ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 395 สัตว์ขี่ มหาวิถีแห่งความว่างเปล่า!

ตอนที่ 395 สัตว์ขี่ มหาวิถีแห่งความว่างเปล่า!

ในหลุมดำ มันไม่ได้มืดมิดอย่างที่คิด แต่เต็มไปด้วยแสงสว่างของมิติและเวลาที่ผิดปกติ!

ทั้งยังเต็มไปด้วยพลังทำลายล้างราวกับพายุ พลังทำลายล้างนี้สามารถฉีกกระชากกึ่งราชันจักรพรรดิได้อย่างง่ายดาย

ฟิ้ว!

ในตอนนี้ อสูรซวีคงแหวกว่ายไปมา ความจริงแล้วอสูรซวีคงไม่สามารถขัดขืนพลังทำลายล้างนี้ได้ แต่มันสามารถใช้มหาวิถีแห่งความว่างเปล่าเพื่อหลีกเลี่ยงพายุทำลายล้างได้!

“บัดซบ!”

“ในที่สุด ข้าก็หนีออกจากบ้านได้ ข้าอยากมาที่ด่านแรกของเส้นทางราชันจักรพรรดิดูเสียหน่อย คาดไม่ถึงว่าจะเจอสิ่งเลวร้ายหลังจากออกมา!”

อสูรซวีคงบินอยู่ในหลุมดำสบถไปมา เห็นได้ชัดว่ามันรู้สึกไม่ยินดีเป็นอย่างยิ่ง!

ขณะที่รู้สึกไม่ยินดี ในใจของมันตกตะลึงยิ่งเช่นกัน!

ต้องรู้ว่า เมื่อมองไปทั่วทั้งเส้นทางราชันจักรพรรดิ ผู้ที่สามารถทะลวงมหาวิถีแห่งความว่างเปล่าของเผ่าอสูรซวีคงได้นั้น แทบไม่มีเลยสักคน!

แต่ตอนนี้ มันถูกทะลวงโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์ตัวน้อย!

“เฮ้? นี่เจ้ากำลังว่าข้าหรือ?”

ทันใดนั้น เสียงแผ่วเบาพลันดังมาจากด้านหลังอสูรซวีคง

ควับ!

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ร่างขนาดใหญ่ของอสูรซวีคงพลันแข็งทื่อ จากนั้นศีรษะขนาดใหญ่ของมันก็หันไปมองอย่างช้า ๆ!

ด้านหลัง หนิงฝานมีกงล้อโชคชะตาลอยอยู่เหนือศีรษะ มือถือกระบี่ต้าหลัว เขามองมาที่มันด้วยรอยยิ้ม!

“บัดซบ!!”

“เจ้า ๆๆ! เจ้าเข้ามาได้อย่างไร เจ้ากล้าเข้ามาได้อย่างไร นี่คือหลุมดำนะ! นี่คือหลุมดำ! ลูกพี่!!”

อสูรซวีคงระเบิดคำหยาบคายในทันที เห็นได้ชัดว่ามันประหลาดใจเล็กน้อย!

ต้องรู้ว่าความว่างเปล่าและหลุมดำ นอกจากอสูรซวีคงอย่างพวกมันที่สามารถใช้ความว่างเปล่าไปมาได้อย่างอิสระแล้ว หากเป็นเผ่าพันธุ์อื่น ต้องมีพละกำลังเทียบเท่ากับผู้รู้แจ้งทางเลือก หาไม่แล้วพวกเขาก็ไม่กล้าทะลวงเข้ามา!

แต่ตอนนี้ เผ่าพันธุ์มนุษย์ขอบเขตกึ่งราชันจักรพรรดิสวรรค์ขั้นสามกลับทะลวงเข้ามา!

“เหอะ ในเมื่อเจ้าเข้ามาได้ ทำไมข้าจะเข้าไม่ได้!”

ตอนนี้ หนิงฝานยิ้มเล็กน้อย

จากนั้นเขาเดินเข้าหามันพร้อมกระบี่ในมือ กงล้อโชคชะตาเหนือศีรษะหมุนไปมา ลำแสงของมหาวิถีทั้งสองอย่างบุกเบิกฟ้าดินกลับต้องห้ามเคลื่อนลงมา แบ่งแยกพายุทำลายล้างรอบข้างเอาไว้อย่างสมบูรณ์!

“นี่มัน…!”

อสูรซวีคงหวาดกลัว นี่คือสมบัติอะไร มันสามารถแบ่งแยกพายุทำลายล้างในหลุมดำได้อย่างง่ายดาย!

หลังจากหวาดกลัวสักพัก มันกล่าวด้วยน้ำเสียงลุ่มลึกว่า “เผ่าพันธุ์มนุษย์ เจ้าต้องการอะไร!”

“อย่างที่ข้าบอกไปก่อนหน้านี้ มิติระหว่างเส้นทางราชันจักรพรรดิไกลเกินไป ข้าหวังว่าในการเดินทางครั้งต่อไป เจ้าจะสามารถช่วยพาไปส่งได้!” หนิงฝานกล่าว

“เป็นไปไม่ได้! ข้าคือเผ่าอสูรซวีคงผู้ยิ่งใหญ่ ต่อให้เจ้าฆ่าข้า ข้าก็ไม่มีทางเป็นสัตว์ขี่ให้หรอก!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ท่าทีของอสูรซวีคงหนักแน่นมากขึ้น

“เหอะ แสดงว่าไม่ต้องพูดให้เสียเวลาสินะ?”

หนิงฝานยักไหล่ จากนั้นร่างของเขาวูบไหว ทันใดนั้นก็ฟาดกระบี่เข้ามา!

“บัดซบ!”

อสูรซวีคงสบถเสียงดัง ก่อนรีบหลบเลี่ยง ตอนนี้ความสามารถแห่งความว่างเปล่าของมันพังทลายแล้ว จึงไม่กล้ารับกระบี่ของหนิงฝานซึ่ง ๆ หน้า!

ฟ้าว!

อสูรซวีคงวาบไหว แสงกระบี่ตัดผ่านอากาศธาตุ!

ทว่าสำหรับเรื่องนี้ หนิงฝานคล้ายกับคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว ทันทีที่ฟาดกระบี่รอบแรกออกไป เขาทำการฟาดรอบที่สองต่อทันที!

ปัง!

กระบี่เล่มที่สองเหมือนถูกทำนายเอาไว้ มันฟันตรงเข้าอสูรซวีคงที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นไม่ไกลนักอย่างแม่นยำ อสูรซวีคงได้รับบาดเจ็บจนกรีดร้องทันที โลหิตที่กระเซ็นทั่วท้องนภาหลอมรวมเข้าไปในความว่างเปล่าทันที

ลมหายใจต่อมา หนิงฝานเปิดฉากโจมตีอย่างดุเดือด!

ตู้ม! ฟิ้ว!

ปราณกระบี่ทั่วท้องนภากลายเป็นปราณกระบี่คลุ้มคลั่ง พวกมันล้อมอสูรซวีคง ทั่วทั้งสวรรค์และปฐพี

“กลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว!!”

อสูรซวีคงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด จากนั้นก็ระเบิดพลัง มันอ้าปากแล้วพ่นบางอย่างออกมา ไข่มุกขนาดเท่าหินโม่พลันปรากฏขึ้น มันเต็มไปด้วยพลังแห่งความว่างเปล่าอันน่าสะพรึงยิ่ง!

ตู้ม! ฟิ้ว!

ลมหายใจต่อมา ขณะพ่นไข่มุกแห่งความว่างเปล่า พลังแห่งความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดก็พุ่งออกจากมัน เข้าขัดขวางแสงกระบี่!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ทันใดนั้น เมื่อพลังทั้งสองปะทะ เสียงคำรามอันน่าสะพรึงไร้เทียมทานดังขึ้นในหลุมดำ พลังงานที่เกิดจากการปะทะ ทำให้พายุทำลายล้างทั่วทั้งหลุมดำน่าสะพรึงมากขึ้น!

เคร้ง!

ทว่าผ่านไปสักพัก แสงกระบี่ทะลวงพลังแห่งความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด แทงเข้าใส่ไข่มุกแห่งความว่างเปล่า

ตึง!

สิ้นเสียงกระทบโลหะดังเคร้ง! ไข่มุกแห่งความว่างเปล่าสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ก่อนกลับเข้าสู่ร่างของอสูรซวีคงทันที

พรวด!

ผ่านไปสักพัก อสูรซวีคงกระอักโลหิตออกมาเป็นจำนวนมาก ลมหายใจของมันเฉื่อยชาเล็กน้อย!

เห็นได้ชัดว่ามันโดนเล่นอย่างจัง!

ฟ้าว!

ตอนนี้เมื่อสายลมพัดพา ร่างของหนิงฝานวูบไหวมาอยู่ตรงหน้า กระบี่ต้าหลัวแตะเข้าที่หน้าผากของอสูรซวีคง คมกระบี่เย็นเยือกทำให้เกล็ดของอสูรซวีคงตั้งชูชันทันที ราวกับตกลงไปในหุบเหวแห่งความตาย!

“พี่!”

“ลูกพี่!”

“ที่เจ้าพูดมาก่อนหน้านี้ คืออยากให้ข้าเป็นสัตว์ขี่ใช่หรือไม่ ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาแล้วล่ะ!”

อสูรซวีคงรีบพูด เห็นได้ชัดว่ายอมแพ้แล้ว!

“เหอะเหอะ!”

เมื่อเห็นท่าทีของอสูรซวีคงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ หนิงฝานพบว่าลึก ๆ แล้วมันน่าขันไม่เบา จากนั้นเขาก็หยอกล้อว่า “ไหนเจ้าบอกว่าต่อให้ถูกฆ่า ก็จะไม่ยอมเป็นสัตว์ขี่ให้คนอื่นไง!”

อสูรซวีคงกล่าวด้วยสีหน้าซื่อตรงว่า “เหลวไหล การเป็นสัตว์ขี่คือพฤติกรรมเก่าแก่ของเผ่าอสูรซวีคง ทั้งพ่อ ปู่ ปู่ปวด ปู่ของภรรยา… ต่างเป็นสัตว์ขี่ให้ผู้อื่น!”

“…”

หนิงฝานส่ายหน้าอย่างจนใจ เมื่อรู้ว่าหากพูดมากไปกว่านี้คงไม่ดีนัก เขาจึงพาอสูรซวีคงออกจากหลุมดำ!

ตู้ม! ครืนนน!

ทว่าในตอนนี้ มีเสียงคำรามสะเทือนปฐพีมาจากส่วนลึกของหลุมดำ พายุอันน่าสะพรึงกลัวพัดพา ราวกับอาชานับหมื่นควบไปมา หรือกระแสน้ำที่ไหลมาจากท้องนภา ที่ใดที่พายุผ่าน มันจะฉีกสสารทั้งหมดในหลุมดำ แม้กระทั่งความว่างเปล่าก็ไม่อาจคงอยู่ได้!

“อ๊าก!”

“แย่แล้ว!”

“พายุทมิฬ!” อสูรซวีคงหน้าซีดด้วยความหวาดกลัวทันที

พายุทมิฬนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในหลุมดำ หลังจากพายุพัดผ่าน ทุกสิ่งจะถูกกวาดล้าง แม้กระทั่งอสูรซวีคงก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่พายุทมิฬหาได้ยากยิ่ง มันไม่คิดว่าจะได้มาพบในวันนี้!

“ไป!”

ตอนนี้หนิงฝานสัมผัสได้ถึงหายนะเป็นตายจากพายุทมิฬ ก่อนจากมาทันที!

“ท่านแม่ ทำไมวันนี้ข้าถึงโชคร้ายขนาดนี้!”

เมื่อเห็นพายุทมิฬไล่หลังราวกับปิศาจมารไร้เทียมทาน อสูรซวีคงส่งเสียงคำรามแปลกประหลาดออกมา ก่อนหลบหนีออกจากหลุมดำอย่างบ้าคลั่ง

ทว่าตอนนี้มันได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว ต่อให้ครอบครองพลังแห่งความว่างเปล่า ความเร็วก็ยังด้อยกว่าก่อนหน้ามากนัก อีกไม่นาน พายุทมิฬจะตามทัน

เพียงพริบตา หางของมันฉีกขาด!

“พี่!”

“ลูกพี่!”

“ช่วยข้าด้วย! ข้าเป็นสัตว์ขี่ของเจ้า เจ้าจะทิ้งข้าไม่ได้นะ!”

ตอนนี้ อสูรซวีคงส่งเสียงคร่ำครวญครั้งแล้วครั้งเล่า

“หืม?”

หนิงฝานผู้อยู่ข้างหน้าขมวดคิ้ว ร่างวูบไหวทันที ก่อนจะหันกลับมาหาอสูรซวีคง

“ดูดกลืน!”

ลมหายใจต่อมา หนิงฝานใช้กงล้อโชคชะตาเพื่อปกคลุมอสูรซวีคง ทันใดนั้น แหล่งกำเนิดมหาวิถีแห่งความว่างเปล่าถูกดึงออกจากอสูรซวีคง หลอมรวมเข้ากับกงล้อโชคชะตาในพริบตา!

“ไป!!”

ขณะหนิงฝานตะโกน พลังยิ่งใหญ่ของมหาวิถีแห่งความว่างเปล่าพลันปกคลุมเขากับอสูรซวีคงเอาไว้!

อสูรซวีคงดวงตาเบิกกว้างทันที “บัดซบ…”

ทันทีที่พูดออกมา ร่างของมนุษย์กับอสูรร้ายหายไป ลมหายใจต่อมา พายุทมิฬก็กลืนกินทุกสรรพสิ่ง