ตอนที่349 รางวัลของระบบ
การจะมาเป็นผู้ใช้พลังเชี่ยวชาญสูงสุดได้นั้นต้องมีพลังถึงระดับ 50
ด้วยความสูงใหม่ และตัวใหญ่ขึ้นก็ต้องสูญเสียความเร็วและความยืดหยุ่นไป
หากบุคคลใดที่เริ่มฝึกฝนและใช้ทักษะนี้ไปด้วยก็จะสามารถพัฒนาร่างกายได้อย่างไร้ขีดจำกัด
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม มันเป็นทักษะลึกลับ มีแต่ฝูงชนโบราณเท่านั้นที่จะฝึกฝนได้
และด้วยเหตุนี้เองชนพื้นเมืองที่นี่ที่ถูกแบ่งเป็น5ชนชั้น ก็ยังถูกแบ่งออกไปอีกเป็นอีกหนึ่งชุมชน สำหรับคนที่ไม่ได้ฝึกฝนทักษะลึกลับพวกนี้จะถูกเรียกว่าพวกป่าเถื่อน แต่สำหรับพวกที่ฝึนฝนทักษะลับนี้จะเป็นที่รู้จักกันในนามของราชวงศ์
ทั้งคนป่าเถื่อนและราชวงศ์นี้ ก็ถูกจัดอยู่ในระดับที่เหนือกว่าคนทั่วไป หรืออาจจะเทียบกับโลกปกติได้เท่ากับพวกขุนนางและคนธรรมดา
หลีหยุนหมู่ไม่คิดมาก่อนว่ามันจะมีการจัดชนชั้นที่ซับซ้อนไปมากแบบนี้
สำหรับสาเหตุที่ทุกคนอย่างแย่งชิงกันเพื่อให้ได้ไปอยู่ในห้องท้อปเท็นนั้นก็คือ ในห้องท้อปเท็นจะได้รับค่าสนับสนุนทุกๆวัน และยังมีของอื่นอีก
สำหรับการใช้ค่าสนับสนุนนี้ ชายคนนั้นที่ชื่อฉีเหลียงก็บอกว่ามันจำเป็นมาก
เพราะในที่เกาะบลูมูนนั้นค่าที่จะใช้มีเพียงแค่สองค่าเท่านั้น นั่นก็คือแต้มบลูมูนและค่าสนับสนุน
แต้มบลูมูนนั้นสามารถใช้เพื่อซื้อของดีๆ การเป็นอยู่ หรือจะนำไปแลกค่าสนับสนุนก็ได้
ตัวอย่างเช่น อัตราการแลกก็คือ 100 ต่อ 1
ส่วนอย่างที่สองค่าสนับสนุน เป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก มันสามารถใช้เปิดสกิลต่างๆได้ หรือทักษะลับ
แต่ที่สำคัญที่สุดคือมันสามารถนำไปซื้อตำแหน่งอย่างเป็นทางการในนิกายบลูมูนได้
ตำแหน่งนี้มีความสำคัญตรงที่ จะทำให้ฝึกฝนได้ไวขึ้นมาก
อย่างเช่นบูจี๋ที่เคยเก็บสะสมจนซื้อตำแหน่งในการเป็น อาจารย์ใหญ่ประจำวิหารได้
ตำแหน่งที่เหนือกว่าอาจารย์ใหญ่ของวิหารก็พวกที่ดูแลเกาะย่อยๆของบลูมูน
และที่หรือกว่านี้ก็คือผู้ที่ดูแลพวกที่ดูแลเกาะย่อยต่างๆ
สำหรับเหตุผลที่ว่า การได้รับตำแหน่งพวกนี้และจะฝึกฝนไว้นั้น ฉีเหลียงก็ยังไม่มั่นใจว่าทำไม เพราะตำแหน่งของเขาเองก็ยังไม่มากพอที่จะรู้ข้อมูลลึกแบบนั้นได้
แต่ถึงอย่างไรก็ตามหลีหยุนหมู่ก็ไม่ค่อยได้สนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว สิ่งที่เขาสนใจคือ คนที่โลกจริงนี้เปิดจุดพลังกันยังไงมากกว่า
และคำถามนี้ก็ไม่อาจรู้ได้เพราะตำแหน่งยังไม่ถึง
หลังจากที่รู้เรื่องทั้งหมดทุกคนก็เข้าใจถ่องแท้ว่าทำไมถึงต้องอยู่ในห้องท้อปเท็น
ตามที่ทุกคนพูดกันคือที่เกาะบลูมูนนี้จะถูกแบ่งเป็นพื้นที่ใหญ่ๆ ซึ่งแต่ละพื้นที่ที่แบ่งนั้นจะมีทั้งหมด 300บ้าน
ซึ่งนั่นหมายความว่าจะมี290ที่ไม่ได้รับค่าสนับสนุนเลย
แต่อันดับที่11นั้นจะยังได้รับค่าบลูมูนทุกวัน วันละ 89แต้ม
สำหรับพวกในห้องสิบค่าต่างๆที่ได้จะเปลี่ยนไปหากเทียบกับอันดับ11
หลังจากทำความเข้าใจกับระบบคะแนนนี้แล้วเจงเขียงก็อดที่จะถามไม่ได้ “ตำแหย่งอาจารย์ใหญ่วิหารที่ถูกที่สุดนี่เท่าไหร่หรอ?”
“ก็ประมาณ 10000 แต้ม แต่การจะได้มานั้นไม่ง่ายเลย พวกเรายังห่างอีกไกล” ฉีเหลียงตอบ
“อะไรนะ? หมื่นค่าสนับสนุน? ถ้าเราอยากจะได้จริงๆ เราก็ต้องอยู่ในอันดับท้อปเท็นเป็นปีเลยสิ!”
ในไม่ช้าทุกคนก็ตะลึงกับเลขจำนวนนี้
เพราะการที่จะอยู่ได้เป็นปีโดยไม่หลุดจากห้องเลยนั้นทำได้ยากมาก ตลอดทั้งปีต้องมีคนมาท้าทายอยู่แล้ว
“แต่การเป็นท้อปเท็นนั้นไม่ใช่ทางเดียงที่จะได้ค่าสนับสนุน ความเป็นจริงแล้ว ถ้าหากเจ้าแข็งแกร่ง การที่จะซื้อตำแหน่งอาจารย์ใหญ่วิหารนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย”
“มันหมายความว่ายังไงหรอ? อย่าบอกนะว่ามีทางที่เร็วกว่านี้ในการหาค่าสนับสนุน?”
เมื่อหลีหยุนหมู่ได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่งทันที แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ฉีเหลียงก็เงียบทันที
เห็นได้ชัดว่าทุกคนก็ไม่อยากจะเผยความลับทุกอย่างให้กับศัตรูได้รู้
การที่ฉีเหลียงบอกมาขนาดนี้ก็ถือว่ามีน้ำใจมากแล้ว
