ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 501 โลกปรภพ เกาะฝังจักรพรรดิ!

ตอนที่ 501 โลกปรภพ เกาะฝังจักรพรรดิ!

วูบ!

เพียงหนึ่งวูบไหว ร่างหนิงฝานก็เข้ามาในกระแสวังวน ซึ่งก็คือทางเชื่อมมิติเวลาอันล้ำลึก

ณ สุดทางเชื่อมนั้นคือโลกปรภพ เงาร่างภูตผีวูบไหว หมอกหนาพัดพลิ้วไปมาเช่นเกลียวคลื่น

เพียงพริบตา หัวกะโหลกก็หนีไปถึงโลกปรภพ ณ สุดเส้นทาง!

วูบ!

หลังเข้าสู่โลกปรภพ หัวกะโหลกนั้นก็มิได้หนีอีก แต่หันกลับมามองหนิงฝานบนทางเดินด้วยสายตาเย็นชายิ่งกว่าหนใด! “ยังกล้าตามมาอีก อยู่ดีไม่ว่าดีแท้ ๆ!”

“หือ?”

ขณะเดียวกัน หนิงฝานก็ชะงักอย่างเผลอตัว หัวใจสัมผัสได้ถึงวิกฤติ!

ตู้ม!

เป็นไปตามนั้น ลมหายใจต่อมา อำนาจอันน่าสะพรึงกลัวเกินใดเทียบระเบิดออกมาจากโลกปรภพ ณ สุดเส้นทาง!

อำนาจนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าอำนาจระดับควบคุมวิถีที่ประมุขผีปรภพสำแดงในโลกภายนอกเมื่อครู่เสียอีก!

แคร่ก!

สุญตาในฟ้าดินพลันแหลกร้าว กรงเล็บผีมหึมาปิดนภาบังตะวันยื่นออกมา เคลือบด้วยเพลิงปรภพพลุ่งพล่าน เปี่ยมล้นด้วยอำนาจมหาวิถีปรภพเจิดจรัส!

“แย่แล้ว!”

หัวใจของหนิงฝานพลันเต้นระทึก ประมุขผีปรภพนี่ไม่มีทางใช่ตัวตนระดับควบคุมวิถีทั่วไป!

หนิงฝานใช้กระบี่ตี้ลั่วโดยไร้ความลังเลแม้แต่น้อย ชั่วพริบตาต่อมา เทพมารนับล้านก็กู่ก้อง นิมิตประหารราชันจักรพรรดิอันน่าสะพรึงกลัวกวาดเข้าใส่กรงเล็บผีที่ฟาดเข้าหาเขา!

ตู้ม!

พริบตาต่อมา กระบี่ตี้ลั่วและกรงเล็บผีหมื่นจั้งก็ปะทะกันในทางเชื่อมมิติเวลา หลังเกิดเสียงคำรามสะท้านสรวงสะเทือนแดน คลื่นพลังทำลายล้างก็สาดซัดเยี่ยงสมุทรคลั่ง!

เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง!

ยามอำนาจทำลายล้างแผ่ทั่วทิศ ทางเชื่อมมิติเวลารอบข้างพลันพังทลายลงเป็นวงกว้าง!

วูบ!

ด้วยเหตุนี้ หนิงฝานจึงทำได้เพียงถูกบีบให้ล่าถอยจากทางเชื่อมมิติเวลา แต่ยามเขาถอนตัวไปในท้ายที่สุด เขาก็ใช้พลังทั้งหมดในการเข้าสู่กระบี่ตี้ลั่ว!

“ประมุขผีปรภพ รับกระบี่นี้ของข้าให้ดีเล่า ข้าเชื่อว่ามันต้องทำให้เจ้าพอใจได้แน่!”

พร้อมเสียงตะโกนลั่นนั้น ร่างของหนิงฝานก็ถอยตัวหายลับไปในพริบตาก่อนทางเชื่อมมิติเวลาจะทลายลงโดยสมบูรณ์!

แม้หนิงฝานจะจากไป แต่กระบี่ตี้ลั่วนั้นก็ยังเบ่งบานด้วยอำนาจน่าสะพรึงกลัวเกินใดเทียบ บดขยี้กรงเล็บผีหมื่นจั้งลงในพริบตา จากนั้นก็ถล่มนภาทลายแดน สะบั้นเข้าใส่โลกปรภพ!

ตู้ม!!

ท้ายที่สุด โลกปรภพทั้งหมดก็ถูกปกคลุมด้วยอำนาจแห่งกระบี่ตี้ลั่วพร้อมเสียงคำรามสะเทือนแดน!

เนิ่นนาน!

ยามกระบี่ตี้ลั่วสลายสิ้นไปในท้ายที่สุด ทั่วทั้งโลกปรภพก็ถูกฉีกกระชาก ไม่อาจทราบได้ว่ามีภูตผีในโลกปรภพสิ้นสลายไปมากมายเพียงไร!

กระบี่นี้ทำลายโลกปรภพไปกึ่งหนึ่ง!

“ไอ้เด็กเผ่ามนุษย์น่ารังเกียจ!”

ท้ายที่สุด เสียงคำรามอย่างเสียสติเสียงหนึ่งก็ดังออกมาจากส่วนลึกแห่งโลกปรภพ กึกก้องสะท้อนเนิ่นนาน!

…

ตู้ม!

ขณะเดียวกัน ณ ทะเลแห่งความตาย ทันทีที่หนิงฝานออกมาจากทางเชื่อมมิติเวลา กระแสวังวนก็พังทลาย และกระทั่งนาวาปรภพทั้งลำยังระเบิดสิ้น!

และทันทีที่นาวาปรภพพังทลาย หมอกผีปรภพรอบข้างก็สลายหายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน!

ศึกนี้จบแล้วโดยสมบูรณ์!

“หึ!”

หนิงฝานแค่นเสียงหัวเราะ เก็บกระบี่ของเขาไป!

ศึกใหญ่เมื่อครู่ทำให้เขาได้ยืนยันพลังรบของตัวเองเรียบร้อย ยามนี้ เขาสามารถเอาชนะผู้อยู่ในขั้นต้นระดับควบคุมวิถีได้อย่างไร้ปัญหาใด ๆ ทว่ายอดฝีมือผู้อยู่เหนือขั้นต้นระดับควบคุมวิถีนั้นยังยากจะบอกได้

“ตอนนี้อย่าไปคิดมากนักเลย ช่วงชิงต้นกำเนิดมหาวิถีเพื่อแข็งแกร่งขึ้นต่อดีกว่า!”

ท้ายที่สุด หนิงฝานก็ส่ายหน้า เชิญสัตว์ร้ายทั้งสี่และมุ่งหน้าข้ามทะเลลึกต่อไป!

ระหว่างทาง เพื่อมิให้เป็นการเสียเวลา หนิงฝานจึงเลิกล่าอสูรทะเลในระดับตระหนักวิถี และเลือกเพียงตัวที่เข้าสู่ระดับควบคุมวิถีครึ่งก้าวเท่านั้น!

ไม่นานนัก!

ก็ผ่านไปอีกสิบปี!

ในมิติเวลาอันผันผวนนี้ หนิงฝานฝึกฝนมาเกือบร้อยปีแล้ว ทว่าจากการพึ่งพาเพียงต้นกำเนิดมหาวิถีอันก้าวขึ้นสู่ระดับควบคุมวิถีครึ่งก้าวนี้ลำพัง ร้อยปีนี้ มิได้ทำให้การบ่มเพาะของเขาเคลื่อนสู่ขั้นปลายระดับตระหนักวิถีได้เลย!

โฮกกก!

ในวันนี้ เหนือทะเลแห่งความตาย หนิงฝานลำพังไล่ล่าสัตว์ทะเลซึ่งก้าวขึ้นสู่ระดับควบคุมวิถีครึ่งก้าวอยู่สิบกว่าตัว!

มันคืออสรพิษทะเลฝูงหนึ่ง แต่ละตัวยาวขั้นต่ำก็หลายหมื่นจั้งดุจมังกร ดุดันโหดร้าย!

ทว่ายามฝูงอสรพิษทะเลซึ่งเดิมทีดุร้ายเหลือแสนในทะเลแห่งความตายถูกหนิงฝานไล่ล่าหนนี้ พวกมันจนปัญญาต่อกร ทำได้เพียงหนีหัวซุกหัวซุนโดยพึ่งเพียงให้วารีพิทักษ์กาย!

ฉับ! ฉับ! ฉับ!

แต่ถึงเช่นนั้น หนิงฝานซึ่งไล่ตามมาก็ยังเก็บเกี่ยวชีวิตของฝูงอสรพิษทะเลลงอย่างต่อเนื่อง!

เมื่อเวลาผ่านไป!

ฝูงอสรพิษทะเลร่อยหรอลงทุกขณะ และท้ายที่สุดก็เหลือเพียงสาม!

วูบ!

ขณะที่อสรพิษทะเลสามตนสุดท้ายกำลังหนี จู่ ๆ ก็พบว่าตรงหน้าพวกมันมีเกาะแห่งหนึ่งปรากฏขึ้น!

ทิวทัศน์เหนือเกาะนั้นงดงามชอุ่มเขียวขจี เปี่ยมด้วยชีวิตชีวาไม่รู้จบ!

“เฮือก!”

“นั่นมัน?”

“เกาะในตำนานนั่น!”

ความหวาดกลัวอย่างลึกล้ำปรากฏในสายตาของอสรพิษทะเลทั้งสามสามมองเกาะตรงหน้า!

ทว่าเมื่อเหลียวกลับไปมองเบื้องหลัง หนิงฝานกับกระบี่ของเขาก็ยังไล่หลังมา สามอสรพิษทะเลก็กัดฟันกรอด!

“สหายร่วมเผ่าเอ๋ย แทนที่จะถูกมนุษย์ข้างหลังนั่นล่าสังหารลงทีละตน ไปตายเอาดาบหน้าในเกาะนี้ดีกว่าหรือไม่!”

“นั่นมันเกาะในตำนานเลยนะ ผู้ใดที่เข้าไปในเกาะนี้ มิเคยเห็นผู้ใดรอดกลับออกมาเลย!”

“ใช่! หากเข้าเกาะนั้นไปได้ตายแน่!”

“ข้าไม่รู้หรอกว่าเข้าเกาะนั่นไปเราจะตายหรือไม่ แต่หากมิเข้าเกาะ เราจะตายกันเดี๋ยวนี้แหละ!”

“เฮ้อ ต้องเสี่ยงงั้นสิ!”

“…”

หลังจากลอบหารือกันอย่างดุเดือด สีหน้าของอสรพิษทะเลทั้งสามก็บ้าคลั่ง!

วูบบบ!

ทันใดนั้น อสรพิษทะเลทั้งสามก็แผดเผามหาวิถีของตน แปรเปลี่ยนเป็นรุ้งสีเลือดสามสายพุ่งไปยังเกาะแห่งนั้น!

“ฮึ จะหนีไปไหนได้!”

หนิงฝานมิได้คิดมากเกี่ยวกับเกาะตรงหน้าเขา เพราะถึงอย่างไร หลังข้ามทะเลแห่งความตายมาหลายต่อหลายปี เขาก็พบเกาะมาหลายแห่งยิ่งนัก

ฟิ้ว!

ลมหายใจต่อมา ด้วยการหนุนเสริมแห่งมหาวิถี ทันทีที่เข้าสู่เกาะ หนิงฝานก็ไล่ตามสามอสรพิษทะเลจนทัน!

ตู้ม!

หนึ่งกระบี่ตวัดฟัน และอสรพิษทะเลทั้งสามก็พลันถูกสะบั้นตัวขาดพร้อมกัน เลือดอสรพิษทะลักไหลเยี่ยงพุน้ำ

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

ในที่สุด ร่างอสรพิษครึ่งท่อนหกชิ้นก็ร่วงลงสะเทือนพื้น และทันใดนั้นเสียงโหยหวนอย่างเจ็บปวดก็ดังขึ้น!

ฉัวะ!

หนิงฝานก้มตัวหลบ ชี้กระบี่ตามทิศเสียง “หึ! สัตว์ร้ายไม่กี่ตัว ดูซิว่าจะหนีไปไหนได้อีก”

“โฮก”

“ผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์ เราแค่กินสัตว์เลี้ยงของเจ้าไปตัวเดียว ไฉนต้องมาเข่นฆ่าเราเผ่าอสรพิษทะเลด้วย!”

อสรพิษทะเลทั้งสามคำรามอย่างโกรธเคือง!

หนิงฝานยิ้มเย็น “เจ้าฆ่าสัตว์เลี้ยงของข้า ข้าฆ่าเจ้าก็สมควรแล้ว!”

ฉัวะ!

ทันทีที่สิ้นคำ หนิงฝานก็คิดสังหารอสรพิษทะเลทั้งสามลงเสีย!

และเมื่อรู้ว่าตนต้องตายในวันนี้ อสรพิษทะเลทั้งหลายก็กู่คำราม

“ฮ่า ๆๆ! ถึงเราต้องตายวันนี้ เจ้าก็ไม่มีทางรอด!”

“รู้หรือไม่ว่านี่เกาะอันใด? นี่คือเกาะฝังจักรพรรดิ หนึ่งในห้าเกาะต้องห้ามในทะเลแห่งความตาย!”

“เกาะนี้เข้าได้อย่างเดียว ออกมิได้ ผู้ใดเข้าเกาะมามีแต่ต้องตาย มนุษย์เอ๋ย เจ้าจบสิ้นแล้ว!”

ได้ยินเช่นนี้ คิ้วของหนิงฝานก็ขมวดทันที!

ฉัวะ!

หนึ่งกระบี่สังหารอสรพิษทะเลทั้งสาม แล้วเขาก็เริ่มสังเกตสรรพสิ่งรอบข้างอย่างระมัดระวัง!

หลังจากสังเกตอยู่สักพัก หัวใจของหนิงฝานก็ร่วงวูบอย่างช่วยไม่ได้!

“เป็นเกาะฝังจักรพรรดิจริง ๆ ด้วย!”