ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 509 แม่ทัพอยู่ที่ใด หนึ่งกระบี่สังหาร!

ตอนที่ 509 แม่ทัพอยู่ที่ใด หนึ่งกระบี่สังหาร!

“พูดดี ๆ มิชอบใช่หรือไม่!”

เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของหนิงฝาน สีหน้าของประมุขเกาะฝังจักรพรรดิพลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา ในดวงตาทอประกายเย็นเยียบและเฉียบคม “ดูเหมือนว่าถ้าไม่ทนทุกข์สักนิด เจ้าจะไม่รับรู้ถึงฝีมือของข้า!”

“แม่ทัพอยู่ที่ใด!”

เมื่อเสียงเป่าปากดังขึ้น เกาะฝังจักรพรรดิซึ่งสงบเงียบมานานหลายปีก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

พื้นที่ทั้งหมดของเกาะฝังจักรพรรดิปะทุพลังอันยิ่งใหญ่น่าสะพรึงกลัวออกมา

ทางตะวันออกของเกาะ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์โบราณที่มีความสูงหนึ่งล้านจั้งเผยกลิ่นอายน่าเกรงขามของระดับควบคุมวิถี ผิวดินทั้งหมดแตกออกและเคลื่อนผ่านตรงมายังหลุมยุบ!

ทางตะวันตกของเกาะมีแม่น้ำที่มีความยาวหนึ่งแสนลี้ สายธารในแม่น้ำเป็นสีแดงฉาน และตอนนี้มันมันกำลังม้วนตัวโถมฟ้า นำพากลิ่นอายอันน่าพรั่นพรึงสายหนึ่งตรงมาด้วยความเร็วขีดสุด!

ทางตอนใต้ของเกาะ จู่ ๆ ต้นวัชพืชที่สลบไสลก็ตั้งตรงขึ้น ทันทีที่เคลื่อนไหว วัชพืชก็วิ่งพล่านไปทั่วฟ้าดิน ไม่ว่ามันจะผ่านไปที่ใดก็ฉีกแยกท้องฟ้าและดาราจักร!

ทางตอนเหนือของเกาะ มีไส้เดือนยาวหนึ่งจั้งอยู่ใต้พื้นดิน ขนาดตัวของมันพุ่งสูงถึงเก้าหมื่นจั้ง ราวกับมังกรโลหิต กลืนกินทำลายล้างโลกมาตลอดทาง และพุ่งโจมตีมายังที่แห่งนี้ด้วยความรวดเร็ว!

นอกจากนี้ ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันตกเฉียงใต้ ตะวันออกเฉียงเหนือ ตะวันตกเฉียงเหนือ… สี่ทิศแปดด้าน ท้องนภาและผืนปฐพี สิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถีตนแล้วตนเล่าต่างพุ่งเข้ามา!

“ซานเสินเยว่ (เทพยอดบรรพต) แสดงความเคารพต่อประมุขเกาะ!”

“เหอซื่อไห่ (นทีสี่สมุทร) แสดงความเคารพต่อประมุขเกาะ!”

“เฉ่าเจี้ยนจวินเจ่อ (จอมกระบี่ใบหญ้า) แสดงความเคารพต่อประมุขเกาะ!”

“หลงชิว (มังกรไส้เดือน) แสดงความเคารพต่อประมุขเกาะ!”

“…”

เสียงตะโกนอันทรงพลังดังขึ้นติดต่อกัน บรรดาสิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถีรีบมายังหลุมยุบทีละตัว และกลิ่นอายที่พลุ่งพล่านของระดับควบคุมวิถีก็ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!

“สวรรค์!”

“ห้าตน…สิบตน…ยี่สิบตน…”

“สิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถีทั้งหมดสามสิบหกตน!”

“บัดซบ! ถึงกับมีสัตว์ร้ายระดับควบคุมวิถีมากมายเพียงนี้ นี่คือโฉมหน้าที่แท้จริงของเกาะฝังจักรพรรดิสินะ!”

“…”

เมื่อเห็นบรรดาสิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถี หลานป้านเยว่และคนอื่น ๆ ต่างตื่นตระหนกและสั่นเทิ้มไปทั้งตัว!

มีเพียงหนิงฝานเท่านั้นที่ยังคงหยัดตรงดุจกระบี่ เจตจำนงของกระบี่พวยพุ่งทั่วร่างไม่ได้อ่อนแอลงเลย แม้ว่าการมาถึงของเหล่าสิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถีของฝั่งตรงข้ามจะรุนแรงขึ้นก็ตาม!

“เจ้าหนุ่ม ตราบใดที่เจ้าพูดว่าเต็มใจที่จะภักดีต่อข้า เจ้าก็จะหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานของร่างกายและวิญญาณเซียน แต่หากไม่ ข้ารับรองว่าต่อไปเจ้าจะอยู่มิสู้ตาย!”

ในเวลานี้ ชายชราหลังค่อมพูดกับหนิงฝานอีกครั้ง คำพูดนั้นเต็มไปด้วยถ้อยวจีข่มขู่!

ทว่าหนิงฝานเพียงสะบัดกระบี่และตะโกนอย่างเย็นชาว่า “อยากสู้ก็สู้ พูดไร้สาระมากมายไปเพื่ออันใด!”

“บังอาจ!”

มีเสียงตะโกนดังขึ้นจากกลุ่มสิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถี แล้วลมหายใจต่อมา นกยักษ์สีแดงเพลิงก็บินออกมา ปีกของมันยาวถึงแปดหมื่นจั้ง ทั่วร่างซัดโหมความผันผวนของการบ่มเพาะของระดับควบคุมวิถีขั้นต้น!

ทันทีที่นกยักษ์สีแดงโผทะยานขึ้นเวหา มันก็ตะโกนใส่หนิงฝานด้วยความโกรธเกรี้ยว “เป็นเพียงระดับตระหนักวิถีขั้นสุดยอดตัวเล็ก ๆ บังอาจพูดกับประมุขเกาะเช่นนี้ วันนี้ข้า ฮั่วเฉี่ยวเอ๋อร์จะสั่งสอนเจ้า!”

บึ้ม!

นกยักษ์สีแดงกระพือปีกและบินขึ้นสูง ลำแสงสายแล้วสายเล่าระเบิดเป็นเปลวเพลิง โลกสุญญะพลันลุกไหม้ก่อนจะพังทลายลง พลังของมันมากกว่าต้นหลิวดั้นนภาถึงสามส่วน!

“นกกระจอก ๆ ตัวหนึ่งกล้ามาส่งเสียงดังที่นี่!”

แต่ขณะที่นกยักษ์สีแดงกระพือปีกเข้ามาใกล้ หนิงฝานก็พูดอย่างเย็นชา

มือฟาดฟันกระบี่ออกไป แล้วกระบี่ต้าหลัวก็หวดผ่านคอของนกยักษ์สีแดง

ฉัวะ!

เสียงสะบั้นดังขึ้น หัวของนกขนาดใหญ่ราวกับขุนเขาลอยล่องไปในอากาศ โลหิตกระเซ็นไปทุกที่พร้อมกับเปลวไฟ ดวงตาของนกยักษ์กระทั่งตายยังเต็มไปด้วยความสับสน!

“อ๊าก!”

“อะไรกัน!”

“เขาฆ่าฮั่วเฉี่ยวเอ๋อร์ระดับควบคุมวิถีขั้นต้นด้วยกระบี่เดียว!”

เมื่อเห็นฉากกะทันหันนี้ สิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถีทั้งหมดล้วนตกตะลึง ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ!

มีเพียงผู้นำอย่าง ซานเสินเยว่ เหอซื่อไห่ เฉ่าเจี้ยนจวินเจ่อ หลงชิวเท่านั้นที่ใบหน้าไม่เปลี่ยนสี

ชายชราหลังค่อมดูคล้ายจะคาดการณ์ไว้แล้ว ไม่เพียงโกรธแค้นแต่ยังพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“บัดซบ!”

“มอบให้พวกเราสองคน!”

ในเวลานี้ เสียงตะโกนดังขึ้นสองครั้ง ต้นไม้โบราณที่แทบเหมือนกันราวกับแกะสองต้นพุ่งออกมาด้วยความสูงกว่าหนึ่งหมื่นจั้ง ทะยานขึ้นไปบนเมฆหมอก ทั้งสองต้นซัดสาดกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งเป็นของระดับควบคุมวิถีขั้นกลางออกมา

“โอ้! ซู่อู๋ฉยง ซู่อู๋จิ้น!”

“สองพี่น้องนี้เป็นฝาแฝดต้นไม้มหาวิถี เมื่อร่วมมือกันก็แทบจะอยู่ยงคงกระพันในระดับควบคุมวิถีขั้นกลาง!”

“สองพี่น้องลงมือเอง ต้องสั่งสอนผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์ที่กำเริบเสิบสานนี้ได้อย่างแน่นอน!”

“…”

เมื่อเห็นต้นไม้โบราณทั้งสองออกไปแล้ว เหล่าสิ่งมีชีวิตระดับควบคุมวิถีที่อยู่รอบ ๆ ก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์

“เจ้าหนุ่ม…”

หลังจากที่ทั้งสองคนปรากฏตัวออกมาก็คิดจะดุด่าใส่หนิงฝาน

ทว่าในขณะที่ทั้งสองกำลังเอ่ยปาก หนิงฝานซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ขัดจังหวะด้วยกระบี่ “หยุดพูดไร้สาระ แล้วรับกระบี่ของข้าไปซะ ถ้ารอดก็ค่อยพูดยังไม่สาย!”

บึ้ม!

สิ้นเสียงระเบิด ลำแสงกระบี่ต้าหลัวอีกระลอกก็ฟันเข้าใส่ทั้งสองต่อ มิหนำซ้ำ แสงกระบี่ต้าหลัวนี้ยังแข็งแกร่งกว่าแสงที่ฆ่าฮั่วเฉี่ยวเอ๋อร์เมื่อครู่นี้ไม่รู้กี่เท่า!

เมื่อแสงกระบี่ผ่านไป ท้องฟ้าและโลกก็แยกออก ความว่างเปล่าหายไป ราวกับว่าไม่มีอะไรหยุดยั้งกระบี่นี้ได้!

“อะไรกัน!”

เมื่อเห็นกระบี่นี้ สองพี่น้องซู่อู๋ฉยงซู่อู๋จิ้นที่กำลังดูถูกหนิงฝาน ก็หน้าถอดสีด้วยความตกใจทันที

“สุดยอดพลังอู๋ฉยง!”

“สุดยอดพลังอู๋จิ้น!”

ทั้งสองสำแดงสุดยอดพลังที่แข็งแกร่งที่สุดโดยไม่ลังเล!

ลมหายใจต่อมา กิ่งไม้และใบหนาทึบของทั้งสองเกี่ยวพันรัดกันและกันไว้

“สองต้นรวมร่าง ฉยงจิ้นโจมตี!”

สิ้นเสียงตะโกนลั่น สุดยอดพลังของซู่อู๋ฉยงซู่อู๋จิ้นทั้งสองก็รวมเป็นหนึ่ง

เมื่อส่งการโจมตีนี้ออกไป สิ่งมีชีวิตโดยรอบในระดับควบคุมวิถีขั้นต้นรวมถึงที่อยู่ระดับควบคุมวิถีขั้นกลางต่างตกตะลึงกันหมด นี่แสดงให้เห็นว่ามันทรงพลังแค่ไหน!

บึ้ม!

ภายใต้สายตาของทุกคน การรวมพลังของทั้งสองก็โจมตีลำแสงกระบี่ต้าหลัวที่ฟาดฟันมา เกิดระเบิดตูมตามสะเทือนฟ้าสะเทือนดินเหนือความว่างเปล่า ณ จุดนั้น!

บึ้มตู้ม!

พลังทำลายล้างไม่รู้จบพวยพุ่งขึ้น กลายเป็นคลื่นม้วนตัวกวาดไปทุกทิศทุกทาง

แต่พริบตาต่อมา แสงกระบี่ต้าหลัวทำลายพลังโจมตีร่วมกันจนพินาศย่อยยับ จากนั้นก็นำพาพลังอำนาจกระบี่อันน่าสะพรึงกลัว โถมเข้าใส่ซู่อู๋ฉยงและซู่อู๋จิ้น

“ไม่นะ!”

“เป็นไปไม่ได้!”

เมื่อเห็นฉากนี้ สองพี่น้องซู่อู๋ฉยงซู่อู๋จิ้นก็ตะโกนด้วยความสยดสยอง

ไม่คิดเลยว่า การรวมพลังที่พวกเขาภาคภูมิใจจะถูกหนิงฝานทำลายทิ้งได้อย่างง่ายดาย!

หลังจากตกใจไปชั่วขณะ สิ่งที่ทักทายพวกเขาต่อคือความตาย!

บึ้ม!

ภายใต้แสงกระบี่ที่บดบังทุกสิ่ง ต้นไม้ขนาดมหึมาหาใดเปรียบของซู่อู๋ฉยงกับซู่อู๋จิ้นพังทลายทีละน้อย ก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยเหนือความว่างเปล่า แม้กระทั่งวิญญาณเซียนก็ถูกทำลายจนหายไป!