บทที่ 618 หลี่จิ่วเต้า ‘ข้าจะออกตามหาซีด้วยตัวเอง!’
ต้าเต๋อกลับมาแล้ว ใบหน้าเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
เขาได้ยินเสียงกรีดร้องครวญครางดังระงมไปทั่วดินแดนฝอ รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่สิ่งมีชีวิตในดินแดนฝอประสบ เขาปล่อยลูกประคำออกไปพวงหนึ่ง คงไว้เหนือหัวพระพุทธรูปทองคำ
แสงประกายมหาศาลสาดส่องลงมาจากลูกประคำ สะท้อนบนตัวพระพุทธรูปทองคำ ‘ญาณ’ ในพระพุทธรูปทองคำถูกสะกด พลังของเซียวฮุ่ยถูกขับไล่ออกไป
พลังที่เดิมดูดกลืนพลังขุมปราณชีวิตและเลือดลมของสิ่งมีชีวิตในดินแดนฝอถูกตัดสะบั้นไปด้วย เสียงครวญครางที่ดังระงมอยู่ในดินแดนฝอหายไป ความเจ็บปวดของสิ่งมีชีวิตในดินแดนฝอสิ้นสุดลง
“เจ้าคือต้าเต๋อผู้นั้นหรือ?”
เซียวฮุ่ยแหงนมองด้วยความคาดไม่ถึงนิดหน่อย ถึงขั้นขับไล่พลังของนางออกไปได้เลยหรือ ต้าเต๋อผู้นี้แข็งแกร่งกว่าที่นางคิดไว้
เด็กคนนี้ไม่เพียงแต่ได้รับการคุ้มครองจากวิถีสวรรค์ ทว่ายังมีของวิเศษทรงพลังในมืออีกด้วย!
ลูกประคำพวงนั้น แม้กระทั่งนางเองยังมองไม่ออก รู้สึกถึงภยันตราย!
ลูกประคำพวงนี้มีที่มาอย่างไรกันแน่?
สร้างโดยพระอมิตาภะพุทธเจ้าหรือ?
ไม่สิ!
นางปัดความคิดนั้นตกอย่างรวดเร็ว
พลังที่ไหลเวียนอยู่บนลูกประคำ แม้แต่ตัวนางเองยังอกสั่นขวัญผวา สิ่งนี้ย่อมมิได้สร้างโดยพระอมิตาภะพุทธเจ้า ต่อให้เป็นในภพเซียน ก็ถือเป็นของวิเศษพลังแกร่งกล้า มิใช่ของธรรมดา!
นางหวนนึกถึงหยวนอีขึ้นมาทันที นึกถึงสี่กระบี่ประหารเซียนในมือหยวนอี หรือว่าต้าเต๋อจะเป็นเหมือนกับหยวนอี มีผู้อยู่เบื้องหลัง ซ้ำยังเป็นคนเดียวกันอีกด้วย!?
ใช่แล้ว!
ผู้ที่อยู่เบื้องหลังต้าเต๋อต้องเป็นคนเดียวกับที่อยู่เบื้องหลังหยวนอีแน่นอน เช่นนี้ถึงจะอธิบายได้ว่า เหตุใดต้าเต๋อถึงได้รับการคุ้มครองจากวิถีสวรรค์ ทั้งยังมีลูกประคำระดับนี้ในมือ!
วิถีสวรรค์ของอาณาจักรนี้ในยามนี้ยังอ่อนแออยู่มาก ด้วยพลังฝีมือของคนผู้นั้น สามารถออกคำสั่งกับวิถีสวรรค์ได้ง่ายดาย ส่วนการประทานลูกประคำระดับนี้แก่ต้าเต๋อนั้น ย่อมเป็นเรื่องง่ายดายไม่เหนือบ่ากว่าแรง
อย่างไรแล้ว คนผู้นั้นถึงขั้นมอบสี่กระบี่ประหารเซียนให้หยวนอีได้ด้วยซ้ำ!
จวบจนบัดนี้ นางยังนึกผวาอยู่บ้างยามนึกถึงสี่กระบี่ประหารเซียน หวาดกลัวเหลือคณา!
ถึงแม้หยวนอีมิเคยเอ่ยบอกชัดเจนว่ามีผู้อยู่เบื้องหลัง กระนั้นนางสามารถแน่ใจได้เลยว่า หยวนอีต้องมีผู้อยู่เบื้องหลังแน่นอน มิฉะนั้น ด้วยขอบเขตพลังของหยวนอี ไม่มีทางได้มาซึ่งสี่กระบี่ประหารเซียน และไม่มีทางเปล่งพลานุภาพเช่นนั้นออกจากสี่กระบี่ประหารเซียน!
“อามิ…ข้าต้าเต๋อฝอ ข้าพระพุทธไร้เกศา! ถูกต้องแล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหน้าเจ้าก็คือท่านต้าเต๋อ พ่อทูนหัวของเจ้า!”
ดวงตาต้าเต๋อจ้องเซียวฮุ่ยเขม็งด้วยความขุ่นเคือง “บังอาจก่อการอุกฉกรรจ์ในถิ่นของท่านต้าเต๋อผู้นี้ ข้าว่าเจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วกระมัง!”
โชคดีที่เขากลับมาได้ทันเวลา มิฉะนั้น ทั้งดินแดนฝอมีหวังต้องประสบหายนะ ไม่รู้ต้องมีสิ่งมีชีวิตมากมายเพียงใดล้มหายตายจาก
“บังอาจนัก!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้าตวาดลั่น จ้องมองต้าเต๋อด้วยสายตาเคียดแค้น “ท่านผู้นี้คือพระปัญญาพุทธเจ้า เป็นพระพุทธเจ้าผู้เที่ยงแท้แต่เพียงพระองค์เดียว เจ้าหัดระวังถ้อยคำเสียบ้าง!”
“พระพุทธเจ้าผู้เที่ยงแท้แต่เพียงพระองค์เดียวกับผีน่ะสิ! ปราศจากการอนุญาตจากข้าต้าเต๋อฝอ ผู้ใดบังอาจขนานตนว่าเป็นพระพุทธเจ้า?”
ต้าเต๋อตวาดเสียงเย็น
“ยังโอหังได้อยู่อีกหรือ อีกเดี๋ยวพระปัญญาพุทธเจ้าจักสอนเจ้าให้รู้รสพระธรรมเอง!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้าต่อว่า มั่นใจในเซียวฮุ่ยเต็มเปี่ยม
“คิดไม่ถึง คิดไม่ถึงเลย คิดไม่ถึงว่าการมาเยือนครานี้จะได้รับผลประโยชน์มหาศาลเพียงนี้!”
เซียวฮุ่ยแหงนหน้าหัวเราะร่วน ก่อนที่เสียงหัวเราะนั้นจะชะงักงัน ดวงตาคู่นั้นคมกล้าน่าเกรงขาม เอ่ยขึ้นขณะจับจ้องต้าเต๋อ “ว่ามาสิ ผู้ใดอยู่เบื้องหลังเจ้า!”
นางเกือบถูกสี่กระบี่ประหารเซียนฆ่า ย่อมไม่มีทางรามือง่าย ๆ นางไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยหยวนอีไว้ แต่จะไม่ปล่อยผู้ที่อยู่เบื้องหลังหยวนอีด้วย
เห็นได้ชัดว่าหยวนอีเป็นเพียงลูกไล่
พอดีเลย ครั้งนี้ นางได้พบต้าเต๋อผู้มีความเกี่ยวข้องกับคนเบื้องหลังหยวนอี นางจะจับกุมตัวต้าเต๋อ เพื่อล้วงสถานการณ์ของคนผู้นั้น!
“เจ้าไม่มีสิทธิ์รู้!”
ต้าเต๋อมิได้เอ่ยอันใดไปมากกว่านี้ เขาลงมือทันที ลูกประคำเปล่งแสงเจิดจ้า ถล่มใส่เซียวฮุ่ย
“รนหาที่ตาย!”
เซียวฮุ่ยแค่นเสียงเย็น ประสบการณ์ถูกหยวนอีสั่งสอนอย่างรุนแรงผุดขึ้นในใจ บัดนี้ ลำพังแค่ต้าเต๋อยังคิดสั่งสอนนางอีกหรือ
นางบันดาลโทสะ ออกท่ารุนแรง เรียกวิชาเซียนออกมา บุกโจมตีไปข้างหน้า
ลูกประคำนั้นไม่ธรรมดา นางมิได้ออมมือแต่อย่างใด รับมืออย่างจริงจังด้วยการใช้พลังทั้งหมดที่มีทันที!
ทว่านางประเมินลูกประคำพวงนั้นต่ำเกินไปจริง ๆ
หลงคิดว่าลูกประคำพวงนี้มีอำนาจมิสู้สี่กระบี่ประหารเซียน หารู้ไม่ เมื่อเทียบกับสี่กระบี่ประหารเซียนแล้ว ลูกประคำนี้รังแต่จะทรงพลังยิ่งกว่า!
ลูกประคำเปล่งแสงเจิดจ้า ส่องสว่างไปทั่วดินแดนฝอ พระพุทธรูปยักษ์ทองคำองค์แล้วองค์เล่าปรากฏ ทั้งหมดล้วนเป็นต้าเต๋อ!
นี่คือลูกประคำที่คุณชายสรรสร้างขึ้นเพื่อต้าเต๋อด้วยตนเอง!
วิชาเซียนที่เซียวฮุ่ยใช้พังทลายไม่เป็นท่าในบัดดล มิใช่พลังระดับเดียวกันเลย เซียวฮุ่ยกระเด็นออกไป กระอักเลือดไม่หยุด!
“อะไรกัน!”
เซียวฮุ่ยไม่อาจทำใจเชื่อได้ลง ความหวาดกลัวคืบคลานเข้ามาในจิตใจของนาง
ผู้ที่อยู่เบื้องหลังต้าเต๋อและหยวนอีเป็นใครกันแน่ ไฉนถึงสยดสยองน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้!?
ก่อนหน้านี้มีสี่กระบี่ประหารเซียน ต่อมามีลูกประคำพวงนี้ ของวิเศษชิ้นแล้วชิ้นเล่า ท่านผู้นั้นมีของวิเศษในมือมากขนาดไหนกัน ถึงได้มอบให้คนอื่นง่าย ๆ เช่นนี้!?
“หา?”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้าอึ้งงันไปในบัดดล
นี่มัน…อะไรกัน!
เดิมที เขาคาดหวังให้เซียวฮุ่ยแก้แค้นแทนเขา สุดท้ายเซียวฮุ่ยกลับแพ้ยับเยินปานนี้ ทันทีที่ปะทะก็หมดสภาพกองลงพื้น ความห่างชั้นนั้นอย่าให้สาธยายเลยว่ามากมายเท่าใด!
เขามิได้ลังเล คิดหนีไปจากที่นี่ทันที ขืนไม่หนี เขาต้องมีจุดจบอเนจอนาถอย่างแน่นอน!
เซียวฮุ่ยเหินหนีไปทันที อนิจจา ทั้งนางทั้งพระเก้าประทีปพุทธเจ้าไม่อาจหนีไปไหนได้เลย พลังของลูกประคำพันธนาการเซียวฮุ่ยและพระเก้าประทีปพุทธเจ้าในเสี้ยวพริบตา
รวมถึงสิ่งมีชีวิตทั้งสามเมืองที่ติดตามเซียวฮุ่ยมา ล้วนถูกพันธนาการไว้ที่นี่ทั้งสิ้น
“อามิ…ข้าต้าเต๋อฝอ ข้าพระพุทธมีเมตตา หาได้เคยเข่นฆ่าเอาชีวิต แม้ว่าพวกเจ้านั่นชั่วช้า ทว่าข้าต้าเต๋อฝอตัดสินใจให้โอกาสพวกเจ้าสักครั้ง”
ต้าเต๋อเอ่ย “จากนี้ไปจงอยู่ที่เขาญาณ สวดคัมภีร์พระธรรมวันละหนึ่งร้อยรอบ ปรับปรุงตัวใหม่ได้เมื่อใดค่อยว่ากัน!”
หนึ่งร้อยรอบ!
เซียวฮุ่ยอยากจะบ้า เหตุใดนางถึงหนีไม่พ้นคำสาปหนึ่งร้อยรอบเสียที
ได้ยินคำว่าหนึ่งร้อยรอบอีกแล้ว!
…
ณ เมืองชิงซาน
ภายในลานเล็กของหลี่จิ่วเต้า
“เสี่ยวไป๋ เจ้าไปหาเซี่ยเหยียน บอกว่าข้ามีธุระ”
หลี่จิ่วเต้าบอกลั่วสุ่ย
ก่อนหน้านี้เขาปวดใจโดยไม่ทราบสาเหตุ คล้ายว่าเกิดเรื่องกับซี เขาไม่อยากรอต่อไปแล้ว อยากไปตามหาซีด้วยตนเอง!
ต่อให้ต้องหาจนทั่วทั้งโลกนี้ ก็ต้องหาซีให้เจอจงได้!
ทว่าถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นโลกของผู้ฝึกตน ตัวเขาเป็นเพียงปุถุชน ไฉนเลยจะหาให้ทั่วทั้งหล้าได้ น่ากลัวว่าต่อให้เขาเดินจนตายกันไปข้าง ยังออกจากอาณาจักรเพียงหนึ่งแห่งในโลกนี้มิได้
เขานึกถึงเซี่ยเหยียน นึกถึงรถลากคันนั้น นึกถึงสัตว์อสูรลากรถทั้งเก้าตัวขึ้นมา หากให้อสูรเก้าตัวนั้นลากรถพาเขาไป ที่เขาอยากไปให้ทั่วทั้งโลกนั้นเห็นจะมิใช่ปัญหาใหญ่
“ได้!”
ลั่วสุ่ยพยักหน้า ออกจากลานเล็ก มุ่งหน้าไปหาเซี่ยเหยียน
หลังลั่วสุ่ยไปแล้ว หลี่จิ่วเต้าก็กลับมาที่ห้องและเก็บสัมภาระ
ระยะเวลาของการเดินทางครั้งนี้ย่อมมิได้สั้น ๆ เขาควรต้องเตรียมตัวให้ดี มิติภายในรถลากมีขนาดกว้างขวาง เขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะมีสัมภาระมากไป
ต่อให้เขาขนไปทั้งลานเล็ก ก็ยังไม่เป็นปัญหาแม้แต่น้อย
“คุณชายทำกระไร”
“ดูจากท่าทางของคุณชาย คงเตรียมตัวออกเดินทางไกลกระมัง!”
“ข้าเองก็อยากติดตามคุณชายออกเดินทางไกล ไม่รู้คุณชายจะพาไปด้วยหรือไม่!”
ของวิเศษในลานพากันคิดในใจ
พวกมันเห็นคุณชายห่อสัมภาระเสียยกใหญ่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเตรียมออกเดินทาง พวกมันล้วนอยากติดตามอยู่ข้างกายคุณชาย ออกเดินทางไกลเคียงข้างคุณชาย!
“ข้าจะมีส่วนด้วยหรือไม่…”
มัจฉาสัตมายาเอ่ยตาละห้อย
เพิ่งเคยเห็นคุณชายเก็บสัมภาระห่อใหญ่อย่างนี้เป็นครั้งแรก สงสัยว่าคุณชายคงมิได้กลับมาที่นี่อีกนาน
มิฉะนั้น ไม่มีทางที่คุณชายจะหอบสัมภาระห่อใหญ่ขนาดนี้
มันไม่อยากถูกทิ้งไว้ในลานเล็ก ซ้ำยังอยากตามไปด้วย!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")