บทที่ 489 ทุกคำพูดและการกระทำของคุณชายล้วนมีความหมายลึกซึ้ง เป็นความผิดของข้าที่ไม่อาจเข้าใจ!
ณ เมืองชิงซาน
หญิงงามผู้หนึ่งกำลังเดินบนถนนเส้นหลักที่มุ่งเข้าสู่เมืองชิงซาน บรรยากาศรอบตัวของนางสูงส่งไม่ธรรมดา ดูแล้วไม่เหมือนปุถุชนทั่วไป
นางคือหยวนอี
เร็ว ๆ นี้โลงศพสีชาดขนาดใหญ่ในโพรงมังกรส่งสัญญาณออกมาให้เห็นบ่อย ๆ นางรับรู้ได้ว่าสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดใกล้จะออกมาแล้ว
มังกรดำหลอกล่อผู้แข็งแกร่งเข้าไปในโพรงมังกร จากนั้นก็ถ่ายเลือดของผู้แข็งแกร่งเข้าไปในโลงศพสีชาด เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดจะต้องไม่ใช่สิ่งดีงาม เมื่อออกมาภายนอกแล้ว เกรงว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรดี ๆ
แม้ว่ากระบี่หยกที่คุณชายมอบให้นางจะทำให้สามารถระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมาได้ แต่โลงศพสีชาดก็ไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก แม้นางจะพยายามหลายครั้งก็ไม่สามารถจัดการกับโลงศพสีชาดได้
“เฮ้อ เป็นความผิดของข้า!”
นางถอนหายใจออกมา เดิมทีนางคิดว่าเมื่อได้รับกระบี่หยกและชาดำจากคุณชาย นางก็สมควรที่จะจัดการกับสิ่งที่อยู่ด้านในโลงศพสีชาดได้
แต่ในความจริงแล้ว ปรากฏว่านางคิดผิด
คุณชายเคยให้ชาดำกับนาง ชาดำเหล่านี้ไม่ใช่ของธรรมดา ประสิทธิภาพของมันน่าตื่นตะลึงอย่างมาก นางสามารถพัฒนาขอบเขตของตนเองได้อย่างรวดเร็วด้วยความช่วยเหลือจากชาดำเหล่านี้
ทว่าสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดน่ากลัวกว่าที่นางคาดไว้
ไม่ว่านางจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็วแค่ไหน ก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงความต่างชั้นอย่างชัดเจน นางไม่สามารถกระทั่งสั่นคลอนโลงศพสีชาดได้
“คุณชายบอกว่าให้ข้าไปหาบ่อย ๆ แต่ข้ากลับลืมเสียสนิท…”
หยวนอีโทษตัวเองด้วยความเสียใจที่ทำผิดพลาด
นางเข้าใจว่าคุณชายให้ชาดำกับนางก็เพื่อให้นางสามารถจัดการกับสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดได้
แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ที่คุณชายมอบชาดำให้กับนาง บางทีอาจเป็นรางวัลที่นางนำกระถางดอกไม้กลับมา ไม่ใช่เพื่อให้นางไปจัดการกับสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาด
ก่อนจากไปครั้งล่าสุด คุณชายเคยกล่าวกับนางว่าสามารถมาได้บ่อย ๆ หากไม่มีอะไรทำ
นางคิดเพียงว่ามันเป็นคำพูดธรรมดาของคุณชาย ไม่ได้มีความหมายอะไรมากมาย แต่ตอนนี้นางรู้แล้ว ในยามนั้นคุณชายไม่ได้พูดเปล่า แต่มีความหมายลึกซึ้งแฝงอยู่ด้านในนั้น
เห็นได้ชัดว่าคุณชายรู้ว่านางไม่สามารถจัดการกับสิ่งที่อยู่ด้านในโลงศพสีชาดได้ ดังนั้นจึงบอกให้นางมาบ่อย ๆ
คุณชายต้องการจะชี้แนะนางให้มากขึ้น!
แต่นางกลับไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้แม้แต่น้อย อีกทั้งยังเข้าใจไปเองว่าตัวนางสามารถจัดการกับสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดได้ หลังจากที่นางกลับไปในครั้งนั้น นางก็ไม่ได้มาหาคุณชายอีกเลย
จนถึงตอนนี้ที่สัญญาณของโลกศพสีชาดปรากฏออกมาบ่อย ๆ โดยที่นางไม่อาจหยุดยั้งได้ นางจึงค่อยคิดสิ่งคำพูดของคุณชายที่ให้นางมาหาบ่อย ๆ ได้
นางควรจะเข้าใจตั้งแต่ก่อนหน้านี้ แล้วมาหาคุณชายให้เร็วกว่านี้!
สิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกโทษตนเองด้วยความเสียใจที่ทำผิดพลาด
ถ้าหากนางสามารถเข้าใจความหมายในคำพูดของคุณชายได้เร็วกว่านี้ ปัญหาเกี่ยวกับโลงศพสีชาดก็สมควรได้รับการแก้ไขไปเรียบร้อยแล้ว!
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว นางก็รีบเร่งฝีเท้าเดินทางไปยังเมืองชิงซาน
“สวัสดีผู้อาวุโสทั้งสอง!”
เมื่อเดินมาถึงด้านข้างแม่น้ำสายเล็ก หยวนอีก็กล่าวทักทายต้นหลิวและเจ้าก้อนหินด้วยความสุภาพ
นางรู้สึกความสัมพันธ์ระหว่างคุณชายกับต้นหลิวและเจ้าก้อนหิน ทั้งคู่ต่างก็ได้รับการชี้แนะจากคุณชาย
“สวัสดี!”
“จะไปหาคุณชายหรือ?”
ต้นหลิวกับเจ้าก้อนหินตอบกลับอย่างอารมณ์ดี ความประทับใจที่พวกมันมีต่อหยวนอีคือเป็นหญิงสาวที่สุภาพมาก ครั้งสุดท้ายที่นางพบพวกเขาก็มีท่าทางสุภาพเป็นอย่างยิ่ง
“ใช่แล้ว”
หยวนอีพยักหน้า จากนั้นก็อำลาต้นหลิวและเจ้าก้อนหิน เดินเข้าสู่เมืองชิงซาน
นางเดินผ่านถนนที่คึกคักจอแจจนมาถึงร้านของคุณชาย
“คุณชายอยู่หรือไม่?”
นางเคาะประตูร้านคุณชายแล้วยืนรอคำตอบรับ ไม่กล้าเข้าไปเองโดยไม่ได้อนุญาต
“หืม เป็นเจ้านี่เอง”
หลี่จิ่วเต้าที่เดินออกมารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหยวนอี เขายิ้มออกมาก่อนพูดหยอกล้อ “ไม่ได้มานานถึงเพียงนี้ ข้านึกว่าเจ้าจะลืมข้าไปเสียแล้ว”
เขาย่อมจำหยวนอีได้
หยวนอีมาจากชิงโจว และซีก็เคยกล่าวว่าตัวเองจะไปชิงโจว
ในยามนั้นเมื่อเขาได้ยินว่าหยวนอีมาจากชิงโจว ความปรารถนาจะพบซีที่ถูกกดเอาไว้ในใจของเขาก็ถูกกระตุ้นขึ้นมา
เป็นเช่นนั้นจริง!
คำพูดว่าให้มาบ่อย ๆ ของคุณชายไม่ใช่เพียงคำพูดทั่วไป
หลังจากหยวนอีได้ยินคุณชายพูดเช่นนี้ ในใจของนางก็ยิ่งรู้สึกผิด
นางโง่งมเกินไป ขอบเขตของคุณชายสูงลึกล้ำเป็นอย่างยิ่ง เช่นนั้นทุกคำพูดและการกระทำจะเกิดขึ้นส่ง ๆ ได้อย่างไร?
ทุกคำพูดและการกระทำของคุณชายล้วนมีความหมายลึกซึ้ง!
“เป็นความผิดของข้า ข้าลืมคำพูดที่คุณชายเคยกล่าวไว้ ข้าควรจะมาหาคุณชายบ่อย ๆ”
หยวนอีกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกผิดอย่างยิ่ง
“ฮ่าฮ่า ข้าเพียงแค่หยอกเล่น เหตุใดจึงต้องจริงจังเพียงนี้? เข้ามาด้านในเร็ว”
หลี่จิ่วเต้าหัวเราะ ไม่คาดว่าหยวนอีจะจริงจังกับคำหยอกเล่นของเขา
เขารำพึงขึ้นมาในใจว่าการเป็นผู้ฝึกตนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ดูอย่างเช่นหยวนอีที่เกรงว่าจะทำเรื่องผิดใจกับเซี่ยเหยียน
เมื่อหยวนอีมาพบเขาเป็นครั้งแรก ก็เพราะต้องการจะประจบเอาใจเซี่ยเหยียนผ่านตัวของเขา เขาไม่คิดว่าตนเองจะมีอะไรมากพอให้หยวนอีปฏิบัติด้วยความระมัดระวัง ที่หยวนอีเป็นเช่นนี้คงเพราะเกรงกลัวเซี่ยเหยียน
ไม่ว่าอย่างไรความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเซี่ยเหยียนก็ดีเกินไป
“ขอบคุณคุณชาย!”
หยวนอีกล่าวขอบคุณออกมาจากใจจริง
เดิมทีนางคิดว่าการที่ตนเองไม่สามารถเข้าใจความหมายในคำพูดของคุณชายจะทำให้คุณชายไม่พอใจ หากนางสามารถเข้าใจความหมายในคำพูดของคุณชายได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ปัญหาเรื่องโลงศพสีชาดอาจได้รับการแก้ไขแล้ว
แต่คุณชายกลับไม่คิดตำหนินาง เพียงบอกว่าเป็นการหยอกล้อเท่านั้น ภายในใจของนางรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก คุณชายช่างใจกว้างยิ่งนัก!
นางเดินตามหลังคุณชายเข้าไปยังลานเล็ก ๆ
“คุณชายมีแขกมาหรือ?”
ลั่วสุ่ยที่ตื่นขึ้นมานานแล้ว ส่วมเสื้อแล้วเดินออกจากห้องของหลี่จิ่วเต้า เมื่อเห็นหยวนอีนางก็เอ่ยขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
นี่คือแมวน้อยสีขาวตัวนั้นหรือ?
หยวนอีคิดขึ้นมาในใจ นางสัมผัสได้ถึงปราณของแมวสีขาวตัวน้อยบนร่างของลั่วสุ่ย
เปลี่ยนสถานะแล้วอย่างนั้นหรือ?
เมื่อเห็นลั่วสุ่ยออกมาจากห้องของคุณชาย หยวนอีก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ บางทีลั่วสุ่ยอาจกลายเป็นผู้หญิงของคุณชาย กลายเป็นนายหญิงของที่แห่งนี้ไปแล้ว
นางรีบเอ่ยทักทายลั่วสุ่ยอย่างเร่งรีบด้วยความสุภาพ “สวัสดีท่าน…”
“ไม่ต้องสุภาพถึงเพียงนี้!”
ลั่วสุ่ยยิ้ม นางเองก็เคยพบหยวนอี รู้ว่าหยวนอีกำลังทำเรื่องบางอย่างให้กับคุณชาย
ท่าน?
หลี่จิ่วเต้าที่ได้ยินหยวนอีเรียกลั่วสุ่ยด้วยความเคารพก็คิดขึ้นมาในใจทันที หยวนอีน่าจะกำลังเข้าใจผิดไปหลังจากเห็นเสี่ยวไป๋เดินออกมาจากห้องของเขา…
เขาต้องการจะอธิบาย แต่ก็เกรงว่ายิ่งอธิบายเขาจะยิ่งดูเลวร้าย
จะต้องอธิบายอะไรอีก?
อย่างไรเสียเขากับเสี่ยวไป๋ก็นอนด้วยกันไปหนึ่งคืนจริง ๆ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ทำอะไรกันเลยจริง ๆ แต่เมื่อพูดเรื่องนี้ออกไป…ผู้ใดกันจึงจะเชื่อ!
เสี่ยวไป๋งดงามเปี่ยมเสน่ห์ถึงเพียงนี้ หากพูดออกไปว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ถ้าเป็นตัวเขาเองก็ไม่เชื่อเหมือนกัน!
ในเมื่ออธิบายไปก็ไม่ทำให้ดีขึ้น ทั้งยังทำให้แย่ลงไปอีก ก็ช่างมันเถอะ
อย่างไรเสียหยวนอีก็ไม่ได้มาที่นี่บ่อย อธิบายหรือไม่อธิบายก็ไม่ต่างกันมากนัก
“พวกเจ้าคุยกันไปก่อน ข้าจะไปเอาชานมมาให้ดื่ม”
หลี่จิ่วเต้ายิ้มขณะพูดกับหยวนอี “ครั้งที่แล้วข้าให้เจ้าดื่มชาดำ ครั้งนี้จะให้เจ้าลองดื่มชานมที่อร่อยกว่าดู”
“คุณชาย ให้ข้าไปเถอะ ก่อนหน้านี้ข้าเป็นแมวไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ตอนนี้เสี่ยวไป๋ทำเรื่องต่าง ๆ ได้แล้ว ต่อจากนี้ไปก็ให้เสี่ยวไป๋มีหน้าที่ในการยกชาและเครื่องดื่มเถิด”
ลั่วสุ่ยกล่าว
ใส่ใจยิ่ง!
หลี่จิ่วเต้าพอใจกับลั่วสุ่ยเป็นอย่างมาก “ดี เช่นนั้นเจ้าก็ไปเถอะ ชานมอยู่ด้านในตู้เย็น เจ้าเอาก้อนน้ำแข็งด้านในตู้เย็นเติมเข้าไปในชานมสักเล็กน้อยด้วย”
“เจ้าค่ะ”
ลั่วสุ่ยพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะถาม “แล้วคุณชายต้องการจะดื่มสิ่งใด?”
“ข้าเองก็จะดื่มชานมด้วย”
หลี่จิ่วเต้าตอบกลับ
“ทราบแล้ว!”
ลั่วสุ่ยเดินเข้าไปในครัว จากนั้นก็เปิดตู้เย็นหยิบชานมออกมาเทใส่แก้วสองใบ ก่อนจะเติมน้ำแข็งลงไป
ระหว่างนี้นางก็ได้ยินเสียงสมบัติมากมายทักทายเข้ามา
พวกมันถึงกับเรียกนางว่านายหญิง!
“อย่าเอ็ดไป! เมื่อคืนข้ากับคุณชายไม่ได้ทำสิ่งใดกัน”
ลั่วสุ่ยรีบส่งเสียงตอบกลับไป
“เขินเช่นนั้นหรือ? ข้าเข้าใจแล้ว!”
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว พวกเราล้วนเข้าใจ!”
เหล่าสมบัติต่างพากันส่งเสียงหยอกล้อไปหาลั่วสุ่ย
หากเป็นเมื่อตอนอยู่ในร่างแมวก็แล้วไป แต่นี่เป็นร่างมนุษย์แล้วยังนอนอยู่ในห้องของคุณชาย พวกมันจึงไม่เชื่อสิ่งที่ลั่วสุ่ยกล่าวว่าไม่ได้ทำอะไรกันเลย
ภายในใจของพวกมันนับว่าลั่วสุ่ยเป็นนายหญิงไปแล้ว
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")