รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 502 ฝาโลงร่วงหล่น ได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน!

บทที่ 502 ฝาโลงร่วงหล่น ได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน!

บทที่ 502 ฝาโลงร่วงหล่น ได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน!

“คลื่นพลังที่กระเพื่อมในนี้น่ากลัวไปหน่อย…”

หลังเข้ามาในโพรงมังกร หยวนอีรู้สึกถึงคลื่นพลังน่ากลัวซัดสาดออกจากส่วนลึกของโพรงมังกรกระแสแล้วกระแสเล่า

นี่ก็ได้เครื่องประดับกระบี่หยกบนคอนางช่วยขวางกั้นคลื่นพลังอันน่าสะพรึงนี้ไว้ ไม่อย่างนั้น ลำพังขอบเขตพลังของนาง อย่าว่าแต่ก้าวเดินต่อไปเลย บัดนี้นางคงได้ตายด้วยกระแสคลื่นพลังที่ซัดสาดเข้ามาแล้ว!

“ดูท่าคงใกล้ออกมาแล้วจริง ๆ!”

นางรู้ดีว่าคลื่นพลังน่ากลัวเหล่านี้มาจากที่ใด นี่คือคลื่นพลังที่โถมทับออกจากโลงศพสีชาด

คลื่นพลังน่าประหวั่นพรั่นพรึงเยี่ยงนี้ ดูท่าสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดใกล้ออกมาแล้วจริง ๆ!

“ยังดีที่ข้าตระหนักได้ในตอนท้ายสุด มิฉะนั้นคงสายเกินแก้…”

นางเอ่ยในใจอย่างนึกโชคดี

ตอนนี้ยังไม่ถือว่าสาย สิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดยังไม่ออกมา การฆ่าล้างยังไม่เริ่มต้น

แต่หากว่าครานั้นนางตระหนักไม่ได้ จนเวลาเลยผ่านไปอีกหน่อย คงเป็นการสายจริง ๆ สิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดจักออกมา การฆ่าล้างคงกลายเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงมิได้

ครืนคราน!

เวลานั้นเอง จู่ ๆ ก็มีคลื่นพลังอันสยดสยองยิ่งกว่าแผ่พุ่งออกจากส่วนลึกของโพรงมังกร โพรงมังกรถล่มในบัดดล แม้กระทั่งเกาะแห่งนี้ก็กำลังจะถล่มตามไปด้วย!

น้ำทะเลกระเพื่อมขึ้นลงราวกับถึงจุดเดือด คลื่นยักษ์ซัดสาดไม่หยุด กลืนกินท่วมท้นทุกสิ่ง!

แคร่ก!

ธรณีที่เคยสว่างไสว มืดมิดในบัดดล เมฆครึ้มปกคลุมบนฟ้า บดบังสุริยัน อสนีบาตมโหฬารอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงมากมายฟาดลงมา เกิดเป็นภาพการณ์น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง!

กระบี่หยกที่คอของหยวนอีเปล่งแสง คุ้มกันนางไว้ ป้องกันคลื่นพลังทั้งปวงจากนาง มิฉะนั้น นางคงแหลกสลายไปในพริบตา

ยังดีที่หยวนอีบอกให้สิ่งมีชีวิตบนเกาะไปจากที่นี่แล้ว มิฉะนั้นสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นไม่มีทางรอดสักตน แม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตระดับนักบุญขึ้นไปก็เช่นกัน!

คลื่นพลังในยามนี้ อย่าว่าแต่ขอบเขตนักบุญเลย ต่อให้เป็นจ้าวสูงสุด หรือแม้แต่มหาจักรพรรดิ ก็ต้องถูกสังหารในพริบตา!

โฮก!

เสียงมังกรคำรามดังขึ้น มังกรดำมหึมาตัวหนึ่งพุ่งออกจากโพรงมังกรที่ถล่มไปแล้ว มันว่ายวนไปอย่างไร้ทิศทางในชั้นเมฆ เกล็ดสีดำเปล่งประกายเย็นเยียบชวนผวา ลมหายใจมังกรที่พ่นออกมาตามจมูกและปากนั้นแม้กระทั่งมิติผืนนี้ยังรับไม่ไหว ระเบิดแหลกเหลวเป็นแถบ ๆ

นายท่านตื่นขึ้น ในที่สุดมันก็ไม่ต้องขลุกอยู่แต่ในโพรงมังกร มันกลับมามีอิสระอีกครั้ง ซ้ำขอบเขตพลังของมันก็ฟื้นคืนกลับมาแล้วทั้งสิ้น!

ก่อนนี้ในตัวมันมีผนึก ไม่เพียงแต่ไปจากโพรงมังกรมิได้ ขอบเขตพลังในตัวพลอยได้รับผลกระทบไปด้วย มิได้อยู่ในจุดสูงสุดที่เคยอยู่

จากนั้น โลงศพสีชาดโลงหนึ่งเหินออกมา ตั้งตระหง่านอยู่บนท้องฟ้า อักขระซับซ้อนยากจะเข้าใจมากมายสลักอยู่บนนั้น อีกทั้งยังมีเปลวเพลิงสีม่วงแสนพิศวงลุกโชติอยู่รอบ ๆ น่าสะพรึงเหลือคณา!

“เจ้ายังกล้ามาอีกรึ! ฮ่า ๆ เจ้ามาได้พอดี! ข้ากับนายท่านจะได้ไม่ต้องไปหาเจ้า!”

ท่ามกลางชั้นเมฆา เนตรมังกรดำมีขนาดใหญ่กว่าแท่นบดเสียอีก มันเอ่ยขณะจ้องมองหยวนอีอย่างเย็นชา

“อย่างนั้นหรือ”

หยวนอีมีสีหน้าสงบ ปราศจากความเกรงกลัว มีสี่กระบี่ประหารเซียนในมือ ซ้ำภายในยังมีค่ายกลประหารเซียนแฝงอยู่ ไม่ว่าสิ่งที่อยู่ในโลงศพคือตัวอะไร นางก็ไม่กลัว!

“เจ้ามนุษย์เดนตาย ข้าจะกินเจ้าเข้าไปบัดเดี๋ยวนี้!”

มังกรดำเห็นใบหน้าเรียบเฉยเยี่ยงนี้ของหยวนอี โกรธเกรี้ยวเหลือแสน ปรี่เข้าไปทำร้ายหยวนอี!

ก่อนนี้มันมิใช่คู่ต่อสู้ของหยวนอี เพราะขอบเขตพลังของมันมิได้อยู่ในระดับสูงสุดของตน

ทว่าตอนนี้ไม่เหมือนกัน!

พลังของมันฟื้นคืนจนถึงระดับสูงสุดแล้ว!

หยวนอีไม่มีทางขู่มันได้อีก!

“ขออภัย ฟันเจ้ามิได้สุขภาพดีขนาดนั้น เจ้ากินข้าไม่ได้”

หยวนอีเรียกเครื่องประดับกระบี่หยกที่คอออกมา จากนั้น กระบี่หยกขยายใหญ่ตามลม กลายเป็นเล่มมหึมาในเวลาไม่นาน ราวกับเป็นกระบี่ที่ทำด้วยผืนฟ้า!

นางมิได้ใช้สี่กระบี่ประหารเซียน เพราะแค่จัดการมังกรดำยังไม่จำเป็นต้องใช้

กระบี่ประหารเซียนมีไว้จัดการกับสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาด!

“ยังคิดสู้กับข้าด้วยกระบี่เส็งเคร็งเล่มนี้อีกหรือ!?”

มังกรดำขำพรืด “บัดนี้พลังของข้าฟื้นคืนระดับสูงสุดแล้ว ข้าเป็นถึงเทียนตี้ชั้นยอด เจ้าไม่มีทางกำราบข้าได้ด้วยกระบี่เส็งเคร็งเล่มนั้น!”

มันกล่าวต่อ “บัดซบ บังอาจหาว่าสุขภาพฟันข้าไม่ดี ข้าจะกัดกระบี่เส็งเคร็งของเจ้าให้พังย่อยยับเลยคอยดู!”

กระบี่หยกจู่โจม แสงกระบี่ส่องทาบทับไปทั้งปฐพี ทว่ามังกรดำหาได้หวาดหวั่นไม่ มันอ้าปากกัดเข้าไป!

พลังของมันฟื้นคืนสู่ระดับสูงสุดแล้ว ยังต้องหวาดหวั่นอันใดอีก ไม่จำเป็นต้องรู้สึกกลัวเลยสักนิด!

แคร่ก!

ทว่า หลังมันกัดลงไป ก็นิ่งค้างไปในบัดดล น้ำตามังกรพรั่งพรูลงมา!

เวรเอ๊ย!

กระบี่กระไรนี่!

มันกัดไปคำเดียว ฟันมังกรแหลกทั้งปาก!

“ข้าบอกแล้วแท้ ๆ ว่าสุขภาพฟันเจ้าไม่ดี”

หยวนอีหัวเราะเบา ๆ หากต้องต่อกรกับสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดด้วยกระบี่หยก นางไม่มีความมั่นใจเท่าใด แต่ถ้าต่อกรกับมังกรดำ นางมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง

ต่อให้มังกรดำฟื้นพลังกลับมาถึงระดับสูงสุด เป็นกำลังรบขั้นเทียนตี้ก็ตาม

โฮก โฮก โฮก!

มังกรดำคำรามกราดเกรี้ยว มันไม่เชื่อว่าพลังของมันฟื้นคืนสู่ระดับสูงสุดแล้วยังต่อกรกับกระบี่หยกเล่มนี้ไม่ไหว!

มันเปล่งพลังเต็มสูบ ปล่อยมหาวิชาออกไปวิชาแล้ววิชาเล่า ทว่า เมื่อเผชิญกับกระบี่หยกเล่มนี้ ก็ไม่อาจแผลงฤทธิ์ใด ๆ!

กระบี่หยกกวาดล้างออกไป ประดุจสายลมสารทฤดูที่กวาดล้างใบไม้ร่วง มหาวิชาทั้งหลายแหลกเหลวในพริบตา!

ฟึ่บ!

กระบี่หยกเหินขึ้นจนอยู่เหนือมังกรดำ ตวัดออกไปใส่มังกรดำ!

ปราณกระบี่เล็งศีรษะมังกรดำ ไม่ว่ามังกรดำหนีไปที่ใดก็เปล่าประโยชน์ กระบี่เล่มนี้ต้องฟันลงไปบนศีรษะมังกรดำอย่างแน่นอน!

“นายท่านช่วยข้าด้วย!”

มังกรดำตะโกนขอความช่วยเหลือจากเจ้านายของมัน

กระบี่มังกรน่าพรั่นพรึงเกินไป ขืนฟันลงมาจริง ๆ ต่อให้มันเป็นถึงเทียนตี้ชั้นเลิศก็เท่านั้น ต้องถูกสังหารอย่างแน่นอน

มันสะท้านใจเหลือแสน นี่คือกระบี่หยกระดับใดกันแน่ เหตุไฉนถึงสยดสยองเยี่ยงนี้ ขนาดมันที่ฟื้นกำลังรบถึงขั้นเทียนตี้แล้วยังสู้มิได้ ห่างชั้นไกลโข!

ตึง!

เวลานั้น ฝาโลงสีชาดร่วงหล่น เหินมาอยู่ข้างกายมังกรดำ กีดขวางกระบี่หยกที่ฟาดฟันเข้ามา

กระบี่หยกปะทะกับฝาโลง ภาพการณ์นั้นน่ากลัวถึงขีดสุด คลื่นพลังน่าประหวั่นพรั่นพรึงมากมายระเบิดติดต่อกัน ทว่าเพียงเสี้ยววินาที ทุกสิ่งทุกอย่างในน่านน้ำทะเลแห่งนี้ถูกล้างบางไปทั้งสิ้น!

น้ำทะเลเหือดหาย ระเหยจนเกลี้ยง ก้นทะเลกลายเป็นเหวลึก ราวกับเชื่อมต่อลงไปถึงธรณี มีกองเพลิงพสุธาลุกโชนออกมา!

ฝาโลงสยดสยองเป็นที่สุด หลังปะทะกับกระบี่หยกก็ไม่ทิ้งร่องรอยแม้แต่น้อย!

จากนั้น กระบี่หยกแยกจากฝาโลง

“นายท่านตื่นขึ้นมาแล้ว หนนี้เจ้าต้องตายอย่างแน่นอน รอดูได้เลย!!!”

มังกรดำจ้องมองหยวนอีด้วยความขุ่นเคือง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น

ทว่าเสียงของมันแปร่งไป แตกต่างจากเสียงปกติของมันอย่างยิ่ง

“เลิกส่งเสียงได้แล้ว ลมออกปาก อ้อ ไม่ใช่สิ อย่างเจ้ามิใช่ลมออกปากแล้ว อย่างเจ้าเรียกว่าพายุออกปากแล้ว!” หยวนอีเอ่ย

“เจ้า!”

มังกรดำพิโรธ หยวนอีล้อเลียนที่ฟันมังกรของมันร่วงหมดปาก

อีกด้าน หยวนอีมิได้สนใจมังกรดำอีกต่อไป

นางเบนสายตาไปที่โลงศพสีชาดช้า ๆ

ฝาโลงร่วงหล่น นางมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายในโลงศพสีชาดแล้ว!

“หืม!?”

หลังได้เห็นสิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดอย่างแจ่มแจ้งแล้ว สีหน้านางเปลี่ยนไป เจือแววคาดไม่ถึง!

สิ่งที่อยู่ในโลงศพสีชาดเหนือความคาดหมายของนาง!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน