ตอนที่ 503 ต้นหลิวดั้นนภา ผู้ฝึกยุทธ์โบราณ!
เมื่อหนิงฝานเงยหน้าขึ้น เขาก็พบต้นหลิวต้นหนึ่งบนแดนดินห่างออกไป มิอาจทราบว่าสูงเพียงไรกันแน่ มีมวลหมอกเมฆคล้อยวนรอบลำต้น!
รยางค์กิ่งหลิวเกินคณานับเหล่านั้นดูประหนึ่งระย้าลงจากท้องนภา แต่ละสายหนาพอ ๆ กับมังกรหนึ่งตน!
สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดคือ ปราณทรงพลังอันแผ่วบางของต้นหลิวนี้แตะถึงระดับควบคุมวิถี!
“หือ!”
“ต้นหลิวในระดับควบคุมวิถี!”
เมื่อมองต้นหลิวต้นนี้ หนิงฝานก็อดกล่าวขึ้นมิได้!
มิน่าเล่า รอบข้างแดนนี้จึงไร้สัตว์ร้าย พวกมันกลัวต้นหลิวนี้กันแน่แท้!
วูบบ!
และขณะที่หนิงฝานสังเกตการณ์ เงาร่างจาง ๆ ก็วูบไหวอยู่ใต้ต้นหลิวใหญ่ห่างออกไป!
ซ้ำยังมีมากกว่าหนึ่ง!
“มีคนหรือ?”
หนิงฝานตกใจ!
ต้นหลิวอันน่าสะพรึงกลัวปานนี้ ไฉนเลยจะมีผู้ใดมาอยู่ที่โคนพฤกษา? นี่มาหลบร่มพฤกษ์หรือไร?
“ไปดูหน่อยแล้วกัน!”
ท้ายที่สุด หลังลังเลอยู่ชั่วขณะหนึ่ง หนิงฝานก็ตัดสินใจไปดูหน่อย!
ประการแรกนั้น เพราะเขาอยากรู้เกี่ยวกับเงาร่างวูบไหวนั้น และสองก็เพราะอยากดึงดูดความสนใจของต้นหลิวนี้!
เพราะถึงอย่างไร จนบัดนี้ เขาก็ยังมิได้ต้นกำเนิดมหาวิถีระดับควบคุมวิถีมากเท่าไหร่เลย และนี่แหละสิ่งที่สร้างผลกระทบใหญ่หลวงต่อการฝึกฝนของเขาในขณะนี้!
วูบ!
แน่นอน หนิงฝานมิได้จะปรี่เข้าไปเฉย ๆ แต่ใช้กงล้อโชคชะตาพรางลมหายใจของเขาแล้วเหาะเหินไปหาอย่างระมัดระวัง เตรียมพร้อมหยั่งเชิง!
ฟิ้ว!
เมื่อเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ หนิงฝานก็พบว่าร่างใต้ต้นหลิวเหล่านั้นมีจำนวนมากหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ!
“เฮือก!”
ทว่ายามเขาลอบเข้าไปและสืบเห็นภาพรวม หนิงฝานก็อดสูดหายใจเฮือกมิได้!
ใต้ต้นหลิวยักษ์นี้มีผู้อยู่มากมายจริงแท้ ทั้งเผ่ามนุษย์ สัตว์ทะเล เผ่ามารและอื่น ๆ เต็มไปหมด
ทว่าตัวตนหลากเผ่าพันธุ์เหล่านี้ส่วนใหญ่ตายตกไปเนิ่นนาน มีกระทั่งศพแห้งกรังมากมายถูกกิ่งหลิวเกินคณานับเจาะทะลุห้อยเรียงรายประหนึ่งคนแขวนไส้กรอก!
เพียงวายุพัดโชย ศพแห้งทั้งหลายก็ปลิดปลิวคล้อยตาม ชวนขวัญหนีดีฝ่อยิ่งนัก!
แต่จากการสังเกตของหนิงฝาน เขาพบว่าบางซากเลือดยังไม่ทันแห้ง เห็นได้ชัดว่าเพิ่งตายได้ไม่นาน
“อะ อ๊า!”
“ช่วย… ช่วยด้วย…”
“ผู้ใดก็ได้… ช่วยเราที!”
ทันใดนั้น เสียงโอดครวญอย่างเจ็บปวดและเสียงร้องขอความช่วยเหลือก็แว่วมากระทบโสตหนิงฝาน!
“หือ มีผู้ยังไม่ตายหรือ?”
หนิงฝานประหลาดใจ เขาทะยานไปตามเสียง และไม่ช้าก็พบผู้รอดชีวิตสิบกว่าผู้ ณ อีกฝั่งของต้นหลิว!
ตัวตนสิบกว่าผู้นั้นเป็นผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์ อาภรณ์ของพวกเขาเก่าแก่ยิ่งนัก และที่อกของพวกเขาหลายคน หนิงฝานก็เห็นอักขระเซียนโบราณอันเป็นของเก้าอาณาจักรเซียนสวรรค์!
“คนของเก้าอาณาจักรเซียนสวรรค์ อย่างน้อยที่สุดก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์โบราณในยุคเซียน หรือก่อนหน้านั้น!”
หนิงฝานเดาตัวตนของผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์เหล่านี้ได้ เพราะแม้ลมหายใจของคนเหล่านี้จะรวยริน ทว่าพวกเขาล้วนอยู่ในขั้นย่างก้าวสู่ระดับควบคุมวิถี
และนับแต่ยุคเซียน ในเก้าอาณาจักรเซียนสวรรค์ อย่าว่าแต่จะหายอดฝีมือในระดับนี้เลย กระทั่งยอดฝีมือกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนไร้เทียมทานยังหาแทบมิได้!
หลังจากครุ่นคิดสักพัก หนิงฝานก็ตัดสินใจช่วยผู้ฝึกยุทธ์โบราณเหล่านี้เท่าที่ทำได้
ลมหายใจต่อมา เขาก็ถ่ายทอดคำพูดลับให้กับกลุ่มผู้ฝึกยุทธ์โบราณเหล่านั้นทันที “ทุกท่าน ข้ามีนามว่าหนิงฝาน มาจากหมื่นภูมิสวรรค์แห่งเก้าอาณาจักรเซียนสวรรค์ หากพวกเจ้ายังอยากมีชีวิตต่อ อย่าได้ลนลาน!”
พรึ่บ!
แม้วาจาของหนิงฝานจะเต็มไปด้วยคำเตือน ทว่าสีหน้าของผู้ฝึกยุทธ์เหล่านั้นก็ยังเต็มไปด้วยความตะลึงตกใจกันอยู่ดี คนบางคนกระทั่งเบี่ยงซ้ายเอี้ยวขวา หันมองหาร่างของหนิงฝาน!
ทุกคนหาได้คาดฝันไม่ว่ายามสิ้นหวังหมดอาลัย จะมีผู้มาช่วยเหลือพวกเขาจริง ๆ!
“ทุกท่าน ข้าขอพูดซ้ำอีกครั้ง หากยังอยากมีชีวิต อย่าขยับตัว หากผู้ใดขยับอีก ข้าจะไปทันที!”
ควับ!
ทันทีที่สิ้นวาจาคำรบสองของหนิงฝาน ผู้ฝึกยุทธ์โบณาณทั้งหลายก็นิ่งงันเฉียบพลัน!
ขณะนี้ หนึ่งในกลุ่มคนวัยกลางคนในชุดสีน้ำเงินถ่ายทอดคำพูดกลับมา “สหายเต๋าหนิงฝาน นามของข้าคือหลานป้านเยว่ มาจากเก้าอาณาจักรเซียนสวรรค์เช่นกัน หากวันนี้สหายเต๋าหนิงฝานช่วยข้าออกจากทะเลแห่งความตายได้ ภายหน้าข้าจะขอตอบแทนด้วยชีวิตแน่นอน!”
“ด้วยความยินดี! ต่อจากนี้ข้าจะปรากฏตัวขึ้นช่วยพวกเจ้าทีละคน จำไว้ว่าอย่าขยับตัวให้ปีศาจต้นไม้นี่รู้ตัวเล่า!”
“พวกข้าเข้าใจแล้ว!”
วูบ!
พริบตาต่อมา แสงเงาก็วูบไหว หนิงฝานเผยร่างออกมา!
เมื่อเห็นหนิงฝานปรากฏขึ้น กลุ่มผู้ฝึกยุทธ์โบราณอันนำโดยหลานป้านเยว่ปรากฏสีหน้าประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด!
มิคาดเลยว่าหนิงฝานจะยังเยาว์นัก และด้วยอายุเพียงเท่านี้ เขาก็บุกถึงทะเลแห่งความตาย ของเขตหวงห้ามที่สี่ได้แล้ว!
ด้วยพลังยุทธ์ขั้นกลางระดับตระหนักวิถี อีกฝ่ายกล้าดีเช่นไรมาช่วยพวกเขาต่อหน้าต่อตาปีศาจต้นไม้ระดับควบคุมวิถี?
“ทุกท่าน มาทีละคนนะ อย่าก่อเรื่องเชียว!”
หนิงฝานเมินเฉยต่อความประหลาดใจของทุกผู้ และใช้กระบี่ต้าหลัวร่วมกับกงล้อโชคชะตาเริ่มช่วยเหลือทุกผู้ทีละคน
วูบ!
อำนาจวิถีวูบไหว และหลานป้านเยว่ก็ถูกช่วยออกมาโดยต้นหลิวมิรับรู้เป็นคนแรก!
“สหายเต๋าหนิงฝาน ขอบคุณมาก…”
ทันทีที่เขาออกมาได้ หลานป้านเยว่ก็อยากจะคารวะขอบคุณ ทว่าเขาอ่อนแรงเกินไปจนแทบร่วงไปกองกับพื้น!
พรึ่บ!
หนิงฝานคว้าเขาไว้ ส่ายหน้าแล้วนำสมบัติระดับวิถีขีดสุดชิ้นหนึ่งออกมา…ไข่มุกจักรพรรดิเป็นตาย!
ขณะนี้ หลังจากบ่มเพาะไข่มุกจักรพรรดิเป็นตายมาหลายปี พลังมรณาภายในมันก็แข็งแกร่งยิ่งนัก!
วิ้ง!
เมื่อเรียกใช้ไข่มุกจักรพรรดิเป็นตาย พลังมรณาส่วนหนึ่งก็แปรเปลี่ยนเป็นพลังชีวิตทันที!
จากนั้น หนิงฝานก็ถ่ายเทพลังชีวิตสายหนึ่งเข้าไปในร่างของหลานป้านเยว่ และหลานป้านเยว่ผู้ห่อเหี่ยวร่อแร่ก็สั่นสะท้าน บาดแผลทั่วกายมลายสิ้นแทบทันที!
“ขอบคุณสหายเต๋าหนิงฝานมาก!”
เห็นเช่นนี้ หลานป้านเยว่ก็โค้งคารวะต่ำ ๆ ให้เขา!
“ด้วยความยินดี!”
หนิงฝานยิ้มบาง ๆ แล้วเริ่มช่วยผู้ฝึกยุทธ์โบราณคนอื่น ๆ ทีละคน!
สามคน!
ห้าคน!
สิบคน!
ผู้ฝึกยุทธ์โบราณทั้งหลายถูกทยอยช่วยไปทีละคน และเพราะพวกเขาต่างบาดเจ็บสาหัส หนิงฝานจึงถ่ายพลังชีวิตส่วนหนึ่งให้ ทำให้พวกเขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว!
ไม่นานนักก็เหลือเพียงสามคน!
และสามคนเหล่านี้ล้วนหมดสติอยู่ เดิมทีหนิงฝานเตรียมตัวช่วยพวกเขาทั้งสามในรวดเดียวเพื่อจะได้มิสร้างปัญหาจากความยืดเยื้อ!
ทว่าขณะที่เขากำลังจะไปช่วย หนึ่งอุบัติเหตุก็ยังบังเกิด!
วูบ!
ปรากฏว่าพวกเขาคนหนึ่งเกิดตื่นขึ้น และทันทีที่เห็นหนิงฝาน เขาก็แสนตื่นเต้นดีใจ!
“อ๊ะ!”
“สหายเต๋าท่านนี้!”
“ช่วยข้าที ช่วยข้าเร็วเข้า ข้าเป็นบุตรคนที่สิบสามของผู้นำอาณาจักรนภาคราม ขอเพียงช่วยข้าออกไปได้ สมบัติทั้งหมดของข้าในอาณาจักรนภาครามจะเป็นของเจ้า!”
คนผู้นี้ตื่นเต้นปรีดา รัวคำพูดมิต่างจากปืนใหญ่ สายเกินกว่าจะหยุดทัน!
‘โง่เง่า!’
เห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็ลอบด่าในใจ!
แม้คนผู้นี้จะเสียงไม่ดัง แต่ก็เพียงพอถึงหูยอดฝีมือระดับควบคุมวิถีได้!
ตู้ม!
จริงเช่นนั้น ครู่ต่อมา ปราณอันน่าสะพรึงกลัวระดับควบคุมวิถีก็ระเบิดออกมาเฉียบพลัน!
ต้นหลิวสูงเทียมฟ้าสั่นสะท้านรุนแรง กิ่งหลิวระย้าโยงจากท้องนภาดิ้นเร่าราวกับฝูงมารปีศาจร่ายรำ!
“ใครกันกล้าบุกรุกถิ่นของข้า รนหาที่ตาย!!”