ตอนที่ 435 จอมโจรจักรพรรดิฉู่ลิ่วเจี๋ย แผนที่โชคชะตา!
“โอ๊ะ! ด่านโชคชะตาราชันจักรพรรดินี้ดียิ่ง!”
เมื่อได้ฟังคำบรรยายของจินเลี่ยแล้ว หนิงฝานก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มสนใจโชคชะตาราชันจักรพรรดิแล้ว
เวลานี้ จินเลี่ยพูดขึ้นอีกครั้ง “เนื่องจากด่านนี้มีชื่อเสียงมาก แม้แต่ตระกูลที่มีอำนาจบางตระกูลของด่านราชันจักรพรรดิที่หนึ่งร้อยก็ยังส่งลูกศิษย์บุตรแห่งสวรรค์มาที่นี่เพื่อค้นหาโชคชะตา ดังนั้น ด่านนี้จึงถูกเรียกว่าเป็นด่านราชันจักรพรรดิที่คึกคักที่สุดและป่าเถื่อนที่สุดก่อนถึงด่านที่หนึ่งร้อยของเส้นทางราชันจักรพรรดิ!”
“อืม เข้าสู่ด่าน!”
หนิงฝานพยักหน้าและพาคนสองสามคนมุ่งไปยังเมืองโบราณ ด่านราชันจักรพรรดิอันยิ่งใหญ่ด้านหน้าเขาทันที
เห็นว่าที่ประตูเมืองโบราณมีบุตรแห่งสวรรค์จำนวนมากมารวมตัวกันซึ่งสามารถเรียกได้ว่าเป็นทะเลผู้คน
ขณะที่หนิงฝานกำลังสงสัยว่า เหตุใดบุตรแห่งสวรรค์เหล่านี้จึงไม่เข้าสู่ด่าน พลันมีผู้คุมกฎทำการสกัดกั้นและพูดด้วยสีหน้าว่างเปล่า “หากต้องการเข้าสู่ด่านเพื่อเข้าร่วมการทดสอบ แต่ละคนต้องชำระหนึ่งแสนผลึกเต๋า!”
“หือ? ต้องจ่ายผลึกเต๋าด้วยหรือ?” หนิงฝานขมวดคิ้วทันที
ไม่แปลกใจที่มีผู้คนจำนวนมากติดอยู่นอกเมือง หนึ่งแสนผลึกเต๋าไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย ทว่าตั้งแต่ด่านแรกเป็นต้นมาก้าวผ่านเก้าสิบด่านราชันจักรพรรดิแล้ว ยังไม่เคยพบเรื่องการจ่ายเงินเพื่อเข้าสู่เมืองมาก่อน
เป็นไปได้หรือไม่ว่า ผู้พิทักษ์ด่านนี้ต้องการนำเงินเข้ากระเป๋าของตัวเอง?
ขณะที่หนิงฝานกำลังคิดเช่นนี้ เขาก็เห็นประกาศข้างประตูเมืองจากหางตา
มีข้อความเขียนด้วยลายมือบนประกาศ ‘สถานที่ทดสอบของด่านนี้คือ อาณาจักรโชคชะตาของราชันจักรพรรดิ ทุกครั้งที่เปิดอาณาจักรโชคชะตาของจักรพรรดิ จำต้องใช้ผลึกเต๋าหนึ่งร้อยล้านชิ้น หลังรวบรวมผลึกเต๋าหนึ่งร้อยล้านชิ้นแล้วจึงจะสามารถเริ่มการทดสอบได้!’
หลังจากอ่านประกาศ ในที่สุดหนิงฝานก็เข้าใจและต้องการใช้เงินเพื่อเข้าเมืองทันที ทว่าตอนนี้เอง จินเลี่ยที่อยู่ข้างกายเขาพลันก้าวขึ้นมา
“ข้าคือจินเลี่ยองครักษ์ชุดทอง ข้าพาบุตรแห่งสวรรค์มายังด่านนี้เพื่อค้นหาโชคชะตา ยังไม่รีบให้พวกเขาเข้าไปอีก!” ขณะที่พูด จินเลี่ยก็หยิบป้ายคำสั่งทองคำออกมาด้วย
เมื่อเห็นป้ายคำสั่ง เหล่าผู้คุมกฎนั้นก็ตกใจทันที หัวหน้าผู้คุมกฎรีบเอ่ยปากขออภัยอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่รู้ว่าบุตรแห่งสวรรค์ด่านที่หนึ่งร้อยมาเยือน หวังว่านายท่านจินเลี่ยจะยกโทษให้ โปรดเข้าไปได้!”
พรึ่บ!
ผู้คุมกฎกลุ่มหนึ่งถอยไปด้านข้างทันที ดูราวกับให้ความเคารพ
“นายท่านหนิงฝาน เข้าด่านเถิด!” พลันจินเลี่ยหันกลับมายิ้มให้หนิงฝาน
“อืม”
หนิงฝานเพียงส่ายหัวและยิ้มเจื่อน เขาปล่อยมือที่กำลังจะควักเงินลงเงียบ ๆ
ไม่แปลกใจที่เหตุใดในโลกนี้ถึงมีคนชอบแย่งชิงอำนาจกันอยู่เสมอ ต้องบอกว่าบางครั้งการแย่งชิงอำนาจ นอกจากจะช่วยประหยัดเงินแล้วยังตัดปัญหาบางอย่างด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น อำนาจการสั่งการครั้งนี้เป็นของจินเลี่ย สามารถจินตนาการได้เลยว่าหากเขานำคำสั่งซวินหวังออกมาโดยตรง เกรงว่าผู้พิทักษ์ด่านที่เก้าสิบทั้งหมดคงออกมาต้อนรับเขา!
ตึก ตึก ตึก!
จากนั้นภายใต้สายตาน่าเกรงขามของผู้คุมกฎทั้งหมด หนิงฝานและพรรคพวกก็ได้เข้าไปในเมืองโบราณโชคชะตาราชันจักรพรรดิ
เมื่อเห็นว่าหนิงฝานและพรรคพวกเข้ามาในเมืองได้อย่างง่ายดาย ฝูงชนที่ประตูเมืองก็แตกตื่นทันที
“หือ? เกิดอะไรขึ้น? ไยคนกลุ่มนี้เข้ามาในเมืองได้โดยไม่จ่ายผลึกเต๋า?”
“ฮิฮิ! ยังต้องถามอีกด้วยรึ ต้องเป็นเหล่าบุตรแห่งสวรรค์ที่ไร้เทียมทานจากด่านที่หนึ่งร้อยเป็นแน่!”
“ใช่! ไม่เห็นคลื่นมากมายที่เข้าไปก่อนหน้านี้หรือ!”
“เฮ้อ! รีบจ่ายผลึกเต๋าไปเถอะ การทดสอบด่านนี้ไม่ใช่ที่สำหรับคนจน!”
“…”
หนิงฝานและพรรคพวกเข้าไปในเมืองโดยไม่สนใจความวุ่นวายของฝูงชน
เมืองนี้มีประชากรเบาบาง มองเห็นบุตรแห่งสวรรค์เพียงกลุ่มละสองหรือสามคนเท่านั้น และส่วนใหญ่ล้วนกำลังส่ายศีรษะ
“เฮ้อ! ปวดใจนัก! นั่นคือหนึ่งแสนผลึกเต๋าเชียวนะ เพียงพอสำหรับข้าที่จะฝึกฝนได้หลายร้อยปี แต่กลับต้องใช้จ่ายเพื่อเข้ามาในเมืองนี้และเข้าร่วมการทดสอบ!”
“หึ เจ้าจะไปรู้อะไร หนึ่งแสนผลึกเต๋าเพื่อเข้าร่วมการทดสอบนั้นไม่เสียเปล่าแน่นอน หากได้รับโชคชะตาจากอาณาจักรโชคชะตาของจักรพรรดิแล้ว มูลค่าของมันย่อมเกินหนึ่งแสนผลึกเต๋า!”
“ถูกต้อง! บางคนไม่แม้แต่จะก้าวไปข้างหน้าเพราะเหตุนี้ เข้าสู่อาณาจักรโชคชะตาของจักรพรรดิเพียงเพื่อเก็บโชคชะตา และหลังจากนั้นก็นำออกมาขายเพื่อรับผลึกเต๋ามากขึ้น!”
“เจ้ากำลังพูดถึงจอมโจรจักรพรรดิฉู่ลิ่วเจี๋ยใช่หรือไม่ ลือกันว่าชายผู้นี้เชี่ยวชาญด้านการแปลงร่างและการโจรกรรม ทุกครั้งล้วนแปลงร่างเป็นคนที่แตกต่างกันเข้าสู่อาณาจักรโชคชะตาราชันจักรพรรดิเพื่อเข้าร่วมการทดสอบ ปรากฏว่าเจ้าหมอนี่พูดเองว่า เขาเคยเข้าไปในอาณาจักรโชคชะตาราชันจักรพรรดิมากกว่าพันครั้งแล้ว ป่านนี้ไม่รู้ว่าแอบขายโชคชะตาไปมากมายเท่าใด!”
“ฮ่าฮ่า เป็นเขา! ลือกันว่าผู้พิทักษ์ของด่านนี้สร้างความลำบากให้กับเขามาก ถึงขนาดออกหมายล่าโลหิตเขาอย่างเลือดเย็น แต่ก็ยังจับร่างจริงของเขาไม่ได้!”
“…”
เมื่อได้ฟังการสนทนาของทุกคน ในใจหนิงฝานไม่สามารถหยุดหัวเราะได้
สิ่งที่จอมโจรจักรพรรดิฉู่ลิ่วเจี๋ยทำนั้น ชวนให้นึกถึงนักเรียนสอบเข้ามหาวิทยาลัยในชาติที่แล้ว พวกเขาทั้งหมดอาศัยช่องโหว่ของกฎหมาย ขณะที่คนอื่น ๆ ยังคงดิ้นรนที่จะขึ้นที่สูง พวกเขากลับได้รับความมั่งคั่งที่ผู้อื่นไม่สามารถเทียบได้ตลอดชีวิตด้วยทักษะของพวกเขาเอง!
ควับ!
ขณะที่หนิงฝานหัวเราะเบา ๆ ร่างหนึ่งก็สว่างวาบต่อหน้าเขา เป็นชายชราที่มีหนวดเคราสีขาว ร่างกายของเขาค่อมลงเล็กน้อย ร่างกายของเขาผอมราวกับท่อนฟืน และมีเพียงดวงตาที่ทอแสงเป็นประกาย
ทันทีที่ชายชราเคราขาวมาถึง เขาก็ก้มศีรษะและพูดอย่างระมัดระวังว่า “สหาย ต้องการแผนที่หรือไม่!”
“แผนที่อะไร?” หนิงฝานงุนงง
ชายชราเคราขาวหัวเราะเบา ๆ “แน่นอนว่าเป็นแผนที่โชคชะตาของอาณาจักรโชคชะตา ในนี้บันทึกตำแหน่งของโชคชะตาไว้ เป็นของจริงแท้แน่นอน หาได้หลอกลวงไม่!”
“แผนที่โชคชะตา?” หนิงฝานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาถามอย่างสงสัยว่า “ตาแก่ ท่านคิดว่าข้าดูเหมือนคนโง่หรือ?”
ชายชราเคราขาวมองดูหนิงฝานอย่างระมัดระวัง และในที่สุดก็พยักหน้า “เหมือน!”
“…”
ชายหนุ่มพลันสีหน้ามืดมน เขาแทบอดใจไม่ไหวที่จะตบชายชราเคราขาวที่อยู่ตรงหน้า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าหนุ่ม ข้าแค่ล้อเล่น อย่าโกรธไปสิ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ชายชราเคราขาวก็หัวเราะ ก่อนจะพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ชายชราผู้นี้ยึดความซื่อสัตย์ในธุรกิจมาโดยตลอด แผนที่นี้ข้าได้มาหลังจากเข้าสู่อาณาจักรแห่งโชคชะตามากกว่าพันครั้ง รับประกันว่าของจริงแท้แน่นอน!”
“มากกว่าหนึ่งพันครั้ง? หรือว่าท่านคือ…” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานก็เลิกคิ้วขึ้นทันที
“ถูกต้อง! นั่นคือข้า!” ชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวพยักศีรษะอย่างเคร่งขรึม
“เท่าไหร่ ข้าซื้อ!” หนิงฝานขยับ
“หนึ่งหมื่นผลึกเต๋า!”
“เอาไป!”
การแลกเปลี่ยนเสร็จสิ้นในพริบตา หนิงฝานหยิบแผนที่โชคชะตาและเปิดออกทันที แน่นอนว่าเขาต้องการยืนยันความถูกต้องก่อนที่ชายชราเคราขาวจะจากไป
เพียงกวาดสายตาเป็นผลให้ตกตะลึง!
เห็นว่ามีโลกผืนใหญ่อยู่ในแผนที่ และจากนั้นก็มีตัวอักษรขนาดใหญ่เพียงสองตัวที่ครอบครองพื้นที่ทั้งหมดบนแผนที่…โชคชะตา!
“เจ้าหลอกข้า!”
จู่ ๆ ใบหน้าของหนิงฝานก็หนักอึ้ง เขาจับคอเสื้อชายชราเคราขาวแล้วยกขึ้น!
“ไอ๊หยา! อย่าลงมือ! ชายชราผู้นี้ไม่ได้หลอกเจ้า แม้อาณาจักรแห่งโชคชะตาจะใหญ่โต แต่ก็มีโชคชะตาอยู่ทุกที่ แผนที่ของข้าเป็นของจริง!” เคราขาวรีบอธิบาย แต่เห็นได้ชัดว่าหนิงฝานไม่เชื่อ ซ้ำยังชูกำปั้นขึ้นมา
เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาจึงรีบหยิบแผนที่อีกใบออกมาจากกระเป๋าของเขา “พ่อหนุ่ม พูดคุยกันดี ๆ เถิด หากเจ้าคิดว่ารูปก่อนหน้านี้ยังละเอียดไม่พอ เช่นนั้นข้ามีอีกแผ่นหนึ่งซึ่งแสดงทุกสถานที่ของโชคชะตาอย่างละเอียด! เดิมทีแผ่นนี้ต้องการผลึกเต๋าสองแสนผนึก แต่ตอนนี้ข้าจะตัดครึ่งหนึ่งให้เจ้าแล้วขายผลึกเต๋าหนึ่งแสนผนึกให้เจ้า เป็นอย่างไร!”
“ตกลง แต่ก่อนอื่นให้ข้าตรวจสอบความถูกต้องของภาพนี้ก่อน!” หนิงฝานกล่าวด้วยท่าทางระแวดระวัง
ทว่าชายชราเคราขาวส่ายศีรษะอย่างแน่วแน่ “นั่นไม่ได้ ผู้ฝึกยุทธ์เช่นเจ้าสามารถจดจำแผนที่ได้ในพริบตา หากข้าให้เจ้าดู เจ้าจะซื้อแผนที่ข้าอีกรึ? ถ้าเจ้าต้องการซื้อมัน เจ้าต้องจ่ายเงินก่อน ถ้าเจ้าไม่ซื้อ ก็ลืมมันไปเถอะ อย่างมากข้าเพียงแค่คืนหนึ่งหมื่นผลึกเต๋าให้เจ้าเดี๋ยวนี้!”
หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบหนึ่งหมื่นผลึกเต๋าก่อนหน้านี้ออกมา
เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานลังเลอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็พยักหน้า “ตกลง! ข้าซื้อหนึ่งแสนผลึกเต๋า ทว่าหากเจ้ายังกล้าโกหกข้าอีก ข้าจะหักสามขาของเจ้า!”
หลังจากพูดจบ มือหนึ่งจ่าย และมือหนึ่งส่งของ!
ทว่าเมื่อเขาคลี่ภาพที่มีรายละเอียดนี้ออกมา หนิงฝานพลันโกรธจนจมูกแทบเบี้ยว!
เห็นว่าแผนที่นี้ยังคงเหมือนเดิมกับแผนที่ก่อนหน้า มันแทบจะเหมือนเดิมทุกประการ ความแตกต่างคือคำว่าโชคชะตาซึ่งแต่เดิมมีขนาดใหญ่กลายเป็นตัวอักษรขนาดเล็กนับไม่ถ้วนกระจายอยู่ทั่วแผนที่