ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 502 บุปผายักษ์กินคน ละเลงเลือดแสนลี้!

ตอนที่ 502 บุปผายักษ์กินคน ละเลงเลือดแสนลี้!

เกาะฝังจักรพรรดิ หนึ่งในห้าสถานที่ต้องห้ามแห่งทะเลแห่งความตาย ดุร้ายเสียยิ่งกว่านาวาปรภพที่เขาพบก่อนหน้านี้อีก!

เนื่องจากการถูกนาวาปรภพดึงเข้าสู่ปรภพนั้นยังมีโอกาสเปลี่ยนเหยื่อเป็นทูตนาวาปรภพหรือภูตผีปรภพ แต่เกาะฝังจักรพรรดินี้ฝังทุกสิ่งที่เข้ามาเยือน ไร้ผู้ใดเหลือรอดในคำร่ำลือ!

มันคือสถานที่มหาวิปโยค!

ฟิ้ว!

เรื่องนี้ หนิงฝานมิค่อยเชื่อเท่าไหร่นัก เขาชี้กระบี่สู่ฟ้า และขณะที่กำลังจะออกจากเกาะนี้เอง อำนาจจองจำน่าสะพรึงกลัวเกินใดปานก็อุบัติขึ้นขวางหนิงฝานไว้!

“สะบั้น!”

เห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็ฟาดกระบี่ของเขาลง และกระบี่มหาวิถีก็เฉิดฉายฟาดฟันลงบนอำนาจนั้น!

ครืน!

ทว่ากระบี่มหาวิถีอันเพียงพอสังหารยอดฝีมือในระดับควบคุมวิถีได้นั้นกลับทำได้เพียงสั่นคลอนอำนาจจองจำนั้นให้กระเพื่อมได้เท่านั้น ก่อนจะหายวับไป!

“นี่…!”

เห็นเช่นนี้ หัวใจของหนิงฝานก็ดิ่งร่วง รู้แล้วว่าอำนาจจองจำนี้ประหลาด ยากจะทะลวงออกไปได้ด้วยลำพังกำลังตน!

“ในเมื่อออกจากเกาะมิได้ เช่นนั้นข้าก็ขอดูสักหน่อยว่าเกาะฝังจักรพรรดิที่ว่านี้มีอันใดบ้าง!”

ท้ายที่สุด หนิงฝานก็เลิกยืนกรานออกจากเกาะ แล้วไหวร่างลงมาอีกครั้ง

วูบบ!

ด้วยหนึ่งโบกมือ เขาดึงต้นกำเนิดมหาวิถีของอสรพิษทะเลระดับควบคุมวิถีครึ่งก้าวทั้งสามออกมา จากนั้นก็กระตุ้นกงล้อโชคชะตาเหนือศีรษะ มือถือกระบี่ต้าหลัว มุ่งหน้าสู่เกาะอย่างระมัดระวัง!

บนเกาะฝังจักรพรรดิมีสารพัดพฤกษาโบราณเติบโตในป่า ภูเขาศิลาและมวลผกา เขียวชอุ่มชุ่มชื้น!

ภาพเช่นนี้หาได้ยากยิ่งในทะเลแห่งความตาย และกระทั่งเป็นเอกลักษณ์!

วูบ!

หนิงฝานเดินเข้าไปในป่าเขา โอบล้อมโดยสกุณาบุปผา เฉกเช่นสรวงสวรรค์!

มองแวบแรกก็เห็นบุปผาเจ็ดสีดอกหนึ่งเบ่งบานอยู่ไม่ไกล น้ำค้างยามเช้าสีขาวกลิ้งกลอก หมู่ภมรบินว่อน เสียงปีกฮือหึ่งสะเทือนอากาศ!

ภาพเช่นนี้งดงามยิ่งนัก ทำให้หนิงฝานซึ่งเดิมระแวดระวังอดคลายความระวังลงมิได้!

ตู้ม!

ทว่าทันทีที่เขาทะยานผ่านบุปผาเจ็ดสีนั้นไป อำนาจอันน่าสะพรึงกลัวเกินใดเทียบก็พลันปะทุ!

บุปผาเจ็ดสีนั้นสะท้านไหว ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็ว ในพริบตาก็แปรเปลี่ยนเป็นบุปผายักษ์สูงแสนจั้ง ใจกลางบุปผานั้นมีกระเปาะสีเลือดดุจหุบเหวอยู่ ซี่เขี้ยวยักษ์เรียงรายล้อมรอบ ดูน่าขนลุกขนพองยิ่งนัก!

และหมู่ภมรซึ่งบินรายล้อมบุปผาเจ็ดสีก็แปรเปลี่ยนไปในขณะเดียวกัน คลื่นปราณอสูรอันน่าสะพรึงกลัวกวาดกระจาย อสูรผึ้งอันน่าสะพรึงกลัวขนาดหมื่นจั้งปรากฏขึ้น แต่ละตัวล้วนเหี้ยมโหดน่าสะพรึงกลัว แผ่ความดุร้ายทรงพลังทุกทิศทาง!

ตู้มมมม!

ลมหายใจต่อมา บุปผากินคนเจ็ดสีก็เปิดปากเยี่ยงหุบเหวของมันเข้าเขมือบหนิงฝานอย่างรุนแรง พร้อมกันนั้น อสูรผึ้งน่าสะพรึงกลัวฝูงนั้นก็สั่นท้อง ส่งเหล็กในยาวพันหมี่ อันเรืองประกายพิษร้ายแรงถึงตาย พุ่งเข้าโจมตีหนิงฝาน!

วิกฤตินี้บังเกิดขึ้นในพริบตา!

“หึ!”

เห็นเช่นนี้ แม้หนิงฝานจะผงะ เขาก็มิได้ลนลาน และขณะตวาดเสียงเย็น เขาก็ตวัดกระบี่ลงมือทันที!

ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!

พร้อมด้วยเสียงโลหะกระทบเสียดโสตประสาท เหล็กในผึ้งขนาดยักษ์ล้วนถูกหนิงฝานปัดป้องออกจนหมด!

ตู้ม!

ขณะเดียวกัน กงล้อโชคชะตาเหนือหัวหนิงฝานก็แผ่รัศมีกระแทกเข้าใส่ปากมโหฬารของบุปผากินคนเจ็ดสี บดขยี้ปากใหญ่ยักษ์ของมันไปส่วนใหญ่ ของเหลวหนืดสีเลือดหลั่งรินประหนึ่งห่าฝน!

“ฆ่า!”

ครู่ต่อมา หนิงฝานจู่โจมตอบโต้ แปรเปลี่ยนเป็นลำแสงกระบี่วูบไหวบนเวหาทันใด!

ตู้ม! เผละ!

ยามลำแสงกระบี่วูบไหวทั่วทิศ ศีรษะอัปลักษณ์น่าสะพรึงกลัวหัวแล้วหัวเล่าก็ขาดกระเด็น โลหิตไหลทะลัก อสูรผึ้งตายตกลงต่อเนื่อง!

แทบจะในชั่วพริบตา ฝูงอสูรผึ้งก็ถูกหนิงฝานสังหาร เหลือเพียงซากศพเปื้อนเลือดบนพื้น!

“โฮก!”

ทันใดนั้น บุปผาเจ็ดสีกินคนก็ส่งเสียงคำรามเลื่อนลั่น อ้าปากออกพ่นลำแสงเจิดจรัสเยี่ยงน้ำตกหลากสีโปรยปรายลง!

“สกัดกั้น!”

เห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็มิได้ถอย กงล้อโชคชะตาระเบิดประกายแสงมหาวิถีเกินคณานับคุ้มกายเขาไว้ทันที!

เปรี้ยงง!

ยามอำนาจอันดูเหมือนน้ำตกเจ็ดสีนั้นคล้อยลง เสียงคำรามหนึ่งก็กึกก้อง!

ทว่าประกายแสงวิถีแห่งชะตาไร้ผู้เทียบ และยามน้ำตกเจ็ดสีถูกชะล้างสิ้นไปแล้ว หนิงฝานก็ยังไร้รอยขีดข่วน!

“กระบี่มหาวิถี สะบั้น!!”

หนิงฝานตะโกนขึ้นอีกครั้ง และเมื่อฟันกระบี่ออกไป ทันใดนั้นลำแสงกระบี่ต้าหลัวเส้นยาวก็พุ่งขึ้นทะลวงฟ้า และอำนาจมหาวิถีสามร้อยกว่าประการเบ่งบานอยู่เหนือมัน อำนาจกระบี่ดูประหนึ่งกับเบิกนภาได้!

เปรี้ยง!

เพียงพริบตา กระบี่มหาวิถีก็ทลายอำนาจเจ็ดสีนั้นไป และฟันเข้าใส่บุปผาเจ็ดสีกินคน!

บุปผาเจ็ดสีกินคนแหลกสลายกระจัดกระจายเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมเสียงกัมปนาทโดยพลัน!

“เฮ้อ!”

หนิงฝานผ่อนลมหายใจเบา ๆ ขณะที่เขากำลังจะดูดซับต้นกำเนิดมหาวิถีจากบุปผาเจ็ดสีกินคนและอสูรผึ้งนั้นเอง!

เหตุมิคาดฝันก็บังเกิดขึ้นอีก!

ตู้ม! ตู้มม! ตู้มมม!

ขณะที่เสียงคำรามเลื่อนลั่นนี้ดังขึ้น ป่าเขารอบข้างล้วนอื้ออึงขยับไหว ทั้งพฤกษาโบราณ ศิลา บุปผา สกุณาสัตว์ร้าย มัจฉามวลแมลง ทั้งหมดทั้งมวลล้วนแปรเปลี่ยนเป็นสัตว์ร้ายขนาดยักษ์!

แต่ละตนตัวใหญ่หมื่นจั้ง หลายหมื่นจั้ง กระทั่งหลายแสนจั้ง เผยความน่าสะพรึงกลัวร้ายกาจ!

“หือ?”

เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ สีหน้าของหนิงฝานก็แปรเป็นเคร่งขรึมโดยสมบูรณ์

สารพัดสัตว์ร้ายกู่ก้อง ดวงตาเปี่ยมความเหี้ยมโหดกระหายเลือด!

ตู้ม!

พริบตาต่อมา สัตว์ร้ายมหึมาเหล่านั้นก็กู่คำรามแล้วรุมโจมตีใส่หนิงฝาน เผยปราณดุร้ายประหนึ่งจะพลิกเกาะฝังจักรพรรดินี้กลับด้าน!

“ฆ่า!”

หนิงฝานมิกล้าเลินเล่อ และขณะที่เขากำลังจะเร่งกงล้อโชคชะตาถึงขีดสุด ขณะนั้นเอง กระบี่ต้าหลัวในมือของเขาก็ฟาดฟันรัศมีกระบี่ไร้ใดเทียมออกมาตาม ๆ กัน!

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

เสียงคำรามดังเลื่อนลั่น หนิงฝานเริ่มฉวัดเฉวียนเข้าสังหารฝูงสัตว์ร้ายเหล่านั้น!

สิบตัว!

ร้อยตัว!

พันตัว!

ยามลำแสงกระบี่พลุ่งพล่านขึ้นทุกแห่งหน สัตว์ร้ายขนาดยักษ์ก็ล้มระนาวต่อเนื่อง!

ทว่าที่นี่มีสัตว์ร้ายยักษ์อยู่มากมายเหลือเกิน แม้อำนาจต่อสู้ของหนิงฝานจะแข็งแกร่ง แต่ศัตรูก็มีให้ฆ่ามากมายไม่รู้จบสิ้น เป็นสถานการณ์ที่หนิงฝานไม่ตายไม่เลิกราโดยแท้!

“นี่สินะ โฉมหน้าที่แท้จริงของเกาะฝังจักรพรรดิ!”

หนิงฝานอดรำพึงมิได้!

มิน่าเล่า ในคำร่ำลือทั่วทะเลแห่งความตายจึงกล่าวว่า ผู้ใดเข้าสู่เกาะฝังจักรพรรดิ ผู้นั้นไม่อาจรอดกลับมาได้เลย!

ที่นี่มีสัตว์ร้ายมากมาย ฆ่าได้ไม่จบสิ้น แม้ผู้มาจะเป็นยอดฝีมือระดับควบคุมวิถีก็ยังไม่ไหว!

“ไป!”

ท้ายที่สุด หนิงฝานก็เลิกหลับหูหลับตาสู้แล้วเริ่มพุ่งตัวเร่งไปยังส่วนลึกของเกาะฝังจักรพรรดิ!

ระหว่างทางมีป่าเขาศิลาพฤกษ์ สรรพสัตว์หมู่ผกา มัจฉาและมวลแมลงมากมาย พวกมันล้วนแปรเปลี่ยนเป็นสัตว์ร้ายเข้าประหัตประหารไม่รู้จบสิ้น!

ทว่าทุกแห่งหนที่หนิงฝานผ่าน สัตว์ร้ายจำนวนมากก็ยังตายตกมิขาดสาย!

หมื่นลี้!

แสนลี้!

หนิงฝานละเลงเลือดแสนลี้มาจนถึงส่วนลึกของเกาะฝังจักรพรรดิ!

วูบ!

และหลังจากหนิงฝานพุ่งออกจากป่าเขาแห่งหนึ่งได้ ฝูงมารปีศาจเข่นประหารซึ่งเดิมรายล้อมก็พลันหายวับไป!

“หือ? หมดแล้ว!”

เห็นเช่นนี้ มิเพียงหนิงฝานไร้ปรีดาใด ๆ หัวใจของเขายังกระวนกระวายขึ้นทันที!

สัตว์ร้ายรายล้อมเขาหายไปแล้ว มีความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเท่านั้น นั่นคือที่นี่มีสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าอาศัยอยู่!

จริงเช่นนั้น ลมหายใจต่อมา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ม่านตาของเขาก็พลันหดตัวราวกับได้เห็นภาพอันสะเทือนขวัญ!