รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 540 เรื่องราวในใต้หล้านี้ มักไม่เป็นไปดั่งหวัง…

บทที่ 540 เรื่องราวในใต้หล้านี้ มักไม่เป็นไปดั่งหวัง…

นึกย้อนไปถึงอดีต จวบจนบัดนี้ซียังนึกผวาในใจ จู่ ๆ หายนะก็บังเกิดแก่ตระกูลของนาง ยอดฝีมือตระกูลเซียวเสมือนปีศาจร้ายที่คลานออกจากอเวจี เลือดเย็นไร้ความเป็นธรรม ฆ่าล้างคนในตระกูลของนาง โลหิตย้อมดินแดนตระกูลของนางเป็นสีแดงฉาน

นั่นเป็นการสังหารหมู่ที่พวกเขาไม่อาจต้านทานได้ ท่านปู่ทวดที่นางเคารพรักมากที่สุด แล้วยังเป็นผู้มีฝีมือแกร่งกล้าที่สุดของตระกูลนาง ถูกสังหารในเสี้ยวพริบตาที่ออกสู้ศึก

ค่ายกลใหญ่พิทักษ์ตระกูลของนางเปราะบางราวกระดาษ ถูกยอดฝีมือตระกูลเซียวทลายป่นปี้ในพริบตา นางยังจำได้ว่า วันนั้นเสียงร้องไห้ดังระงมอยู่ทั่วดินแดนของตระกูล

นางเห็นกับตาว่า เด็กทารกแรกเกิดในดินแดนของนาง ผู้ยังนอนอยู่ในเปล ถูกยอดฝีมือตระกูลเซียวเหยียบศีรษะจนแหลกเหลว

นางเห็นกับตาว่า ท่านอา ท่านปู่ที่รักใคร่เอ็นดูนาง ล้มลงทีละคนใต้ดาบสังหารของยอดฝีมือตระกูลเซียว วิญญาณแหลกสลาย!

นางเห็นกับตาว่า เด็กรุ่นเยาว์ในตระกูลของนาง ถูกยอดฝีมือตระกูลเซียวสังหารจนสิ้นในดาบเดียวประดุจมดปลวก!

นางในยามนั้น ร้องไห้จนลำคอแหบแห้ง ร้องไห้จนไม่เหลือเสียง นางอยากออกมาเข่นฆ่าศัตรู อยากปกป้องผู้ร่วมตระกูลของนางด้วยชีวิต

แต่กลับถูกบิดาห้ามไว้ บิดาของนางยื่นกล่องสี่เหลี่ยมใบหนึ่งให้นาง กล่าวว่าเป็นของสำคัญอย่างยิ่งยวด ห้ามมิให้เกิดอะไรขึ้นกับมันเด็ดขาด สั่งให้นางฉวยโอกาสที่ยอดฝีมือตระกูลเซียวยังบุกมาไม่ถึงตรงนี้ รีบไปจากที่นี่เสีย

บิดาสั่งให้ผู้อาวุโสสามสี่คนพานางออกไป ส่วนตัวของบิดาบุกออกไปสังหารศัตรูโดยไม่หันกลับมามอง ภาพสุดท้ายที่นางได้เห็นขณะไปจากดินแดนตระกูลกับเหล่าผู้อาวุโส คือบิดาของนางถูกยอดฝีมือตระกูลเซียวคนแล้วคนเหล่ารุมสับฟันจนตาย!

ครานั้นนางแทบเสียสติ เพราะเหตุใด? เพราะเหตุใดตระกูลของนางถึงต้องประสบเคราะห์ร้ายเยี่ยงนี้!!!

นางไม่รู้ว่าสิ่งใดอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมนี้ แต่ดูเหมือนว่าตระกูลของนางคาดการณ์ไว้แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง และเตรียมการไว้แต่แรก มีเส้นทางที่เชื่อมต่อกับชายแดนภพเซียน

ผู้อาวุโสทั้งหลายพานางไปที่เส้นทางนั้น แล้วมาอยู่ที่ชายแดนภพเซียนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะออกจากภพเซียนโดยไม่หันกลับไปมอง

ด้านนอกภพเซียนมีพลังสยดสยองน่ากลัวปกคลุมอยู่ ไม่ว่าผู้ใดเข้าออกล้วนต้องถูกพลังสยดสยองน่ากลัวนั้นจู่โจม คนมากมายจบชีวิตด้วยพลังสยดสยองน่ากลัวนี้

ทว่าพวกเขากลับไม่เป็นอันใด พลังสยดสยองน่ากลัวนั้นมิได้จู่โจมพวกเขาเลย พวกเขาหนีออกจากภพเซียนสำเร็จ

และหนีเอาชีวิตรอดมาเรื่อย ๆ จนมาอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้

แต่ไม่รอให้พวกเขาได้หายใจหายคอ ก็มียอดฝีมือตระกูลเซียวไล่ล่าเข้ามา

นางจำได้ว่ายอดฝีมือตระกูลเซียวผู้นั้นมีนามว่าเซียวฮุ่ย!

ยังดีที่เซียวฮุ่ยได้รับบาดเจ็บมาอย่างหนักจากพลังสยดสยองน่ากลัวขณะข้ามผ่านภพเซียน สภาพมิสู้ดีนัก

แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น เซียวฮุ่ยยังคงแข็งแกร่งอย่างมาก ดุดันเหลือร้าย แม้ว่าลงท้ายนางหนีไปได้ ทว่า บรรดาผู้อาวุโสจากตระกูลของนางล้วนตายด้วยมือเซียวฮุ่ยทั้งสิ้น กล่องสี่เหลี่ยมก็แยกจากนางไป ไม่รู้ไปอยู่ที่ใด

ครานั้น นางบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใดถึงค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา

และนางได้พบกับหลี่จิ่วเต้าในตอนนั้น

เมื่อครั้งนางเพิ่งได้สติ พลังยังมิได้กลับคืน จึงสร้างเรือนไผ่หลังเล็กไว้บนเขา รอจนพลังฟื้นกลับมาทั้งหมดแล้วค่อยไปตามหากล่องสี่เหลี่ยม

นางพบหลี่จิ่วเต้าซึ่งนอนหมดสติอยู่ในเขาโดยบังเอิญขณะออกล่าสัตว์ นางมีจิตใจอารี จึงพาหลี่จิ่วเต้ากลับไปยังเรือนไผ่หลังเล็ก

เดิมคิดว่ามิใช่เรื่องใหญ่ คิดว่าเป็นการช่วยชีวิตคนปกติ วันหน้า นางคงมิได้เกี่ยวข้องกับหลี่จิ่วเต้าอีก

ทว่าเรื่องที่นางคิดไม่ถึงเลยคือ หลี่จิ่วเต้ากลายมามีความสำคัญอย่างมากในใจของนาง!

ตัวนางเองยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ ระหว่างที่ได้อยู่ร่วมกับหลี่จิ่วเต้า อีกฝ่ายค่อย ๆ สำคัญสำหรับนางขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งท้ายที่สุด นางเกิดความคิดอยากจะใช้ชีวิตกับเขาตลอดไปในเรือนไผ่หลังเล็กแห่งนี้!

อาจเพราะยามนางได้อยู่กับหลี่จิ่วเต้ารู้สึกผ่อนคลาย หลี่จิ่วเต้าทำให้นางหัวเราะได้เสมอ ช่วยให้นางลืมเลือนเหตุการณ์เลวร้ายเหล่านั้น และอาจเพราะนางมิเคยใช้ชีวิตร่วมกับคนต่างเพศเช่นนี้มาก่อน ปราศจากผลประโยชน์ ปราศจากสิ่งอื่นใด เพียงแต่มีความชอบตรงกันเท่านั้น เพียงแต่ถูกชะตากันเท่านั้น

นางพบว่า ยิ่งนานวันยิ่งไม่สามารถทำใจจากเขามาได้ ยิ่งนานวันยิ่งอยากอยู่ด้วยกันกับเขาตราบชั่วนาน

นางถึงขั้นไม่อยากออกตามหากล่องสี่เหลี่ยมด้วยซ้ำ ถึงขั้นไม่อยากออกล้างแค้นด้วยซ้ำ เพียงแต่อยากครองคู่กับหลี่จิ่วเต้าเช่นนี้ต่อไปเรื่อย ๆ

ครานั้น หลังนางเกิดความคิดเช่นนี้ก็ตกอกตกใจ

ท่านพ่อและผู้ร่วมตระกูลปกป้องตระกูลเซียวด้วยชีวิต เพียงเพื่อให้นางได้นำกล่องสี่เหลี่ยมนั้นออกมา นางจะไม่ไปตามหากล่องสี่เหลี่ยมที่แยกจากนางไปได้อย่างไร

นอกจากนี้ ตระกูลของนางทั้งตระกูลถูกตระกูลเซียวสังหารจนสิ้น รวมถึงบิดามารดาของนาง นางจะลืมเลือนเรื่องราวเหล่านี้ได้เยี่ยงไร จะครองคู่กับหลี่จิ่วเต้าเช่นนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ได้เยี่ยงไร

นางทำมิได้!

นางต้องหากล่องสี่เหลี่ยมให้เจอ ต้องแก้แค้นให้กับท่านพ่อ และผู้ร่วมตระกูล นางต้องทำให้ตระกูลเซียวชดใช้!

ลงท้าย นางแข็งใจบอกลาหลี่จิ่วเต้า เพราะกลัวว่าหากอยู่กับหลี่จิ่วเต้าต่อไป นางจะยิ่งถลำลึก ยิ่งไม่ต้องการแยกจากกับหลี่จิ่วเต้า…

นางบอกหลี่จิ่วเต้าว่านางกำลังจะออกเดินทางไกล วันหน้าคงมิได้พบกันอีกแล้ว ทั้งยังบอกให้เขาไม่ต้องคิดถึงนาง ถือเสียว่านางเป็นเพียงทางผ่านที่แวะเข้ามาในชีวิตเขาสั้น ๆ หากเป็นไปได้ นางหวังให้หลี่จิ่วเต้าลืมนางเสีย

ครานั้น ซีเอ่ยวาจาด้วยความเด็ดเดี่ยว และไร้เยื่อใยอย่างมาก บอกหลี่จิ่วเต้าว่าพวกเขาทั้งสองมิได้อยู่บนเส้นทางเดียวกัน หากเอาแต่ห่วงหากันและกัน รังแต่จะสร้างความเศร้าโศกเสียใจเปล่า ๆ

เพราะฉะนั้น นางหวังว่าหลี่จิ่วเต้าจะลืมนางได้

หลังกล่าวทุกอย่างออกไป หญิงสาวก็จากไปโดยไม่หันกลับไปมอง นางมิกล้าอยู่ต่อแม้เพียงเสี้ยวอึดใจ มิกล้าแม้แต่จะปรายตามองเขาด้วยซ้ำ

น้ำตารื้นขึ้นมาในดวงตาของนาง ขืนหันกลับไป ขืนมองเขานานกว่านี้ น้ำตาของนางคงต้องรินไหล และสุดท้ายคงสูญเสียความกล้าในการบอกลาหลี่จิ่วเต้า

การจากลาครั้งนี้ นางรู้ดีว่าเป็นการจากกันตลอดกาล

นางต้องไปแก้แค้น ต้องเข้าต่อกรกับตระกูลเซียว เป็นไปได้สูงว่านางอาจไม่มีวันกลับมาอีก…

ต่อให้กลับมาได้ เวลานั้นก็คงผ่านไปหลายชั่วอายุคนแล้ว น่ากลัวว่าต่อให้สรรพสิ่งยังคงเดิม แต่คนคงเปลี่ยนไปหมดแล้ว…

“ข้าจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ขืนยังเป็นแบบนี้อยู่ ข้าคงทำการใดไม่สำเร็จ!

ซีปริปาก นางไม่อาจมุ่งหน้าต่อไปพร้อมกับความคิดถึงที่มีต่อหลี่จิ่วเต้า เช่นนี้คงส่งผลกระทบต่อนางอย่างมาก

ตระกูลเซียวแข็งแกร่งปานใด พวกเขาเป็นถึงหนึ่งในเก้ามหาตระกูลในภพเซียน หากนางตั้งใจแก้แค้น จำต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้!

และหากยังเก็บความคิดถึงเขาไว้ในใจ หทัยเต๋าของนางคงไม่อาจสงบได้เสียที ยากที่จะก้าวหน้าในการฝึกตนไปมากกว่านี้!

เช่นเดียวกัน ความต้องการแก้แค้นของนางจะกลายเป็นเพียงความฝันลม ๆ แล้ง ๆ

นางต้องการตัดความทรงจำที่เกี่ยวกับหลี่จิ่วเต้า ต้องการให้ตัวเองไร้ความห่วงหา เช่นนี้ถึงจะก้าวต่อไปได้สูงขึ้น ไกลขึ้น และถึงมีโอกาสล้างเลือดแค้นในตัวนางได้!

หยาดน้ำตาหลั่งรินลงจากหางตาของซีอย่างไร้สุ้มเสียง

เรื่องราวในใต้หล้านี้ มักไม่เป็นไปดั่งหวัง…