเหมิงลอยออกมาทันที โลหิตสีม่วงกระเซ็นออกมาเล็กน้อย แต่ทันใดนั้น ฝ่ามือหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านหลังเหลยเหมิง ช่วยคลายพลังดังกล่าวให้ ทำให้ร่างของเหลยเหมิงมั่นคงอีกครั้ง

“นายท่าน!”

เหลยเหมิงกล่าวเสียงต่ำ ทำท่าอยากเข้าไปสู้อีกรอบ

ทว่าชายหนุ่มส่ายหน้า “เหลยเหมิง ถอยออกมา อสูรซวีคงนี้เป็นกึ่งราชันจักรพรรดิสวรรค์ขั้นสี่เหมือนกับเจ้า ความเชี่ยวชาญในวิถีแห่งความว่างเปล่าเกินกว่าที่เจ้าผู้เพิ่งหลอมรวมกับเมล็ดพันธุ์ปราณม่วงบุกเบิกฟ้าดินจะเข้าใจได้!”

“ข้าจะจัดการด้วยตัวเอง!”

เคร้ง!

ทันทีที่สิ้นเสียงของหนิงฝาน เสียงกระบี่พลันดังขึ้น กระบี่แสงสว่างต้าหลัวฟาดฟันใส่ท้องนภา!

โฮก!

เมื่อเห็นกระบี่แสงสว่างกำลังฟาดฟันเข้ามา อสูรซวีคงสัมผัสได้ถึงหายนะอันแรงกล้า ลมหายใจต่อมา มันตะปบกรงเล็บขนาดใหญ่ ความว่างเปล่าตรงหน้าพลันแยกออก กลืนกินกระบี่แสงสว่างที่กำลังพุ่งเข้ามาในทันที!

ตู้ม! ปัง!

กระบี่ต้าหลัววูบไหวแล้วหายไป แต่เมื่อปรากฏขึ้นอีกครั้งมันอยู่ห่างจากความว่างเปล่าหนึ่งล้านลี้ กระแทกเข้าใส่ดาวดวงหนึ่งในทันที

“หืม?” หนิงฝานขมวดคิ้ว รู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก

อสูรซวีคงตรงหน้า เชี่ยวชาญในการใช้มหาวิถีแห่งความว่างเปล่า หากสามารถกำราบมันแล้วเอามาใช้ในการเดินทางได้ จะต้องประหยัดเวลาได้อย่างมากโข

“อีก!”

ลมหายใจต่อมา หนิงฝานฟาดกระบี่ออกไปอีกครั้ง!

ตู้ม! ฟิ้ว!

เมื่อตวัดกระบี่ต้าหลัว กระบี่แสงสว่างพุ่งออกไปอีกครั้ง หนึ่งเป็นสอง สองเป็นสาม สามเป็นร้อยล้าน… เพียงพริบตา ปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดฟาดฟันไปทางอสูรซวีคงอย่างบ้าคลั่ง

โฮก!

ลูกตาของอสูรซวีคงหดลงอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นกรงเล็บขนาดใหญ่หนึ่งคู่ตะปบตรงหน้าทันที

วิ้ง! วิ้ง! วิ้ง!

หลังจากตวัดกรงเล็บ ความว่างเปล่านับหมื่นลี้ตรงหน้าพลันฉีกขาดราวกับคลื่น พุ่งเข้าหาปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุด

ตู้ม! ฟิ้ว!

นอกจากความว่างเปล่าแล้วก็ไม่เห็นอะไร แต่ว่า ความว่างเปล่าที่ห่างออกไปหนึ่งล้านลี้ก่อเกิดคลื่นแห่งการทำลายล้าง ปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดถูกฟาดลงมา เศษซากโลก ซากดวงดาวขนาดใหญ่ ทุกสิ่งพังทลาย

“ไป!!”

ทันใดนั้น ตอนนี้เอง หนิงฝานกางฝ่ามือออก กระบี่ต้าหลัวระเบิดในอากาศธาตุ กลายเป็นกระบี่สายรุ้งเปิดท้องนภา ตรงเข้าหาอสูรซวีคง

โฮก!

อสูรซวีคงคำรามอีกครั้ง มันตวัดกรงเล็บขนาดใหญ่ ร่องความว่างเปล่าพาดผ่านอีกครั้ง

ตู้ม! ฟิ้ว!

ลมหายใจต่อมา กระบี่ต้าหลัวจมเข้าไปอีกครั้ง ถึงแม้จะห่างจากอสูรซวีคงไม่ถึงหนึ่งร้อยจั้งเท่านั้น แต่มันช่างไกลแสนไกล ไม่อาจเข้าใกล้มันได้ นี่คือสิ่งที่น่าสะพรึงเกี่ยวกับวิถีแห่งความว่างเปล่า

ถึงจะดูเหมือนใกล้ แต่กลับไกลสุดขอบโลก!

เคร้ง!

ทว่ากระบี่ต้าหลัวพลันส่งเสียงร้องด้วยความตกตะลึงออกมา จากนั้นคลื่นเจตจำนงที่แท้จริงของจักรพรรดิลั่วปรากฏขึ้นบนกระบี่!

ปัง!

เพียงพริบตา กระบี่ต้าหลัวตัดผ่านร่องความว่างเปล่า ฟาดใส่อสูรซวีคงที่ยังไม่ได้เตรียมตัวในทันที

พรวด!

ความคมของกระบี่ต้าหลัว ทำให้คราบโลหิตพลันปรากฏบนร่างของอสูรซวีคง โลหิตของอสูรร้ายกระจายไปทั่วท้องนภา แต่สิ่งที่น่าแปลก คือโลหิตทุกหยดหลอมรวมเข้ากับความว่างเปล่าทันทีที่มันแยกออกมา

โฮก!

อสูรซวีคงแผดเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด จากนั้นมันมองหนิงฝานด้วยสายตาหวาดกลัว!

ในฐานะอสูรซวีคง สิ่งที่ช่วยให้มันรอดชีวิตคือวิถีแห่งความว่างเปล่า ทว่าเจตจำนงกระบี่ของหนิงฝานเมื่อครู่ทะลวงวิถีแห่งความว่างเปล่าของมันมาได้ เพราะเหตุนี้ทำให้มันเกือบถึงฆาต!

“ข้าคือผู้ทดสอบบนเส้นทางราชันจักรพรรดิ บนเส้นทางราชันจักรพรรดิ หนทางยังอีกยาวไกล ข้าสงสัยจริงว่าท่านจะให้พวกข้าขี่เสียหน่อยได้หรือไม่?” หนิงฝานยิ้มออกมา

“โฮก!!”

อสูรซวีคงเงยหน้าขึ้นมองท้องนภาแล้วแผดเสียงคำรามอันเกรี้ยวกราด เห็นได้ชัดว่าไม่เต็มใจ

หนิงฝานส่ายหน้า กระบี่ต้าหลัววกกลับมา ฟันเข้าใส่อสูรซวีคงอีกครั้ง!

ตู้ม! ฟิ้ว!

ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนเคลื่อนไปมาอีกครั้ง ในครั้งนี้ ปราณกระบี่ทั้งหมดเต็มไปด้วยเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่ว!

โฮก! โฮก! โฮก!

อสูรซวีคงแผดเสียงคำรามด้วยความวิตก ร่างของอสูรร้ายขนาดใหญ่สั่นสะท้าน ทันใดนั้นความว่างเปล่าภายในรัศมีหนึ่งหมื่นลี้ พลันพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่งราวกับมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

ยามนี้ แม้จะห่างออกไปหนึ่งหมื่นลี้ แต่มีระยะห่างระหว่างพวกเขาที่ไม่อาจล่วงรู้ได้อยู่!

ทว่าลมหายใจต่อมา ปราณกระบี่ที่ปกคลุมไปด้วยเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วเมินเฉยกำแพงแห่งความว่างเปล่า ทั้งหมดตรงเข้าหาอสูรซวีคง

พรวด! พรวด!

ปราณกระบี่เล่มแล้วเล่มเล่าฟันเข้าใส่อสูรซวีคง ทิ้งบาดแผลอาบโลหิตไว้บนร่างของอสูรร้ายขนาดใหญ่!

ผ่านไปสักพัก อสูรซวีคงแผดเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง ความกลัวตายเกาะกุมดวงตาหนึ่งคู่!

ถึงแม้ปราณกระบี่เหล่านี้จะไม่สามารถสร้างบาดแผลถึงตายได้ แต่มันทนรับไว้ได้ไม่นาน ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป มันจะต้องตกอยู่ในอันตรายจนทรุดลงอย่างแน่นอน!

ฟ้าว!

หลังจากเข้าใจเช่นนี้ อสูรซวีคงไม่สู้อีกต่อไป มันหันหลังทันที ดำดิ่งเข้าไปในความว่างเปล่า ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง กลับคืนสู่หลุมดำ!

ไปแล้ว!

“หืม? จะไปไหน!” หนิงฝานตะโกนอย่างเย็นชา ก่อนจะรีบไล่ตามพร้อมกระบี่

อสูรซวีคงเป็นอสูรร้ายหายาก หากสามารถกำราบเพื่อให้มันเป็นสัตว์ขี่ได้ เวลาที่ใช้ในการเดินทางผ่านความว่างเปล่าก็จะสั้นลงเป็นอย่างมาก!

แต่สิ่งที่หนิงฝานขาดมากที่สุดคือเวลา ดังนั้นเขาจึงไม่อยากปล่อยอสูรซวีคงนี้ไป

ฟ้าว!

ร่างวูบไหว พริบตาเดียวหนิงฝานก็มาถึงหลุมดำ

หลุมดำไร้พรมแดน ปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายแห่งการทำลายล้างอันน่าสะพรึง ราวกับอยากฉีกกระชากทุกสรรพสิ่ง นอกจากอสูรร้ายแปลกประหลาดอย่างอสูรซวีคงแล้ว แม้แต่กึ่งราชันจักรพรรดิสวรรค์ขั้นเก้าก็ไม่กล้าทะลวงเข้าสู่หลุมดำนี้!

วิ้ง!

หนิงฝานย่อมไม่กระทำการบุ่มบ่าม เขาให้กงล้อโชคชะตาลอยเหนือศีรษะ ผ่านไปสักพัก พลังของมหาวิถีทั้งสองอย่างมหาวิถีต้องห้ามกับมหาวิถีบุกเบิกฟ้าดิน กลายเป็นลำแสงนับไม่ถ้วนก่อนกระหน่ำลงไป!

“เหลยเหมิง รอข้าอยู่ที่นี่!”

ฟิ้ว!

สิ้นเสียงของเขา ลมหายใจต่อมา หนิงฝานให้กงล้อโชคชะตาอยู่เหนือศีรษะถือกระบี่ต้าหลัว ตรงเข้าไปในหลุมดำ