ตอนที่344 เข้าใกล้เป้าหมายไปอีกขั้น
“เอาล่ะ ในอนาคต มันอาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้นะ” หลีหยุนหมู่ตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่าเจงเขียงเกือบจะฆ่าผู้ติดตามของเขา
มันไม่ใช่เพราะว่าหลีหยุนหมู่เป็นคนใจดี แต่เหตุผลจริงๆคือเขาต้องการจะรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของทั้งสามคน
หลีหยุนหมู่สัมผัสได้ว่าอีกไม่นานพวกเขาจะต้องลงมือทำอะไรบางอย่างแน่
และอีกอย่าง ในตอนนี้ก็อาจจะหลอกใช้พวกเขาให้ช่วยมาป้องกันตัวหลีหยุนหมู่เองได้
หลังจากที่หลีหยุนหมู่มายังโลกจริงนี้ครั้งแรก เขาก็ต้องปรับตัวอย่างมาก จึงทำให้หลีหยุนหมู่ในตอนนี้เป็นคนที่รับมือได้ทุกสถานการณ์และรอบคอบพอสมควร
แต่คำตอบของหลีหยุนหมู่ก็ไม่ได้ทำให้กลุ่มของเจงเขียงดูมีความสุขแต่อย่างใด มีเพียงหวางหยางเท่านั้นที่ดีใจ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอคนนี้ได้สนใจในตัวหลีหยุนหมู่เป็นพิเศษ เพราะเธอสัมผัสได้ว่าหลีหยุนหมู่ไม่ได้ทำตัวแบบชาวบ้านธรรมดา
ร่างกายที่ของหลีหยุนหมู่ที่ปกปิดอยู่ในเสื้อผ้านั้นดูแข็งแรงกำยำมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวเธอเองเลย ดังนั้นเธอจึงสนใจในตัวหลีหยุนหมู่
“ดีเลย เมื่อมีทั้งพี่เจงและพี่หลีหยุนหมู่แล้ว กลุ่มของเราสี่คนจะต้องสู้กับคนอื่นได้อย่างสบายแน่ๆ ว่าแต่พี่หยุนหมู่ช่วยบอกหน่อยสิเกี่ยวกับวัฒนธรรมของคนในลานลัว”
หวางหยางเข้ามาพูดด้วยความใกล้ชิดกับหลีหยุนหมู่
“อืมม มันก็มีความแตกต่างบางอย่างนะเกี่ยวกับลานลัวและเกาะตอนเหนือ”
หลีหยุนหมู่ตอบมั่วไปทั้งนั้น เพราะมันจะเป็นไปได้ยังไงที่หลีหยุนหมู่จะรู้เรื่องของลานลัวที่อยู่ทางตอนใต้ เรื่องทั้งหมดนี้หลีหยุนหมู่แต่งขึ้นเพื่อหลอกพวกกลุ่มของเจงเขียงเท่านั้น
ไห่ยื่อเคยพูดไว้ว่าเธอจะไปทางตอนใต้ที่ชื่อลานลัว ดังนั้นหลีหยุนหมู่จึงนำคำพูดพวกนี้มาหลอกคนอื่น
แต่มันก็ไม่สำคัญอะไร ไม่ว่าหลีหยุนหมู่จะโม้ยังไงทั้งสามคนก็เชื่ออยู่ดี
ในตอนนี้เมื่อพวกเขามาถึงเกาะบลูมูน ก็สัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของสถานที่นี้ทันที
เกาะมังกรนั้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียง 10กิโลเมตร แต่ที่เกาะบลูมูนนี้มีมากกว่าหลายสิบเท่า
ที่เกาะนี้มีเพียงเมืองเดียวเท่านั้นและมีประชากรอยู่เพียง3หมื่นคนเท่านั้น
ตามที่ซัวเหล่พูดคือ คนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะเป็นศิษย์ของเกาะบลูมูนทั้งนั้น ไม่มีคนนอกเลย
และหลังจากที่รู้ข้อมูลนี้ หลีหยุนหมู่ก็เศร้านิดๆ เพราะว่าพื้นที่ขนาดนี้ถือว่าเป็นระดับทวีปได้เลย แต่กับมีผู้คนเพียงสามหมื่นกว่าคนเท่านั้น
แต่อย่างว่า ด้วยคนจำนวนเท่านี้ไม่สมควรจะเรียกว่าเมืองด้วยซ้ำ ควรจะเรียกว่ากลุ่มคนสะมากกว่า
แต่นี่ยังไม่สำคัญ ที่สำคัญคือที่นี่ไม่ค่อยมีกฎเกณฑ์อะไรมากนัก
ในโลกจริงนี้เหล่าหัวหน้านิกายส่วนใหญ่นั้นก็ไม่ได้มีแค่มนุษย์ เพราะมันนับที่พลังความแข็งแกร่งเป็นหลัก
มีทั้งเผ่ามนุษย์ ชนเถื่อน สัตว์ป่า สัตว์ทะเล ปีศาจ ทั้ง5เผ่านี้คือสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดไม่มีใครกดขี่กันได้
โลกจริงนี้กว้างใหญ่มาก จนมีมากมายหลายเผ่า แต่เนื่องจากการที่มีหลายเผ่านี้จึงทำให้เกิดความโกลาหล
และสิ่งเดียวที่ยุติได้ก็คือความแข็งแกร่ง
ในเกาะบลูมูนนี้ ถ้าหากเข้าไปในป่าลึกของเกาะบลูมูน จะพบกับเหล่านิกายบลูมูน
ใช่แล้ว นิกายบลูมูนก็คือผู้ที่คอยปกป้องเกาะบลูมูนเอาไว้
ในตอนนี้หลีหยุนหมู่และคนอื่นๆจะรู้ได้ทันทีว่าเกาะบลูมูนนี้เต็มไปด้วยป่าทึบมากมาย
ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติมากมายที่มีทั้งนก สัตว์เล็กๆเต็มไปหมด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นดูเหมือนว่าพวกสัตว์ดุร้ายจะถูกกำจัดไปจนหมดแล้ว
และแน่นอนพวกมันทั้งหมดถูกกำจัดโดยเหล่านิกายบลูมูน
เมื่อซัวเหล่พาทุกคนเข้าไปในเมืองเพื่อไปส่งก็คอยแนะนำต่างๆว่าที่ตั้งของนิกายบลูมูนอยู่ตรงไหน อะไรบ้าง
เดิมที่แล้ว หวางหยางและหลัวฮงเฮานั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเป็นศิษย์ภายใน แต่เนื่องจากที่สองคนนี้รู้จักพลังภายใน ซัวเหล่จึงตัดสินใจให้ผ่านมาด้วย
หลังจากรอเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ได้ไปยังสถานที่หุบเขาซึ่งเป็นที่สำหรับคนภายนอก
ในตอนนี้ดวงอาทิตย์ก็ตกดิน ท้องฟ้าก็เริ่มมืดมิด
“พวกเราจะไปยังสถานที่เข้าศิษย์ภายในในวันพรุ่งนี้ เพื่อจะให้พวกเขาตัดสินใจเกี่ยวกับเกาะมังกรของเรา”
ซัวเหล่สามารถทำได้เท่านี้ เพราะเขาเป็นเพียงตัวแทนของบูจี๋
