บทที่ 613 ซีล้มลง นางกำลังจะตายแล้วหรือ?
อย่างที่คิด!
ซีตื่นเต้นมากขึ้น นางสัมผัสถึงปราณโกลาหลได้จากทางหลุมดำ นี่คือเส้นทางที่เชื่อมต่อถึงแดนบรรพโกลาหล
ทว่าหญิงสาวสุขุมอย่างยิ่ง สงบจิตสงบใจที่ตื้นตันลงได้ในพริบตา
สตรีทั้งหมดนี้ล้อมนางไว้แน่นหนา ยังไม่ทราบว่าเป็นมิตรหรือศัตรู เวลาอย่างนี้ ควรต้องรักษาความเยือกเย็นไว้
นางขบคิดอย่างรวดเร็ว รู้สึกว่าสตรีเหล่านี้มิได้พุ่งเป้ามาที่นาง หากแต่พุ่งเป้ามาที่หมาน้อยตัวนี้
แต่เพราะนางยืนอยู่คู่กับหมาน้อย ถึงได้ถูกล้อมไปด้วย
เมื่อครู่หมาน้อยเพิ่งโผล่มาจากหลุมดำ สตรีเหล่านี้ก็โผล่ตามมา เห็นได้ชัดว่ามาเพราะไล่ตามหมาน้อย
โฮ่ง!
หมาน้อยแยกเขี้ยวเห่าใส่สตรีเหล่านี้ ก่อนที่ร่างสุนัขนั้นจะขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว สูงเกือบเทียบเท่ามนุษย์ นัยน์ตาของมันเหี้ยมเกรียม พลังปราณดุดันแผ่ซ่านออกมาทั่วตัว เหลือเค้าความน่ารักที่ไหน เหมือนเป็นอสูรร้ายตัวหนึ่งมากกว่า!
สีหน้าของซีเปลี่ยนไป ยังดีที่นางมิได้ชะล่าใจ เห็นได้ชัดว่าท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของหมาน้อยก่อนหน้านี้เป็นการแสดง ขืนนางชะล่าใจจริง ๆ หลงเชื่อท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของหมาน้อย นางคงมีจุดจบไม่ดีเท่าใด!
“เจ้าหมาเดนตาย สมแล้วที่เขาว่าหมาเลิกกินขี้ไม่ได้ นี่เจ้าไปหลอกลวงผู้อื่นอีกแล้วหรือ!?”
สตรีนางหนึ่งจ้องมองหมาน้อยอย่างแค้นเคือง เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แววตาเปี่ยมไปด้วยโทสะ โมโหอย่างยิ่ง
นางนั้นบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีจุดด่างพร้อยแม้แต่นอย กลับถูกสุนัขเดนตายตัวนี้หลอกลวง ชื่อเสียงป่นปี้!
“แม่นาง รีบถอยห่างจากเจ้าหมาเดนตายตัวนี้เสีย หมาตัวนี้นิสัยไม่ดี ถนัดแสร้งทำตัวน่ารักเพื่อหลอกลวงผู้อื่นที่สุด!”
สตรีอีกนางเอ่ย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเคียดแค้น นางเองก็ถูกสุนัขเดนตายตัวนี้หลอกจนแทบแย่
“โฮ่ง พวกเจ้าพูดเหลวไหลอะไร!”
สุนัขสีขาวโมโห “พวกเจ้าอยากตายหรือไร รอยแยกมิติยังกล้าบุก ไม่กลัวเกิดเรื่องกับตัวเองหรือ!?”
มันคาดไม่ถึงจริง ๆ เดิมคิดจะสลัดสตรีเหล่านี้ทิ้งผ่านรอยแยกมิติ หารู้ไม่ สุดท้ายสตรีเหล่านี้กลับโหดเหี้ยมถึงปานนี้ ไล่ตามกันมาทั้งหมด!
“เจ้าหมาเดนตาย ยังมีหน้ามาพูดอีกหรือ!”
สตรีอาภรณ์สีฟ้าผู้หนึ่งมองสุนัขสีขาวตาขวาง “เพราะเจ้า พวกเรายังมีหน้าอยู่ในแดนบรรพโกลาหลต่อที่ไหน ไม่ถลกหนังลอกเอ็นของเจ้าออก ยากจะบรรเทาความโกรธแค้นในใจพวกเรา!”
“ใช่แล้ว! ไม่ว่าเจ้าหนีไปที่ใด พวกเราก็ไม่มีวันปล่อยเจ้าไป!”
สตรีอาภรณ์สีเหลืองผู้หนึ่งกัดฟันดัง ‘กรอด’ “แสร้งทำตัวน่ารักใสซื่อ หลอกให้พวกเราเชื่อใจ แล้วเจ้า…เจ้ากลับขโมยอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าที่พวกเราเคยสวมใส่ไปขาย!”
ขโมยอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าที่เคยถูกสวมใส่ไปขาย!
วิตถารน่าสะอิดสะเอียนถึงเพียงนี้เชียว!?
ซีตะลึงงัน รีบออกห่างจากที่เดิม อยู่ให้ไกลจากสุนัขสีขาวตัวนี้
ยังดีที่นางไม่ถูกท่าทางน่ารักที่สุนัขสีขาวตัวนี้แสร้งแสดงหลอกเอา มิฉะนั้น อาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของนางก็อาจไม่รอดพ้น!
นางจับจ้องสุนัขสีขาวด้วยสายตาประหลาด นึกในใจว่าแดนบรรพโกลาหลวุ่นวายขนาดนี้เชียวหรือ อาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้ามือสองที่เคยสวมใส่มาแล้วยังมีตลาดให้ขายอีกหรือ!?
“ฮิฮิ”
สุนัขสีขาวฉีกยิ้มกว้างพลางหัวเราะ “แค่ขายอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าที่พวกเจ้าเคยสวมใส่ไปเอง จำเป็นต้องไล่ตามกันให้ตายไปข้างเลยหรือ เอาอย่างนี้แล้วกัน ข้าจะแบ่งเงินให้พวกเจ้าครึ่ง ๆ คนละห้าส่วนไปเลย”
“ผู้ใดอยากแบ่งเงินกับเจ้ากัน!”
“ชื่อเสียงของพวกเราเสียหายหมดก็เพราะเจ้า!”
สตรีทั้งหลายเดือดดาลอย่างยิ่ง พากันลงมือ ม่านหมอกโกลาหลถาโถม จู่โจมใส่สุนัขสีขาวจากทั่วสารทิศ
พวกนางมิใช่พวกปลายแถวไร้นาม หากแต่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างยิ่งในแดนบรรพโกลาหล แต่ละคนล้วนเป็นบุตรีสวรรค์ผู้โดดเด่น สุดท้าย อาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าที่พวกนางเคยสวมใส่ กลับถูกสุนัขสีขาวขโมยไป ทั้งยังจัดงานประมูลอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้ามือสองที่เคยสวมใส่แล้วอย่างยิ่งใหญ่ในแดนบรรพโกลาหล!
จะให้พวกนางทนได้อย่างไร!?
ต่อให้ศาสตราประจำกายของพวกนางถูกสุนัขสีขาวขโมยไป พวกนางยังไม่โมโหเท่านี้ จิตสังหารรุนแรงเท่านี้เลย สุนัขสีขาวทำลายความบริสุทธิ์ของพวกนางไปหมดแล้ว!
“โฮ่ง เมื่อปราศจากการซื้อขาย ย่อมไร้ซึ่งการเข่นฆ่า พวกเจ้าโทษแต่ข้าคงมิได้ ข้าเป็นเพียงคนกลาง เก็บค่าเหนื่อยสักนิดสักหน่อย ใช่ว่าทำมิดีมิร้ายกับอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของพวกเจ้าเสียเมื่อไร!”
สุนัขสีขาวเปล่งแสงอยู่ทั่วตัว ดุดันเหลือคณา เข้าต่อสู้ดุเดือดกับเหล่าสตรี มิได้เสียเปรียบแม้แต่น้อย
“เจ้า…สมควรตายนัก!”
“ฆ่า!”
หลังได้ยินคำกล่าวของสุนัขสีขาว สตรีเหล่านี้ทั้งโกรธทั้งอาย
พวกที่ซื้ออาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าที่พวกนางเคยสวมใส่ไป จะทำอะไรกับอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของพวกนางได้อีก
ย่อมต้องทำเรื่องสัปดนที่ไม่อาจพรรณนาได้!
แค่คิดพวกนางก็รู้สึกขยะแขยง ตัวสั่นอย่างทนมิได้
นี่คือมลทินที่จะติดตัวพวกนางไปชั่วชีวิต ยากจะลบล้างได้ในชีวิตนี้
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ห้วงมิติระเบิดแหลกลาญ จิตสังหารแผ่ซ่าน เหล่าสตรีลงมือด้วยวิชามหาพิฆาตกันทั้งสิ้น ตั้งมั่นว่าจะปลิดชีพสุนัขสีขาวตัวนี้ที่นี่ให้ได้
สุนัขสีขาวอารามร้อนใจ ตวาดเสียงกริ้ว “พวกเจ้าจะมัวสู้คิดว่าไม่ตายไม่เลิกรากับข้าอยู่ที่นี่ก็เปล่าประโยชน์ เอาอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของพวกเจ้ากลับมาไม่ได้อยู่ดี! เอาอย่างนี้แล้วกัน พวกเรามาเจรจากันดีหรือไม่ ขอเพียงพวกเจ้าปล่อยข้าไป ข้าจะบอกรายละเอียดของเจ้าพวกที่ซื้ออาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของพวกเจ้าให้ฟัง ให้พวกเจ้าไปเอาอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของพวกเจ้าคืนมา!”
ก่อนที่มันจะพึมพำเสียงเบา “แต่ว่ากันไปเป็นเรื่อง ๆ ทุกท่านมัวแต่บำเพ็ญอยู่มิได้ ควรต้องหมั่นซักล้างอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าให้บ่อย กลิ่นนั่นแรงเสียจนข้ามึนไปหมด ไม่รู้จริง ๆ ว่าเหตุใดตาเฒ่าพวกนั้นถึงชื่นชอบของแบบนี้ กลิ่นยิ่งแรงยิ่งชอบ! น้องฉืออวี่ อาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของเจ้ากลิ่นแรงที่สุด มาเอากับเขาสิ ทันทีที่หยิบออกมา ก็เดือดพล่านกันถ้วนหน้า แทบแตกฮือเลย!”
“เจ้า ๆๆ!”
สตรีนามฉืออวี่โมโหจนแทบกระอักเลือด
นางผุดผ่องปานใด ไม่ยอมแปดเปื้อนแม้แต่น้อย หนนั้นเพราะนางเพิ่งกลับจากการฝึกตนข้างนอก ต่อสู้ดุเดือดติดต่อกันหลายวัน กลับมาแล้วเพิ่งได้ถอดอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้า ไม่ทันใดซักด้วยซ้ำ ก็ถูกสุนัขสีขาวเดนตายตัวนี้ขโมยไป
สุดท้าย บัดนี้เจ้าสุนัขสีขาวกลับว่านางเช่นนี้ ซ้ำยังว่านางต่อหน้าผู้อื่น นางโมโหจนอกจะระเบิด!
ตาเฒ่า!!!
สตรีนางอื่นโกรธเกรี้ยวจนเส้นเอ็นปูดโปน แทบกระอักเลือดเช่นกัน
อาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าของนางตกอยู่ในมือของกลุ่มตาเฒ่าหรือ
อ๊ากกก!
พวกนางอยากจะบ้าตาย!
เจ้าสุนัขเดนตายตัวนี้ยังกล้ามาต่อว่าพวกนางไม่รักสะอาด ไม่หมั่นซักล้าง พวกนางซักล้างได้หรือ ยังไม่ทันได้ทำความสะอาด ทั้งอาภรณ์ชั้นในและถุงเท้ารองเท้าก็ถูกสุนัขสีขาวขโมยไปทั้งสิ้น!
“นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ พวกเจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่!”
สุนัขสีขาวคำรามกราดเกรี้ยว “ข้ามีเรื่องกับพวกเจ้าไม่ไหว แต่ข้าหลีกเลี่ยงได้!”
มันเริ่มฝ่าวงล้อมออกไปหมายจะหนี สตรีเหล่านี้ไม่อาจต่อกรด้วยง่าย ๆ มิฉะนั้น มันคงไม่ถูกไล่ตามจนอยู่ในสภาพอเนจอนาถเยี่ยงนี้ จำต้องใช้รอยแยกมิติในการหนีการไล่ล่าจากสตรีเหล่านี้
ต้องรู้ว่า รอยแยกมิตินั้นอันตรายอย่างยิ่งยวด พลังมิติภายในยุ่งเหยิงอลหม่าน จบชีวิตได้ง่าย ๆ ซ้ำยังไม่ทราบจุดหมายปลายทาง นับว่าอันตรายมาก
หากมิใช่ว่าถูกสตรีเหล่านี้ไล่ล่าเสียจนตรอก มันคงไม่เสี่ยงเข้ามาในรอยแยกมิติ
สุนัขสีขาวไม่ธรรมดา มีฝีมือพอควร มันฝ่าออกไปได้ ทว่าเหล่าสตรีไม่ยอมเลิกรา ไล่ตามไปด้วย
พวกนางไม่สนแม้กระทั่งอันตรายจากรอยแยกมิติ มีหรือจะยอมปล่อยสุนัขสีขาวไป
เป็นไปไม่ได้!
“สุนัขสีขาวต่ำช้ายิ่งนัก!”
ซีสบถ รู้สึกว่าหมาตัวนี้ชั่วร้ายจริงเชียว ดีที่นางไม่หลงกลโดนหลอกไปด้วย มิฉะนั้น ชื่อเสียงของนางคงต้องป่นปี้เพราะสุนัขสีขาวตัวนี้เป็นแน่
หลุมดำยังอยู่ มิได้หายไปไหน ซีก้าวเข้ามาอยู่ตรงหลุมดำ หัวใจเต้นรัวเร็ว ที่นี่ไปสู่แดนบรรพโกลาหลได้!
“ไปหรือไม่ไปดี”
นางพึมพำกับตัวเองเสียงเบา ลังเลใจขึ้นมา นางสัมผัสได้ถึงปราณโกลาหลจากในหลุมดำ แต่ก็สัมผัสได้ถึงพลังปราณแสนอันตรายด้วย พลังมิติในนั้นอลหม่านเหลือเกิน นางไม่แน่ใจว่าสามารถฝ่าฟันผ่านพลังมิติอันอลหม่านนี้ไปได้
ทว่าลงท้ายนางก็เลือกก้าวเข้าไป มุ่งหน้าไปยังส่วนลึก
เสียงดังพรวด มีการโจมตีกระแทกตัวนาง ไหล่ซ้ายของนางถูกแทงทะลุในบัดดล โลหิตหลั่งริน!
ตอนนี้ ต่อให้นางอยากย้อนกลับไปก็ไม่ได้แล้ว พลังมิติอันอลหม่านล้อมนางไว้แล้ว!
นางกัดฟันอดทน ปล่อยให้พลังปะทุ ทว่ายากจะย่างกรายออกไปแม้เพียงก้าว พลังมิติอันอลหม่านนี้น่าพรั่นพรึงเกินไป เหนือกว่าขอบเขตที่นางรับไหว!
ตึง!
มีการโจมตีกระแทกเข้ามาอีกครั้ง นางถูกกระแทกจนล้มลงไปทันที พลังปราณของนางอ่อนแรง ราวกับเปลวไฟที่พร้อมดับมอดทุกเมื่อ!
“จะ…ตายแล้วหรือ”
นางกระอักเลือดไม่หยุด หมดเรี่ยวแรงจะขัดขืนอีกต่อไป
คิดจะเข้าไปในแดนบรรพโกลาหล มิง่ายจริง ๆ ด้วย!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")