รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 528 ผู้อาวุโส ท่านหวดผิดคนหรือไม่?

บทที่ 528 ผู้อาวุโส ท่านหวดผิดคนหรือไม่?

อัดทวนสยบคีรีจนแหลกด้วยหมัดเดียว ใช่คนระดับที่เขายั่วยุได้หรือ

อย่าให้พูดเลยว่าในใจมู่ขุยรู้สึกย่ำแย่เพียงใด อาณาจักรอวี้ซวีมีตัวละครโหดปานนี้ตั้งแต่เมื่อใด ซ้ำยังเยาว์วัยถึงเพียงนี้!

“ทวนสยบคีรี…แหลกไปแล้ว!?”

“เป็นไปได้อย่างไร!”

เสียงอุทานด้วยความแตกตื่นดังขึ้นใต้สมุทรเป็นระลอก สมาชิกเผ่ามัจฉาสัตมายาล้วนไม่อาจเชื่อภาพที่พวกเขาเห็นได้ลง!

ทวนสยบคีรี คือยอดศาสตราเก่าแก่ในเผ่าพวกเขา เลื่องชื่อไปทั่วอาณาจักรอวี้ซวี เป็นอันดับหกในทำเนียบศาสตรา หนึ่งทวนลบล้างสุริยันจันทรา หนึ่งทวนอุบัติเอกภพ บัดนี้กลับปวกเปียกราวกับกระดาษ ถูกลั่วสุ่ยอัดจนแหลกลาญในหมัดเดียว ช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ!

“นางเซียนหรือ!?”

พวกเขาสั่นไปทั้งตัว หวาดหวั่นใจเหลือแสน ต่างเข้าใจว่าลั่วสุ่ยเป็นนางเซียนท่านหนึ่งที่จุติลงมายังโลกมนุษย์!

หากมิใช่ท่านเซียน ไฉนถึงน่าประหวั่นพรั่นพรึงปานนี้!?

ความสามารถเกินกว่าที่พวกเขาเคยรับรู้มาทั้งหมด!

พวกเขาต่างคิดไม่ถึงว่าลั่วสุ่ยจะน่ากลัวถึงเพียงนี้ แต่มัจฉาสัตมายานั้นรู้อยู่แล้ว

เขาตระหนักดีว่าพี่ลั่วสุ่ยแข็งแกร่งน่าทึ่งปานใด อย่าว่าแต่มู่ขุยใช้ทวนสยบคีรีเลย ต่อให้ใช้ศาสตราอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรอวี้ซวี ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพี่ลั่วสุ่ย!

เขามิได้อยู่รอพี่ลั่วสุ่ยกำราบมู่ขุย แต่เหินตรงไปยังทิศทางของคุกใต้ดิน ท่านพ่อท่านแม่ของเขาต่างหากที่สำคัญที่สุด เขาต้องไปช่วยท่านพ่อท่านแม่ของเขา

ระหว่างทาง มิมีผู้ใดกล้าขวาง รวมถึงกำลังรบเหนือขอบเขตมหาจักรพรรดิก็เช่นกัน

น่าขัน พี่ลั่วสุ่ยอัดทวนสยบคีรีจนแหลกในหมัดเดียว ต้องเก่งกาจถึงขั้นไหน ขวางทางเขาเท่ากับรนหาที่ตาย มิมีผู้ใดกล้าหยุดยั้งเขาอยู่แล้ว

ไม่นานนักก็มาถึงคุกใต้ดิน

คุกใต้ดินตั้งอยู่ในเบื้องลึกมหาสมุทร มีด้วยกันทั้งหมดสิบแปดชั้น แต่ละชั้นยิ่งลึกลงไปเรื่อย ๆ เขาพุ่งเข้าไปทันที

“มู่ชวน เจ้าเองหรือ! เกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั่น!?”

แต่ละชั้นในที่แห่งนี้ล้วนมียอดฝีมือเฝ้าระวังอยู่ หลังยอดฝีมือชั้นแรกเห็นมัจฉาสัตมายาพุ่งเข้ามาก็ตื่นตกใจ เกินคาดไปมาก

เขาไม่รู้ว่าด้านนอกเกิดเรื่องใดขึ้นบ้าง เพียงแต่สัมผัสได้ว่าด้านนอกมีการต่อสู้สุดสยองดำเนินอยู่

นักโทษที่ถูกคุมขัง ณ ที่นี่มีอยู่มากมาย หากไม่มีคำสั่ง พวกเขาไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ตามอำเภอใจ

เขาได้ลองคลี่แผ่ญาณสัมผัสออกไปตรวจจับดูแล้วว่าข้างนอกนั่นเกิดเหตุการณ์ใดขึ้นบ้าง กระนั้นเขาไม่อาจทำได้เลย

บัดนี้ทั่วทั้งทะเลเหนืออบอวลไปด้วยคลื่นพลังน่ากลัวเกินจินตนาการ ญาณสัมผัสของเขาได้รับผลกระทบอย่างมาก ไม่อาจคลี่แผ่ออกไปได้

นอกจากนี้แล้ว ศาสตราสื่อสารก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ได้รับผลกระทบอย่างมาก ไม่อาจใช้ได้ตามปกติ

เรียกได้ว่าเขาไม่รู้เรื่องสถานการณ์ด้านนอกเลย

“หลีกไป!”

มัจฉาสัตมายามิได้เอ่ยให้มากความ เขาเพียงแต่ต้องการรีบพบหน้าท่านพ่อท่านแม่ของเขาให้ไวที่สุด

เขาลงมือทันที รีดเร้นกำลังในกายตน กำราบยอดฝีมือผู้นี้ ก่อนจะพุ่งลงไปที่ชั้นต่อไป

ชั้นแล้วชั้นเล่า รวมแล้วสิบห้าชั้น เขาไม่ได้พบกับอุปสรรคแต่อย่างใด ยอดฝีมือที่เฝ้าระวังแต่ละชั้นมิใช่คู่ต่อสู้ของเขา ถูกเขากำราบกันทั้งสิ้น

ทว่า เขายังไม่พบพ่อแม่ของเขา

แต่เขารู้แล้วว่าท่านพ่อท่านแม่อยู่ชั้นที่เท่าไร

ท่านพ่อท่านแม่ของเขาอยู่ชั้นที่สิบแปด ชั้นล่างสุดของคุกใต้ดิน ที่นั่นคุมขังตัวหัวหน้าเผ่าและเหล่าผู้อาวุโสไว้ มู่ขุยลอกเกล็ดดึงเส้นเอ็นของพ่อแม่เขาออก และแขวนไว้ในชั้นสิบแปด เพื่อให้หัวหน้าเผ่าและบรรดาผู้อาวุโสยอมจำนน

เขามิได้ลังเล มุ่งหน้าลงไปจนถึงชั้นที่สิบหก

เมื่อมาถึงชั้นสิบหก เขาพบอุปสรรคเข้า ยอดฝีมือที่เฝ้าระวังที่นี่เป็นระดับจักรพรรดิ ทรงพลังอย่างยิ่งยวด

“เจ้าเองหรอกหรือ!”

หลังจักรพรรดิผู้นี้ได้เห็นมัจฉาสัตมายาก็ตกตะลึง คิดไม่ถึงอย่างมาก

ประสาทสัมผัสจักรพรรดิของเขาได้รับผลกระทบมากเช่นกัน สัมผัสได้เพียงราง ๆ ว่าใครบางคนบุกทะลวงคุกใต้ดินลงมาทีละชั้น แต่สัมผัสมิได้ว่าเป็นผู้ใด

แต่เรื่องที่เขาคิดไม่ถึงเลยก็คือ คนผู้นี้กลับเป็นมัจฉาสัตมายา!

เขาจะคาดถึงได้อย่างไร?

มัจฉาสัตมายาเป็นเพียงคนรุ่นหลังซึ่งยังวัยเยาว์ บุกทะลวงทีเดียวสิบห้าชั้นจนมาถึงจุดที่เขาอยู่ได้อย่างไรกัน

เรื่องอื่นไม่ต้องกล่าวถึง ลำพังชั้นก่อนหน้าเขา มีผู้เฝ้าระวังเป็นว่าที่จักรพรรดิ มัจฉาสัตมายาทำได้อย่างไรกัน

หรือว่ามัจฉาสัตมายาบรรลุเป็นจักรพรรดิแล้ว?

ชั่วขณะนั้น เขาให้ความสำคัญกับมัจฉาสัตมายาขึ้นมาก รีดเร้นพลังทั้งกาย เตรียมต่อสู้กับมัจฉาสัตมายา

“อย่าขวางข้า มู่ขุยยังมิใช่ศัตรูของพี่สาวข้า เจ้าอย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า!”

มัจฉาสัตมายาบอกกับจักรพรรดิผู้นั้น

พี่สาวหรือ?

มัจฉาสัตมายามีพี่สาวตั้งแต่เมื่อไร พ่อแม่ของเขามีทายาทเพียงตนเดียว นั่นก็คือมัจฉาสัตมายา!

“จงใจปั้นเรื่องพี่สาวมาหลอกข้าหรือ เจ้าคิดว่าข้าหลอกง่ายปานนั้นเชียว”

จักรพรรดิผู้นั้นหันมองมัจฉาสัตมายา ไม่เชื่อคำกล่าวของมัจฉาสัตมายาแม้แต่น้อย

จะให้เขาเชื่อได้อย่างไร!

หัวหน้าเผ่ามู่ขุยก้าวสู่ขั้นเทียนตี้แล้ว ต่อให้มัจฉาสัตมายามีพี่สาวจริง แต่จะเป็นไปได้อย่างไรที่เป็นคู่ต่อสู้ของหัวหน้ามู่ขุยได้

เป็นไปมิได้เลย

“บังอาจนัก ยังไม่รีบคุกเข่าโขกศีรษะขอขมาอีก!”

เวลานั้นเอง เสียงตวาดเย็นเยียบดังขึ้น และเจ้าของเสียงเหินมาทางนี้อย่างรวดเร็ว

จักรพรรดิผู้นี้มองปราดเดียวก็จำได้ว่าเจ้าของเสียงคือผู้ใด เขาคือผู้อาวุโสสายของพวกเขา

“ใช่แล้ว รีบคุกเข่าโขกศีรษะขอขมาเสีย เช่นนี้เจ้าจะได้เจ็บตัวน้อยลงหน่อย!”

เขาตวาดเสียงเย็นใส่มัจฉาสัตมายา เข้าใจว่าผู้อาวุโสสายเขาต่อว่ามัจฉาสัตมายา

แต่หารู้ไม่ ผู้อาวุโสสายเขากลับหวดฝ่ามือใส่เขา เล่นเอาเขาเกือบตาย!

“ผู้อาวุโส ท่าน…ท่านหวดผิดคนหรือไม่!?”

เขานอนราบกับพื้น ลุกยืนไม่ไหว เลือดเนื้อทั้งตัวแหลกเหลวจนแยกไม่ออก อนาถาเกินกว่าจะทนมองไหว เขาอดไม่ไหว ร่ำไห้บอกกับผู้อาวุโสผู้นั้น

อ๊าก ๆๆ เขาโชคร้ายไปหรือไม่

หวดผิดตนเช่นนี้ได้ด้วยหรือ!?

ด้านนี้รวมแล้วมีเพียงเขากับมัจฉาสัตมายาอยู่สองตนเท่านั้น!

นาทีนี้ เขารู้สึกแย่เป็นอย่างมาก ทักทายผู้อาวุโสท่านนี้ด้วยวาจา ‘สวยหรู’ มากมายในใจ

“หวดเจ้านั่นแหละ! เมื่อครู่ข้าหมายความว่าให้เจ้าคุกเข่าโขกศีรษะขอขมา!”

ผู้อาวุโสท่านนี้เอ่ยกับจักรพรรดิผู้นั้นด้วยเสียงโหดเหี้ยม

ทันใดนั้น เขานึกได้ว่าสมาชิกในคุกใต้ดินอาจยังไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดเรื่องใดขึ้นบ้าง เขารีบเดินทางมาเพราะกลัวว่าสมาชิกในคุกใต้ดินจะทำอะไรให้มัจฉาสัตมายาโมโห

ให้ตายสิ ขืนทำให้มัจฉาสัตมายาโมโห น่ากลัวว่าสายพวกเขาต้องตายกันหมด!

อย่างที่คิด สมาชิกในคุกใต้ดินเป็นดั่งที่เขาคิด ไม่รู้เรื่องเลยว่าข้างนอกมีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นบ้าง

จักรพรรดิตรงหน้าผู้นี้ยังบังอาจตวาดให้มัจฉาสัตมายาคุกเข่าโขกศีรษะขอขมา เขาไม่ตบจักรพรรดิผู้นี้ให้ตายในฝ่ามือเดียวก็ดีเท่าไรแล้ว!

“หา?”

จักรพรรดิผู้นั้นสับสน นี่มันเรื่องอันใดกัน ให้เขาคุกเข่าโขกศีรษะขอขมาอย่างนั้นหรือ?

หรือที่ว่ามัจฉาสัตมายามีพี่สาว ซ้ำหัวหน้ามู่ขุยของเขามิใช่คู่มือของพี่สาวมัจฉาสัตมายาจะเป็นความจริง!?

เขาคิดอย่างอดมิได้ อย่าให้พูดเลยว่าในใจนั้นหวาดกลัวเพียงใด

“หาอะไรเล่า ยังไม่รีบคุกเข่าโขกศีรษะขอขมาอีก!”

ผู้อาวุโสท่านนั้นตวาดเสียงกริ้ว

“ขอขมาอันใดกัน! ยังไม่รีบนำทางข้าไปอีก!”

มัจฉาสัตมายาโบกเข้าที่ศีรษะของผู้อาวุโสท่านนั้น สั่งให้ผู้อาวุโสท่านนั้นเดินนำทางเขาไป

เขามิได้สนใจอยากให้จักรพรรดิผู้นั้นโขกศีรษะขอขมาเขา ยามนี้เขาเพียงต้องการรีบไปพบท่านพ่อท่านแม่ของเขาโดยไว!