ตอนที่345 อารีน่า
สถานที่พักที่15นั้นเป็นสถานที่เปิดใหม่แถวเชิงเขา
เมื่อซัวเหล่นำกลุ่มทั้งห้าคนเข้าไปโดยทันที
สถานที่พักที่15นี้มีห้องพักกว่า300ห้อง ด้วยการมองคร่าวๆก็สามารถพบเลขห้องได้ทันที
ตั้งแต่ห้องแรกยันห้องที่สามร้อย ถูกตกแต่งไปด้วยไม้ และที่หน้าห้องนั้นก็มีการบ่งบอกไว้ว่าห้อมเต็มแล้ว
หลีหยุนหมู่และคนอื่นนั้นได้ห้องที่230
“มีห้องที่อยู่ด้านหน้า แต่พวกเราได้ห้องข้างหลัง ห้องพวกนี้มันแตกต่างกันยังไง?”
การเป็นเด็กใหม่มายังที่นี่ ก็ต้องงงว่าทำไมตนเองถึงได้ห้องที่อยู่ด้านหลัง หลังจากนั่งลงเจงเขียงก็พูดสิ่งที่ร้อนรนอยู่ในใจทันที
หลังจากคิดมาดีแล้ว ซัวเหล่ก็ตอบ “ยิ่งเลขห้องน้อยลงเท่าไหร่ ก็จะแปลได้ว่าแข็งแกร่งมากเท่านั้น และพวกเขาเป็นพวกที่มาใหม่ เลขที่ได้จึงมีค่าสูง แต่ถ้าหากพวกเราคิดว่าพวกเราแกร่งพอ ก็จะสามารถท้าประลองเพื่อยึดห้องของคนที่แพ้มาได้ ปกติแล้วคนเราจะไม่ท้าแบบสุ่มเสี่ยง ต้องรอให้แน่ใจก่อนถึงจะเริ่มประลองคนอื่น”
แม้ว่าจะรู้ ว่าคนเหล่านี้มีพลังภายใน แต่ถึงอย่างใดพลังกายก็ยังน้อยอยู่ดี จึงไม่มีหวังที่จะไปเอาห้องที่เลขน้อยกว่านี้ได้
“ถ้างั้นทั้งหมดนี่ก็หมายความได้ว่า ยิ่งห้องเลขน้อย ก็จะต้องเก่งมาก ซึ่งการที่แย่งกันแบบนี้มันต้องมีรางวัลใช่มั้ย?”
หลีหยุนหมู่ถามอย่างรวดเร็ว
“มันเกี่ยวกับจำนวนเหรียญบลูมูนที่จะได้รับในแต่ละวัน ถ้าหากสามารถอยู่ในห้องสิบอันดับแรกได้จนสำเร็จเป็นเวลา1เดือน ก็จะได้รับผลประโยชน์ที่จะสามารถเป็นอาจารย์ใหญ่ของวิหารได้เหมือนกับอาจารย์ของข้า”
เมื่อซัวเหล่พูดถึงอาจารย์ สีหน้าของเขาก็ดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
ดังนั้นซัวเหล่จึงไม่อยากจะพูดอะไรต่อ
ห้องที่หลีหยุนหมู่เลือกคือห้อง 235 ซึ่งเกือบจะเป็นห้องสุดท้ายของคนในกลุ่มเขาเอง และด้วยพลังของเขาเอง เขาสามารถขยับห้องไปได้น้อยกว่านี้อยู่แล้ว
แต่เขาไม่ทำแบบนั้นเพราะ แต่ละห้องมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมากนัก เขาเลยให้คนอื่นๆเลือกก่อน
หลีหยุนหมู่ค่อยๆวางกุญแจลง และนำป้ายมาสลักเป็นของตนเองแล้วนำไปวางไว้หน้าห้อง เพื่อแสดงว่านี่เป็นของเขา และนี่เป็นทรัพสินย์อย่างแรกที่เขาสามารถมีได้ในเกาะบลูมูน
เขาเองก็คือว่าทุกๆคนต้องทำแบบนี้เหมือนกัน
แต่ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่า เหล่าสาวกของโลกจริงนี้เดินคนละทางกับที่เขาเดินอย่างสิ้นเชิง
ความสำคัญของศิษย์ที่มาฝึกนั้นต่างกันคนละขั้วเลย เพราะว่าที่โลกของหลีหยุนหมู่หากนิกายไหนมีศิษย์ที่แข็งแกร่ง มีศิษย์ที่พรสวรรค์สูงก็จะทุ่มทุกอย่างที่มีให้เพื่อพัฒนาไปให้ไกลที่สุดทันที
แต่ที่เกาะบลูมูนนี้ พวกเขาไม่คิดจะสอนอะไรสักอย่าง ทุกคนต้องดิ้นรนสู้ด้วยตัวเอง
ซึ่งทั้งหมดนี้บ่งบอกได้อย่างเดียวคือ ความแข็งแกร่งเท่านั้นคือที่สุด
และสิ่งที่หลีหยุนหมู่ไม่พอใจมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ ที่พวกเด็กใหม่ไม่ได้รับความเป็นธรรม
แต่ก็ช่างเถอะหลีหยุนหมู่ไม่ได้รู้สึกผิดหวังใดๆ เพราะการเป็นอิสระก็เป็นสิ่งที่เขาชอบ
เนื่องจากเขามีระบบแฮ็คเขาก็ไม่จำเป็นต้องฝึกฝนใดๆกับใคร
หลังจากที่สำรวจบ้านและสิ่งแรกที่เขาเห็นคือขนสัตว์ที่วางอยู่บนโต๊ะในห้องของเขา ด้านบนของมันมีการเขียนไม่กี่บรรทัดที่บอกเกี่ยวกับกฎของโลกจริงนี้
มันมีทั้งหมด4กฎ อย่างแรกคือห้ามจู่โจมตอนพักผ่อนในห้องไม่อย่างนั้นจะถูกไล่ออกทันที
สองคือ ไม่มีใครสามารถฆ่ากันตายในการต่อสู้ลับๆได้ ไม่อย่างนั้นผู้กระทำผิดทั้งหมดจะถูกไล่ออก
สามคือ ผู้กระทำผิดทุกคนจะมีคะแนนสะสมอยู่ ถ้าหากยอดรวมกลายเป็นลบจะถูกขับไล่ทันที
สี่คือ หากทำการต่อสู้ไปแล้ว จะสามารถปฎิเสธการต่อสู้ได้อีก7วัน ด้วยวิธีนี้จะช่วยให้ไม่สามารถทำการต่อสู้ผู้ที่แพ้อย่างต่อเนื่องได้
นอกเหนือจากนี้แล้ว อันดับที่จะทำการต่อสู้ นี้จะต้องไม่ห่างกันเกิน 50 อันดับ
