บทที่ 616 อามิ…ข้าต้าเต๋อฝอ รังข้าถูกถล่มเรอะ!
เจ้าหลวงออกเดินทาง ทะลุทะลวงไปในอวกาศ
ว่าตามพลังอำนาจของพวกเขา แรงกดดันในอวกาศไม่มีผลต่อพวกเขาสักนิด
อาณาจักรอวี้ซวีมิได้อยู่ใกล้นครพิศวงที่จ้าวตะเข้พำนักเท่าใด ทว่าสำหรับพวกเขา ระยะห่างเท่านี้มิใช่เรื่องใหญ่ พวกเขาใช้เวลาไปไม่มากนัก
“จุดเริ่มต้นคืออาณาจักรอวี้ซวี!”
เจ้าหลวงหัวเราะเย็น ๆ ไปคราวนี้ เขาจักเปลี่ยนทั้งอาณาจักรอวี้ซวีเป็นนครพิศวงของเขา!
…
ดินแดนฝอ
เซียวฮุ่ยนำทัพสาวกทั้งสามเมืองของนางเดินทางจากดินแดนฮวงมาที่ดินแดนฝอ
“พลังความศรัทธาทรงอำนาจปานนี้เชียว!”
เซียวฮุ่ยตาลุกวาว นางมองเห็นได้ว่าพลังความศรัทธาที่ไหลเวียนอยู่ในดินแดนฝอทรงอำนาจน่าทึ่งเพียงใด ซ้ำยังบริสุทธิ์มากอีกด้วย
นางมีสาวกถึงสามเมืองที่เลื่อมใสในตัวนางกันทั้งสิ้น นำพาพลังความศรัทธามาให้นางมหาศาล
ทว่าเมื่อเทียบพลังความศรัทธาของนางกับพลังความศรัทธาในดินแดนฝอ ยังห่างชั้นกันอยู่มาก พลังความศรัทธาที่เกิดจากสาวกทั้งสามเมืองมิได้บริสุทธิ์เฉกเช่นพลังความศรัทธาในดินแดนฝอ เมื่อจิตใจไม่เที่ยงเต็มไปด้วยความคิดฟุ้งซ่าน ผลลัพธ์ย่อมด้อยลงไปมาก
ยิ่งพลังความศรัทธาในดินแดนฝอทรงอำนาจน่าทึ่งเพียงใด นางก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ
เพราะพลังความศรัทธานี้จะกลายเป็นของนางทั้งหมด!
พลังความศรัทธาอันบริสุทธิ์ปราศจากความคิดฟุ้งซ่าน ทั้งยังทรงอำนาจเยี่ยงนี้ หากได้ตกเป็นของนาง นางย่อมได้รับผลประโยชน์เป็นกอบเป็นกำ!
“อามิตาพุทธ ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ดินแดนฝอ!”
“ผู้ใดมาเยือนล้วนถือเป็นแขก ดูทุกท่านคงเดินทางมาไกล เหน็ดเหนื่อยกันมามากใช่หรือไม่ หากทุกท่านไม่รังเกียจ มาพักในหมู่บ้านของเราได้”
คนในดินแดนฝอมีน้ำใจยินดีรับแขกเป็นอย่างมาก เห็นพวกเซียวฮุ่ยเดินทางมาไกล จึงยกน้ำอุ่นมาให้ เชื้อเชิญพวกเซียวฮุ่ยเข้าไปพักแรมในหมู่บ้านพวกเขา
“พระปัญญาพุทธเจ้าต่างหากคือพุทธเจ้าเพียงหนึ่งเดียว พระอมิตาภะพุทธเจ้าเป็นคนจอมปลอม พวกเรามาเพื่อบอกกล่าวเรื่องนี้แก่พวกเจ้า ศรัทธาพระปัญญาพุทธเจ้าต่างหากคือหนทางชอบธรรม!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้าเข้าไปเอ่ย ทั้งยังคำนับเซียวฮุ่ยอย่างนอบน้อมหนึ่งที สองมือประนมพลางกล่าว “ท่านผู้นี้ก็คือพระปัญญาพุทธเจ้า พุทธเจ้าที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวในกาลเวลาอันยาวนาน สาวกของพระปัญญาพุทธเจ้าจักมีชีวิตยืนยงเป็นนิรันดร์!”
“พวกเรามิได้ต่อต้านพระธรรมนิกายอื่น ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้ามาเผยแพร่ธรรมะในดินแดนฝอ”
“อามิตาพุทธ!”
คนเหล่านี้มิได้โต้แย้งพระเก้าประทีปพุทธเจ้า เพียงแต่ตอบยิ้ม ๆ
“ลองทอดสายตาไปทางเขาญาณดู วันนี้พวกเจ้าจะได้ประจักษ์ว่าผู้ใดคือพุทธเจ้าที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียว!”
เซียวฮุ่ยปรายตามองคนเหล่านี้ “ความเมตตาธรรมของพระอมิตาภะพุทธเจ้านั้นจอมปลอม วันนี้ ข้ามาที่นี่ก็เพื่อเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของเขา พวกเจ้าคอยดูให้ดีว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของเขาเป็นอย่างไร!”
พูดจบ นางโบกมือไปมา พาสาวกทั้งสามเมืองเหินออกจากที่นี่ตรงไปที่เขาญาณ
“อามิตาพุทธ ขออนุญาตทวงถามทุกท่านสักคำว่ามาที่เขาญาณด้วยกิจอันใด”
ใต้ตีนเขาของเขาญาณ พระภิกษุผู้มีหน้าที่เฝ้าประตูเขา เอ่ยถามพวกเซียวฮุ่ย
“เผยแผ่หลักธรรมพระปัญญาพุทธเจ้า”
เซียวฮุ่ยเอ่ยเสียงเบา พลังอันมองไม่เห็นกระแทกใส่พระภิกษุผู้ทำหน้าที่เฝ้าประตูเขากระเด็นออกไปทันที
นางนำทัพสาวกทั้งสามเมืองขึ้นไปบนเขาญาณ!
ขบวนทัพยิ่งใหญ่เอิกเกริก สาวกสามเมืองที่นางพามาในคราวนี้มีจำนวนมหาศาล พร้อมยึดครองเขาญาณ แทนที่ทุกคนในพุทธศาสนา
ระหว่างทาง มียอดฝีมือพุทธศาสนาเข้ามาขวาง แต่ถูกกำราบลงในทันที ไม่อาจสกัดพวกเขาไว้ได้เลย
กำลังรบขั้นเทียนตี้ อยู่ในระดับที่บดขยี้ผู้คนที่นี่ได้อย่างแน่นอน
ภายในวิหารต้าสยง
พระสังฆราชมีสีหน้าเคร่งเครียด เขารับรู้เหตุการณ์ด้านนอกแล้ว เซียวฮุ่ยมิได้ปกปิดพลังปราณของตน เขารู้ดีว่าตนเองไม่อาจต้านทานคนผู้นี้ได้เลย
เขามิได้ลังเล รีบหยิบศาสตราสื่อสารออกมาติดต่อต้าเต๋อ
“ว่าอะไรนะ ไอ้เวรเก้าประทีปกลับมาอีกแล้วหรือ ซ้ำยังแห่กันมามากด้วย อามิ…ข้าต้าเต๋อฝอ ต้าเต๋อฝอผู้นี้ทนไม่ได้!”
เสียงของต้าเต๋อดังออกจากอีกฟากของศาสตราสื่อสาร
“อ้ายฉาน ไว้ข้าค่อยกลับมาคิดบัญชีกับเจ้า เวรเอ๊ย รังของข้าถูกผู้อื่นถล่ม!”
เสียงของต้าเต๋อดังขึ้นอีกครั้ง เขามิได้อยู่ที่ดินแดนฝอ หากแต่อยู่นอกดินแดนฝอกับอ้ายฉาน
พับผ่าสิ คราวก่อนต้าเต๋อโดนอ้ายฉานหลอกจนเกือบแย่ อ้ายฉานติดต่อหาต้าเต๋อให้ช่วยต่อกรกับสิ่งมีชีวิตนอกอาณาจักร ละจัดแจงสถานที่หนึ่งไว้ให้ต้าเต๋อ บอกต้าเต๋อว่าที่นี่มีเนื้อวิหคทองให้กิน ให้เขานำสุราไปเยอะ ๆ จะได้กินเนื้อวิหคทองเป็นกับแกล้ม
ต้าเต๋อมุ่งหน้าไปที่นั่นด้วยความตื่นเต้น ทั้งยังก่อไฟตั้งหม้อ ต้มน้ำจนเดือด รอเพียงครุฑทองลงมาอยู่ในหม้อ
ทว่าหลังจากครุฑทองที่ว่ามาถึง ต้าเต๋อก็ต้องอึ้งงัน กระทั่งสุราที่ดื่มลงไปแล้วก่อนหน้าต้องขย้อนออกมาจนหมด ที่มานั้นใช่ครุฑทองที่ไหน ล้วนเป็นซากศพน่าขยะแขยงถึงขีดสุด!
ต้าเต๋อถึงเข้าใจว่าตัวเองถูกอ้ายฉานหลอกเอาเสียแล้ว!
หลังกลับจากที่นั่น ต้าเต๋อยิ่งคิดยิ่งโมโห พำนักในดินแดนฝอไปพักหนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจไปคิดบัญชีกับอ้ายฉาน
ทว่าเขาเพิ่งมาถึงตัวอ้ายฉาน ไม่ทันได้สะสางกับนาง พระสังฆราชก็ติดต่อเขามาเสียก่อน
“รังถูกผู้อื่นถล่มหรือ ให้ช่วยหรือไม่” อ้ายฉานถาม
“ไม่ต้อง! ข้าจัดการเองได้!”
ต้าเต๋อออกเดินทางกลับเขาญาณ
อีกด้าน หลังพระสังฆราชจบบทสนทนากับต้าเต๋อ ก็ออกมาอยู่ด้านนอก
บรรดาพระโพธิสัตว์อย่างพระเวทโพธิสัตว์ก็ออกมาเช่นกัน ยืนอยู่ด้านหลังเขา ประจันหน้ากับพวกเซียวฮุ่ย
“อามิตาพุทธ พวกเจ้าคิดจะทำอันใด”
พระสังฆราชก้าวออกไปหนึ่งก้าว ปริปากถาม
“พวกเจ้ายังพอมีประโยชน์อยู่ ข้าจะปล่อยไปก่อน เพื่อช่วยข้าเผยแผ่หลักธรรมพระปัญญาพุทธเจ้า”
เซียวฮุ่ยชำเลืองพวกพระสังฆราช มิได้เห็นพวกพระสังฆราชอยู่ในสายตา
พวกพระสังฆราชยังมิได้ก้าวสู่ขอบเขตจักรพรรดิด้วยซ้ำ ยามอยู่ต่อหน้านางจึงต้องต่ำยิ่งกว่ามดปลวกเสียอีก
“หลักธรรมพระปัญญาพุทธเจ้าหรือ”
พระสังฆราชขมวดคิ้ว หมายความว่าอย่างไร เขาสัมผัสความเป็นพุทธะจากตัวเซียวฮุ่ยมิได้แม้แต่เศษเสี้ยว เซียวฮุ่ยบำเพ็ญธรรมเหมือนกันหรือ
เซียวฮุ่ยมิได้เอ่ยอันใดให้มากความ นางชี้นิ้วออกไป พวกพระสังฆราชถูกสะกดให้ตรึงติดกับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้
นี่มันขอบเขตอะไรกัน!
แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!
พวกพระสังฆราชตะลึงกันหมด ตรึงพวกเขาได้ในนิ้วเดียว พลังเช่นนี้น่าพรั่นพรึงเหลือเกิน!
พวกเขากังวลใจนิดหน่อย ห่วงว่าต้าเต๋อกลับมาแล้วจะต่อกรกับเซียวฮุ่ยไหวหรือไม่
“ต้าเต๋อที่ว่า ตอนนี้มิได้อยู่ที่เขาญาณ เอาเถิด ไว้ค่อยจัดการเขา”
เซียวฮุ่ยคลี่แผ่พลังจิตปกคลุมได้ทั่วเขาญาณในทันที และจับสัมผัสต้าเต๋อไม่ได้
นางมิได้ใส่ใจมากนัก
สำหรับนาง ต้าเต๋อเป็นเพียงคนที่ต้องจัดการไปด้วยเท่านั้น หาใช่ศัตรูตัวฉกาจแต่อย่างใด
“พระพุทธรูปทองคำจากพลังความศรัทธา…”
เซียวฮุ่ยทอดสายตาไปที่พระพุทธรูปสลักทองคำบนลานกว้าง นี่คือพระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้า นางมองเห็นว่าพลังความศรัทธาจากทั้งดินแดนฝอเข้ามารวมตัวกันบนพระพุทธรูปทองคำนี้ไม่ขาดสาย
“น่าสนใจ พระพุทธรูปทองคำบรรจุพลังความศรัทธาไว้มหาศาลจนก่อกำเนิดญาณขึ้นมาหรือนี่”
เซียวฮุ่ยเหยียดยิ้ม
พระพุทธรูปทองคำมีญาณหรือ
พวกพระสังฆราชไม่อาจเชื่อได้ลง ก่อนนี้พวกเขาไม่รู้เลยว่าพระพุทธรูปทองคำมีญาณ และพระพุทธรูปทองคำรูปนี้ก็ไม่เคยมีวี่แววก่อกำเนิด ‘ญาณ’ มาก่อน
เซียวฮุ่ยจ้องมองพระพุทธรูปทองคำรูปนั้น “ออกมาสิ ข้าต้องการให้เจ้าทำบางอย่าง”
นางชี้นิ้วออกไป ลำแสงสยดสยองพวยพุ่ง ถล่มใส่พระพุทธรูปทองคำ
แสงพุทธะเจิดจ้าส่องสว่างออกจากพระพุทธรูปทองคำในพริบตา ยับยั้งพลังจากนิ้วของเซียวฮุ่ย
“อามิตาพุทธ!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากภายในพระพุทธรูปทองคำ มีญาณอยู่จริงหรือ!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
