Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 436 รุ่นน้องเรืองแสงได้

ตอนที่ 436 รุ่นน้องเรืองแสงได้

ปิดหน้า​ไม่มีปัญหา​!

เรื่อง​นี้​ทำให้​หลิน​เยวียน​เกิด​ความมั่นใจ​บางอย่าง​ แต่​ตาม​กฎ​แล้ว​ ผู้แพ้​ยังคง​ต้อง​เปิด​หน้ากาก​ ต่อให้​เป็น​ผู้ชนะ​ท้ายที่สุด​ยัง​ต้อง​ถูก​เปิดเผย​ใบหน้า​ ด่าน​นี้​เขา​จะต้อง​ผ่าน​ไป​ให้ได้​!

“ไปหา​จิตแพทย์​”

หลิน​เยวียน​ตัดสินใจ​ทำ​ตามคำแนะนำ​ของ​พี่สาว​

คน​ที่​เขา​ขอความช่วยเหลือ​คือ​ซุน​เย่าหั่ว​ รุ่นพี่​ซุน​เย่าหั่ว​เป็น​คน​ที่​จัดการ​เรื่อง​ต่างๆ​ แล้ว​หลิน​เยวียน​วางใจ​มาก​ที่สุด​ แต่​เมื่อ​ซุน​เย่าหั่ว​ได้ยิน​ว่า​หลิน​เยวียน​จะไปหา​จิตแพทย์​กลับ​ตกใจ​ “นาย​มีเรื่อง​อะไร​ใน​ใจหรือเปล่า​”

“จะว่า​อย่างนั้น​ก็ได้​ครับ​”

ซุน​เย่าหั่ว​ลังเล​สักพัก​ เดิมที​อยาก​ให้​หลิน​เยวียน​เล่า​ให้​ตน​ฟัง แต่​ก็​คิด​ว่า​ใน​เมื่อ​หลิน​เยวียน​จะไปหา​จิตแพทย์​ จะต้อง​ไม่ใช่เรื่อง​ที่​ตน​สามารถ​แก้ปัญหา​ได้​แน่​ ชั่ว​ขณะนั้น​เขา​จึงให้ความสำคัญ​กับ​เรื่อง​นี้​

“ไม่มีปัญหา​!”

คง​มีเพียง​พระ​เจ้าที่​รู้​ว่า​ซุน​เย่าหั่ว​จริงจัง​แค่​ไหน​ แม้แต่​ขณะ​อัด​เพลง​เขา​ยัง​เคย​ไม่จริงจัง​เช่นนี้​ ในที่สุด​เขา​ก็​หา​จิตแพทย์​ที่​เหมาะสม​ให้​กับ​หลิน​เยวียน​ได้​ “หมอ​ท่าน​นี้​ชื่อเสียง​ดีมาก​ เป็น​จิตแพทย์​ที่​ดี​ที่สุด​ใน​เยี่ยน​โจว​ นอกจากนั้น​เธอ​ยัง​สามารถ​เก็บ​เรื่อง​ของ​นาย​เป็นความลับ​ รับประกัน​ว่า​แม้แต่​ฉัน​ เธอ​ก็​จะไม่บอก​”

“ขอบคุณ​ครับ​”

“ขอบคุณ​อะไร​กัน​”

ซุน​เย่าหั่ว​เอ่ย​อย่าง​จริงจัง​ “ได้​ช่วย​รุ่นน้อง​ถึงจะเป็นเรื่อง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ ที่จริง​เมื่อก่อน​ฉัน​ก็​เคย​ไปหา​จิตแพทย์​ เพราะ​ความเครียด​เรื่อง​ดนตรี​ ฉัน​เชื่อ​ว่า​ความกังวล​ของ​รุ่นน้อง​คง​มาจาก​เรื่อง​ดนตรี​เหมือนกัน​ ฉัน​เชิญเธอ​มาที่​มณฑล​ฉิน​แล้ว​ เรื่อง​ค่าใช้จ่าย​ฉัน​จัดการ​เอง​ รุ่นน้อง​แค่​ไปหา​ก็​พอแล้ว​ จะให้​เธอ​ไปหา​ หรือว่า​นาย​…”

“เดี๋ยว​ผม​ไป​เอง​”

“ไม่มีปัญหา​”

วันรุ่งขึ้น​ซุน​เย่าหั่ว​ก็​ขับรถ​มารับ​หลิน​เยวียน​ ระหว่างทาง​เขา​ยัง​เอ่ยถึง​เสียง​ของ​หลิน​เยวียน​ที่​เปลี่ยนไป​ จนกระทั่ง​ส่งหลิน​เยวียน​ถึงชั้นบน​ของ​คอนโดมิเนียม​สูง “ตอนนี้​เธอ​อยู่​ข้างบน​ แต่​เธอ​ไม่รู้จัก​สถานะ​ของ​นาย​ นาย​คุย​กับ​เธอ​เอง​นะ​ ฉัน​จะรอ​อยู่​ข้างล่าง​”

“ครับ​”

หลิน​เยวียนลง​จาก​รถ​

เมื่อ​มาถึงหมายเลข​ห้อง​ที่​นัดหมาย​กัน​ไว้​ หลิน​เยวียน​ก็​รู้สึก​กดดัน​ขึ้น​มาอย่าง​ประหลาด​ เขา​มีความลับ​ที่​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​ไม่สามารถ​ปริปาก​บอก​ได้​ นี่​เป็น​สิ่งที่​แม้แต่​จิตแพทย์​ก็​บอก​ไม่ได้​ ภายใต้​สถานการณ์​เช่นนี้​ ปัญหา​ของ​เขา​จะได้รับ​การ​แก้ไข​จริง​หรือไม่​

“ก๊อก​ๆๆ”

หลิน​เยวียน​เคาะ​ประตู​ด้วย​ความกังวลใจ​

คน​เปิด​ประตู​คือ​ผู้หญิง​อายุ​ประมาณ​สามสิบ​ปี​คน​หนึ่ง​ แลดู​สวย​พริ้งเพรา​ สายตา​ที่​เธอ​มอง​มายัง​หลิน​เยวียน​ไม่เปลี่ยนแปลง​ เพียงแต่​ยิ้ม​อย่าง​อบอุ่น​ “คุณ​คือ​แขก​ที่​นัดหมาย​ไว้​สินะคะ​ เชิญเข้ามา​ค่ะ​”

ไม่ได้​ใช้คำ​ว่า​คนไข้​ด้วยซ้ำ​

หลิน​เยวียน​พลัน​คิด​ติดตลก​

หลังจาก​เข้าไป​ อีก​ฝ่าย​ก็​เชิญให้​หลิน​เยวียน​นั่งลง​บน​โซฟา ส่วน​เธอ​ก็​นั่งลง​ฝั่งตรงข้าม​ “บน​โต๊ะ​มีเครื่องดื่ม​หลาย​ประเภท​ ชอบ​ดื่ม​อะไร​ฉัน​จะชงให้​ ม่าน​ปิด​แล้ว​ เพราะฉะนั้น​ห้อง​จะมืด​เล็กน้อย​ ถ้าคุณ​ไม่ชอบ​ ฉัน​จะเปิดไฟ​ให้​”

“ไม่ต้อง​หรอก​ครับ​”

หลิน​เยวียน​ไม่ได้​ทำให้​อีก​ฝ่าย​ลำบาก​ ลงมือ​ชงชาด้วย​ตนเอง​ ส่วน​อีก​ฝ่าย​ก็​แนะนำ​ตา​เอง​ “ฉัน​ชื่อ​หลิน​ลี่​ คุณ​เรียก​ฉัน​ว่า​หมอ​หลิน​ก็ได้​ หรือ​จะเรียก​ว่า​พี่​ลี่​ลี่​ก็​ไม่มีปัญหา​”

“ครับ​”

หลิน​เยวียน​พยักหน้า​ ดื่ม​ชาหนึ่ง​อึก​ ที่จริง​แล้ว​หลิน​เยวียน​กำลัง​ทำใจ​ จากนั้น​จึงบอก​ไป​ว่า​ “ผม​ชื่อ​หลิน​เยวียน​ เป็น​นักประพันธ์​เพลง​ เคย​ปล่อย​เพลง​มาบ้าง​”

“บังเอิญ​จังเลย​”

หลิน​ลี่​กล่าว​กลั้ว​หัวเราะ​ “พวกเรา​เป็น​คน​ตระกูล​หลิน​เหมือนกัน​ อันที่จริง​ฉัน​ได้​พูดคุย​กับ​นักประพันธ์​เพลง​หลาย​คน​ คุณ​ไม่ใช่นักประพันธ์​เพลง​คน​แรก​ที่​ฉัน​ได้​พบ​ใน​อาชีพ​ของ​ฉัน​ สะดวก​ให้​ฉัน​ฟังเพลง​ของ​คุณ​ได้​ไหม​คะ​ เพลง​ที่​คุณ​คิด​ว่า​เป็น​ผลงาน​ชิ้น​โบแดง​”

หลิน​เยวียน​บอก​ “นามปากกา​ผม​คือ​เซี่ยนอวี๋”​

หลิน​ลี่​นิ่ง​ไป​ชั่วขณะ​ จากนั้น​จึงเอ่ย​ช้าๆ “งั้น​ฉัน​ว่า​ฉัน​คง​ไม่ต้อง​ฟังแล้ว​ละ​ ฉัน​เคย​ฟังผลงาน​ของ​คุณ​มาหมด​ทุก​เพลง​ คุณ​สามารถ​เล่า​ความ​ทุกข์ใจ​ของ​คุณ​มาได้​เลย​ และ​แน่นอน​ว่า​สามารถ​เขียน​ลง​ใน​สมุดบันทึก​ได้​เช่นกัน​”

หลิน​เยวียน​รู้สึก​ประหลาดใจ​อยู่​เล็กน้อย​

เขา​จำได้​ว่า​จิน​มู่ตกใจ​มาก​เมื่อ​ได้ยิน​ว่า​เขา​คือ​เซี่ยนอวี๋​ แต่​เมื่อ​เทียบ​กัน​แล้ว​ หลิน​ลี่​กลับ​เยือกเย็น​เหลือเกิน​ แน่นอน​หลิน​เยวียน​เอง​ก็​ไม่คิด​ว่า​นี่​เป็นเรื่อง​ที่​ควรค่า​แก่​การ​ตกใจ​ “ไม่ต้อง​เขียน​หรอก​ครับ​ ผม​แค่​มีปัญหา​เรื่อง​หนึ่ง​ ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ตัวเอง​ถึงมีความรู้สึก​หวาดกลัว​กล้อง​”

“ความรู้สึก​หวาดกลัว​?”

“กลัว​กล้อง​”

“รวมไปถึง​เซล​ฟีด้วย​ไหม​?”

หลิน​เยวียน​พยักหน้า​ เขา​ไม่เคย​ถ่าย​เซล​ฟีมาก่อน​ อย่าง​น้อย​ก็​หลังจากที่​มาถึงโลก​นี้​ เขา​ไม่เคย​ถ่าย​เซล​ฟีแม้แต่​ครั้ง​เดียว​ “คน​ที่​สนิท​จะช่วย​ลด​อาการ​นี้​ได้​ หรือ​ถ้าใส่หน้ากาก​จะไม่มีปัญหา​ครับ​”

“อย่างนั้น​หรือ​…”

หลิน​ลี่​ยิ้ม​เอ่ย​ “มีภาวะ​ทางจิต​อย่างหนึ่ง​เรียก​ว่า​โรค​กลัว​กล้อง​ ฉัน​ไม่รู้​ว่า​คุณ​เคย​ได้ยิน​มาก่อน​ไหม​ แต่​คน​ที่​มีปัญหา​นี้​ ส่วนมาก​จะไม่มั่นใจ​ใน​รูปร่างหน้าตา​อย่าง​มาก​ เห็นได้ชัด​ว่า​คุณ​ไม่ใช่หนึ่ง​ใน​นั้น​ ฉัน​ไม่เคย​เจอ​แขก​ที่​หล่อ​กว่า​คุณ​เลย​ ต่อให้​เทียบ​กับ​ใน​วงการ​บันเทิง​ คุณ​ก็​คือ​คน​ที่​หล่อ​ที่​สุดคน​หนึ่ง​”

หลิน​เยวียน​เงียบ​

หลิน​ลี่​ยังคง​ยิ้มแย้ม​ “เห็นที​คุณ​คงจะ​เบื่อ​กับ​คำชม​ประเภท​นี้​แล้ว​ แต่​ฉัน​อยาก​บอ​กว่า​ไม่มีคน​รู้สึก​สงสัย​ใน​ตัวเอง​เพราะ​หล่อ​เกินไป​หรอก​ นอก​เสีย​จาก​คุณ​เคย​ศัลยกรรม​มาก่อน​”

“ผม​ไม่เคย​ศัลยกรรม​”

“ฉัน​ก็​คิด​ว่า​อย่างนั้น​”

นิ้วมือ​ของ​หลิน​ลี่​ประสานกัน​ทีละ​นิ้ว​ “ตัดออก​ไป​อีก​หนึ่ง​กรณี​ คุณ​ลำบากใจ​กับ​ความสนใจ​ของ​คนอื่น​ต่อ​รูปร่างหน้าตา​ของ​คุณ​หรือเปล่า​ ตัวอย่างเช่น​ สายตา​ที่​จ้องมอง​จาก​ต่างเพศ​หรือ​แม้แต่​เพศ​เดียวกัน​”

“ไม่ครับ​”

“โอเค​”

หัว​คิ้ว​ของ​หลิน​ลี่​ขมวด​เล็กน้อย​ “ถ้าไม่ใช่เพราะ​เหตุผล​ข้างต้น​ เป็นเรื่อง​ยาก​ที่​ฉัน​จะตัดสิน​จาก​สามัญสำนึก​ได้​ทันที​ เรา​มาตั้งสมมติฐาน​อย่าง​มีเหตุผล​กัน​ดีกว่า​ มีช่วงเวลา​ที่​รู้สึก​ว่า​คุณ​ไม่ใช่ตัว​คุณ​ไหม​?”

หลิน​เยวียน​อึ้ง​ไป​

ฉัน​ไม่ใช่ตัว​ฉัน​เหรอ​?

ถึงแม้หลิน​เยวียน​จะไม่ได้​ตอบ​ แต่​ปฏิกิริยา​กลับ​ผิดปกติ​อย่าง​เห็นได้ชัด​ แววตา​ของ​หลิน​ลี่​เป็นประกาย​ จากนั้น​จึงรีบ​เอ่ย​ว่า​ “คุณ​อย่า​เพิ่ง​รีบ​ตอบคำถาม​แรก​ของ​ฉัน​ ลอง​ฟังคำถาม​ที่สอง​ก่อน​ คุณ​เคย​จินตนาการ​ถึงชีวิต​ที่​แตกต่าง​จากนี้​ไหม​”

“เคย​ครับ​”

หลิน​เยวียน​ตอบ​

หลิน​ลี่​เติม​น้ำ​ร้อนใน​แก้ว​ชาให้​หลิน​เยวียน​ “เรา​ทุกคน​ล้วน​มีจินตนาการ​เช่นนี้​ ถ้าฉัน​ไม่ได้​เป็น​จิตแพทย์​ ตอนนี้​ฉัน​คง​กำลัง​สอน​นักเรียน​อยู่​ใน​ชั้นเรียน​…”

“วันนี้​วันอาทิตย์​ครับ​”

หลิน​เยวียน​เอ่ย​เตือน​อย่าง​จริงจัง​

หลิน​ลี่​อึ้ง​ไป​ชั่วขณะ​ ทันใดนั้น​ก็​หลุด​หัวเราะ​ “ปัญหา​ของ​คุณ​ค่อนข้าง​ยาก​ แต่​ไม่นับว่า​ร้ายแรง​ มาฟังข้อสรุป​ของ​ฉัน​กัน​ดีกว่า​ บางที​คุณ​อาจ​มีบุคลิกภาพ​อื่น​ บุคลิกภาพ​นี้​อาจ​ถูก​กระตุ้น​ หรือ​อาจ​เพราะ​เหตุผล​อื่น​ มัน​จึงจมหาย​จน​มองไม่เห็น​ แต่​ผลสืบเนื่อง​ที่​ทิ้ง​ไว้​เบื้องหลัง​ยัง​คงอยู่​ลึก​ลง​ไป​ใน​หัวใจ​ของ​คุณ​”

หลิน​เยวียน​ “…”

โลก​เดิม​นับว่า​เป็น​บุคลิก​อย่างหนึ่ง​ไหม​นะ​?

เขา​ตัดสินใจ​ให้​ชัด​กว่า​เดิม​อีกหน่อย​ เพราะ​จิตแพทย์​คน​นี้​ให้​ความรู้สึก​ว่า​เชื่อถือได้​ “เหมือนว่า​ผม​จะประสบ​กับ​เหตุการณ์​หนึ่ง​ที่​แตกต่าง​ แต่​ผม​ก็​ลืม​เหตุการณ์​ช่วง​นั้น​ไป​ คล้าย​กับ​สูญเสีย​ความทรงจำ​…”

“งั้น​คุณ​เคย​สัมผัส​ประสบการณ์​นั้น​จริง​หรือ​?”

“ตาม​หลัก​วิทยาศาสตร์​แล้ว​ไม่เคย​ครับ​”

“ฉัน​เป็น​คน​หนึ่ง​ที่​เชื่อ​ใน​หลัก​วิทยาศาสตร์​​ แม้ว่า​สำหรับ​คนอื่น​แล้ว​ จิตวิทยา​จะเป็น​สิ่งที่​ลึกลับ​ แต่​ก็​ไม่ได้​อยู่​เหนือ​ขอบเขต​ของ​หลัก​วิทยาศาสตร์​ คำอธิบาย​ที่​สมเหตุสมผล​ที่​ฉัน​นึกออก​ก็​คือ​ ใน​ความทรงจำ​ที่​คุณ​หลงลืม​ไป​ บางที​ตัว​คุณ​อาจ​ไม่ได้​มีรูปลักษณ์​ที่​ดีมาก​นัก​ แต่​ฉัน​ค่อนข้าง​เชื่อ​ว่า​คุณ​มีแนวโน้ม​ที่จะ​จินตนาการ​ว่า​ตัวเอง​เสียโฉม​”

สมอง​ของ​หลิน​เยวียน​สั่นสะท้าน​ทันใด​

คล้าย​กับ​ว่า​เศษเสี้ยว​ความทรงจำ​ใน​โลก​เดิม​ของ​เขา​หาย​ไป​ ร่องรอย​ของ​ความเจ็บปวด​ฉาย​ผ่าน​ใบหน้า​ของ​เขา​ “เหมือนว่า​ผม​มีห้วง​ความฝัน​หนึ่ง​ที่​หาย​ไป​ ผม​ฝัน​ว่า​ตัวเอง​มีชื่อเสียง​ หลังจากนั้น​ทุกคน​ล้วน​เห็น​ใบ​หน้าที่​เสียโฉม​ของ​ผม​ พวกเขา​บอ​กว่า​จะไม่มีวัน​ทิ้ง​ผม​ไป​ แต่​พวกเขา​ก็​จากไป​อย่าง​ช้าๆ จนกระทั่ง​วันหนึ่ง​ทุกคน​ก็​จากไป​หมด​”

“แฟนคลับ​?”

“ผม​ไม่รู้​”

“ถึงจะไม่รู้​ว่า​ทำไม​คุณ​ฝัน​แบบนี้​ บางที​อาจ​เพราะ​คุณ​หล่อ​เกินไป​จน​เกิด​ความรู้สึก​ต่อต้าน​ แต่​ฉัน​ก็​ดีใจ​ที่​คุณ​เล่าเรื่อง​นี้​ให้​ฉัน​ฟัง นี่​เป็นเงา​ใน​จิตใจ​ที่​นำพา​ความฝัน​มาให้​คุณ​ นี่​ไม่ใช่สิ่งที่​รักษา​ได้​ด้วย​การ​กิน​ยา​ คุณ​คง​ไม่ได้​มีอาการ​ที่​จู่ๆ จะไม่สามารถ​ควบคุม​ตัวเอง​ได้​…”

“ไม่มีครับ​”

“งั้น​ลองดู​แล้วกัน​”

ทันใดนั้น​หลิน​ลี่​ก็​หันไป​เปิดม่าน​ด้านหลัง​ของ​เธอ​ แสงสว่าง​พร่า​ตา​ส่อง​ไป​ทั่ว​ทั้ง​ห้อง​ “ลอง​เดิน​ออก​มาจาก​เงามืด​ของ​คุณ​ ลอง​เปิดรับ​ชีวิต​ใหม่​ของ​คุณ​ เพราะ​ความฝัน​ใน​อดีต​นั้น​ไกล​เกิน​กว่า​จะหันไป​เอื้อม​ถึง แต่​คุณ​จำเป็นต้อง​เย็บ​รอยแผล​ด้วยตัวเอง​”

“เข้าใจ​แล้ว​ครับ​”

หลิน​เยวียน​ลุกขึ้น​เอ่ย​ขอบคุณ​​

ทันทีที่​เดิน​ออก​มาจาก​ห้อง​ หลิน​เยวียน​ก็​เอ่ย​เรียก​ระบบ​ “ฉัน​คิด​มาตลอด​ว่า​นาย​ปิดกั้น​ความทรงจำ​ของ​ฉัน​ ที่แท้​ก็​เป็น​ฉัน​เอง​ที่​หลีกหนี​อดีต​ ฉัน​ยังคง​ไม่ยอม​หวนนึก​เรื่อง​อดีต​ แต่​ฉัน​ควร​เรียนรู้​ที่จะ​เผชิญหน้า​กับ​กล้อง​ได้​แล้ว​…”

หลิน​เยวียน​ลงมา​ชั้นล่าง​

ซุน​เย่าหั่ว​กำลัง​รอ​อยู่​ จู่ๆ เขา​ก็​เห็น​ร่าง​สูงโปร่ง​ของ​หลิน​เยวียน​ ชายหนุ่ม​เจิด​จรัส​พร่าง​ตา​ภายใต้​แสงตะวัน​ จน​ซุน​เย่าหั่ว​เกิด​ความรู้สึก​เหนือ​จริง​ขึ้น​มาฉับพลัน​

รุ่นน้อง​เรืองแสง​ได้​ด้วย​เหรอ​?

หลิน​ลี่​ซึ่งอยู่​ชั้นบน​กำลัง​ลอบมอง​หลิน​เยวียน​ลง​มาจาก​หน้าต่าง​ มุมปาก​ยกขึ้น​เล็กน้อย​ สมอง​ของ​ศิลปิน​มักจะ​เข้าใจยาก​กว่า​คน​ทั่วไป​เสมอ​ แต่​เพราะ​มีห้วง​ความคิด​อัน​ยิ่งใหญ่​ซึ่งคน​ทั่วไป​ไม่อาจ​เข้าใจ​ พวกเขา​ถึงได้​เจิด​จรัส​อยู่​บน​โลก​นี้​อย่างไร​ล่ะ​

…………………………………………..

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

  1. Min พูดว่า:

    ไรไม่ได้อัพตอนใหม่มาให้อ่านวันนี้วันที่สามแล้วนะคะอัพตอนใหม่ให้อ่านหน่อยนะคะ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท