ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 471 ไข่มุกอายุยืน กำลังจะร่ำรวยแล้ว!

ตอนที่ 471 ไข่มุกอายุยืน กำลังจะร่ำรวยแล้ว!

มั่วเหล่าสะบัดมือ ทันใดนั้นบุตรสวรรค์ในชุดสีขาวก้าวขึ้นไปในอากาศ ถือจานสีทองไว้ในมือ ของที่อยู่ในจานสีทองถูกปกคลุมด้วยเส้นด้ายสีแดง!

“นี่มันสมบัติอะไรกัน แถมเพิ่งเอามาประมูลหลังจากสมบัติผ่านไปหนึ่งร้อยชิ้น!”

“ใช่แล้ว! รู้หรือไม่ หลังจากประมูลสมบัติหนึ่งร้อยชิ้นแล้ว นอกจากกองกำลังขนาดใหญ่เหล่านั้นที่อยู่เหนือชั้นที่สองขึ้นไป กระเป๋าสตางค์ของพวกเขาหลายคนมีความมั่งคั่งไม่มากนัก!”

“ข้าไม่รู้ แต่ถึงกับกล้านำมาประมูลหลังจากผ่านชิ้นที่หนึ่งร้อยไปแล้ว สมบัติชิ้นนี้จะต้องน่าสนใจเป็นพิเศษอย่างแน่นอน!”

“จุ๊ ๆ รีบคลายผ้าไหมเร็ว พวกข้าจะได้ดู!”

“…”

ผ่านไปสักพัก หลายคนในสถานที่กำลังสนทนา เพื่ออยากหาคำตอบให้ได้!

“หึ เปิดได้!”

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศร้อนแรงถึงขีดสุด มั่วเหล่ายิ้มเล็กน้อย จากนั้นส่งสัญญาณให้บุตรสวรรค์ในชุดสีขาวทำการเปิด

วิ้ง!

ขณะที่บุตรสวรรค์ในชุดสีขาวคลายเส้นด้ายสีแดง ลำแสงหลากสีสันก็สาดส่องออกมา เมื่อทุกคนมองดูใกล้ ๆ พบว่ามันเป็นไข่มุกที่มีสีสันสดใส เต็มไปด้วยพลังงานอายุวัฒนะเป็นพิเศษ!

“หืม? นี่มันสมบัติที่ตระกูลหวังทำหายไป…ไข่มุกอายุยืนไม่ใช่หรือ?”

“บัดซบ! มันเกิดอะไรขึ้น? สมบัติที่หายไปของตระกูลหวังถูกนำมาประมูลได้อย่างไร!”

“หรือว่าจะเป็นสมบัติของตระกูลหวังที่ถูกสภาผู้พิทักษ์ขโมยไป? ไม่น่าเป็นไปได้ ทูตผู้พิทักษ์ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้หรอก!”

“ตอนแรก ตระกูลหวังและกองกำลังอื่นใส่ร้ายแขกกลุ่มหนึ่งของซวินหวัง บอกว่าพวกเขาขโมยไข่มุกอายุยืนไป แต่สุดท้ายพวกเขาก็หาไม่เจอ ด้วยเหตุผลนี้กองกำลังจำนวนมากจึงต้องจ่ายผลึกเต๋ากองกำลังละสิบล้านก้อน!”

“หรือว่าไข่มุกอายุยืนจะถูกคนอื่นขโมยไป ตอนนี้มันจึงถูกนำมาขายในงานประมูลครั้งนี้?”

“…”

ขณะมองไข่มุกอายุยืนหลากสีสัน ทั่วสถานที่พลันส่งเสียงอึกทึกโกลาหล

หลายคนมองผู้นำตระกูลหวังที่กำลังนั่งอยู่บนชั้นสองโดยไม่รู้ตัว

ตอนนี้หวังฉางเซิงตกตะลึงเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดว่าสมบัติที่บังเอิญสูญหายในตอนที่ใส่ร้ายพวกหนิงฝาน จะมาปรากฏขึ้นในงานประมูลวันนี้

หลังจากประหลาดใจสักพัก หวังฉางเซิงก็ลุกขึ้นถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันทีว่า “มั่วเหล่า สิ่งที่เจ้านำมาประมูล คือไข่มุกอายุยืนที่ล้ำค่าที่สุดจากตระกูลหวังของข้าไม่ใช่หรือ?”

“ถูกต้อง!”

มั่วเหล่าไม่สร้างเหตุผลมาลวงหลอก กลับตอบออกไปตามตรง

เมื่อเห็นเช่นนี้ หวังฉางเซิงถามอีกครั้งว่า “ในเมื่อมันเป็นไข่มุกอายุยืนที่ล้ำค่าที่สุดของตระกูลหวัง เจ้าก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะนำมาประมูล ควรนำมันกลับมาให้ตระกูลหวังของพวกข้าจึงจะถูกต้อง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มั่วเหล่ายิ้มเล็กน้อยก่อนส่ายหน้า กล่าวว่า “เหอะ ๆ! ขอโทษด้วย ถึงแม้ไข่มุกนี้จะเป็นไข่มุกอายุยืนของตระกูลหวัง แต่ใครบางคนมอบหมายให้ข้านำมาประมูล ตามกฎของการประมูลแล้ว มีเพียงผู้ส่งเท่านั้นที่สามารถเพิกถอนคุณสมบัติการประมูลไข่มุกนี้ได้!”

“แต่นี่คือสมบัติจากตระกูลหวังของข้า!” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวังฉางเซิงพลันขมวดคิ้ว

“อาจจะเคยเป็น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ของตระกูลหวังของท่านอีกแล้ว แต่เป็นของประมูลจากทูตผู้พิทักษ์!” มั่วเหล่ากล่าวอีกครั้ง

“เจ้า! ถ้าเกิดข้าอยากใช้กำลังแย่งสมบัติของตระกูลหวังมาล่ะ?” สีหน้าของหวังฉางเซิงหมองหม่นและเย็นชา

“เหอะ ๆ ใครก็ตามที่กล้าสร้างความรุนแรงในโรงประมูล ย่อมเป็นศัตรูของสภาผู้พิทักษ์เส้นทางราชันจักรพรรดิ เจ้าสามารถลองดูได้!”

ขณะเผชิญหน้ากับคำขู่ของหวังฉางเซิง มั่วเหล่ายังคงไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้จะไม่มีรากฐานการบ่มเพาะ แต่เขามีสภาผู้พิทักษ์คอยหนุนหลังอยู่!

ทั่วทั้งเส้นทางราชันจักรพรรดิ นอกจากสภาผู้พิทักษ์แล้ว ก็แทบไม่มีกองกำลังไหนที่กล้ายั่วยุสภาผู้พิทักษ์ อย่างน้อยที่สุด ก็ต้องเป็นกองกำลังอย่างตระกูลหวัง!

“โอหัง!”

เมื่อเห็นมั่วเหล่าหลีกทางให้ทูตผู้พิทักษ์ หวังฉางเซิงอดที่จะสบถไม่ได้!

ฝั่งทูตผู้พิทักษ์มีสามราชานั่งประจำอยู่ในเมือง ซ้ำยังเพิ่งมีราชาคนที่สี่เมื่อไม่นานมานี้ เขาจะกล้าช่วงชิงไข่มุกอายุยืนจากสภาผู้พิทักษ์ได้อย่างไร!

ตอนนี้ มั่วเหล่ายิ้มเล็กน้อยให้หวังฉางเซิงอีกครั้ง “ผู้นำตระกูลหวัง ถ้าท่านต้องการสมบัติของตระกูลหวัง ตอนนี้ก็เหลือเพียงทางเดียวเท่านั้น!”

“ทางไหนกันล่ะ?” หวังฉางเซิงขมวดคิ้ว

“นั่นก็คือเปิดเผยบริสุทธิ์และยึดมั่นในความเป็นธรรม!” มั่วเหล่าหัวเราะ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังฉางเซิงพลันเดือดดาลขึ้นกว่าเดิม เขาต้องจ่ายเพื่อให้ได้สมบัติของตัวเองที่ถูกพรากไป นี่มันการทำธุรกิจแบบไหนกัน!

แต่เขาไม่กล้าขัดขืนทูตผู้พิทักษ์ จึงย่นจมูกแล้วถามว่า “ราคาพื้นฐานของไข่มุกอายุยืนนี้คือเท่าไหร่?”

“ผลึกเต๋าสิบล้านก้อน การเพิ่มราคาแต่ละครั้งต้องไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านก้อน!” มั่วเหล่าตอบอย่างแผ่วเบา

“ว่าไงนะ!”

เมื่อได้ฟังราคา หวังฉางเซิงแทบกระโดดตัวลอย ถึงแม้มูลค่าของไข่มุกอายุยืนจะมากกว่าผลึกเต๋าสิบล้านก้อน แต่มันเป็นเพียงราคาเริ่มต้นเท่านั้น หากทำการประมูลจริง ๆ อย่างน้อยก็ต้องถึงหนึ่งร้อยล้านเป็นแน่!

หากใช้ผลึกเต๋าหนึ่งร้อยล้านก้อนเพื่อซื้อของของตัวเอง เขาต้องรู้สึกอย่างไร!

หลังจากครุ่นคิดถึงตรงนี้ หวังฉางเซิงทำได้เพียงยืนขึ้นประสานมือ มองฝูงชนรอบข้าง กล่าวอย่างจริงใจว่า “ทุกท่าน ข้าผู้นำตระกูลหวังนามหวังฉางเซิง ของที่อยู่บนนั้นคือไข่มุกอายุยืนล้ำค่าที่สุดจากตระกูลหวังของข้า ข้าหวังว่าทุกท่านจะไว้หน้าตระกูลหวัง ไม่ทำการประมูล เพื่อให้ข้าซื้อสมบัติล้ำค่าที่สุดของตระกูลข้าในราคาต่ำที่สุดได้ ข้าขอขอบคุณทุกท่านล่วงหน้า!”

หลังจากกล่าวจบ หวังฉางเซิงทำการคารวะหลายครั้ง!

ไม่มีทางอื่นแล้ว เพื่อนำไข่มุกอายุยืนกลับคืนมาด้วยราคาที่ต่ำที่สุด หวังฉางเซิงจึงไม่ลังเลที่จะร้องขอความช่วยเหลือ!

“ตอนนี้การประมูลเริ่มขึ้นแล้ว!”

ผ่านไปสักพัก มั่วเหล่าประกาศเพื่อเริ่มการประมูล!

เมื่อเห็นเช่นนี้ หวังฉางเซิงเปิดปากประมูลทันที “ผลึกเต๋าสิบเอ็ดล้านก้อน!”

สิ้นเสียงของเขา ไม่มีใครในชั้นที่หนึ่งเปิดปาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการไว้หน้าตระกูลหวังหรือเป็นเพราะไม่มีกำลังจะประมูล!

“สิบเอ็ดล้านครั้งที่หนึ่ง!”

“สิบเอ็ดล้านครั้งที่สอง!”

“สิบเอ็ดล้านครั้งที่สาม!”

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูด มั่วเหล่าจึงเริ่มทำการทวนซ้ำ จนกระทั่งถึงครั้งที่สาม เขาชูไม้เท้าหัวมังกรในมือขึ้น เพื่อทำการตัดสินครั้งสุดท้าย!

ทว่าในตอนนี้ ใครบางคนบนชั้นที่สองกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เหอะ ๆ ข้าสนใจไข่มุกอายุยืนของตระกูลหวังมานานแล้ว ข้าขอเสนอสิบสองล้าน!”

“ตระกูลหลี่ของข้าเสนอสิบห้าล้าน!”

“สำนักเทพปีศาจเสนอยี่สิบล้าน!”

“ข้าขอเสนอสามสิบล้าน!”

“…”

ผ่านไปสักพัก เสียงการประมูลไม่มีสิ้นสุด หวังฉางเซิงเดือดดาลจนอยากด่าถึงมารดา

เขารู้ว่าคนเหล่านี้จงใจดันราคา เพื่อต้องการรีดเค้นผลึกเต๋าของตระกูลหวังให้มากขึ้น ดังนั้นเมื่อพวกเขาประมูลสุดยอดสมบัติในตอนท้าย ก็จะได้ประโยชน์อย่างไม่ต้องสงสัย!

ในเวลาสั้น ๆ ราคาของไข่มุกอายุยืนเพิ่มขึ้นถึงสองร้อยแปดสิบล้าน มากกว่ามูลค่าของตัวไข่มุกอายุยืน!

“ไอ้พวกบัดซบ! ข้าเสนอผลึกเต๋าสามร้อยล้านก้อน หากใครยังเพิ่มราคาอีก ก็เอาไข่มุกอายุยืนไปเลย!”

ในที่สุด หวังฉางเซิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด

ทันทีที่ผลึกเต๋าสามร้อยล้านก้อนถูกประกาศออกมา ในที่สุดก็ทำให้ผู้ชมตกตะลึง หลายคนหยุดส่งเสียงทันที พวกเขาไม่อยากจ่ายผลึกเต๋าสามร้อยล้านก้อนเพื่อซื้อไข่มุกอายุยืน!

ท้ายที่สุด ภายใต้สายตาเศร้าหมองของผู้คนนับไม่ถ้วน หวังฉางเซิงควักผลึกเต๋าสามร้อยล้านก้อน เพื่อซื้อสมบัติของตัวเองกลับมา!

“โห! ไข่มุกอายุยืนเม็ดเดียวยังเท่ากับผลึกเต๋าสามร้อยล้านก้อน แล้วสมบัติหลายสิบชิ้นที่เหลือ จะมีมูลค่าเท่ากับผลึกเต๋าขนาดไหนกัน?”

ขณะมองดูฉากนี้ ดวงตาของหนิงฝานค่อย ๆ ร้อนผ่าว!

เขากำลังจะรวยแล้ว!