บทที่ 588 วาจาเดียวสลายพลังจักรพรรดิเซียน หลี่จิ่วเต้าร้ายกาจเช่นนั้นแหละ!
จักรพรรดิเก่าแก่ทั้งแปดตนต่างก้าวออกไปคนละก้าว แรงกดดันมหาศาลแผ่ขยาย พวกเขาเปล่งพลังปราณออกมาทั้งหมด สร้างบารมีให้กับผู้นำตระกูลเฟ่ย
ตู้ม!
อสนีบาตส่งเสียงครืนครานไม่หยุด ภาพปรากฏการณ์ประหลาดชวนสะท้านปรากฏภาพแล้วภาพเล่า ดวงดาราดับสูญ สุริยันจันทราแหลกลาญ ปฐพีพังครืน สายธารแห่งกาลเวลาสั่นคลอนบิดเบี้ยว ผิดรูปผิดร่างไปอย่างรุนแรง!
จักรพรรดิเซียนทั้งแปดปลดปล่อยพลังปราณโดยมิได้กักเก็บแม้แต่น้อย ภาพการณ์ที่เกิดขึ้นน่าพรั่นพรึงเป็นอย่างยิ่ง ได้รับผลกระทบไปทั้งภพเซียน สิ่งมีชีวิตในภพเซียนมากมายทรุดลงกับพื้น ร่างกายสั่นเทิ้ม ดวงวิญญาณระส่ำระสาย คล้ายว่าวันโลกาวินาศใกล้จะเกิดกับพวกเขาแล้ว!
จักรพรรดิเซียนอีกเก้าตนก้าวออกไปด้วย เปล่งพลังปราณออกมาเต็มกำลัง ถึงแม้พวกเขามิได้น่ากลัวเท่าจักรพรรดิเซียนเก่าแก่ทั้งแปด กระนั้นก็มิใช่ย่อย ถึงอย่างไรก็อยู่ในขอบเขตจักรพรรดิเซียน อยู่ในขอบเขตสูงสุดแห่งภพเซียนแล้ว!
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
แสงเซียนนับล้านส่องสว่างไปทั้งภพเซียน เจิดจ้ายิ่งกว่าดวงอาทิตย์ยามกลางวัน จักรพรรดิเซียนสิบเจ็ดตน เรียกอาวุธจักรพรรดิเซียนออกมาทั้งหมดสิบเจ็ดชิ้น ทั้งยังเร่งพลานุภาพถึงขีดสุด ทุกชิ้นล้วนสามารถกำราบยุคสมัยทั้งปวง สังหารสิ้นทุกสิ่ง!
ซ่างกวนอิ๋งหัวใจเต้น ‘ตึกตัก’ รุนแรง กลืนน้ำลายดังเอื้อกอย่างอดมิได้
นี่หรือคือพลังของมหาตระกูล
น่าประหวั่นพรั่นพรึงยิ่งนัก!
ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิเซียนทั้งสิบเจ็ดตน หรืออาวุธจักรพรรดิเซียนทั้งสิบเจ็ดเล่ม ทั้งหมดนี้สยดสยองเกินไปแล้ว!
จักรพรรดิเซียนนั้นยากจะบรรลุ อาวุธจักรพรรดิเซียนก็ยากจะหล่อหลอมเช่นกัน ในตระกูลเฟ่ยไม่เพียงแต่มีจักรพรรดิเซียนถึงสิบเจ็ดตน ซ้ำร้ายแต่ละตนล้วนมีอาวุธจักรพรรดิเซียนในครอบครอง รากฐานเช่นนี้ ลึกล้ำเกินหยั่งยิ่งนัก เหลือเชื่อยิ่งนัก!
“เกิดอะไรขึ้น!?”
“จะ…เกิดสงครามจักรพรรดิเซียนแล้วหรือ”
ผู้คนในภพเซียนอกสั่นขวัญแขวน จักรพรรดิเซียนทั้งสิบเจ็ดตนล้วนเปล่งพลังปราณออกมาอย่างเต็มที่ จนพวกเขาแทบรับไม่ไหว วิญญาณใกล้แหลกสลายเต็มที
พวกเขาตื่นตกใจแทบแย่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงได้มีจักรพรรดิเซียนปรากฏกายมากมายเช่นนี้!
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
ขณะเดียวกัน จักรพรรดิเซียนในพื้นที่ต่าง ๆ ของภพเซียนต่างเบิกตากว้าง มองมาทางนี้ หมายจะพินิจผ่านสุญญากาศว่าเกิดเรื่องใดที่นี่!
แต่เพียงไม่นาน พวกเขาก็เบนสายตากลับไปทันทีด้วยความตื่นตระหนก!
พวกเขารับรู้ถึงภยันตราย ภยันตรายถึงชีวิต คล้ายว่าที่นั่นมีการดำรงอยู่บางอย่างที่ไม่อนุญาตให้ลอบมอง ขืนพวกเขาดื้อด้านต่อไป พวกเขาอาจต้องชดใช้ด้วยชีวิต!
ไม่ใช่แค่พวกเขา รวมถึงจักรพรรดิเซียนเก่าแก่ก็ด้วย ทันทีที่เพ่งสายตาไปก็ต้องเบนกลับมา ตื่นตระหนกจนเหงื่อเย็นไหลโซม!
“เกิดอะไรขึ้นในตระกูลเฟ่ยกันแน่!?”
“ในภพเซียนมีตัวตนระดับนี้อยู่ด้วยหรือ”
พวกเขามีสีหน้าเคร่งเครียด เดิมคิดอยากไปตระกูลเฟ่ยเพื่อดูว่าเกิดเรื่องใดขึ้น ทว่าบัดนี้ พวกเขาต่างล้มเลิกความคิดนั้นไป
ที่นั่นน่ากลัวยิ่ง พวกเขามิกล้าไป กลัวไฟจะลามทุ่ง ต้องติดร่างแหไปด้วย
ลำพังลอบพินิจยังเป็นอันตรายต่อพวกเขาได้มากเพียงนี้ มีภัยถึงชีวิต ขืนเข้าไปจริง ๆ พวกเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“บรรพจารย์เซียน…ท่านหนึ่งหรือ!?”
จักรพรรดิเซียนเก่าแก่ตนหนึ่งเอ่ยเสียงสั่น ภพเซียนมีตัวตนเหนือจักรพรรดิเซียน กลายเป็นบรรพจารย์เซียนแล้วหรือ
เขาไม่อาจเชื่อได้ลง ขอบเขตระดับบรรพจารย์เซียน มิได้ไปถึงด้วยการบรรลุ ส่วนเป็นได้อย่างไรนั้น เขาเองก็ไม่ทราบ
ในฐานะจักรพรรดิเซียนเก่าแก่ เขาอยู่มานานจนประเมินมิได้ กระนั้นเขายังแตะไม่ถึงขอบเขต ‘บรรพจารย์’
คิดจะเป็น ‘บรรพจารย์’ มีเงื่อนไขเข้มงวดเป็นหนักหนา ต่อให้มีชีวิตอยู่ได้เนิ่นนานไร้ขอบเขตยังมิอาจไต่ขึ้นไปได้ ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเงื่อนไขเป็นอย่างไร…
…
ดินแดนตระกูลเฟ่ย
พลังปราณของจักรพรรดิเซียนทั้งสิบเจ็ดคนคลี่แผ่ออกไปปกคลุมฟ้าดิน พวกเขาสำแดงฤทธิ์เดชทั้งหมด หมายจะสร้างบารมีให้กับผู้นำตระกูลของพวกเขา ไล่ต้อนหลี่จิ่วเต้าให้ยอมจากไป
จักรพรรดิเซียนเก่าแก่ทั้งแปดจิตใจหนังอึ้งเช่นเดียวกัน ที่พวกเขาคิดไม่ถึงคือ พวกเขาก็มองหลี่จิ่วเต้าไม่ออกเหมือนกัน!
หากมิใช่เพราะเหตุนี้ พวกเขาไฉนเลยจะแค่ ‘สร้างบารมี’ อยู่อย่างนี้ คงได้ลงมือไปนานแล้ว!
“ทุกท่านใจเย็นลงหน่อยดีกว่า…”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยเสียงเรียบ สีหน้าปราศจากอารมณ์
ทันทีที่สิ้นเสียงเขา ภาพน่าเหลือเชื่อพลันเกิดขึ้น!
ประกายสยดสยองที่ห้อมล้อมอยู่รอบ ๆ จักรพรรดิเซียนสิบเจ็ดตนท่าทางไร้เทียมทาน ถูกดันกลับไปในกายทั้งหมดพร้อมกับเสียงที่เงียบไปของหลี่จิ่วเต้า!
อาวุธจักรพรรดิเซียนสิบเจ็ดเล่มที่เคยเจิดจรัสจนไม่อาจจ้องมองได้โดยตรง กลับหม่นหมองลงไปในพริบตา ไม่เหลือประกายใด ๆ ราวกับกลายเป็นเพียงศาสตราธรรมดา!
ซี๊ด!
เสียงสูดปากดังไปทั่วดินแดนตระกูลเฟ่ย สมาชิกตระกูลเฟ่ยทุกคนต่างชาไปทั้งหนังศีรษะ
สวรรค์! คนผู้นี้เป็นใครกัน!?
วาจาเดียวสลายพลังจักรพรรดิเซียนสิบเจ็ดตน รวมถึงอาวุธจักรพรรดิเซียนสิบเจ็ดเล่ม!!!
เป็นไปได้อย่างไรกัน!?
แม้ว่าทั้งหมดนี้พวกเขาเห็นกับตาตนเอง ก็ยังไม่อาจเชื่อได้ลง สงสัยว่าตนนั้นฝันไป!
แต่ต่อให้เป็นเพียงฝัน พวกเขาก็มิกล้าฝันถึงเรื่องราวเช่นนี้!
“เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
จักรพรรดิเซียนเก่าแก่ท่านหนึ่งเชื่อไม่ลงว่าทั้งหมดนี้คือความจริง เขากระโจนตัวขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ทว่าพริบตาเดียวก็ล้มหน้าคะมำ กระแทกพื้นอย่างแรง
เขา…เหินไม่ขึ้น!
รีดเร้นพลังไม่ออกแม้แต่นิดเดียว!
“ข้าไม่เชื่อ!”
จักรพรรดิเซียนเก่าแก่อีกท่านเชื่อไม่ลงเช่นกัน ในมือของเขามีดาบยาวเล่มหนึ่ง เขาฟันลงบนก้อนหินด้านข้าง ผลปรากฏว่าดาบยาวเล่มนั้นร้าวรานในพริบตา เศษดาบกระจายเต็มพื้น!
“ดาบ…ของข้า!”
เขาร่ำไห้ ทรุดตัวลงกับพื้น อาวุธจักรพรรดิเซียนชิ้นหนึ่งกลับถูกเขาทำลายไปง่าย ๆ เยี่ยงนี้
ต่อให้เป็นตระกูลเฟ่ย คิดจะหล่อหลอมอาวุธจักรพรรดิเซียนสักชิ้นก็มิได้ง่าย ๆ และบัดนี้ เขากลับทำลายอาวุธจักรพรรดิเซียนไปง่าย ๆ เยี่ยงนี้ เขานึกอยากปลิดชีพตัวเองด้วยซ้ำ!
จักรพรรดิเซียนเก่าแก่สองท่าน ท่านหนึ่งกระโจนตัวขึ้น แต่กลับล้มกระแทกพื้น ท่านหนึ่งหวดอาวุธจักรพรรดิเซียนฟันหิน แต่กลับกลายเป็นทำลายอาวุธจักรพรรดิเซียนทิ้งไปหนึ่งเล่ม สมาชิกตระกูลเฟ่ยในที่นี้หมดข้อกังขา พลังของจักรพรรดิเซียนและอาวุธจักรพรรดิเซียนถูกหลี่จิ่วเต้าสลายไปหมดแล้ว!
อึก!
ซ่างกวนอิ๋งกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พลังอะไรกัน!?
พลังของจักรพรรดิเซียนและอาวุธจักรพรรดิเซียนสลายได้ด้วยวาจาเดียว ขอบเขตพลังของคุณชายสูงถึงระดับไหนกัน!?
บรรพจารย์เซียนหรือ
หัวใจดวงน้อย ๆ ของนางเต้นแรงจนแทบพุ่งออกจากกาย บรรพจารย์เซียนในตำนาน เป้าหมายของเซียนทั้งปวง บัดนี้ยืนอยู่ข้างกายนางหรือ?
“วางใจเถิด ข้าไม่ทำอันใดพวกเจ้า ข้าบอกแล้ว ที่มานี่ก็เพื่อ ‘ขอยืม’ ประสบการณ์ฝึกตนและคัมภีร์ฝึกตนจากพวกเจ้าสักหน่อย”
หลี่จิ่วเต้ามองจักรพรรดิเซียนทั้งสิบเจ็ดตน “พวกเจ้าไม่เลว รบกวนช่วยบันทึกประสบการณ์ฝึกตน และคัมภีร์ฝึกตนของพวกเจ้าลงเป็นลายลักษณ์อักษร แล้วนำมาให้ข้า”
หา?
ว่าอย่างไรนะ?
จักรพรรดิเซียนทั้งสิบเจ็ดตนนึกสงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิดไปหรือไม่
หรือนี่คือจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ของหลี่จิ่วเต้าจริง ๆ?
คงไม่กระมัง!
พวกเขาอยากบอกเหลือเกินว่า ท่านต้องการประสบการณ์ฝึกตนและคัมภีร์ฝึกตนของพวกเราไปเพื่ออันใด พวกเราต่ำต้อยเหลือเกินเมื่ออยู่ต่อหน้าท่าน ไม่ควรค่าแก่การพูดถึงด้วยซ้ำ…
ประสบการณ์ฝึกตนและคัมภีร์ฝึกตนเยี่ยงนี้เข้าตาท่านด้วยหรือ พวกเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าควรเอ่ยคำใด ตัวตนร้ายกาจสูงส่งเยี่ยงนี้ กลับมาขอประสบการณ์ฝึกตนและคัมภีร์จากพวกเขา…
สวรรค์ นี่มันเรื่องอะไรกันนี่!
เหตุใดพวกเขาถึงรู้สึกว่าทุกอย่างช่างโกลาหลเหลือเกิน!?